Το πρώτο γι' αυτούς είναι να μείνουν καθαροί. Αυτό δεν θα αφήσουν να τους το πάρει κανείς. Και για τις καθαρές ψυχές, για κάποιον άνθρωπο που απαιτεί να είναι και λειτουργικός -προσωπικά και κοινωνικά, ειδικά στις ημέρες μας αυτές της κρίσης- το καμπανάκι του κινδύνου, αυτό της συνείδησης πρέπει να χτυπά κάθε μέρα.
Αυτή ήταν η κραυγή αγωνίας μα και δύναμης που ακούστηκε, όπως το σύνθημα «Η ζωή δεν μπαίνει στην εφεδρεία», στην ογκώδη, σύντομη μα τολμηρή μάζωξη έξω από το υπουργείο Υγείας. Εγινε από τους θεραπευόμενους του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων, που χθες ξεκίνησαν τη μέρα τους και πάλι με την καθημερινή τους κραυγή, αυτήν της ζωής.
Εφτιαξαν μια αλυσίδα αγκαλιασμένων ανθρώπων απαιτώντας κοινωνική δικαιοσύνη και δίνοντας παράδειγμα αλληλεγγύης όσο και πίστης στον αγώνα. «Ισως αυτό είναι που ενοχλεί, αντίθετα με τη νάρκωση της υποκατάστασης» σημειώνει εργαζόμενος του ΚΕΘΕΑ, μαζί με γονείς, θεραπευτές και φίλους.
Στάθηκαν κόντρα στις μονοκοντυλιές των κυβερνώντων, στις περικοπές κονδυλίων κατά 50% που οδηγούν τις μονάδες απεξάρτησης σε κλείσιμο. Εδειξαν έναν άλλο δρόμο στις απειλές για παράλογες συγχωνεύσεις ετερόκλητων οργανισμών, όπως του ΚΕΘΕΑ με τον ΟΚΑΝΑ, που επικαλούνται όσοι σώζουν την Ελλάδα αλλά όχι τους ανθρώπους της.
«Οταν ήμουν στην πιάτσα, στη χρήση, πίστευα ότι ο μόνος τρόπος ν' απαλλαγείς από την ηρωίνη είναι ο θάνατος. Γιατί δεν είχα από πού να πιαστώ. Δεν ήθελα να πάω στον ΟΚΑΝΑ, όπου είδα να είναι όλοι σαν ζόμπι. Ολα όσα ακούγονται για τη συγχώνευση με τον ΟΚΑΝΑ και για το ότι ο χρήστης είναι άρρωστος με χρόνια υποτροπιάζουσα νόσο μ' ενοχλούν. Δεν είναι μια σκληρή αρρώστια που σε κυνηγάει. Ηταν αποτέλεσμα δικών μας λάθος επιλογών», λέει ο Γιάννης, 26 χρόνων, από την ανοικτή κοινότητα ΔΙΑΒΑΣΗ.
«Για εμάς τους γονιούς είναι φανερό, η κοινωνική αναλγησία έχει φτάσει σε σημείο να βάλει χέρι στα πιο ευαίσθητα σημεία της κοινωνίας, περικόπτοντας τις συντάξεις από τους γέρους και τις γριές. Συνοπτικά, συρρικνώνοντας τις δομές για τους ευάλωτους, τους εξαρτημένους. Απόλυση, εφεδρεία, συγχώνευση, αυτά ξέρουν. Εμείς λέμε να μην τολμήσει κανείς να κάνει περικοπές στο ΚΕΘΕΑ και δηλώνουμε ότι θ' αντιδράσουμε με οποιονδήποτε τρόπο στα καταστροφικά σχέδια», λέει στην «Ε» ο Μ. Κοκκίνης, από το Σύλλογο Οικογένειας της κοινότητας εφήβων «Πλεύση».
Η κραυγή του ΚΕΘΕΑ φαίνεται πως απλώνεται στην Ελλάδα, αφού διαμαρτυρίες έγιναν και σε κεντρικά σημεία της Καβάλας, της Καλαμάτας και της Πάτρας.
Ζητούν να δοθεί στο ΚΕΘΕΑ η εγκεκριμένη για το έτος επιχορήγηση, ώστε να μην τιναχτεί στον αέρα η θεραπεία χιλιάδων ανθρώπων που παλεύουν για την απεξάρτηση από κάθε ουσία. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ για τη λειτουργία του πανελλαδικού δικτύου υπηρεσιών του ΚΕΘΕΑ απαιτούνται 890 άτομα, ο οργανισμός λειτουργεί μόλις με 559, αλλά λειτουργεί 100 μονάδες σε 23 πόλεις και 15 σωφρονιστικά καταστήματα, εξυπηρετώντας ετησίως 15.000 άτομα.
Της ΝΑΝΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΡΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
27-9-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου