Το μήνυμα στο twitter έπεσε σαν κεραυνός σε όλους μας. Πετούν στον δρόμο 44 παιδιά και προσωπικό του «Χαμόγελου του Παιδιού» στην Αρχαία Κόρινθο.
Είχαμε την τύχη όταν το μάθαμε, να βρίσκομαι στην Κόρινθο. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν το πολυσκέφτεσαι. Δεν είναι θέμα «ρεπορτάζ» αλλά ανθρωπιάς. Ενας από τους λόγους που αξίζει να είσαι δημοσιογράφος. Να βοηθάς τους συνανθρώπους σου.
Το επόμενο πρωινό πήρα το μπαστούνι μου, έκανα «σοφέρ» την αδελφή μου και πήγαμε εκεί. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή πως είμαι κωφός. Εξάλλου εκεί πρώτα θα «μιλήσουν» η ψυχή και η καρδιά και μετά τα υπόλοιπα. Αυτό το είδος της «ακοής» που προσφέρει και την ομορφότερη μελωδία.
Ένα μικρό πανέμορφο κοριτσάκι μας άνοιξε την κεντρική είσοδο για να μπούμε μέσα και μας οδήγησε στις κυρίες που ήταν υπεύθυνες εκείνη την ημέρα. Ολο ευγένεια μας υποδέχτηκε η Σοφία. Καθίσαμε σε ένα πεζούλι και με «αποκωδικοποιητή» την αδελφή μου και ένα μπλοκάκι σημειώσεων, προσπαθούσα να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει. Την ίδια στιγμή ένας κούκλος, ξανθός με γαλάζια μάτια, ήταν δεν ήταν 5 χρονών, ο Βασίλης, εκτοξεύεται σαν ελατήριο μέσα στην αγκαλιά μου και ως διά μαγείας, εμφανίστηκε ένας ακόμa… Βασίλης στο σώμα ενός 43 χρόνου.
Εχοντας λοιπόν τον μικρό Βασίλη δίπλα μου, τη Μαρία και αρκετά ακόμη παιδιά, ο… «μικρός Μανώλης» μάθαινε για την αιτία της αγωγής έξωσης.
Η απειλή… ένας ψυγειοκαταψύκτης
Οι εγκαταστάσεις παραχωρήθηκαν από τη σουηδική Mη Κυβερνητική Οργάνωση «Η Κιβωτός των παιδιών» (Children’s Ark International), μητρική της «Κιβωτού των Παιδιών» που έχει έδρα την Κόρινθο, και η οποία παραχώρησε για αόριστο χρόνο τις εγκαταστάσεις στην Αρχαία Κόρινθο.
Στις 29 Σεπτεμβρίου, επιδόθηκε στο «Χαμόγελο του Παιδιού» αγωγή έξωσης, η οποία είχε κατατεθεί στις 16 Δεκεμβρίου του 2010.
Όπως μας είπε η Σοφία, η αγωγή αυτή έχει προγραμματιστεί να συζητηθεί στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Κορίνθου στις 9/11/2011.
Τι ζητά η αγωγή;
Την άμεση απομάκρυνση του συλλόγου «Χαμόγελο του Παιδιού» και φυσικά και των 44 παιδιών που φιλοξενούνται εκεί καθώς και των 29 εργαζομένων και εθελοντών που εργάζονται σε αυτό.
Και πάμε στην αιτία της αγωγής που… οδήγησε τους «φιλεύσπλαχνους» Σουηδούς να πετάξουν στον δρόμο τα 44 παιδιά που το μόνο σπιτικό που έχουν γνωρίσει είναι αυτό.
Η αγωγή επικαλείται εργασίες που έχουν γίνει στο οίκημα για τις οποίες αξίζει να σημειωθεί ότι είχε προγενέστερα ενημερωθεί και οι οποίες ήταν απαραίτητο να γίνουν προς όφελος των παιδιών και συντήρησης του οικήματος. Οι… «εγκληματικές παρανομίες» ήταν η τοποθέτηση ενός ψυγειοκαταψύκτη, η αλλαγή εσωτερικών πορτών και μια αποθηκούλα.
Δεν πίστευα αυτά που μάθαινα. «Θα μας βοηθήσετε»; Μου λέει ο μικρός Βασίλης. «Ναι θα σας βοηθήσουμε» απάντησα στον Βασιλάκη δίνοντας μου όλη του την αγάπη και το ευχαριστώ του με ένα φιλί.
Δώσαμε μια μεγάλη υπόσχεση ότι θα κάνουμε το παν, ως πολίτες και άνθρωποι, εισέπραξα αγκαλιές, οι οποίες με «ζεσταίνουν» ακόμα, και φύγαμε.
Προβληματισμένοι και εξοργισμένοι.
«Ο Ανθρωπος για τον Ανθρωπο δεν είναι λύκος».
Αλλά δεν σταματήσαμε εκεί. Βρεθήκαμε και στην πλατεία του χωριού της Αρχαίας Κορίνθου για να μάθουμε περισσότερα. Εκεί συναντήσαμε τον Κύριο Θανάση σε έναν καφενέ. Οργισμένος και αυτός, μας επαναλάμβανε συνέχεια «κάντε ό,τι μπορείτε» και «ξεσηκωθείτε να σώσουμε τα παιδιά». Ρωτώντας τον για τις αιτίες που μπορεί να γίνεται αυτό, μας είπε: «Ακούγονται πολλά. Πιθανά οι Σουηδοί να το θέλουν για ξενοδοχείο ή εμπορική εκμετάλλευση γενικότερα. Εσείς στην Αθήνα έχετε δύναμη να το σταματήσετε. Εμείς εδώ τι να μπορέσουμε να κάνουμε;».
«Εσείς στην Αθήνα έχετε δύναμη»… Αυτή η πρόταση του κυρ Θανάση μου καρφώθηκε στο μυαλό. Η «εγωκεντρική Αθήνα»… «Ολοι οι Ελληνες και ως πολίτες και ως άνθρωποι έχουμε δύναμη Κύριε Θανάση» του απάντησα. «Ολοι». «Μακάρι γιε μου. Να τα σώσουμε τα παιδιά» μου ανταπάντησε, μέσα από τον καπνό ενός τσιγάρου, που κάπνιζε το ένα μετά το άλλο, δείχνοντας την ανησυχία του για όσα συμβαίνουν.
Είχα δώσει τον λόγο μου φεύγοντας. Δύο φορές. Μια στα παιδιά και μια στον Κυρ-Θανάση: Πως θα παλέψουμε να μη γίνει.
Και οι υποσχέσεις είναι «όρκοι τιμής» για εμάς τους Ελληνες.
Εμείς οι άνθρωποι…
Είναι ξεκάθαρο, πως οι λόγοι είναι γελοίοι. Είναι κάτι περισσότερο από αστείοι. Δεν χρειάζεται ούτε ειδικός να είσαι, ούτε γνώσεις πολεοδομίας να έχεις.
Δεν μπορεί μια μικρή αποθήκη και ένας ψυγειοκαταψύκτης για την αποθήκευση τροφίμων να είναι αιτία έξωσης…
Δεν μπορεί…
Δεν μπορεί, οι Σουηδοί που έδωσαν μαθήματα για το τι σημαίνει «κοινωνικό κράτος» να είναι τόσο στυγνοί. Και αν άλλαξαν στην πορεία, εμείς οι «χρεοκοπημένοι» οικονομικά Ελληνες δεν αλλάξαμε. Δεν είμαστε «χρεοκοπημένοι» ως Ανθρωποι. Ως πολίτες. Και αυτό πρέπει να το διαλαλήσουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη.
Αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο δικός τους. Είναι και δικός μας. Είναι αγώνας που πρέπει να δώσουμε όλοι για την επικράτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Χωρίς ερωτηματικά και αιτιολογίες που θα δικαιολογούν το καθισιό μας στον «καναπέ».
Κλείνουν σχολές για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και αναπηρίες. Πάνε να κλείσουν το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Που είναι η ιερότερη για εμάς έκφραση, τους Ελληνες που λέγεται: «Ελεος»; Πού την κρύψαμε;
Πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, έχοντας αυτό το «άγος» στην πλάτη μας; Μήπως θα αναζητήσουμε έναν Επιμενίδη και να μας εξιλεώσει;
Όχι. Εμείς είμαστε αυτοί που χτίζουμε και καταστρέφουμε. Εμείς είμαστε αυτοί που θα αγκαλιάσουμε, θα αγαπήσουμε και θα προστατέψουμε αυτά τα πλάσματα που κάποιοι «άνθρωποι» έφεραν στον κόσμο για να τα κάνουν δυστυχισμένα.
Θεωρούμε πολιτισμό, τα πρότυπα από την Εσπερία, χωρίς να διαισθανόμαστε τις χρυσές αλυσίδες που έχουν περάσει στα πόδια μας. Ας σπάσουμε τις αλυσίδες και ας τις δώσουμε πίσω στους δεσμώτες μας. Και αυτό δεν θα γίνει αν δεν κάνουμε πράξη αυτά που πρέπει και θέλουμε.
Την Κυριακή, στις 6 Νοεμβρίου, στις εγκαταστάσεις του «Χαμόγελου του Παιδιού» θα γίνει συγκέντρωση για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Αν θέλετε μπορείτε να αφιερώσετε μια Κυριακή, αυτή την Κυριακή, για το καλό αυτών των αθώων ψυχών.
Χρειάζονται τη βοήθειά και την αγάπη μας και όχι τα «κροκοδείλια δάκρυά μας»…
Διαφορετικά, ας δεχτούμε πως ζούμε σε μια ζούγκλα και πως ο ένας πρέπει να φάει τον άλλον και όχι να μοιράζεται το φαγητό του. Και όταν θα αναρωτηθείτε γιατί τα παιδιά μας, έχουν γίνει άπονα και άστοργα μην ρωτήσουμε κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό μας.
Γι’ αυτά τα απλά πράγματα που δεν κάναμε, δίνοντας πλούτο χρηματικό, μα όχι πλούτο ψυχής, που είναι και ο πολυτιμότερος…
ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΥΠΡΑΙΟΥ-REAL.GR
ΠΡΕΖΑ TV
1-11-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου