Ανατρεπτικές νέες παραγωγές, εναλλακτικά διαμάντια του ανεξάρτητου σινεμά και τολμηρές κινηματογραφικές φωνές απ’ όλο τον κόσμο. Αυτό ήταν πάντα το τρίπτυχο του φεστιβάλ της Αθήνας που άρχισε ήδη να αναζητά τις καλύτερες φετινές ταινίες, να μαζεύει εκρηκτικά μουσικά ντοκιμαντέρ, να διερευνά τα όρια του πειραματισμού και να υποστηρίζει το ελληνικό σινεμά.
Θανατηφόρες πανδημίες και ανθρώπινη αξιοπρέπεια
«Bullhead»
«Όσο σκληρά κι αν προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από το παρελθόν, στο τέλος, αυτό, ούτως ή άλλως θα μας γαμήσει». Μια γκροτέσκα, νουάρ τραγωδία που προσεγγίζει τη μοίρα μέσα από το αιώνιο δίπολο ντετερμινισμού – αναιτιοκρατίας.
«We Were Here»
Ένα σπαρακτικό ντοκιμαντέρ που μας πάει στα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης του AIDS: ανέδειξε την πρωτοφανή, για τα αμερικανικά δεδομένα, συλλογικότητα που αναπτύχθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της δεκαετίας του 80 καθώς η κοινότητα των ομοφυλοφίλων αποδεκατιζόταν από την μια μέρα στην άλλη.
«We Need To Talk About Kevin»
Στο «We Need To Talk About Kevin» της Λιν Ράμσεϊ, μια μητέρα, η εκπληκτική Τίλντα Σουίντον, προσπαθεί να καταλάβει γιατί ο διαταραγμένος έφηβος γιος της έγινε δολοφόνος, κοιτάζοντας πίσω στην παιδική του ηλικία. Η σκηνοθέτιδα των οπτικά συναρπαστικών «Morvern Callar» και «Ratcatcher», που είχε σχεδόν δέκα χρόνια να κάνει ταινία επειδή ο Πίτερ Τζάκσον της άρπαξε το «Lovely Bones» μέσα απ’ τα χέρια, υπογράφει την πιο αναμενόμενη πρεμιέρα του φθινοπώρου.
«Amador»
Ίσως η πιο επίκαιρη και άμεση ταινία της χρονιάς, το «Amador» του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα αποτελεί μια κινηματογραφική αποτύπωση της κοινωνίας, που ξεχειλίζει ρεαλισμό. Μια απότομη κοινωνική ματιά, που απαλλαγμένη από φιοριτούρες και φλυαρίες, καταφέρνει να συγκινήσει και να προβληματίσει. Η πιο περίεργη σχέση μεταξύ ζωής και θανάτου, μπλέκει τη μαύρη κωμωδία με λυρισμό, κοινωνική κριτική και έντονο προβληματισμό, σε μια ποιητική απόπειρα ρεαλιστικής αναπαράστασης και δίνει νόημα στη χαρμολύπη.
Ερωτισμός: Η άλλη πλευρά του ρεαλισμού
«Je Suis Un No Man’s Land»
Κωμικό και ρομαντικό το οικογενειακό αυτό δράμα, συνδιαλέγεται ευθέως με ιδιαίτερα ανθρώπινα κόμπλεξ, αδέξιους χαρακτήρες και το αθεράπευτο μικρόβιο της δόξας. Κινείται υπέροχα μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας, συναγωνίζεται σε παραλογισμό τη “Μέρα της Μαρμότας” και ξεπερνάει σε συμβολισμό και φαντασία, οποιαδήποτε παρόμοια προσπάθεια.
Επετειακή προβολή
«Deep End» του Γερζι Σκολιμόφσκι
Το «Deep End» του Σκολιμόφσκι που βγήκε στις αίθουσες πριν από σαράντα ακριβώς χρόνια, το 1971, ξεχειλίζει από σεξουαλικότητα, αγωνίες και νεανικά πάθη. Παραισθησιογόνο, ανατρεπτικό και υπερβολικό συνάμα, είναι γυρισμένο εξολοκλήρου σε μια υγρή και γκρίζα Αγγλική λουτρόπολη και αποκαταστάθηκε πρόσφατα ψηφιακά.
Απ Τέμπο
«Hit so hard»
Το μουσικό ντοκιμαντέρ που ανασυνθέτει πιστά την ξέφρενη κατάσταση της πιο ζωντανής, μουσικά, πόλης των 90’s, χρησιμοποιεί απίστευτα σπάνιο οπτικό υλικό από την άνοδο, την πτώση, τον παρολίγον θάνατο και την επάνοδο της γκέι ντράμερ των θρυλικών Hole, του ιδιαίτερου συγκροτήματος της Κόρτνευ Λοβ. Ανάμεσα στις πιο δυνατές στιγμές του ντοκιμαντέρ, η σκηνή που ο Κέρτ Κομπέιν εξομολογείται στις γυναίκες της ζωής του, την αγάπη και την αφοσίωσή του.
http://nyxtespremieras.wordpress.com/
ΠΡΕΖΑ TV
8-6-2011
Θανατηφόρες πανδημίες και ανθρώπινη αξιοπρέπεια
«Bullhead»
«Όσο σκληρά κι αν προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από το παρελθόν, στο τέλος, αυτό, ούτως ή άλλως θα μας γαμήσει». Μια γκροτέσκα, νουάρ τραγωδία που προσεγγίζει τη μοίρα μέσα από το αιώνιο δίπολο ντετερμινισμού – αναιτιοκρατίας.
«We Were Here»
Ένα σπαρακτικό ντοκιμαντέρ που μας πάει στα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης του AIDS: ανέδειξε την πρωτοφανή, για τα αμερικανικά δεδομένα, συλλογικότητα που αναπτύχθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της δεκαετίας του 80 καθώς η κοινότητα των ομοφυλοφίλων αποδεκατιζόταν από την μια μέρα στην άλλη.
«We Need To Talk About Kevin»
Στο «We Need To Talk About Kevin» της Λιν Ράμσεϊ, μια μητέρα, η εκπληκτική Τίλντα Σουίντον, προσπαθεί να καταλάβει γιατί ο διαταραγμένος έφηβος γιος της έγινε δολοφόνος, κοιτάζοντας πίσω στην παιδική του ηλικία. Η σκηνοθέτιδα των οπτικά συναρπαστικών «Morvern Callar» και «Ratcatcher», που είχε σχεδόν δέκα χρόνια να κάνει ταινία επειδή ο Πίτερ Τζάκσον της άρπαξε το «Lovely Bones» μέσα απ’ τα χέρια, υπογράφει την πιο αναμενόμενη πρεμιέρα του φθινοπώρου.
«Amador»
Ίσως η πιο επίκαιρη και άμεση ταινία της χρονιάς, το «Amador» του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα αποτελεί μια κινηματογραφική αποτύπωση της κοινωνίας, που ξεχειλίζει ρεαλισμό. Μια απότομη κοινωνική ματιά, που απαλλαγμένη από φιοριτούρες και φλυαρίες, καταφέρνει να συγκινήσει και να προβληματίσει. Η πιο περίεργη σχέση μεταξύ ζωής και θανάτου, μπλέκει τη μαύρη κωμωδία με λυρισμό, κοινωνική κριτική και έντονο προβληματισμό, σε μια ποιητική απόπειρα ρεαλιστικής αναπαράστασης και δίνει νόημα στη χαρμολύπη.
Ερωτισμός: Η άλλη πλευρά του ρεαλισμού
«Je Suis Un No Man’s Land»
Κωμικό και ρομαντικό το οικογενειακό αυτό δράμα, συνδιαλέγεται ευθέως με ιδιαίτερα ανθρώπινα κόμπλεξ, αδέξιους χαρακτήρες και το αθεράπευτο μικρόβιο της δόξας. Κινείται υπέροχα μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας, συναγωνίζεται σε παραλογισμό τη “Μέρα της Μαρμότας” και ξεπερνάει σε συμβολισμό και φαντασία, οποιαδήποτε παρόμοια προσπάθεια.
Επετειακή προβολή
«Deep End» του Γερζι Σκολιμόφσκι
Το «Deep End» του Σκολιμόφσκι που βγήκε στις αίθουσες πριν από σαράντα ακριβώς χρόνια, το 1971, ξεχειλίζει από σεξουαλικότητα, αγωνίες και νεανικά πάθη. Παραισθησιογόνο, ανατρεπτικό και υπερβολικό συνάμα, είναι γυρισμένο εξολοκλήρου σε μια υγρή και γκρίζα Αγγλική λουτρόπολη και αποκαταστάθηκε πρόσφατα ψηφιακά.
Απ Τέμπο
«Hit so hard»
Το μουσικό ντοκιμαντέρ που ανασυνθέτει πιστά την ξέφρενη κατάσταση της πιο ζωντανής, μουσικά, πόλης των 90’s, χρησιμοποιεί απίστευτα σπάνιο οπτικό υλικό από την άνοδο, την πτώση, τον παρολίγον θάνατο και την επάνοδο της γκέι ντράμερ των θρυλικών Hole, του ιδιαίτερου συγκροτήματος της Κόρτνευ Λοβ. Ανάμεσα στις πιο δυνατές στιγμές του ντοκιμαντέρ, η σκηνή που ο Κέρτ Κομπέιν εξομολογείται στις γυναίκες της ζωής του, την αγάπη και την αφοσίωσή του.
http://nyxtespremieras.wordpress.com/
ΠΡΕΖΑ TV
8-6-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου