Δεκαετίες τώρα στη χώρα μας, το δικαίωμα στην εργασία αρκετές φορές εξαγοραζόταν με μία «σίγουρη» θέση στο Δημόσιο από τον ψηφοφόρο-πελάτη του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος.
Σε μια εποχή όμως που δεν υπάρχουν βεβαιότητες, η ανέκαθεν επίζηλη «σιγουριά» του Δημοσίου καταβαραθρώνεται κι αυτή. Υπό τις παρούσες συνθήκες λοιπόν, το κράτος πρέπει αρχικά να χαρακτηρίσει περισσευούμενους και στη συνέχεια ακατάλληλους χιλιάδες εργαζόμενους, που για δεκαετίες θεωρούσε ικανούς και επαρκείς.
Πώς θα το κάνει αυτό; Την όλη διαδικασία επιλογής, η οποία θα γίνει βάσει μοριοδότησης, θα εγγυηθεί το ΑΣΕΠ. Χωρίς όμως να έχει γίνει ποτέ μέχρι σήμερα αξιολόγηση του προσωπικού στον δημόσιο τομέα, θα επιχειρηθεί πρώτη φορά, από μια αρχή, η οποία, παρά το κύρος που διαθέτει, δεν έχει αξιολογήσει υφιστάμενο προσωπικό της δημόσιας διοίκησης, παρά μόνο όσους αιτούνταν την πρόσληψή τους σ' αυτή.
Ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Θράκης Γιώργος Κατρούγκαλος τονίζει ότι «το ΑΣΕΠ δεν είναι ο κατάλληλος μηχανισμός» και εξηγεί: «Η θεσμική του αδυναμία να ανταποκριθεί σ' αυτό το ρόλο πηγάζει τόσο από τη νομοθετική του πρόβλεψη όσο κι από τη συνταγματική του κατοχύρωση. Το ΑΣΕΠ δεν έχει αρμοδιότητα όσον αφορά την αξιολόγηση προσωπικού, πέρα από την αρχική διαδικασία πρόσληψης».
Ο καθηγητής τονίζει ακόμη ότι η αξιόλογηση του προς μετάταξη προσωπικού καθίσταται προβληματική και για έναν ακόμα λόγο: «Στην ελληνική διοίκηση δεν υπάρχει η περιγραφή των θέσεων εργασίας (job description), η οποία είναι απολύτως απαραίτητη, προκειμένου να γνωρίζουμε πόσα στελέχη απαιτούνται σε κάθε υπηρεσία και, κυρίως, ποια είναι τα απαιτούμενα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα των υπαλλήλων που πρέπει να υπηρετούν σε αυτές».
«Ακόμη όμως», προσθέτει, «κι αν είχαμε το job description και γνωρίζαμε ότι υπάρχουν, για παράδειγμα, 100 άτομα πλεονάζοντος προσωπικού με συγκεκριμένα προσόντα και έχουμε από την άλλη πλευρά 80 θέσεις κενές σε άλλες υπηρεσίες, και πάλι ο θεσμικός μηχανισμός που θα έπρεπε να εξακριβώσει με ποιο τρόπο θα αντιστοιχίσει αυτούς που περισσεύουν με τις 80 θέσεις δεν μπορεί να είναι το ΑΣΕΠ. Κι αυτό γιατί, από τη φύση του, πρόκειται για έναν ελεκτικό μηχανισμό που εποπτεύει τη εφαρμογή μιας μοριοδοτημένης διαδικασίας, η οποία δεν σχετίζεται με τον έλεγχο των ουσιαστικών προσόντων. Είναι βέβαια μια διαδικασία αντικειμενική, αλλά ουσιαστικά δεν έχει καμία σχέση με πραγματικό έλεγχο ικανοτήτων προσωπικού».
Μόνο ένας στους δέκα από το σύνολο των επτά χιλιάδων που εργάζονται στους 40 υπό συγχώνευση- κατάργηση οργανισμούς και φορείς θα μετατάσσονται ανά έτος σε άλλη υπηρεσία, μια που αυτό προβλέπει το μνημόνιο, καθώς οι μετατάξεις υπολογίζονται κι αυτές ως προσλήψεις.
Στο σχετικό νομοσχέδιο και το προεδρικό διάταγμα που θα ακολουθήσει, όπου και ορίζονται όλες οι λεπτομέρειες, όσοι υπάλληλοι κριθούν υπεράριθμοι, θα μπουν σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας, λαμβάνοντας για ένα χρόνο το 60% των αποδοχών τους. Οι πίνακες με τους υπεράριθμους πρέπει να δοθούν από τις νέες διοικήσεις των νέων οργανισμών που θα προκύψουν από τις συγχωνεύσεις εντός εννέα μηνών. Οι εργαζόμενοι αυτοί θα μπορούν να υποβάλουν τα χαρτιά με τα προσόντα τους στο ΑΣΕΠ, διεκδικώντας μετάταξη. Οσοι από αυτούς, δηλαδή οι περισσότεροι, δεν καταφέρουν να μεταταχθούν, έχουν το δικαίωμα είτε να διοριστούν με ποσόστωση 30% ως συμβασιούχοι ή να έχουν προτεραιότητα σε θέσεις μερικής απασχόλησης... Κοινώς, θα μείνουν άνεργοι.
Κοινή πεποίθηση όλων των σωματείων εργαζομένων που βρίσκονται στη διακεκαυμένη ζώνη είναι ότι «οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί δεν έχουν ως στόχο τον εξορθολογισμό και την καλύτερη λειτουργία των οργανισμών και φορέων. Γίνονται για λογιστικούς λόγους, με στόχο την παράδοση του έργου τους σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και την άμεση η έμμεση απόλυση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων».
Πολλοί δε υποστηρίζουν, ειδικά για τους οργανισμούς που έχουν αναπτυξιακό προσανατολισμό, ότι το κράτος θα απολέσει παρά θα κερδίσει:
Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
14-8-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου