Η ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΠΟΣΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ...ΝΑΡΚΩΤΡΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ...ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΞΥΛΩΘΕΙ ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ...ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ...
Μία ημέρα πριν από την Πρωτοχρονιά του 2003, κρατούμενη σε κελί των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού πατά το κουμπί έκτακτης ανάγκης. Οι σωφρονιστικές υπάλληλοι απαντούν στην έκκληση για βοήθεια και μεταφέρουν σε κωματώδη κατάσταση από χρήση ναρκωτικών τη συγκρατούμενή της, Μ.Μ., η οποία λίγο αργότερα πεθαίνει στο νοσοκομείο Κορυδαλλού.
Οι υπόλοιπες τέσσερις μένουν κλειδωμένες στο κελί τους και όταν στις 7 το πρωί της ίδιας ημέρας ανοίγει η πόρτα, οι δυο από αυτές βρίσκονται νεκρές, επίσης από υπερβολική δόση. Ανάμεσά τους και η 22χρονη Α.Β., υπόδικη, εξαρτημένη χρήστης.
Οκτώμισι χρόνια μετά το τραγικό συμβάν, η ελληνική Δικαιοσύνη αποδίδει την αποκλειστική ευθύνη για το θάνατο της 22χρονης στην παράνομη συμπεριφορά των σωφρονιστικών υπαλλήλων και υποχρεώνει το Δημόσιο να καταβάλει στην οικογένειά της, λόγω ψυχικής οδύνης, αποζημίωση-μαμούθ ύψους 440.000 ευρώ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα δικαστήρια αναγνωρίζουν ως υπόλογο για το θάνατο κρατουμένων από ναρκωτικά μέσα στις φυλακές το χρεοκοπημένο σωφρονιστικό σύστημα, το οποίο δεν είναι ικανό να εγγυηθεί ούτε την προσωπική τους ασφάλεια.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, κρίθηκε ότι «τα σωφρονιστικά όργανα δεν επέδειξαν την απαιτούμενη επιμέλεια και προσοχή ώστε να αποτρέψουν την εισαγωγή ναρκωτικών μέσα στο χώρο της φυλακής, κατά παράβαση των καθηκόντων τους για την προστασία της ζωής των κρατουμένων». Και όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπήρχαν σοβαρές υπόνοιες για διακίνηση ναρκωτικών (ηρωίνης και υπνωτικών χαπιών) μέσα στη φυλακή από συγκεκριμένες κρατούμενες.
Οι δικαστές στην απόφασή τους (υπ' αριθμ. 1881/2011) θυμίζουν την υποχρέωση που έχει το ελληνικό κράτος, βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, να εγγυάται την ασφάλεια και την τάξη στη φυλακή αλλά και την ομαλή διαβίωση και την κοινωνική επανένταξη των κρατουμένων. «Η πλημμελής άσκηση των καθηκόντων των σωφρονιστικών υπαλλήλων», αναφέρουν, «κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους, στοιχειοθετεί παράνομη συμπεριφορά και είχε ως συνεπακόλουθο τη λήψη ναρκωτικών ουσιών από τη συγκεκριμένη κρατούμενη, γεγονός που σε συνδυασμό με άλλες παραλείψεις προκάλεσε το θάνατό της».
Το δικαστήριο χρεώνει στις υπαλλήλους της φυλακής σοβαρές παραλείψεις, κυρίως μετά το θάνατο της πρώτης κοπέλας, που κρατούνταν στο ίδιο κελί με την Α.Β. Και αυτό διότι, όπως αναφέρει, αν και προφανώς αντιλήφθηκαν τον άμεσο κίνδυνο ζωής που διέτρεχαν οι υπόλοιπες συγκρατούμενες, που ήταν σε εμφανώς κακή κατάσταση, δεν εξέτασαν προληπτικά όλες όσες κρατούνταν στο ίδιο κελί για να «προληφθούν ή μάλλον να αναχαιτιστούν τα ήδη υφιστάμενα, εξελισσόμενα και επιδεινούμενα προβλήματα υγείας τους, με αποτέλεσμα το θάνατο, εκτός της Α.Β. και άλλης μιας κρατουμένης».
Να σημειωθεί ότι το ελληνικό Δημόσιο, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, ισχυρίστηκε, χωρίς επιτυχία, ότι δεν υπήρξε καμία παράλειψη από την πλευρά του και ότι την ευθύνη είχε η ίδια η νεαρή, που έκανε χρήση εν γνώσει όλων των κινδύνων καθώς και οι κρατούμενες που εισήγαγαν παράνομα τα ναρκωτικά στη φυλακή.
Οι δικαστές αφού έλαβαν υπ' όψιν τους το γεγονός ότι ο θάνατός της επήλθε ενώ βρισκόταν στα χέρια κρατικών αρχών, αλλά και τη νεαρή της ηλικία (22 χρόνων, σπουδάστρια στα ΤΕΙ) έκριναν ότι οι γονείς και ο αδελφός της δικαιούνται αποζημίωση 440.000 ευρώ.
Ως προς το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, έχουν καταδικαστεί από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά οκτώ άτομα, μεταξύ των οποίων και τέσσερις σωφρονιστικές υπάλληλοι.*
Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
8-8-2011
Μία ημέρα πριν από την Πρωτοχρονιά του 2003, κρατούμενη σε κελί των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού πατά το κουμπί έκτακτης ανάγκης. Οι σωφρονιστικές υπάλληλοι απαντούν στην έκκληση για βοήθεια και μεταφέρουν σε κωματώδη κατάσταση από χρήση ναρκωτικών τη συγκρατούμενή της, Μ.Μ., η οποία λίγο αργότερα πεθαίνει στο νοσοκομείο Κορυδαλλού.
Οι υπόλοιπες τέσσερις μένουν κλειδωμένες στο κελί τους και όταν στις 7 το πρωί της ίδιας ημέρας ανοίγει η πόρτα, οι δυο από αυτές βρίσκονται νεκρές, επίσης από υπερβολική δόση. Ανάμεσά τους και η 22χρονη Α.Β., υπόδικη, εξαρτημένη χρήστης.
Οκτώμισι χρόνια μετά το τραγικό συμβάν, η ελληνική Δικαιοσύνη αποδίδει την αποκλειστική ευθύνη για το θάνατο της 22χρονης στην παράνομη συμπεριφορά των σωφρονιστικών υπαλλήλων και υποχρεώνει το Δημόσιο να καταβάλει στην οικογένειά της, λόγω ψυχικής οδύνης, αποζημίωση-μαμούθ ύψους 440.000 ευρώ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα δικαστήρια αναγνωρίζουν ως υπόλογο για το θάνατο κρατουμένων από ναρκωτικά μέσα στις φυλακές το χρεοκοπημένο σωφρονιστικό σύστημα, το οποίο δεν είναι ικανό να εγγυηθεί ούτε την προσωπική τους ασφάλεια.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, κρίθηκε ότι «τα σωφρονιστικά όργανα δεν επέδειξαν την απαιτούμενη επιμέλεια και προσοχή ώστε να αποτρέψουν την εισαγωγή ναρκωτικών μέσα στο χώρο της φυλακής, κατά παράβαση των καθηκόντων τους για την προστασία της ζωής των κρατουμένων». Και όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπήρχαν σοβαρές υπόνοιες για διακίνηση ναρκωτικών (ηρωίνης και υπνωτικών χαπιών) μέσα στη φυλακή από συγκεκριμένες κρατούμενες.
Οι δικαστές στην απόφασή τους (υπ' αριθμ. 1881/2011) θυμίζουν την υποχρέωση που έχει το ελληνικό κράτος, βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, να εγγυάται την ασφάλεια και την τάξη στη φυλακή αλλά και την ομαλή διαβίωση και την κοινωνική επανένταξη των κρατουμένων. «Η πλημμελής άσκηση των καθηκόντων των σωφρονιστικών υπαλλήλων», αναφέρουν, «κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους, στοιχειοθετεί παράνομη συμπεριφορά και είχε ως συνεπακόλουθο τη λήψη ναρκωτικών ουσιών από τη συγκεκριμένη κρατούμενη, γεγονός που σε συνδυασμό με άλλες παραλείψεις προκάλεσε το θάνατό της».
Το δικαστήριο χρεώνει στις υπαλλήλους της φυλακής σοβαρές παραλείψεις, κυρίως μετά το θάνατο της πρώτης κοπέλας, που κρατούνταν στο ίδιο κελί με την Α.Β. Και αυτό διότι, όπως αναφέρει, αν και προφανώς αντιλήφθηκαν τον άμεσο κίνδυνο ζωής που διέτρεχαν οι υπόλοιπες συγκρατούμενες, που ήταν σε εμφανώς κακή κατάσταση, δεν εξέτασαν προληπτικά όλες όσες κρατούνταν στο ίδιο κελί για να «προληφθούν ή μάλλον να αναχαιτιστούν τα ήδη υφιστάμενα, εξελισσόμενα και επιδεινούμενα προβλήματα υγείας τους, με αποτέλεσμα το θάνατο, εκτός της Α.Β. και άλλης μιας κρατουμένης».
Να σημειωθεί ότι το ελληνικό Δημόσιο, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, ισχυρίστηκε, χωρίς επιτυχία, ότι δεν υπήρξε καμία παράλειψη από την πλευρά του και ότι την ευθύνη είχε η ίδια η νεαρή, που έκανε χρήση εν γνώσει όλων των κινδύνων καθώς και οι κρατούμενες που εισήγαγαν παράνομα τα ναρκωτικά στη φυλακή.
Οι δικαστές αφού έλαβαν υπ' όψιν τους το γεγονός ότι ο θάνατός της επήλθε ενώ βρισκόταν στα χέρια κρατικών αρχών, αλλά και τη νεαρή της ηλικία (22 χρόνων, σπουδάστρια στα ΤΕΙ) έκριναν ότι οι γονείς και ο αδελφός της δικαιούνται αποζημίωση 440.000 ευρώ.
Ως προς το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, έχουν καταδικαστεί από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά οκτώ άτομα, μεταξύ των οποίων και τέσσερις σωφρονιστικές υπάλληλοι.*
Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
8-8-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου