Σοβαρό πλήγμα στο νέο νόμο της κυβέρνησης για τις φοροδίκες-εξπρές που τέθηκε σε ισχύ από τις αρχές του χρόνου με στόχο να αιμοδοτηθούν τα δημόσια ταμεία επιφέρει δικαστική απόφαση.
Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έκρινε αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) τη ρύθμιση, με την οποία αυστηροποιείται το καθεστώς χορήγησης αναστολής σε φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις, δίνοντας, όπως δηλώνει στην «Ε» ο σύμβουλος του ΔΣΑ Δημ. Βερβεσός, «το πρώτο σκαμπίλι στη φορομπηχτική πολιτική του υπουργείου Οικονομικών».
Η κυβέρνηση, κινούμενη στη λογική της ταχύτερης είσπραξης των οφειλών από το κράτος, ψήφισε δέσμη νομοθετικών μέτρων (ν. 3900/2010) για τις φορο-δίκες, μεταξύ των οποίων, και εκείνο που ορίζει ότι η άσκηση έφεσης σε φορολογικές δίκες δεν αναστέλλει τη δικαστική απόφαση που διαπιστώνει την οφειλή, παρά μόνον αν κριθεί πρόδηλα βάσιμο το ένδικο μέσον.
Με άλλα λόγια, η ρύθμιση (άρθρο 209Α του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας) προβλέπει αναστολές με το σταγονόμετρο, αφού ο φορολογούμενος για να πετύχει το πάγωμα της οφειλής του, δεν αρκεί πλέον να αποδείξει ότι η βλάβη του είναι ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη, όπως ίσχυε με το προηγούμενο καθεστώς.
Το δικαστήριο, με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σκεπτικό (απόφαση 75/2011), αποφαίνεται ότι το μέτρο αυτό παραβιάζει το άρθρο 20 του Συντάγματος, αλλά και την ΕΣΔΑ που κατοχυρώνουν το δικαίωμα των πολιτών στη δικαστική προστασία. Οπως αναφέρει, ο νομοθέτης μπορεί να θέτει περιορισμούς στο δικαίωμα, δεν μπορεί όμως οι περιορισμοί αυτοί να περιστέλλουν τη δυνατότητα έκδοσης ευνοϊκής απόφασης υπέρ του φορολογουμένου, σε τέτοιο βαθμό ώστε το δικαίωμα αυτό να προσβάλλεται στον πυρήνα του.
«Δεν είναι λόγοι δημ. συμφέροντος»
Οι δικαστές απέρριψαν και το βασικό ισχυρισμό του ελληνικού Δημοσίου ότι στις φορολογικές διαφορές δεν δίνεται αναστολή για λόγους δημοσίου συμφέροντος, για να αποτραπεί δηλαδή η απώλεια εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού. «Οι δημοσιονομικοί και ταμιευτικοί σκοποί του Δημοσίου δεν αποτελούν λόγους δημοσίου συμφέροντος», τονίζουν.
* Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Εφορία Κηφισιάς καταλόγισε σε φορολογούμενο συνολικό φόρο 347.380 ευρώ για το οικονομικό έτος 1998, στο οποίο περιελήφθη και τεκμήριο διότι ήταν κάτοχος σκάφους αναψυχής, το οποίο είχε εισαγάγει στην Ελλάδα ως εκπρόσωπος της εταιρείας Pendennis LTD. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο, στο οποίο προσέφυγε, δεν τον δικαίωσε και εκείνος κατέθεσε αίτηση, με την οποία ζητούσε να ανασταλεί η εκτέλεση της απόφασης μέχρι να εκδικαστεί η έφεσή του, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα υποστεί ανεπανόρθωτη υλική και ηθική βλάβη.
Το δικαστήριο, συνεκτιμώντας και το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος οφείλει στο Δημόσιο για την περίοδο 1993-2000 το ποσόν των 1.521.290 ευρώ, έκρινε ότι πρέπει να του δοθεί αναστολή, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα αδυνατεί να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες του ίδιου και της οικογένειάς του. *
Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
20-6-2011
Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έκρινε αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) τη ρύθμιση, με την οποία αυστηροποιείται το καθεστώς χορήγησης αναστολής σε φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις, δίνοντας, όπως δηλώνει στην «Ε» ο σύμβουλος του ΔΣΑ Δημ. Βερβεσός, «το πρώτο σκαμπίλι στη φορομπηχτική πολιτική του υπουργείου Οικονομικών».
Η κυβέρνηση, κινούμενη στη λογική της ταχύτερης είσπραξης των οφειλών από το κράτος, ψήφισε δέσμη νομοθετικών μέτρων (ν. 3900/2010) για τις φορο-δίκες, μεταξύ των οποίων, και εκείνο που ορίζει ότι η άσκηση έφεσης σε φορολογικές δίκες δεν αναστέλλει τη δικαστική απόφαση που διαπιστώνει την οφειλή, παρά μόνον αν κριθεί πρόδηλα βάσιμο το ένδικο μέσον.
Με άλλα λόγια, η ρύθμιση (άρθρο 209Α του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας) προβλέπει αναστολές με το σταγονόμετρο, αφού ο φορολογούμενος για να πετύχει το πάγωμα της οφειλής του, δεν αρκεί πλέον να αποδείξει ότι η βλάβη του είναι ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη, όπως ίσχυε με το προηγούμενο καθεστώς.
Το δικαστήριο, με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σκεπτικό (απόφαση 75/2011), αποφαίνεται ότι το μέτρο αυτό παραβιάζει το άρθρο 20 του Συντάγματος, αλλά και την ΕΣΔΑ που κατοχυρώνουν το δικαίωμα των πολιτών στη δικαστική προστασία. Οπως αναφέρει, ο νομοθέτης μπορεί να θέτει περιορισμούς στο δικαίωμα, δεν μπορεί όμως οι περιορισμοί αυτοί να περιστέλλουν τη δυνατότητα έκδοσης ευνοϊκής απόφασης υπέρ του φορολογουμένου, σε τέτοιο βαθμό ώστε το δικαίωμα αυτό να προσβάλλεται στον πυρήνα του.
«Δεν είναι λόγοι δημ. συμφέροντος»
Οι δικαστές απέρριψαν και το βασικό ισχυρισμό του ελληνικού Δημοσίου ότι στις φορολογικές διαφορές δεν δίνεται αναστολή για λόγους δημοσίου συμφέροντος, για να αποτραπεί δηλαδή η απώλεια εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού. «Οι δημοσιονομικοί και ταμιευτικοί σκοποί του Δημοσίου δεν αποτελούν λόγους δημοσίου συμφέροντος», τονίζουν.
* Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Εφορία Κηφισιάς καταλόγισε σε φορολογούμενο συνολικό φόρο 347.380 ευρώ για το οικονομικό έτος 1998, στο οποίο περιελήφθη και τεκμήριο διότι ήταν κάτοχος σκάφους αναψυχής, το οποίο είχε εισαγάγει στην Ελλάδα ως εκπρόσωπος της εταιρείας Pendennis LTD. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο, στο οποίο προσέφυγε, δεν τον δικαίωσε και εκείνος κατέθεσε αίτηση, με την οποία ζητούσε να ανασταλεί η εκτέλεση της απόφασης μέχρι να εκδικαστεί η έφεσή του, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα υποστεί ανεπανόρθωτη υλική και ηθική βλάβη.
Το δικαστήριο, συνεκτιμώντας και το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος οφείλει στο Δημόσιο για την περίοδο 1993-2000 το ποσόν των 1.521.290 ευρώ, έκρινε ότι πρέπει να του δοθεί αναστολή, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα αδυνατεί να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες του ίδιου και της οικογένειάς του. *
Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
20-6-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου