ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ- Ο ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ ΜΕ ΝΕΑ ΚΩΜΩΔΙΑ!!!(TRAILER)

ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

Ποιος δεν θυμάται τη μεγάλη εμπορική επιτυχία του Νίκου Περάκη, πριν από έξι χρόνια, «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο»;
Εκοψε 1,5 εκατομμύριο εισιτήρια και είχε κάνει χιτ το «Πάνω στην τρέλα μου» με τη Βανέσα Αδαμοπούλου. Μια παρέα νεοσύλλεκτων είχε κληθεί να αντιμετωπίσει μια ελληνοτουρκική κρίση στη βραχονησίδα Πίττα του Αιγαίου και είχε βγάλει το ελληνικό έθνος ασπροπρόσωπο.

Τα χρόνια πέρασαν. Οι φαντάροι πήραν απολυτήρια, φόρεσαν πολιτικά και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Την κατάληξή τους σήμερα θα δούμε στην ταινία «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στη στεριά». Ξεκινάει γυρίσματα στο τέλος του μήνα, με το ίδιο καστ. Οι ήρωες, βέβαια, παραμένουν νέοι και ωραίοι, όπως συνηθίζεται στις ταινίες του Περάκη.

Απρόβλεπτη είναι η τύχη τους. Ο Νάκος (Σωκράτης Πατσίκας) έγινε χακεράς και Ρομπέν των Ραφιών. Ο Καλούρης (Ιωάννης Παπαζήσης), δημοτικός σύμβουλος, που προσπαθεί να συμμαζέψει την αισθητική της πόλης. Ο Τζιμπιτζίδης (Γιάννης Τσιμιτσέλης), περιζήτητος γκουρού, που έχει αναλάβει την πνευματική καθοδήγηση μέχρι και μελών του υπουργικού συμβουλίου. Ενώ η πρώην σύντροφός του (Βίκυ Καγιά) έγινε υφυπουργός. Ο Παρλαβάντζας (Γιώργος Σεϊταρίδης) άνοιξε εστιατόριο ανατολίτικων γεύσεων. Οσο για τον Σταυρομαθιακάκη (Ορφέας Αυγουστίδης), γύρισε στην πατρίδα του, στον Ψηλορείτη. Υστερα, όμως, από τη μυστηριώδη απαγωγή της προστατευόμενής του 12χρονης ορφανής Πακιστανής Νούρι (Δέσποινα Μαυροειδή), ήρθε και αυτός στην πρωτεύουσα για να βρει τα ίχνη της. Ενώ ο δημοσιογράφος Μεκρής (Ρένος Χαραλαμπίδης) συνεχίζει τη σταδιοδρομία του στο «Parthenon tv» αλλά και ως μέλος του δημοτικού συμβουλίου.

Ολα αυτά μέσα σε μια Ελλάδα που υποφέρει, αυτή τη φορά όχι από εθνική κρίση, αλλά οικονομική, κοινωνική και ούτω καθεξής. Γιατί Περάκης είναι αυτός και σίγουρα το σκηνικό του είναι η ελληνική κοινωνία του σήμερα.


- Συναντάμε τους ίδιους ήρωες δέκα χρόνια μετά. Σε τι... Ελλάδα τούς βρίσκουμε;

«Οχι και δέκα! Το παραλίγο θερμό επεισόδιο της Πίττας ήταν τον Δεκαπενταύγουστο του 2003. Φέτος τον Δεκαπενταύγουστο θα έχουν περάσει μόλις 8 χρόνια. Είναι ακόμη όλοι νέοι και ωραίοι... Εδώ τα πράγματα δεν είναι και τόσο ωραία, αλλά αν νομίζετε ότι θα γυρίσω ταινία για το Μνημόνιο, απατάστε οικτρά».

- Εμπνέεσθε, όμως, πάντοτε από το κοινωνικό στάτους. Αυτή τη φορά, ποιες καταστάσεις πυροδότησαν τη φαντασία σας;

«Λίγο - πολύ το ίδιο θέμα που υπήρχε και στις "Σειρήνες" και στις επόμενες ταινίες μου. Νέοι που απολύονται από το στρατό και πρέπει να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Είναι η τωρινή γενιά των 25 με 30, που ήταν μωρά όταν άρχισε να στραβώνει το πράγμα. Μη με κοιτάζετε έτσι. Δεν έχω ενοχές γιατί είχα φύγει από την Ελλάδα για τη Γερμανία το '62 με το δεύτερο κύμα μετανάστευσης κι επέστρεψα μόνο για να υπηρετήσω ή για να γυρίσω καμιά ταινία που δεν θα καταλάβαιναν οι Γερμανοί. Την οικοσκευή μου τη μετακόμισα όταν άρχισε να πνέει ο άνεμος των Ολυμπιακών και αισθάνθηκα την αύρα της τότε πανίσχυρης οικονομίας μας... Τότε που γύρισα τη "Φούσκα"».

- Ενας εκ των πρωταγωνιστών σας, ο Καλούρης, είναι νεοεκλεγείς δημοτικός σύμβουλος. Επηρεαστήκατε καθόλου από την εκλογή-έκπληξη του Γιώργου Καμίνη; Η αντιρατσιστική καμπάνια, που θα δούμε στην ταινία, προέκυψε από τα πρόσφατα γεγονότα με τους απεργούς πείνας και τους χειρισμούς φιάσκο;

«Η εκλογή του κυρίου Καμίνη δεν με εξέπληξε, γιατί ήταν επακόλουθο του προκατόχου. Αλλά ο δημοτικός σύμβουλος Καλούρης προέκυψε περισσότερο από την υποψηφιότητα του Ηλία Ψινάκη. Καλοί είναι οι ποδηλάτες, αλλά η πόλη χρειάζεται και έναν μαχητικό εστέτ. Οσο για τους μετανάστες από τη μεγαλόνησο, όταν άρχισε η απεργία τους το σενάριο είχε τελειώσει. Πρόλαβα να διηγηθώ την ιστορία τής τότε τετράχρονης ορφανής Πακιστανής Νούρι, που ναυάγησε στ' ανοιχτά της Πίττας κι όταν "έπεψαν" στον Σουρβάιβορ τ' απολυτήριο από το τάγμα, την πήρε πεσκέσι στη μάνα του στα Ζωνιανά, όπου τη βαφτίσανε Φανουρία. Αλλά διαπιστώσανε ότι ήταν Αφγανή και μάλιστα από εμπόλεμη περιοχή, γιατί όταν άκουγε μπαλοθιές κρυβόταν κάτω από το κρεβάτι».

- Τον ήρωά σας, που αποκαλείτε Ρομπέν των Ραφιών, τον οδήγησαν σε αυτή τη μαχητικότητα η κρίση και το Μνημόνιο; Τέτοιοι τύποι που προσπαθούν να αφυπνίσουν το περί δικαιοσύνης αίσθημα μήπως θεωρούνται λίγο γραφικοί;

«Από ποιους; Από τους ισορροπημένους; Είναι γραφικός ένας πολίτης που δεν μπορεί να ελέγξει το θυμό του και κατεβαίνει τη Σταδίου με ντουντούκα βρίζοντας πολιτικούς και συντεχνίες; Αλλά πέρα από αυτό, ψάχνουμε για το γύρισμα σουπερμάρκετ, όπου ο Ρομπέν των Ραφιών θα βρει πατέ χήνας».

- Εχετε έναν ήρωα γκουρού. Πιστεύετε ότι από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε μόνο ένας γκουρού μπορεί να μας σώσει; Ο μέσος Ελληνας πολίτης έχει καταφύγει στον ψυχίατρο.

«Συναφή επαγγέλματα. Οι πρώτοι φλυαρούν, οι δεύτεροι αφουγκράζονται. Για τα ελαφρά περιστατικά βρίσκω τους γκουρού και τους προπονητές ζωής πιο αποτελεσματικούς. Συν το γεγονός ότι η ομαδική συνεδρία είναι πιο δημοκρατική από την κατά μόνας θεραπεία στον καναπέ, που επιβαρύνει και τα χρεοκοπημένα Ταμεία».

- Ως δημιουργός και πολίτης πώς βλέπετε την Ελλάδα του Μνημονίου; Τι σας ανησυχεί περισσότερο;

«Η ανεπάρκεια των τεχνοκρατών που βάλαμε να τη διαχειριστούν. Στο τέλος της ταινίας ο Σταυρακομαθιακάκης, με τον οποίο ταυτίζομαι λόγω κοινής καταγωγής, όταν παίρνει το πλοίο της επιστροφής, λέει στο Αφγανάκι του: "Να τσι μάθουμε να τρώνε κριθαροκουλούρα με την ντομάτα και τυροζούλι, μπας κι ανέβουνε ψυχολογικά"».

- Την υφυπουργό της ταινίας την εμπνευστήκατε από κάποιο πραγματικό πρόσωπο;

«Οχι, δεν υπάρχει ακόμη υφυπουργός για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, αλλά δεν το θεωρώ απίθανο να υπάρξει με τον επόμενο ανασχηματισμό. Στην ταινία η Βίκυ, σαν φιλόδοξη νομικός, δουλεύει για το υπουργείο Οικονομικών, που είναι και το πιο αρμόδιο για την προστασία των οικονομικής φύσεως προσωπικών δεδομένων».

- Γιατί κάνετε σίκουελ μιας πετυχημένης εμπορικά ταινίας; Οταν γυρίσατε το «Artherapy» μου είχατε πει: «Δεν θα το είχα τολμήσει, αν δεν ήμουν βέβαιος ότι η μοναδική μου άλλη επιλογή ήταν η επόμενη "Λούφα και συναλλαγή" για να βγάλω τα σπασμένα». Επομένως, η νέα ταινία προορίζεται να βγάλει τα σπασμένα;

«Οχι μόνο τα δικά μου. Αυτή τη στιγμή το κράτος, για να αγοράσει γάζες και να πληρώσει δώρο Πάσχα, δεν είναι σε θέση να επιστρέψει στον κινηματογράφο τους φόρους που εισέπραξε απ' αυτόν για τη σωτηρία του. Σαν καιροσκόπος που είμαι, αποφάσισα να δουλέψω σοβαρά για την ανάκαμψη. Και τη δική μου. Γι' αυτό ελπίζω να μη μας έρθουν στους κινηματογράφους μόνο αυτοί οι "δεν πληρώνω, δεν πληρώνω". Θα έπρεπε ίσως να τους προσφέρουμε ένα κριθαροκούλουρο».

- Πρόσφατα ο υπουργός Πολιτισμού ανακοίνωσε ότι θα δώσει έκτακτη επιχορήγηση στο σινεμά 500.000 ευρώ, χρήματα που ίσα φτάνουν για μια ταινία. Πώς βλέπετε το μέλλον το ελληνικού σινεμά στη δύσκολη οικονομική συγκυρία; Το νέο ελληνικό ρεύμα πιστεύετε ότι θα ξεφουσκώσει;

«Την έκτακτη επιχορήγηση θα τη δώσει για να μην κλείσει το Κέντρο Κινηματογράφου και γίνουμε ρεζίλι στους ξένους ανθρώπους που διορίσαμε στο Δ.Σ. Οι φούσκες που δημιουργήσατε -όχι εσείς προσωπικά- μπορεί να ξεφούσκωσαν, αλλά οι νέοι σκηνοθέτες, αν δεν μείνουν στην Ελλάδα να περιμένουν τον αναπτυξιακό νόμο, μπορούν να κάνουν πολύ καλύτερες ταινίες. Με τους γέρους, μου λέτε τι θα κάνουμε, που δεν μας θέλουν ούτε έξω;»

- Οι ταινίες σας συνήθως έχουν προφητείες (από Ζωνιανά, χρηματιστήρια και ροζ σκάνδαλα). Τι έχετε προβλέψει αυτή τη φορά;

«Δεν μπορώ να σας τις μαρτυρήσω γιατί τις έδωσα στον ΟΠΑΠ για το "Πάμε στοίχημα"».

- Ποιος γράφει το σάουντρακ; Οι προηγούμενες «Σειρήνες» είχαν βγάλει μεγάλο χιτ.

«Ο ίδιος συνθέτης, ο Δημήτρης Κοντόπουλος, που έγραψε με τον Νίκο Γρίτση το "Πάνω στην τρέλα μου". Ο τίτλος θα ταίριαζε και στη σημερινή κατάσταση, αλλά για να ανεβάσουν την αυτοεκτίμησή μας έγραψαν το "Αξίζω", μήπως κι ανατρανίσουμε...». *

* Η ταινία θα βγει από την Odeon το Φθινόπωρο

Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

ΠΡΕΖΑ TV
7-5-2011