Η ιστορία του Σαντάτ είναι η ιστορία εκατομμυρίων παιδιών στην Αφρική. Ακόμα και όταν η ζωή δείχνει ότι μπορεί να τους χαμογελάσει τη μια μέρα, την επόμενη το χαμόγελο μπορεί να παγώσει. Είναι ένα από τα παιδιά του Μπενίν, μιας χώρας στην υποσαχάρια ζώνη, περιοχής με το χαμηλότερο εισόδημα στον πλανήτη. Μια στενή λωρίδα δίπλα στη Νιγηρία, παλαιά πορτογαλική και γαλλική αποικία και το μεγαλύτερο λιμάνι διακίνησης σκλάβων.
Οι άνθρωποι ζουν κάτω από τα δέντρα και πεθαίνουν από ασθένειες που στη Δύση είτε δεν υπάρχουν πια είτε αντιμετωπίζονται με ένα χάπι. Μια κοινωνία με πολυγαμία από παράδοση. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη περιφρόνηση από το να είναι κάποιος χωρίς πατέρα. Στην Μπουκουμπέ, στο Βόρειο Μπενίν, κοντά στα σύνορα με το Τόγκο, από όπου περνάει το λαθρεμπόριο καύσιμων και ανθρώπων, η οικογένεια και η φυλή είναι θεμελιακοί θεσμοί.
ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΕΡΑ. Ο Σαντάτ είναι παιδί χωρίς πατέρα. Η Αντάμα που τον γέννησε έμεινε έγκυος με κάποιον που την εγκατέλειψε και παντρεύτηκε άλλες τρεις συχωριανές της. Εμεινε ατιμασμένη στην καλύβα του πατέρα της και προσπαθεί να μεγαλώσει τον γιο της με πενιχρά μέσα. Στην ουσία ο Σαντάτ είναι απροστάτευτος. Ετσι τον βρήκε η Ολυμπία, όταν πήγε ως εθελόντρια να διδάξει στο τοπικό σχολείο, την άνοιξη του 2007, χρονιά ξηρασίας και μεγάλης πείνας. Στο Βόρειο Μπενίν τα παιδιά με τα μεγάλα μάτια και τις φουσκωμένες κοιλιές έλπιζαν μόνο στο πενιχρό συσσίτιο μιας οργάνωσης που δραστηριοποιείται στην περιοχή.
Οταν ζήτησε στην τάξη από τα παιδιά να πουν το όνομά τους ο Σαντάτ, ξυπόλυτος, αδύνατος αλλά περήφανος, πετάχτηκε, είπε το όνομά του και άρχισε να χορεύει. Ηταν ο καλύτερος μαθητής. Εξυπνος, χαρούμενος και χαρισματικός.
Στη συνέχεια έγινε ένα από τα είκοσι τέσσερα παιδιά τα οποία μια ομάδα Αθηναίων έχει αναλάβει να κρατήσει στη ζωή και κάτι παραπάνω. Με 200 ευρώ τον χρόνο τους καλύπτει τα έξοδα στο σχολείο - στο πάμπτωχο Μπενίν υπάρχουν... δίδακτρα -, ένα πιάτο ρύζι την ημέρα και στοιχειώδη περίθαλψη. Ο Διαμαντής, ο Χριστόφορος, ο Χρήστος, ο Γιάννης και η Αννα, ο Φώτης, ο Σάκης και άλλοι παίρνουν, όταν είναι εφικτό, γράμματα από τα υιοθετημένα του Μπενίν με τις επιθυμίες τους. Κάποια θέλουν να... δουν θάλασσα. Αλλά δεν ξέρουν τι είναι το χιόνι.
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟΣ. Τον περασμένο Οκτώβριο ο θετός πατέρας του Σαντάτ από την Ελλάδα τον επισκέφθηκε στο Μπενίν. Τον γύρισε από σπίτι σε σπίτι για να δείξει στους φίλους του ότι έχει οικογένεια. Και του ανακοίνωσε ότι θα γίνει ποδοσφαιριστής ή γιατρός. Προτιμήθηκε το γιατρός. Αρχισαν οι προγραμματισμοί για τις επόμενες σχολικές χρονιές. Ο Σαντάτ ένιωσε πανευτυχής και η μάνα του ανακουφισμένη. Ο μικρός, μόλις στα δώδεκα, προσπαθεί να δείχνει μεγαλύτερος. Από μέσα του έβγαινε ένας «θυμωμένος Αφρικανός» που προορίζεται να διαπρέψει. Καθώς εκείνες τις μέρες ένιωθε προστατευμένος, έγινε ηγέτης. Με την μπάλα που πήρε για δώρο αναδείχθηκε σε πρόσωπο αναφοράς και κανόνιζε τα πάντα στον παιδικό πληθυσμό της Μπουκουμπέ. Οταν άκουσε ότι αν τα καταφέρει να πάει στο πανεπιστήμιο - σαν τον Ζιλμπέρ - και θα πάρει ένα ποδήλατο, έλαμψε. Ο Ζιλμπέρ, που ήδη σπουδάζει μηχανικός και γεωπόνος, είχε ζητήσει την «Αληθινή απολογία του Σωκράτη» όταν πρωτοσυνάντησε την Ολυμπία. Ενα άλλο παιδί πετάχτηκε ένα βράδυ μέσα στο σκοτάδι - εκεί νυχτώνει και ξημερώνει πάντα στις έξι - και ρώτησε αν θα μπορούσε κάποιος να του στείλει ένα βιβλίο Μαθηματικών.
Του Γιώργου Λακόπουλου
ΠΡΕΖΑ TV
13-8-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου