Χθες, δεν ήταν ούτε η Ταχρίρ ούτε η Ντε Σολ. Χθες ήταν το Σύνταγμα. Ισως η Ιστορία να θυμάται αυτές τις μέρες, ίσως και όχι. Ισως η ιστορία της Ντέμης και του Γρηγόρη, γονιών δύο παιδιών που τα βγάζουν πέρα με 1.000 ευρώ, να καταγραφεί μελλοντικά μόνον ως στατιστική. Χθες όμως και οι δυο τους είχαν φωνή. Την ένωσαν με τις φωνές χιλιάδων ακόμη και είπαν: «Οχι στο Μεσοπρόθεσμο».
«Μία και σήμερα» έγραφε το ημερολόγιο της πλατείας. «Αντισταθείτε! Από αύριο δεν έχει γυρισμό». Αλλού, «Αφυπνιστείτε. Στις 29-06-2011 θα είναι πολύ αργά». Η πρώτη έκρηξη, από βόμβα κρότου-λάμψης, το πρώτο κουδούνι για τις φασαρίες και τα επεισόδια σήμανε ακριβώς στις δύο το μεσημέρι. Εκείνη τη στιγμή, οι ηλεκτρονικοί φωτεινοί πίνακες του Δήμου Αθηναίων στην πλατεία έγραφαν: «Χειροκροτήστε το θάρρος! Τελετή έναρξης. Ζήσε τη στιγμή!». Μπορεί το παραπάνω μήνυμα να αφορούσε τα Special Olympics, όμως στο Σύνταγμα ήταν η στιγμή που όλοι γνώριζαν ότι θα 'ρθει. Αναφέρονταν σε αυτήν σε όλες τις τελευταίες συνελεύσεις. «Τι κάνουμε όταν μας χτυπήσουν;».
Σε πολλά σημεία της πλατείας, μέρες τώρα, είχαν τοποθετηθεί μεταλλικά βαρέλια. Σε κάθε ένα χθες έκαιγε και από μια φωτιά που εξουδετέρωνε λίγο τη δράση των χημικών που έριχνε η Αστυνομία. Επίσης, πάρα πολλοί πολίτες, περισσότεροι από κάθε άλλη φορά, ψέκαζαν τον κόσμο με Maalox, έδιναν Riopan και μοίραζαν χειρουργικές μάσκες. Οι φωτιές έκαιγαν, οι εκρήξεις συνεχίζονταν και ο κόσμος ασφυκτιούσε, φώναζε και έτρεχε.
«Αυτή η πλατεία θα μείνει εδώ, ό,τι και αν κάνει η Αστυνομία», φώναζαν δυνατά από τα μεγάφωνα. Μια μαυροντυμένη ξανθιά γυναίκα υπέστη σοκ. Ενας ηλικιωμένος σωριάστηκε χάμω λιπόθυμος. «Παλιοφασίστα Πάγκαλε, μας απειλείς με βία, μαζί με την απόλυση και την ανεργία» έγραφε ένα πανό. «Οργιο καταστολής» κατήγγειλαν οι ομάδες εργασίας της πλατείας. «Στα δύο ιατρεία της πλατείας Συντάγματος προσκομίστηκαν συνολικά 270 άτομα με αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα. Δέκα από αυτούς τούς παρέλαβαν ασθενοφόρα».
«Σιμά στις μπαλοθιές τους» όμως «υπάρχει και ο λυράρης», που λεπτό δεν σταμάτησε να παίζει και να εμψυχώνει τον κόσμο. Ακόμα και όταν τα δακρυγόνα και οι κρότου λάμψης έσκαγαν μέσα στην πλατεία. Το ίδιο και οι τυμπανιστές της πλατείας, όλοι με αντιασφυξιογόνες μάσκες, που χτύπαγαν δυνατά, ρυθμικά και συνεχόμενα. Ο κόσμος γύρω τους πολλαπλασιαζόταν. «Πάμε, ρε! Βαράτε. Βαράτε, ρε» τους φώναζαν και αυτοί ανταποκρίνονταν όλο και πιο δυνατά. «Γιορτάζουμε, διαδηλώνουμε, κρατάμε την πλατεία», έλεγαν από τα μεγάφωνα, την ώρα που σε κάθε δρόμο, γύρω της, μαίνονταν οδομαχίες. «Η Αστυνομία επιχειρεί να διαλύσει τη συγκέντρωση. Παραμένουμε εδώ. Αποφασιστικά, μαχητικά, ειρηνικά και ψύχραιμα. Παραμένουμε εδώ. Ανυποχώρητα. Θα νικήσουμε».
Λίγο αργότερα, δεκάδες διμοιρίες περικύκλωσαν κυριολεκτικά την πλατεία. «Από 'κεί που θα περικυκλώναμε εμείς τη Βουλή, μας περικύκλωσαν αυτοί», παρατήρησε ένας πολίτης. Μπροστά όμως από κάθε παρατεταγμένη διμοιρία που περικύκλωνε την πλατεία, ο κόσμος άρχισε να χορεύει. Μέχρι και πεντοζάλι. Αρκετοί έγραφαν μηνύματα σε χαρτόνια και τα έδειχναν στους αστυνομικούς: «Δεν σας προκαλούμε, φύγετε», αλλά και «ελάτε με το μέρος μας!». Κάποια στιγμή, δεκάδες εκατοντάδες πολίτες ένωσαν τους αγκώνες, σχημάτισαν αλυσίδα και όρμησαν, ειρηνικά όμως, προς τα ΜΑΤ φωνάζοντας «πίσω». Τα ΜΑΤ τελικά υποχώρησαν. Ο κόσμος τότε άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στη Φιλελλήνων και πολλά ήταν τα επίκαιρα ανέκδοτα που ακούστηκαν για «στημένο παιχνίδι».
* Αργά το απόγευμα, έφτασαν στο Σύνταγμα περίπου χίλιοι μοτοσικλετιστές από τη Θεσσαλονίκη. Σχημάτισαν με τα δύο δάχτυλα το σύμβολο της νίκης και αποθεώθηκαν.Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΕΖΑ TV
29-6-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου