ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ - ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑ 1.600% ΟΣΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΛΟΓΩ ΚΡΙΣΗΣ

Η ανεργία, η φτώχεια και η απελπισία αυξάνουν ραγδαία την ψυχιατρική νοσηρότητα με εκδηλώσεις κατάθλιψης αλλά και τάσεων αυτοκτονίας. Σειρά επιστημονικών μελετών δείχνουν ότι η «εποχή του μνημονίου» επηρεάζει τον ψυχισμό, καθώς ανεργία και φτώχεια συνδέονται με την ψυχοπαθολογία, ενώ παράλληλα καταγράφεται μείωση των προστατευτικών παραγόντων. Στατιστικά στοιχεία αναφέρουν ότι για κάθε αύξηση 1% στην ανεργία υπήρχε αύξηση 0,8% στις αυτοκτονίες, στις ηλικίες κάτω των 65 ετών, καθώς και αύξηση 0,8% στις ανθρωποκτονίες.



Αύξηση πάνω από 3% στην ανεργία είχε αντίστοιχα ακόμη μεγαλύτερη επίδραση στις αυτοκτονίες (αύξηση >4%) στις ηλικίες κάτω των 65 ετών, καθώς και στους θανάτους από χρήση αλκοόλ. Η αντιστοιχία αυτή μεταφράζεται σε 2.308 περισσότερα περιστατικά μόνο στο Αιγινίτειο Νοσοκομείο για το έτος 2009, πριν από την έκρηξη της κρίσης. «Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης οι φτωχοί αποτελούν ομάδα κινδύνου, αφού είναι οι πρώτοι που πλήττονται», σημειώνει ο κ. Ορέστης Γιωτάκος, ψυχίατρος και διευθυντής στην κλινική του 414 Στρατιωτικού Νοσοκομείου.


«Παράλληλα, τα άτομα που ήδη νοσούν από ψυχικά νοσήματα, λόγω της υπάρχουσας έκπτωσης στη λειτουργικότητα, αποτελούν επίσης ομάδα υψηλού κινδύνου, δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο όπου η φτώχεια ευνοεί τις ψυχικές διαταραχές αλλά και το αντίστροφο. Προτεραιότητα για κάθε χώρα που αντιμετωπίζει οικονομική κρίση είναι η προστασία της ποιότητας ζωής των ατόμων που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο». Ομως, ιδιαίτερα ευαίσθητο πληθυσμό αποτελούν τα παιδιά.


Στο Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το 2008 τα περιστατικά διπλασιάζονται κάθε χρόνο και το 2011 τριπλασιάστηκαν, όπως σημειώνει ο Δημήτρης Αναγνωστόπουλος, επ. καθηγητής Παιδοψυχιατρικής.


«Απόρροια της κρίσης είναι η αποδιάρθρωση των οικογενειακών σχέσεων, η αύξηση των διαταραχών συμπεριφοράς και οι δυσκολίες με τα μαθήματα. Ομως, το πρόβλημα είναι ότι η φτώχεια συνδέεται με τη μείωση των προστατευτικών παραγόντων, ενώ οι γονείς υπό το βάρος των συνθηκών δεν μπορούν να αντέξουν, ενώ τα παιδιά έχουν ανάγκη από πρότυπα».


Επιστήμονες που μετείχαν προχθές σε εκδήλωση της Ψυχιατρικής Εταιρείας για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης υπογράμμιζαν ότι «το θέμα αφορά το σύνολο της κοινωνίας με μια μαζική κατάθλιψη η οποία, αν και δεν οδηγεί στον θάνατο, ουσιαστικά δηλητηριάζει τη ζωή και υπονομεύει την οικογένεια». Η κατάσταση αποτυπώνεται στην ανάλυση των στοιχείων από τη Γραμμή Βοήθειας του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) όπου καταγράφηκαν 7.526 κλήσεις από τον Μάιο του 2008 έως τον Ιούνιο του 2011.


Στο «κόκκινο»




Τρία χρόνια πριν από το καλοκαίρι του 2008 μόνο το 1,8% όσων ζητούσαν βοήθεια ανέφεραν άμεσα ή έμμεσα την οικονομική κατάσταση, ενώ το 2011 το ποσοστό εκτινάχθηκε στο 28,7%.


«Από την ανάλυση προέκυψε ότι από το α' εξάμηνο του 2010 αυξάνεται απότομα το ποσοστό κλήσεων με αναφορά στην κρίση», επισημαίνει η Μαρίνα Οικονόμου, επ. καθηγήτρια Ψυχιατρικής.


«Τα άτομα που αναφέρονται σε τέτοια θεματολογία βρέθηκαν να παρουσιάζουν σε μεγαλύτερη συχνότητα καταθλιπτική συμπτωματολογία, η οποία αγγίζει τα όρια κλινικής σημαντικότητας, συγκριτικά με τα άτομα που το αίτημά τους δεν σχετίζεται με την κρίση».





Πηγή: ethnos.gr
ΠΡΕΖΑ TV
9-4-2012