Σύγχυση και φόβος κυριαρχούν στη Νορβηγία από την επομένη των επιθέσεων, που σκόρπισαν μια απόκοσμη φρίκη σε μια χώρα όπου πολλοί δεν φαντάζονταν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε ποτέ να συμβεί. Αυτόπτες μάρτυρες δίνουν με τα λεγόμενά τους αυτήν ακριβώς τη διάσταση, του κενού χρόνου που μεσολάβησε από τη στιγμή που άρχισαν να τρέχουν τα γεγονότα, μέχρι οι απεγνωσμένες προσπάθειες απόδρασης από το άγριο σκηνικό, στη θερινή κατασκήνωση του Εργατικού Κόμματος, να καταγραφούν ως... «πραγματικό γεγονός».Μόλις τρεις μέρες μετά την άφιξή τους στην ετήσια κατασκήνωση της Ούτογια, περίπου 600 νέοι του Εργατικού Κόμματος από ολόκληρη τη Νορβηγία μαθαίνουν τις πρώτες πληροφορίες για τη βομβιστική επίθεση στο Οσλο, σε απόσταση σχεδόν 30 χιλιομέτρων από το μικρό νησάκι που φιλοξενεί τις εγκαταστάσεις της. Κάποιοι ανησυχούν μόνο για το αν η κατασκήνωση θα συνεχιστεί κι αν ο πρωθυπουργός Γενς Στόλτενμπεργκ θα επισκεφθεί το θέρετρο της Ούτογια.
Λίγη ώρα αργότερα, όταν αρχίζουν να διαφαίνονται οι μεγάλες διαστάσεις της βομβιστικής επίθεσης, κατασκηνωτές σχολιάζουν σε παρεούλες, τρομάζουν βλέποντας λεπτομέρειες στα κινητά τους και επικοινωνούν πυρετωδώς με τους δικούς τους στη νορβηγική πρωτεύουσα για να βεβαιωθούν ότι όλα είναι εντάξει.
«Παρηγορούσαμε τον εαυτό μας ότι ήμασταν ασφαλείς τουλάχιστον εμείς που βρισκόμασταν στο νησί. Κανείς δεν μπορούσε να ξέρει ότι η κόλαση θα μας έβρισκε και εκεί», έγραψε την επομένη στο μπλογκ του νεαρός ακτιβιστής των Εργατικών.
Μιάμιση ώρα αργότερα, όταν ο δράστης έφτανε με στολή αστυνομικού, πάνοπλος, προς «ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας» στο νησί, αυτόπτες μάρτυρες επιμένουν ότι δυσκολεύτηκαν να συνειδητοποιήσουν αυτό που έβλεπαν: τον δήθεν αστυνομικό να πυροβολεί ανελέητα τους ανυποψίαστους νεαρούς κατασκηνωτές.
Στην τραπεζαρία, ο Γιόργκεν Μπένονε σχολιάζει ακόμη με φίλους την επίθεση στο Οσλο, όταν ακούγεται πανικός από το νερό. «Αναρωτηθήκαμε τι μπορούσε να συμβαίνει. Μόλις συνειδητοποιήσαμε ότι κάποιοι είχαν δεχθεί πυροβολισμούς, ξέσπασε χάος. Ολοι άρχισαν να τρέχουν».
Από σκηνή σε σκηνή
Αυτόπτες μάρτυρες δηλώνουν ότι μόλις ο ένοπλος μπήκε στην καρδιά της κατασκήνωσης άρχισε να σημαδεύει αποφασισμένος, ανθρώπους που υποχωρούσαν όπως όπως στο εσωτερικό των εγκαταστάσεων, ελπίζοντας πως έτσι θα μπορούσαν να γλιτώσουν. Ομως ο δράστης έμπαινε και έβγαινε από σκηνή σε σκηνή, πυροβολώντας έναν προς έναν τους «στόχους» του.
«Η πρώτη μου σκέψη ήταν: γιατί η αστυνομία πυροβολεί εναντίον μας; Τι στην ευχή!», γράφει μια νεαρή γυναίκα, που στριμώχτηκε ακαριαία μαζί με δεκάδες άλλα άτομα σε μια σκοτεινή γωνιά κι έπεσαν κάτω. Οταν τα πυρά σφύριξαν δίπλα τους, κάποιοι τραυματισμένοι, άλλοι σε κατάσταση πανικού ξεχύθηκαν σε διάφορες κατευθύνσεις αναζητώντας καταφύγιο. Εκείνη, κρυμμένη καλύτερα πίσω από ένα τοιχάκι, τηλεφωνεί στη μητέρα της και στέλνει μήνυμα στον πατέρα της. «Προσευχόμουν, προσευχόμουν, προσευχόμουν. Ηλπιζα ότι ο Θεός θα με έβλεπε», λέει.
Σε απόσταση περίπου 800 μέτρων, στην ακτή απέναντι από το νησάκι Ούτογια, το υπόλοιπο τμήμα της κατασκήνωσης ακούει τις ριπές, άλλοτε με μια ανάσα χρόνου κι άλλοτε επαναλαμβανόμενες και δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται.
Κάποιοι από τους ισχυρότερους ή και τους πιο τυχερούς, που κατάφεραν να διανύσουν την απόσταση κολυμπώντας στη λίμνη, φτάνουν απέναντι. Αλλοι παίρνουν ένα μικρό σκάφος και προσπαθούν να σώσουν όποιον μπορούν, περισυλλέγοντας ταυτόχρονα άψυχα κορμιά που βγαίνουν στην επιφάνεια.
Απειλή η «αστυνομία»
Ορισμένοι, που κάπως έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν ότι η «αστυνομία» είναι η απειλή, κρύβονται στα βράχια, πίσω από φράχτες, όπου είναι πιο σκοτεινά και παρακολουθούν το δράστη να εκτελεί πυροβολώντας στο κεφάλι τουλάχιστον είκοσι κατασκηνωτές, τον ένα μετά τον άλλο, που τρέχουν να του ζητήσουν βοήθεια. «Ολα είναι εντάξει. Είστε ασφαλείς. Ερχόμαστε να σας σώσουμε», έλεγε και πυροβολούσε.
«Πανικόβλητοι άνθρωποι έτρεχαν προς κάθε κατεύθυνση. Σκαρφάλωναν, κρύβονταν, δεν ήξεραν ποιον να εμπιστευθούν». Εκείνος, χωρίς να διστάζει, τους έβγαζε από τις κρυψώνες τους και τους εκτελούσε. «Είστε ασφαλείς. Μπορείτε να βγείτε», τους ενθάρρυνε.
«Παντού έρρεαν ποτάμια αίματος. Φαινόταν να μην υπάρχει τρόπος διαφυγής», είπε στο δίκτυο NRK μια κοπέλα.
Επιζώντες εκτιμούν ότι για πάνω από μιάμιση ώρα ο θάνατος κέρδιζε θριαμβευτικά έδαφος σε μια κόλαση ανηλεών εκτελέσεων. Κάποιοι άκουσαν τις σφαίρες να σφυρίζουν δίπλα τους, όλοι αγκαλιάστηκαν με τη φρίκη και πολλοί «έφυγαν» μόλις πίστεψαν ότι βρήκαν βοήθεια. Η Νορβηγία ξυπνάει από έναν εφιάλτη για να ανακαλύψει μια απειλητική πραγματικότητα.
(Πηγές: Ασ. Πρες-Reuters)
ΠΡΕΖΑ TV
25-7-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου