«Πριν λίγες ημέρες πήγα στο φαρμακείο να αγοράσω τα φάρμακά της. Κόστιζαν 110 ευρώ και είχα μόνο 20. Αναγκάστηκα να αφήσω στον φαρμακοποιό την ταυτότητά μου ως εγγύηση. Τι άλλο μπορούσα να κάνω;».
Η φωνή της κ. Φαίης Στεφάνοβιτς σπάει και τα δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια της. Στα 53 της χρόνια και μετά από 25 χρόνια δουλειάς έχει πλέον βγει στη σύνταξη, αλλά διαπιστώνει με πίκρα ότι είναι αδύνατον να τα βγάλει πέρα. Η οικονομική κρίση και τα συνεχιζόμενα χαράτσια που επιβάλλει αδιακρίτως η πολιτεία όχι μόνο δεν της επιτρέπουν να σηκώσει κεφάλι, αλλά, όπως εξομολογείται στη «Θ», την κάνουν να φοβάται ότι σύντομα θα βρεθεί στον δρόμο, χωρίς καν μια στέγη πάνω από το κεφάλι της και χωρίς να μπορεί να προσφέρει τίποτε στην εγγονή της, την οποία μεγαλώνει ολομόναχη.
«Δεν έχω κανέναν δικό μου για να ζητήσω βοήθεια και να στηριχτώ. Δεν έχω καν δικό μου σπίτι. Με το ζόρι καταφέρνω να πληρώσω το ενοίκιο, και ήδη από τον περασμένο Οκτώβριο χρωστάω νοίκια. Ο κίνδυνος της έξωσης παραμονεύει. Η μικρή καταλαβαίνει και με ρωτάει: γιαγιά, θα μείνουμε άστεγοι; Τι να απαντήσω στο εγγόνι μου;», λέει η κ. Στεφάνοβιτς.
Η 53χρονη γυναίκα είναι συνταξιούχος του ευρύτερου δημόσιου τομέα και πρόσφατα είδε τη σύνταξή της να εξανεμίζεται και να συρρικνώνεται κατά 40%. Η ίδια αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, γεγονός που την ανάγκασε να βγει πρόωρα στη σύνταξη εξαιτίας νεφρικής ανεπάρκειας. Τα μισά χρήματα από τη σύνταξή της, που φτάνει τα 675 ευρώ, πηγαίνουν στο ενοίκιο, το οποίο είναι 350 ευρώ, και τα υπόλοιπα μένουν για την καθημερινή επιβίωση της ίδιας και της 13χρονης εγγονής της.
«Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν ο κ. Βενιζέλος, που υπερασπίζεται την επιβολή χαρατσιών και περικοπών στις συντάξεις, θα μπορούσε να ζήσει έστω και για μία μέρα στην κατάσταση στην οποία ζούμε η μικρή μου εγγονή κι εγώ», λέει χαρακτηριστικά η κ. Στεφάνοβιτς.
Παράλληλα, αναφέρει ότι την πνίγει η απόγνωση για το μέλλον της εγγονής της και στηρίζει πλέον την επιβίωσή της από οποιαδήποτε βοήθεια μπορεί να της προσφερθεί από την πολιτεία, από κάποιον φορέα ή ακόμη και από απλούς συνανθρώπους της.
«Δεν με νοιάζει για τον εαυτό μου, αλλά για τη μικρή. Δεκατρία χρόνια τώρα παλεύω να τη μεγαλώσω μόνη μου, και πλέον δεν μπορώ να της προσφέρω ούτε τα απαραίτητα. Είναι ζήτημα ζωής για μένα να έχω μια βοήθεια, είτε από την πολιτεία, είτε από κάποιον φορέα, είτε από τους συνανθρώπους μου, ώστε τουλάχιστον να μπορώ να αγοράζω τα φάρμακά της», τονίζει η κ. Στεφάνοβιτς.
Οφείλουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι
Σίγουρα οι εποχές είναι πλέον δύσκολες και η πλειοψηφία των Ελλήνων τα βγάζουν δύσκολα στην καθημερινότητά τους. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σε τέτοιες τραγικές ιστορίες, όπως της κ. Στεφάνοβιτς και της 13χρονης εγγονής της. Αντιθέτως, στον βαθμό που μπορούμε και με όποιον τρόπο μπορούμε, οφείλουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη.
Της Νικολέττας Μπούκα
nikolettabouka@yahoo.gr
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
25-4-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου