ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΟΥΝ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ

Ανεργία, περικοπές, φουσκωμένοι λογαριασμοί, ακρίβεια... Οσο περισσότερο βουλιάζουμε στην ύφεση τόσο μεγαλώνει το κύμα φυγής από τα μεγάλα αστικά κέντρα. H εσωτερική μετανάστευση αυξάνεται, αφού οι συνθήκες ζωής -κυρίως στην Αθήνα- γίνονται ασφυκτικές.
Πολλοί επιλέγουν τη "σιγουριά" που ενδεχομένως τους προσφέρει ο τόπος καταγωγής τους, ωστόσο υπάρχουν και ορισμένοι πιο "τολμηροί", που αναζητούν την τύχη τους σε άλλον τόπο διά της... ανταλλαγής περιουσίας.
Μια τέτοια ιδιότυπη περίπτωση είναι αυτή του κ. Νίκου Παπακωνσταντίνου. Δέκα μήνες πριν, έμεινε άνεργος, αφού το μαγαζί στο οποίο εργαζόταν 20 ολόκληρα χρόνια δεν πήγαινε καλά, η πελατεία ολοένα και μειωνόταν και έτσι ο ιδιοκτήτης αναγκάστηκε να τον απολύσει.

Μέσω Ιντερνετ
Σήμερα, απελπισμένος από την τροπή που έχει πάρει η ζωή του, αποφάσισε να "ανταλλάξει" μέσω αγγελίας στο Διαδίκτυο τη μοναδική του περιουσία, ένα οικόπεδο στην περιοχή του Γέρακα με ένα μικρό σπίτι σε οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη. Ο κ. Παπακωνσταντίνου γνωρίζει καλά ότι με αυτό τον τρόπο θα χάσει ό,τι του έχει απομείνει, αλλά δεν τον ενδιαφέρει, γιατί προέχει το θέμα της καθημερινής επιβίωσης.Ο 47χρονος εργαζόταν από το 1991 σε χρωματοπωλείο στην Αγία Παρασκευή, ως πωλητής. Στο παρελθόν είχε αλλάξει πολλές δουλειές. Οικοδομή, βενζινάδικα, όπου έβρισκε μεροκάματο. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και τώρα όταν έμεινε χωρίς σταθερό εισόδημα, όμως μέχρι σήμερα δεν τα έχει καταφέρει.
"Ανταλλάσσω το οικόπεδό μου, 131 τ.μ., το οποίο έχει άδεια οικοδομής 2011, με μικρό σπίτι στην επαρχία. Εφτασα σε αυτό το σημείο επειδή, αν και προσπάθησα να το πουλήσω στην τιμή των 90.000 ευρώ, κανείς δεν αγοράζει. Λίγο καιρό πριν η τιμή πώλησης του οικοπέδου θα ήταν διπλάσια", λέει στο "Εθνος της Κυριακής" ο κ. Παπακωνσταντίνου.Ο κ. Παπακωνσταντίνου αποφάσισε να φτάσει στη λύση της ανταλλαγής όταν διαπίστωσε ότι το οικόπεδο δεν πρόκειται να πωληθεί όσο κι αν "ρίξει" την τιμή.
"Δεν με ενδιαφέρει αν θα χάσω την περιουσία μου. Εδώ τίθεται θέμα επιβίωσης. Είμαι αποφασισμένος να τα αφήσω όλα πίσω μου και να πάω στην επαρχία, όπου είναι ακόμη πιο ανθρώπινες οι συνθήκες ζωής.
"Αρκεί να υπάρχει φαΐ"
Αναζητώ ένα μικρό σπιτάκι με χωράφι που θα φυτεύω μόνος μου και θα έχω τα ζώα μου. Τουλάχιστον με αυτό τον τρόπο θα έχω εξασφαλίσει την τροφή μου. Αρκεί να υπάρχει φαΐ... Αλλωστε πιάνουν τα χέρια μου και δεν χρειάζομαι περισσότερα πράγματα. Μεγάλωσα στον Γέρακα όταν ακόμη ήταν ...χωριό... και μπορώ να ζήσω με αυτό τον τρόπο", συμπληρώνει.


Από την ημέρα που έβαλε την αγγελία στο Διαδίκτυο, πριν από τρεις μήνες, μόνο δύο άτομα έχουν ενδιαφερθεί. Από την Ανδρο και από την Τζιά.
"Δυστυχώς δεν προχωρήσαμε σε ανταλλαγή γιατί τα σπίτια δεν ήταν κατοικήσιμα και είχαν μεγάλα προβλήματα. Ελειπαν οι σκεπές, τα πατώματα κ.ά. Δεν είχα χρήματα να τα επισκευάσω. Ισως βρεθεί κάτι άλλο. Κάποιος που θέλει να έρθει στην Αθήνα".
Βουνό τα προβλήματα
"Κυκλοφορώ με ποδήλατο γιατί δεν έχω χρήματα ούτε για βενζίνη"
Ο Νίκος Παπακωνσταντίνου από την ημέρα που έμεινε άνεργος ζει με το επίδομα του ΟΑΕΔ. Τα πάγια έξοδα είναι δυσβάστακτα και οι συνεχείς προσπάθειες που έχει κάνει για να βρει δουλειά πέφτουν στο κενό. "Το επίδομα ανεργίας είναι 545 ευρώ και το ενοίκιο του σπιτιού μου φτάνει στα 500 ευρώ. Πώς θα ζήσω την οικογένειά μου; Δυστυχώς είναι και η γυναίκα μου άνεργη εδώ και ενάμιση χρόνο και για να τα βγάλουμε πέρα μας βοηθούν οικονομικά η 23χρονη κόρη μας, που είναι φοιτήτρια αλλά παράλληλα εργάζεται, και η ηλικιωμένη μητέρα μου με τη σύνταξή της", συμπληρώνει.
Ο 47χρονος αναρωτιέται πώς έφτασε σε αυτό το σημείο. "Δεν με φόβιζε η ανεργία. Ελεγα πως μόνο ο τεμπέλης δεν βρίσκει δουλειά. Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει τώρα στη χώρα μας. Εδώ και 10 μήνες δεν κατάφερα να κάνω ούτε ένα μεροκάματο. Ισως να είναι πιο εύκολο για τα νεότερα άτομα να βρουν δουλειά. Στη δική μου περίπτωση τίθεται και το θέμα της ηλικίας". Παλαιότερα η οικογένεια Παπακωνσταντίνου ζούσε αξιοπρεπώς με τα λιγοστά χρήματα που έβγαζε. "Είχα τη δουλειά μου, το αμάξι μου και ποτέ δεν έκανα περιττά έξοδα. Τώρα πια κυκλοφορώ με το ποδήλατο γιατί δεν έχω χρήματα ούτε καν για τη βενζίνη μου. Σκέφτομαι να καταθέσω τις πινακίδες του αυτοκινήτου μου, αφού είναι αδύνατον να το συντηρήσω. Εχω χάσει τον ύπνο μου και για να μην ξοδευόμαστε αγοράζουμε τρία μήλα, τρία πορτοκάλια, αλλιώς θα μείνουμε στον δρόμο".
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΛΥΝΟΣ
"Θα πάω στη... Δρακότρυπα και θα στήνω ιστοσελίδες από το σπίτι"
Γέννημα θρέμμα Αθηναίος, ο 28χρονος Γιάννης Γλυνός αποφάσισε πριν από 9 μήνες να εγκαταλείψει την Αθήνα. Μην αντέχοντας την ανεργία εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Καρδίτσα. Εν τω μέσω της οικονομικής κρίσης επέλεξε να ζήσει μόνιμα σε μια μικρότερη επαρχιακή πόλη και σκοπεύει σύντομα να μετακομίσει στο σπίτι των παππούδων του στο χωριό Δρακότρυπα. "Η κρίση ήταν ο λόγος που έφυγα από την πρωτεύουσα. Στο χωριό κάποιος θα σου δώσει ένα αβγουλάκι να φας. Στην πόλη δεν μπορείς να φας τα... τσιμέντα", λέει στο "Εθνος της Κυριακής" ο Γ. Γλυνός και συμπληρώνει: "Οι διαφορές είναι τεράστιες. Ζω στην Καρδίτσα μαζί με τη γυναίκα μου Μαρία, σε ένα σπίτι 100 τ.μ. και πληρώνουμε ενοίκιο 230 ευρώ.
Η ιστορία έχει δείξει ότι σε δύσκολες περιόδους στις πόλεις υπάρχει μεγαλύτερη... πείνα σε σχέση με την επαρχία". Ο Γιάννης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καισαριανή. Σπούδασε ηλεκτρονικός στα ΤΕΙ Πειραιά και μόλις ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, πήρε τη μεγάλη απόφαση να φύγει από την Αθήνα. "Δυστυχώς βγήκα στην αγορά εργασίας πάνω στην κρίση. Οσο κι αν έψαξα για δουλειά, δεν βρήκα ποτέ τίποτα. Αποφάσισα να σχεδιάζω ιστοσελίδες, μία δουλειά που μπορώ να κάνω από το σπίτι. Μέχρι στιγμής έχουμε ως βάση την Καρδίτσα και πηγαινοερχόμαστε στο χωριό. Στη Δρακότρυπα ζουν περίπου 800 κάτοικοι και όλοι μαζί προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Εχουμε φτιάξει και έναν πολιτιστικό σύλλογο. Στόχος μας είναι όλοι μαζί να βοηθήσουμε έτσι ώστε οι κάτοικοι να παραμείνουν στο χωριό", καταλήγει ο Γιάννης Γλυνός.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΕΛΕΜΗ
"Γύρισα στο χωριό δίχως τον άντρα μου"
Η Αργυρώ Μπελέμη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Δύο μήνες πριν αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι της στο Πέραμα, μαζί με τη μικρή κόρη της, και να εγκατασταθεί στο πατρικό της σπίτι στο χωριό Βάρδα Ηλείας. Μην αντέχοντας τα υπέρογκα έξοδα, προτίμησε να ξενοικιάσει το τριάρι που ζούσαν και να βρουν μια γκαρσονιέρα για να μένει ο σύζυγός της, ο οποίος συνεχίζει να εργάζεται στην Αθήνα. "Στο χωριό πήγαινα μόνο τα καλοκαίρια για διακοπές. Δύο χρόνια πριν, οι γονείς μου εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο πατρικό μας. Δυστυχώς αναγκάστηκα να έρθω και εγώ με το μωρό, καθώς λίγο καιρό πριν μείνω έγκυος είχα απολυθεί και μετά δεν κατάφερα να βρω δουλειά", λέει στο "Εθνος της Κυριακής" η 36χρονη. Στόχος του ζευγαριού είναι να βρεθεί και για εκείνον μια δουλειά σε κάποια επαρχιακή πόλη και έτσι η οικογένεια να ενωθεί και πάλι. "Στο χωριό αλλά και γενικότερα στις μικρές πόλεις είναι λιγότερα τα έξοδα. Ακόμη και το μποστάνι που έχουμε είναι μια ανάσα. Επίσης δεν πληρώνουμε ενοίκιο", καταλήγει η κ. Μπελέμη.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΙΣ
Οι μετακομίσεις προς την περιφέρεια έχουν αυξηθεί κατά 80%
Μαζεύουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και εγκαταλείπουν το κλεινόν άστυ, αφού η οικονομική κρίση τούς έχει φέρει σε απόγνωση. Οικογένειες, άνεργοι, ακόμη και νέοι άνθρωποι που δεν βλέπουν καμία προοπτική στην Αθήνα μετακομίζουν σε πόλεις και χωριά της περιφέρειας αναζητώντας καλύτερη τύχη.
"Οι μετακομίσεις από την Αθήνα προς την επαρχία έχουν αυξηθεί σε ποσοστό 80% σε σχέση με πέρυσι", λέει στο "Εθνος της Κυριακής" ο Θανάσης Πουλόπουλος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Φορτηγών Δημοσίας Χρήσεως.
"Είναι χαρακτηριστικό ότι τον προηγούμενο χρόνο, την εποχή που γίνονται οι περισσότερες μετακομίσεις, δηλαδή άνοιξη και καλοκαίρι, στις 50 δουλειές που έκανα οι 5 ήταν από την Αθήνα προς την επαρχία και οι υπόλοιπες τοπικές. Φέτος από τις 60 μετακομίσεις που πραγματοποίησε η εταιρεία μου, τουλάχιστον οι 35 έγιναν προς κάποια επαρχιακή πόλη ή χωριό σε ολόκληρη την Ελλάδα", συμπληρώνει.
Επιστροφή στα πατρικά
Οι επαγγελματίες αναλαμβάνουν να μεταφέρουν από την πρωτεύουσα σε κάποια άλλη πόλη ολόκληρο νοικοκυριό. Οι περισσότεροι εσωτερικοί μετανάστες, όπως μας εξηγούν, επιστρέφουν στα πατρικά τους. Πρόκειται συνήθως για ανθρώπους που έχουν μείνει άνεργοι και φεύγουν χωρίς δουλειά, με την ελπίδα ότι σε μικρότερο τόπο θα επιβιώσουν.
"Ο κόσμος έχει απελπιστεί και η μετακόμιση σε μια μικρότερη πόλη φαίνεται να είναι η μοναδική λύση. Δεν υπάρχουν λεφτά, τι να κάνουν οι άνθρωποι; Θυμάμαι χαρακτηριστικά πριν από λίγο καιρό ότι μεταφέραμε μια τετραμελή οικογένεια στο πατρικό τους σπίτι σε ένα χωριό έξω από το Αγρίνιο. Ο σύζυγος ήταν ιδιωτικός υπάλληλος και είχε απολυθεί, ενώ η σύζυγος ήταν αδιόριστη δασκάλα. Μου έλεγαν ότι τουλάχιστον στο χωριό θα βγαίνει το μεροκάματο με δουλειές του ''ποδαριού'' και θα έχουν το περιβόλι τους που θα καλλιεργούν τη γη.
Ηταν αδύνατον να καλύψουν τα έξοδα της μετακόμισης και έτσι μου έδωσαν 200 ευρώ προκαταβολή και κάθε μήνα μού έδιναν σε δόσεις τα υπόλοιπα χρήματα που μου χρώσταγαν. Αυτή είναι η κατάσταση που συναντάμε τον τελευταίο καιρό", αναφέρει ο κ. Πουλόπουλος.
Πουλάνε το σπίτι τους
Οπως μας αναφέρουν οι ιδιοκτήτες φορτηγών δημόσιας χρήσης, πολλές είναι οι περιπτώσεις των οικογενειών που αποφασίζουν να αφήσουν το διαμέρισμά τους και να μετακομίσουν σε κάποιο μικρότερο σε πιο οικονομική περιοχή ή πουλάνε τα σπίτια τους και τελικά μένουν στο ενοίκιο.
Κάποιοι άλλοι αφήνουν όλο το νοικοκυριό σε αποθήκες, όμως δεν επιστρέφουν να το πάρουν αφού δεν υπάρχουν χρήματα."Ενας πελάτης έφερε το ...τριάρι... του στην αποθήκη μου πριν από έξι μήνες. Αφησε όλα τα πράγματα και έφυγε για Καλαμάτα με την προοπτική να βρει εκεί σπίτι και μετά να γίνει η μεταφορά. Από τότε εξαφανίστηκε... Αυτήν τη στιγμή σε τέσσερις δικές μου αποθήκες υπάρχουν 240 κυβικά οικοσκευές και οι κάτοχοί τους δεν διαθέτουν τα χρήματα για να τις πάρουν πίσω", προσθέτει ο κ. Πουλόπουλος.
ΚΛΑΡΑ ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΩΤΗ
clarayen@pegasus.gr
ΕΘΝΟΣ


ΠΡΕΖΑ TV
6-11-2011