Τα μεσημέρια ένα ιδιόμορφο καραβάνι σχηματίζεται στην οδό Πειραιώς, πυκνώνει στο ύψος του Ρέντη και ύστερα χάνεται στα στενά της βιομηχανικής πόλης. Εκατοντάδες αλλοδαποί από χώρες της Αφρικής και της Ασίας σέρνουν καρότσια του σούπερ μάρκετ γεμάτα με μεταλλικά αντικείμενα ή χαρτιά που μάζεψαν από σκουπιδοτενεκέδες της πόλης μας. Οσοι μαζεύουν χαρτιά εργάζονται ένας ένας, ενώ στο μέταλλο δύο ή τρεις μαζί. Εκτός από τη διαφορά στο βάρος, το μέταλλο είναι πιο ακριβό και ενδεχομένως να χρειάζεται μια σχετική «προστασία». Επτά λεπτά για ένα κιλό χαρτόνι, περίπου 20 λεπτά για τα μέταλλα.
Σύμφωνα με εργαζόμενους στον κλάδο περισυλλογικής ανακυκλώσιμων υλικών, το κύμα των νέων ρακοσυλλεκτών, ατόμων που εργάζονται χωρίς κανένα εξοπλισμό (όπως τα γνωστά τρίκυκλα) και γνώσεις για τι έχει αξία και τι όχι, συνέπεσε με την αρχή της κρίσης και του Μνημονίου. Μέρα με τη μέρα έγιναν περισσότεροι και σήμερα «χτενίζουν» μεγάλες περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά μαζεύοντας τα πεταμένα. Αυτά που για κάποιους είναι σκουπίδια για αυτούς είναι ένα πιάτο φαΐ και το νοίκι της ημέρας. «Πρόκειται για Μπανγκλαντεσιανούς, Πακιστανούς, Τυνήσιους, Μαροκινούς και άλλων εθνικοτήτων μετανάστες. Πολλοί από αυτούς έχασαν τις όποιες δουλειές είχαν λόγω της κρίσης ή δεν κατάφεραν καθόλου να βρουν δουλειά. Οπως τους παρατηρούμε, δεν πρέπει να βγάζουν κανονικό μεροκάματο, αλλά ίσα ίσα για να ζήσουν», μας λέει ο πρόεδρος του σωματείου ρακοσυλλεκτών «Ο Ερμής» Σπύρος Μαγαλιός.
Μεταφορά σκραπ
Στα στενά του Ρέντη, ανάμεσα σε δεκάδες αποθήκες, πηγαινοέρχονται τα τρίκυκλα, τα «Ντάτσουν» και οι μετανάστες με τα καρότσια τους μεταφέροντας σκραπ. Οι υπάλληλοι στις μάντρες δεν είναι ιδιαίτερα φιλικοί, ζυγίζουν το εμπόρευμα και στέλνουν τους ρακοσυλλέκτες για πληρωμή στο ταμείο, το οποίο θυμίζει σωστό φρούριο. Οι ίδιοι οι ρακοσυλλέκτες είναι περισσότερο ομιλητικοί. «Αυτός είναι ο Ιναμουλγάκ και εγώ είμαι ο Σαχιντουλά, ήρθαμε από το Μπανγκλαντές πριν από δύο χρόνια. Από τα μέταλλα που πουλάμε βγάζουμε περίπου 15 ευρώ τη μέρα, καμιά φορά και περισσότερα. Είναι κουραστικό -από το πρωί στους δρόμους- αλλά είναι καλύτερο από το να πλένουμε τζάμια στα φανάρια», μας λέει ένας μελαψός ρακοσυλλέκτης που φοράει ψάθινο καπέλο για τα προστατεύεται από τον ήλιο και τη βροχή. Λίγο πιο πάνω, στην Πειραιώς, ένας νεαρός από τη Μαυριτανία που μαζεύει χαρτιά, συστήνεται ως Μαμιντού: «Δεν έχω χαρτιά, δεν έχω δουλειά, δεν έχω σπίτι. Προσπάθησα να φύγω στην Ευρώπη, αλλά δεν τα κατάφερα. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να κάνω», μας λέει.
Του Κωστα Ονισενκο
ΠΡΕΖΑ TV
7-5-2011
Σύμφωνα με εργαζόμενους στον κλάδο περισυλλογικής ανακυκλώσιμων υλικών, το κύμα των νέων ρακοσυλλεκτών, ατόμων που εργάζονται χωρίς κανένα εξοπλισμό (όπως τα γνωστά τρίκυκλα) και γνώσεις για τι έχει αξία και τι όχι, συνέπεσε με την αρχή της κρίσης και του Μνημονίου. Μέρα με τη μέρα έγιναν περισσότεροι και σήμερα «χτενίζουν» μεγάλες περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά μαζεύοντας τα πεταμένα. Αυτά που για κάποιους είναι σκουπίδια για αυτούς είναι ένα πιάτο φαΐ και το νοίκι της ημέρας. «Πρόκειται για Μπανγκλαντεσιανούς, Πακιστανούς, Τυνήσιους, Μαροκινούς και άλλων εθνικοτήτων μετανάστες. Πολλοί από αυτούς έχασαν τις όποιες δουλειές είχαν λόγω της κρίσης ή δεν κατάφεραν καθόλου να βρουν δουλειά. Οπως τους παρατηρούμε, δεν πρέπει να βγάζουν κανονικό μεροκάματο, αλλά ίσα ίσα για να ζήσουν», μας λέει ο πρόεδρος του σωματείου ρακοσυλλεκτών «Ο Ερμής» Σπύρος Μαγαλιός.
Μεταφορά σκραπ
Στα στενά του Ρέντη, ανάμεσα σε δεκάδες αποθήκες, πηγαινοέρχονται τα τρίκυκλα, τα «Ντάτσουν» και οι μετανάστες με τα καρότσια τους μεταφέροντας σκραπ. Οι υπάλληλοι στις μάντρες δεν είναι ιδιαίτερα φιλικοί, ζυγίζουν το εμπόρευμα και στέλνουν τους ρακοσυλλέκτες για πληρωμή στο ταμείο, το οποίο θυμίζει σωστό φρούριο. Οι ίδιοι οι ρακοσυλλέκτες είναι περισσότερο ομιλητικοί. «Αυτός είναι ο Ιναμουλγάκ και εγώ είμαι ο Σαχιντουλά, ήρθαμε από το Μπανγκλαντές πριν από δύο χρόνια. Από τα μέταλλα που πουλάμε βγάζουμε περίπου 15 ευρώ τη μέρα, καμιά φορά και περισσότερα. Είναι κουραστικό -από το πρωί στους δρόμους- αλλά είναι καλύτερο από το να πλένουμε τζάμια στα φανάρια», μας λέει ένας μελαψός ρακοσυλλέκτης που φοράει ψάθινο καπέλο για τα προστατεύεται από τον ήλιο και τη βροχή. Λίγο πιο πάνω, στην Πειραιώς, ένας νεαρός από τη Μαυριτανία που μαζεύει χαρτιά, συστήνεται ως Μαμιντού: «Δεν έχω χαρτιά, δεν έχω δουλειά, δεν έχω σπίτι. Προσπάθησα να φύγω στην Ευρώπη, αλλά δεν τα κατάφερα. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να κάνω», μας λέει.
Του Κωστα Ονισενκο
ΠΡΕΖΑ TV
7-5-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου