Τον πειρασμό της θριαμβολογίας δεν τον απέφυγε ούτε κι αυτή τη φορά η κυβέρνηση.
Και ο πρωθυπουργός, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, και ο υπουργός Επικρατείας, ενώ δεν είχε ακόμη στεγνώσει το μελάνι στο κείμενο της συμφωνίας, αισθάνθηκαν την ανάγκη να κάνουν αισιόδοξες προγνώσεις για το μέλλον της χώρας. Μάλιστα, ο Ευ. Βενιζέλος πλειοδότησε, λέγοντας ότι «αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχει ένα κόμμα στη Βουλή, έστω και ένας πολιτικός αρχηγός, που δεν θα θελήσει να βάλει την υπογραφή του στην απαλλαγή του έθνους από ένα σημαντικό μέρος του δημοσίου χρέους μας».
Προφανώς ο υπουργός Οικονομικών δεν διαθέτει πλούσια φαντασία. Ελλειμμα ασυγχώρητο για έμπειρο πολιτικό. Για παράδειγμα, υπάρχει άραγε έστω και ένας σ' αυτή τη χώρα που πιστεύει ότι η Αλέκα Παπαρήγα και ο Α. Τσίπρας θα χειροκροτήσουν τη συμφωνία; Εκτός αν οι αποδέκτες της «ευχής» του κ. Βενιζέλου ήταν η αξιωματική αντιπολίτευση, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του κόμματος. Σύντομα θα διαπιστώσουμε τη στάση των βουλευτών και των στελεχών στις συνεδριάσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας και του Εθνικού Συμβουλίου.
Οι δηλώσεις Παπανδρέου, Βενιζέλου, Μόσιαλου μόνο με ψυχολογικά κριτήρια μπορούν να ερμηνευθούν. Πιεσμένοι από τις εξελίξεις και κατηγορούμενοι από τους αντιπάλους τους ότι ξεπουλάνε τη χώρα αντέδρασαν ενστικτωδώς, βγάζοντας στην επιφάνεια το άγχος που κουβαλούσαν. Ωστόσο, αν ανέλυαν τα πράγματα με πιο ψύχραιμο τρόπο έπρεπε να είναι προσεκτικότεροι για αρκετούς λόγους. Πρώτος: Και με τη σύμβαση της 21ης Ιουλίου πανηγύριζαν για να αναδιπλωθούν στη συνέχεια. Δεύτερος: Ακόμη δεν γνωρίζουμε τις γκρίζες ζώνες του πλαισίου -θα χρειαστεί να περάσει καιρός για να αποκτήσουμε την πλήρη εικόνα, κυρίως στο σημείο εκείνο που αφορά τον έλεγχο στην εφαρμογή των αποφάσεων. Θα έχει τον πρώτο λόγο η κυβέρνηση ή οι τοποτηρητές; Τρίτος: Προϋπόθεση για την ευδοκίμηση της προσπάθειας είναι η ανταπόκριση της κυβέρνησης, κάτι που δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο, αν κρίνουμε από τα κακά δείγματα γραφής που έχει δώσει μέχρι τώρα. Τέταρτος, ίσως ο σημαντικότερος όλων: Για να προχωρήσει και να εφαρμοστεί η συμφωνία απαιτείται η σύμπραξη της κοινωνίας, μιας κοινωνίας που ήδη έχει πληρώσει πολλά, που είναι στους δρόμους και δείχνει να μην εμπιστεύεται το πολιτικό προσωπικό.
Οι παραπάνω ενστάσεις προέρχονται από κυβερνητικούς και κομματικούς παράγοντες και κατατέθηκαν στην «Κ.Ε.» την επόμενη μέρα της συμφωνίας. Οι ίδιοι παράγοντες προβλέπουν ότι στα πεδία αυτά θα επικεντρωθεί η δημόσια συζήτηση και η κομματική αντιπαράθεση. Σύμφωνα με πρωτοκλασάτο υπουργό, ο οποίος πήρε μέρος στην τηλεδιάσκεψη που οργάνωσε ο υπουργός Οικονομικών το βράδυ της Τετάρτης, «η κυβέρνηση οφείλει να αποδείξει πως είναι σε θέση να κάνει ό,τι δεν έκανε τα προηγούμενα δύο χρόνια. Δηλαδή να αποκτήσει συνοχή, πειθαρχία, να δουλέψει συντονισμένα, να μη διστάσει να συγκρουστεί με τις συντεχνίες και τέλος να κερδίσει την ανοχή των πολιτών. Το τελευταίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί. Η αλλαγή οικονομικού μοντέλου, συνηθειών και καταναλωτικών συμπεριφορών, η συμφιλίωση με την ιδέα ότι είναι επιβεβλημένο να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν. Καλείται λοιπόν ο πρωθυπουργός να υπηρετήσει μια αντιδημοφιλή πολιτική και να οργανώσει ευρύτερες συναινέσεις υποσχόμενος μόνο θυσίες».
Σ' ό,τι αφορά τις πολιτικές πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρει ο πρωθυπουργός, όπως του ζητούν αρκετοί υπουργοί και πολλοί βουλευτές, η αλήθεια είναι ότι είχαν καλλιεργηθεί από διάφορες πλευρές μεγάλες προσδοκίες: «Καλό είναι να προσγειωθούμε όλοι» είπε στην «Κ.Ε.» συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου, προσθέτοντας ότι, «αν δεν καθαρίσει το τοπίο με τη συμφωνία, μην περιμένετε κινήσεις μεγάλου βεληνεκούς· και είναι λογικό αυτό». Ο ίδιος ο πρωθυπουργός εκμυστηρεύθηκε προσφάτως σε υπουργό ο οποίος τον ρώτησε αν έχει κάτι στο μυαλό του ότι «όσοι μου λένε να πάρω πρωτοβουλίες δεν καταλαβαίνουν ότι για τους επόμενους τρεις μήνες δεν μπορεί να γίνει κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση».
Οι περισσότεροι στο μέγαρο Μαξίμου και στο υπουργικό συμβούλιο αποκλείουν τις πρόωρες εκλογές. Το δημοψήφισμα για τη νέα δανειακή σύμβαση παραμένει στο τραπέζι, έχει όμως χάσει έδαφος, χωρίς πάντως να αποκλείεται το ενδεχόμενο να γίνει δημοψήφισμα για θεσμικά όμως ζητήματα σε μια προσπάθεια να εκτονωθεί η οργή του κόσμου. Ο αριθμός 180 (ψήφοι στη Βουλή) έρχεται και φεύγει από το προσκήνιο κάθε φορά που στο εσωτερικό της κυβέρνησης πυκνώνουν οι φωνές υπέρ των εκλογών και ενισχύεται το ρεύμα εκείνων που θέλουν να αποδράσουν από τις ευθύνες. Ο πρωθυπουργός το ξέκοψε προχτές από τις Βρυξέλλες. Τι μένει λοιπόν; Ενας ανασχηματισμός; Με ποιον πάγκο; Με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων; Δύσκολα θα βρεθεί εξωκομματικό πρόσωπο που θα δεχθεί να εμπλακεί. Κυβέρνηση συνεργασίας; Η Ν.Δ. δεν είναι διαθέσιμη. Σύμφωνα με την άποψη κορυφαίου υπουργού, «Το μόνο που μπορεί να κάνει ο πρωθυπουργός, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που θα έρθει η σύμβαση στη Βουλή, είναι ν' αλλάξει ο ίδιος τον τρόπο που διοικεί την κυβέρνηση, να σφίξει τα λουριά, να παρακολουθεί από κοντά τις δράσεις των υπουργών του, να εξουδετερώσει τις εσωτερικές διαμάχες, στέλνοντας το μήνυμα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό ότι η κυβέρνησή του είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της. Έτσι θα έχει νόημα η φράση του ότι ο λαός δεν θέλει εκλογές, θέλει αλλαγές».
*Τη Δευτέρα, στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος θα διαπιστώσουν αν οι βουλευτές του κινήματος συμμερίζονται την αισιοδοξία τους, αν θα ξαναβάλουν πλάτη και κυρίως αν είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν πολιτικές που θα αποδώσουν, αν φυσικά αποδώσουν, ύστερα από αρκετά χρόνια. Ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε υπομονή από το λαό και υποσχέθηκε σκληρή δουλειά για ν' αλλάξουν όλα στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα, πάντως, μόνο «τα φώτα» μάς έχει αλλάξει...
Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ pappas@enet.gr-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
29-10-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου