Στα 2,8 δισ. - μειωμένη κατά περίπου 800 εκατ. ευρώ σε σχέση με πέρσι - «κλείδωσε» η φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων, γεγονός που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις για βίαιες περικοπές εις βάρος των ασφαλισμένων. Οι οικονομολόγοι της υγείας όμως επιμένουν ότι ο εξορθολογισμός των δαπανών για το φάρμακο θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια, δεδομένου ότι η σπάταλη γιγάντωσε τη μαύρη τρύπα των Tαμείων.
Ενδεικτικό του κλίματος είναι η πρόσφατη δήλωση του προέδρου του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου Θοδωρή Αμπατζόγλου ότι το ποσό αυτό είναι ελάχιστο, αφήνοντας αιχμές για «φτωχή» φαρμακευτική κάλυψη των ασφαλισμένων, αφού αναλογούν μόλις 23 ευρώ τον μήνα για κάθε πολίτη.
Από την άλλη πλευρά, μερίδα επιστημόνων επισημαίνει ότι οι αντιρρήσεις των εμπλεκομένων με το φάρμακο φορέων, οφείλονται στο ότι μειώνεται η πίτα του κέρδους, με αποτέλεσμα να μετρούν απώλειες οι ίδιοι.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ. «Τα 2,8 δισ. αναλογούν στους 11 εκατ. Ελληνες. Αλλά δεν ασθενούν όλοι την ίδια χρονική στιγμή, συνεπώς το διαθέσιμο ποσό για τον πραγματικά άρρωστο είναι πολύ μεγαλύτερο. Και βέβαια όσον αφορά τη δαπάνη, δεν συνυπολογίζεται ότι οι ασφαλισμένοι πληρώνουν συμμετοχή, αγοράζουν φάρμακα από την τσέπη τους καθώς επίσης και ότι τους χορηγείται συχνά θεραπευτική αγωγή δωρεάν από τα νοσοκομεία», τονίζει στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής Οργάνωσης και Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας και Διευθυντής του αντίστοιχου τομέα στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, Νίκος Μανιαδάκης.
Η σύγκριση της Ελλάδας με τις λοιπές χώρες του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) είναι αποκαλυπτική. Το 2009 η φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα μας ξεπέρασε τα 5,6 δισ. - δηλαδή, ανερχόταν στο 2,4% του ΑΕΠ (συνυπολογίζεται και η συμμετοχή των ασφαλισμένων).
Την ίδια όμως χρονιά στις χώρες του ΟΟΣΑ η φαρμακευτική δαπάνη δεν ξεπερνούσε κατά μέσο όρο το 1,5% του ΑΕΠ. Μάλιστα, οι επιστήμονες υπογραμμίζουν στην ίδια έκθεση ότι οι μεγαλύτεροι (κατά κεφαλήν) καταναλωτές φαρμάκων στον παγκόσμιο χάρτη είναι οι Αμερικανοί (ΗΠΑ), οι Καναδοί και οι Ελληνες.
Την ίδια χρονιά παρατηρούνται υψηλές δαπάνες (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ) και στην Ουγγαρία και τη Σλοβακία. Ο κ. Μανιαδάκης ωστόσο διευκρινίζει ότι «στις χώρες αυτές το φάρμακο έρχεται να υποκαταστήσει τα κενά στο σύστημα υγείας». Προσθέτει δε, ότι αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Ελλάδας.
ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ. Τα στατιστικά δεδομένα μαρτυρούν ακόμη ένα παράδοξο: την περίοδο 2000-2009 ο ρυθμός ανάπτυξης της φαρμακευτικής δαπάνης ήταν κατά μέσο όρο 3,4% στις χώρες του ΟΟΣΑ, στην Ελλάδα όμως την ίδια περίοδο «ο ρυθμός άγγιζε το 12% τον χρόνο και κάποιες χρονιές έφτασε ακόμη και το 20%. Οι ρυθμοί αυτοί δεν συνάδουν με μία ανεπτυγμένη χώρα», καταλήγει ο κ. Μανιαδάκης.
Για παράδειγμα το 2007, σε σχέση με το 2006, οι φαρμακευτικές δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων αυξήθηκαν κατά 19%. Ομως οι δείκτες νοσηρότητας και η γήρανση του πληθυσμού δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν την αύξηση αυτή. Ο συναγερμός σήμανε εν μέσω οικονομικής κρίσης με τις διογκωμένες δαπάνες να αποτελούν «ωρολογιακή βόμβα» για τα Ταμεία. Οι δανειστές της χώρας απαίτησαν άμεση περικοπή, με αποτέλεσμα φέτος η δαπάνη να αναλογεί στο 1,5% του ΑΕΠ, όπως διευκρινίζει ο γενικός γραμματέας Δημόσιας Υγείας Αντώνης Δημόπουλος.
Ρεπορτάζ: Μάρθα Καϊτανίδη
tanea.gr
ΠΡΕΖΑ TV
7-2-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου