ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

«Τραυματίστηκα και τέθηκα υπό κράτηση κατά τη διάρκεια διαδήλωσης εναντίον του προέδρου. Βασανίστηκα για 15 μέρες. Με χτύπησαν άσχημα σε σημείο που ήμουν έτοιμος να λιποθυμήσω.... Μου έδεσαν στο χέρι έναν πυροκροτητή, τον έθεσαν σε λειτουργία και έγινε ανατίναξη. Έχασα τρία δάχτυλα, τα δύο τρίτα των άλλων δύο δακτύλων μου καθώς και όλη σχεδόν την παλάμη μου». (άνδρας 34 ετών)



Είναι μόνο μία από τις δεκάδες συγκλονιστικές μαρτυρίες διαδηλωτών στη Συρία που έπεσαν θύματα της ωμής βίας των δυνάμεων ασφαλείας ακόμη και μέσα στα νοσοκομεία.Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εδώ και μήνες ζητούν επίσημη άδεια για να βοηθήσουν τραυματίες στη Σύρια, χωρίς να την έχουν λάβει μέχρι σήμερα. Η οργάνωση περιθάλπει ασθενείς έξω από τη χώρα και υποστηρίζει τα δίκτυα των γιατρών που λειτουργούν εντός Σύριας, παρέχοντας φάρμακα, ιατρικές προμήθειες, χειρουργικά κιτ και κιτ για μεταγγίσεις.


Η οργάνωση κάνει λόγο για μία ανελέητη εκστρατεία καταστολής τραυματισμένων διαδηλωτών και του ιατρικού προσωπικού που προσπαθεί να τους περιθάλψει από το καθεστώς της Σύριας.


«Στη Συρία, σήμερα, οι τραυματίες και οι γιατροί καταδιώκονται και απειλούνται με βασανιστήρια και σύλληψη από τις δυνάμεις ασφαλείας», δήλωσε η πρόεδρος του γαλλικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Μαρί–Πιερ Αλιέ. «Η ιατρική χρησιμοποιείται ως όπλο καταστολής». 


Οι περισσότεροι τραυματίες δεν πηγαίνουν στα δημόσια νοσοκομεία από το φόβο των βασανιστηρίων και της σύλληψης. Όταν ένας τραυματίας εισάγεται στο νοσοκομείο, χρησιμοποιεί συχνά ψεύτικο όνομα για να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητα του. Κάποιες φορές οι γιατροί παρέχουν ψευδή διάγνωση για να βοηθήσουν τους ασθενείς να ξεφύγουν από τις δυνάμεις ασφαλείας που ψάχνουν για τραύματα που μαρτυρούν συμμετοχή σε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις. 


«Είναι ζωτικής σημασίας οι συριακές αρχές να αποκαταστήσουν την ουδετερότητα των υγειονομικών εγκαταστάσεων» επεσήμανε η Μαρί-Πιερ Αλιέ. «Τα νοσοκομεία πρέπει να είναι προστατευμένοι χώροι, όπου οι τραυματίες περιθάλπονται χωρίς διάκριση και προστατεύονται από κακοποίηση και βασανιστήρια και όπου το ιατρικό προσωπικό δεν διακινδυνεύει τη ζωή του όταν επιλέγει να ακολουθήσει τον επαγγελματικό κώδικα δεοντολογίας» προσθέτει.


Οι τραυματίες περιθάλπονται σε μεγάλο βαθμό σε μυστικές εγκαταστάσεις, από γιατρούς που είναι συνεπείς στο καθήκον τους να προσφέρουν ιατρική βοήθεια. Έχουν στηθεί αυτοσχέδιες κλινικές σε διαμερίσματα, σε αγροκτήματα και αλλού. Απλά δωμάτια εξοπλισμένα με πρόχειρα χειρουργεία, γνωστά ως «κινητά νοσοκομεία», χρησιμοποιούνται για χειρουργικές επεμβάσεις. Οι συνθήκες υγιεινής και αποστείρωσης είναι υποτυπώδεις και υπάρχουν περιορισμένες προμήθειες για αναισθησία. Επιπλέον, η απλή κατοχή φαρμάκων και βασικών ιατρικών υλικών, όπως η γάζα, θεωρείται έγκλημα. 


«Οι υπηρεσίες ασφαλείας επιτίθενται και καταστρέφουν τα κινητά νοσοκομεία», δήλωσε ένας γιατρός που ζήτησε να κρατηθεί η ανωνυμία του. «Μπαίνουν σε σπίτια ψάχνοντας για φάρμακα και ιατρικές προμήθειες».


Η ασφάλεια είναι το βασικό μέλημα των γιατρών που εργάζονται σε παράλληλα μυστικά δίκτυα. Σε κλίμα τρομοκρατίας η θεραπεία πρέπει να παρέχεται γρήγορα αφού το ιατρικό προσωπικό και οι ασθενείς αναγκάζονται να αλλάζουν διαρκώς τοποθεσία για να μην εντοπιστούν. 


«Μας καταδιώκουν διαρκώς οι δυνάμεις ασφαλείας», δήλωσε ένας άλλος γιατρός. «Πολλοί γιατροί που περιθάλπουν τραυματίες στα ιδιωτικά νοσοκομεία έχουν συλληφθεί και βασανιστεί» πρόσθεσε. 


Είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστούν σοβαρά περιστατικά τραυματισμών και να παρασχεθεί μετεγχειρητική φροντίδα. Επίσης, οι γιατροί που δραστηριοποιούνται μυστικά δεν μπορούν να πάρουν αίμα από την κεντρική τράπεζα αίματος-το μοναδικό προμηθευτή αίματος σε όλη τη χώρα-που ελέγχεται από το Υπουργείο Άμυνας της Συρίας.


Μόνο λίγοι τραυματίες έχουν καταφέρει να βρουν καταφύγιο σε γειτονικές χώρες, όπου μπορούν να λάβουν σωστή-έστω και καθυστερημένη-ιατρική περίθαλψη. 


Συγκλονιστικές μαρτυρίες


«Τραυματίστηκα στο μηρό και οι στρατιώτες με έπιασαν», αφηγείται ένας ασθενής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Με χτύπησαν στο κεφάλι και στο τραύμα μου, αλλά κατάφερα να ξεφύγω με τη βοήθεια κάποιων γειτόνων. Τελικά, βρήκα κάποιον που μπορούσε να με βοηθήσει-ένα νοσηλευτή, όχι γιατρό. Δεν είχε ούτε αναισθητικό» 


«Ήμουν στο δρόμο και συνήθως όταν γίνεται επιδρομή πυροβολούν τυχαία και αδιακρίτως, ηλικιωμένους, γυναίκες, παιδιά. Ο καθένας που κινούνταν αποτελούσε στόχο. Τραυματίστηκα στο χέρι μου. Τραυματίστηκαν και άλλοι άνθρωποι. Δε μεταφέρθηκα σε νοσοκομείο επειδή όλα τα νοσοκομεία ήταν περικυκλωμένα από προσωπικό ασφαλείας. Τώρα στα νοσοκομεία οι άνθρωποι της ασφάλειας είναι περισσότεροι από τα μέλη του ιατρικού προσωπικού και ο καθένας υπόκειται σε σύλληψη ή ακόμα και σε δολοφονία μέσα στο νοσοκομείο» αναφέρει ένας 23χρονος που τραυματίστηκε τον Νοέμβριο του 2011.


«Ήμουν υπό κράτηση δυο φορές και αυτό που είδαμε είναι ότι κάποιοι από αυτούς που βρίσκονταν στη φυλακή έμειναν με τα τραύματά τους να σαπίζουν. Τραυματίστηκα στις 31 Νοεμβρίου. Βρισκόμουν σε δημοσιογραφική αποστολή. Την ημέρα εκείνη έγινε επίθεση από τις συριακές δυνάμεις ασφαλείας. Υπήρχαν τανκς και εξαπέλυαν πυρ από αυτά. Ήταν μια τρομακτική επίθεση. Οι τραυματίες από την επίθεση δε μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Κάποιοι πέθαναν δίπλα μου και άλλοι ουρούσαν αίμα εξαιτίας της εσωτερικής αιμορραγίας που είχαν υποστεί. Δεν υπήρχαν ασθενοφόρα. Οποιοδήποτε ασθενοφόρο γινόταν στόχος και το πυροβολούσαν…Ακόμα και οι γιατροί παρακολουθούνται και συλλαμβάνονται» λέει ένας 29χρονος άνδρας.


«Είχαμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε πάντα αληθινές σφαίρες, αλλά τη νύχτα που τραυματίστηκα δεν περιμέναμε ότι ο συριακός στρατός θα προετοίμαζε ενέδρα στους διαδηλωτές. Έτσι τα μεσάνυχτα, βρεθήκαμε προ εκπλήξεως όταν αντιμετωπίσαμε τα πυρά. Τραυματίστηκα. Είχα ένα σπασμένο και ένα συντεθλιμμένο κόκαλο. Όταν έπεσα στο πάτωμα, δυο άνδρες από το συριακό στρατό ήρθαν και άρχισαν να με χτυπούν στο κεφάλι και στο τραυματισμένο μου πόδι…» εξομολογείται ένας 28χρονος εργάτης που τραυματίστηκε τον περασμένο Μάιο.


«Το όνομά μου καταγράφηκε από τις υπηρεσίες ασφαλείας και καταζητούμαι επειδή περιέθαλψα διαδηλωτές. Προσπαθήσαμε να προετοιμάσουμε τα νοσοκομεία αλλά δεν υπήρχαν οι κατάλληλες προδιαγραφές. Χωρίς σωστό εξαερισμό, χωρίς αποστείρωση. Χρησιμοποιούμε δωμάτια σπιτιών. Επομένως, ό,τι προσπάθεια και αν κάνεις δεν πληρούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις για χειρουργικές επεμβάσεις. Αυτό, όμως, είναι ότι περισσότερο μπορούμε να κάνουμε» λέει ένας γενικός χειρουργός που έφυγε πριν από δύο μήνες από τη Σύρια.


«Μερικοί από τους ανθρώπους μας συνελήφθησαν. Κάποιοι γνωστοί γιατροί ήταν υπό κράτηση για μήνες…Είδαμε διάφορα τραύματα, όπως μελανιές από ξυλοδαρμούς, ηλεκτροσόκ που οδηγούσε σε θάνατο [..].Σε κάποιον έκαναν ηλεκτροσόκ στο στόμα μέχρι να πεθάνει. Τον είδα. Στεκόμουν εκεί, δίπλα στο τζαμί» λέει γιατρός που εργαζόταν σε νοσοκομείο.
Newsroom ΔΟΛ
ΠΡΕΖΑ TV
9-2-2012