Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

ΝΕΚΡΑ επικρατεί τους τελευταίους μήνες στον κινηματογραφικό χώρο. Δεν κινείται τίποτε. Τι απέγιναν αλήθεια τα συνεχή μέιλ με τα οποία μας βομβάρδιζε η -μέχρι πρότινος- δραστήρια «Ομίχλη»;
Φτάσαμε να νοσταλγούμε την κόντρα «Ομίχλης»-σωματείων, τις ζυμώσεις που δημιούργησε η αποχή των κινηματογραφιστών από το φεστιβάλ, την υψηλών τόνων διαβούλευση για το πολυσυζητημένο αλλά ακριβοθώρητο κινηματογραφικό νομοσχέδιο που άλλους ικανοποίησε και άλλους εξόργισε, αλλά τελικά ψηφίστηκε. Και τώρα; Ακρα του τάφου σιωπή. Είναι σαν όλη αυτή η κινητικότητα να έφτασε το απόγειό της με την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή και ύστερα ως διά μαγείας να εξατμίστηκε. Σαν να μην είναι η εφαρμογή του νόμου το πραγματικό ζητούμενο αλλά μόνο η τύποις θεσμοθέτησή του. Που, έστω και με ελλείψεις, ικανοποίησε πείσματα και εγωισμούς του τύπου «να που τα καταφέραμε». Τα καταφέραμε όμως;


Ε, λοιπόν, έξι μήνες μετά, με την Ελλάδα βυθισμένη στην κρίση, η κατάσταση είναι περίπου η εξής: Νέες ταινίες δεν μπορούν να γυριστούν, ελλείψει χρημάτων. Μόνο με τη λογική του αντάρτικου σινεμά: βγαίνω με τους φίλους μου και τραβάω. Γιατί ποιος θα βρει σήμερα χορηγίες; Ποιος θα καταφέρει να πάρει δάνειο; Ποιος θα πρωτομοιραστεί τη στήριξη των μεγάλων εταιρειών διανομής που συνεχίζουν, πιο μετρημένα από ποτέ, να κάνουν τα δικά τους (κωμωδίες ως επί το πλείστον); Η μόνη ελπίδα που αχνοφέγγει είναι αυτή της ΕΡΤ, που ύστερα από μεγάλο διάστημα απραξίας δέχεται πλέον προτάσεις, λειτουργώντας ως ένα δεύτερο ΕΚΚ. Το επίσημο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου πάντως (που άρχισε και τις περικοπές στο προσωπικό...), ουσιαστικά έχει βάλει λουκέτο. Εχει να δεχτεί νέες προτάσεις από τον περασμένο Νοέμβριο. Το νέο του δ.σ. συστάθηκε με καθυστέρηση (σε 100 αντί για 60 μέρες, όπως όριζε ο νόμος...), ενώ άγνωστος είναι ακόμα ο νέος διευθυντής του (θέση-κλειδί βάσει του νέου νομοσχεδίου), παρά το ότι πριν κάμποσο καιρό η θέση προκηρύχθηκε και καμιά δεκαριά έβαλαν υποψηφιότητα. Το δ.σ., μάθαμε, έκρινε πως ήταν λίγες οι αιτήσεις και έδωσε παράταση (άλλοι πάλι λένε πως αυτό συνέβη διότι οι δύο επικρατέστεροι ισοψήφισαν). Οι πιο πεσιμιστές υποστηρίζουν πως ολ' αυτά είναι κωλυσιεργίες, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν λεφτά.

Πόσοι πια μήνες πρέπει να περάσουν από την ψήφιση του νόμου για να γίνουν πράξη οι ευεργετικές διατάξεις του; Πόσος καιρός πρέπει να περάσει για να αρχίσει να εφαρμόζεται επιτέλους η επιστροφή του φόρου που θα ανακουφίσει την παραγωγή; Και πότε πια θα αρχίσει να αποδίδεται αυτό το περίφημο 1,5%; Τώρα που το Alter καταρρέει; Τώρα που τα διαφημιστικά έσοδα των καναλιών καταβαραβρώθηκαν; Εδώ δεν το απέδιδαν επί παχειών αγελάδων... Και πότε αναμένεται να ισχύσει το πολυσυζητημένο tax shelter, δηλαδή οι φοροαπαλλαγές για όσους (κάποτε, με το καλό...) επενδύσουν στο σινεμά; Δεν έχει βγει καν η κοινή υπουργική απόφαση των υπουργείων Πολιτισμού-Οικονομικών...

Μήπως είναι καιρός η «Ομίχλη» να μαζευτεί και πάλι, εκτός χλιδάτων απονομών, μπας και ξεκαθαρίσει το τοπίο; Ή μήπως έγινε κι αυτή θεσμός;
ΤΗΣ ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ (venardu@enet.gr)
 ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΠΡΕΖΑ TV
26-6-2011