Ώρες ώρες δεν ξέρω αν πρέπει να νιώθω τυχερή ή απλώς… ελεύθερη, που έχω τη δυνατότητα να θυμάμαι χωρίς να φοβάμαι. Είναι περίεργο πράγμα αυτή η μνήμη. Σε ξεσηκώνει, σε απορυθμίζει, άλλες φορές σε ακυρώνει. Ποτέ, ωστόσο, δε σε καταργεί... Μα, πάλι, είναι δυνατόν να σε καταργήσει μία… ανάμνηση;
Άλλοι ήταν παιδιά τότε, άλλοι φοιτητές, άλλοι παντρεύονταν και άλλοι χώριζαν. Προσωπικά δεν υπήρχα στο πλάνο των γονιών μου ούτε ως ιδέα. Βλέπετε, τότε οι ιδέες ήταν άλλες… «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία»… αλλά πού να το πεις και σε ποιον! Κλειδαμπαρωνόσουν στη συνείδησή σου και μήτε που άφηνες ανοιχτό φεγγίτη. Βλέπεις, οι δοσίλογοι κυκλοφορούσαν παντού – σαν τους μαϊντανούς ένα πράγμα – και ποιος να εμπιστευτείς και σε ποιον να μιλήσεις…
Βέβαια, όλα αυτά τότε… Τότε… Τότε που λέτε (που αν και ήταν «τότε», είχε πολλές ομοιότητες με το «τώρα») δεν υπήρχε πολιτική σταθερότητα (ομοιότητα Νο1). Μια ο βασιλιάς, μια ο εμφύλιος, μια οι Άγγλοι, μια οι Γερμανοί (ως τσολιάδες πλέον, όχι ως κατακτητές), παρέδωσαν τα όπλα οι αντάρτες και μας πήρανε φαλάγγι (άλλο πάλι και τούτο το κουφό: Το χεις ξανακούσει εσύ ποτέ να πολεμάς για την απελευθέρωση της χώρας σου, να νικάς και να παραδίδεις τα όπλα σε καινούργιο κατακτητή, με εντολή μάλιστα της ηγεσίας σου;;; Ήμαρτον και πάλι ήμαρτον!). Πάντως, έτσι είχαν τα πράγματα και από το ’61 και μετά με πρωτοβουλία του «εθνάρχη» (ψωνίσαμε από σβέρκο, τι να σας πω!) Καραμανλή δημιουργήθηκε μηχανισμός ελέγχου του Τύπου και της πληροφόρησης, με σκοπό τη στήριξη ενός ουσιαστικά αυταρχικού καθεστώτος. Ο μηχανισμός αυτός αποτελούνταν από στρατιωτικούς και Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους (ομοιότητα Νο2), οι μισθοί των οποίων καλύπτονταν από μυστικά κονδύλια της Γενικής Διεύθυνσης Τύπου και Πληροφοριών (ΓΔΤΠ) και της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ) (ομοιότητα Νο3). Οι δε αξιωματικοί που αποτελούσαν το μηχανισμό αυτό αξιοποίησαν αργότερα την εμπειρία τους, επιβάλλοντας… (και εδώ αρχίζουν οι αναμνήσεις να πονάνε ρημαδιασμένα)… τη δικτατορία. Και μετά βασανισμοί, ΕΑΤ ΕΣΑ, «ΕΣΑ, ΕΣ-ΕΣ, ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ», ξερονήσια, δολοφονίες, εγκλωβισμοί – σώμα, πνεύμα... πώς να τους μετρήσει κανείς, πώς να τους κατατάξει… μεταπολίτευση και τα λοιπά… … 45 χρόνια μετά, τόσες μνήμες που ολόκληρη η Ελλάδα δε φτάνει να χωρέσει. Γι’ αυτό, θα πάρουμε βοήθεια από μια άλλη κοιτίδα του ελληνισμού, τη «Μεγάλη Ελλάδα» - τη Νότια Ιταλία: «Ανώνυμοι σύντροφοι, του κόσμου τις αλήθειες οι δυνατοί τις λένε! Και οι ιδέες μας ας μιλούνε γι’ αγάπη μονάχα… Και οι ιδέες μας ας μιλούνε γι’ αγάπη μονάχα» (Ιταλικό τραγούδι, γραμμένο στη φυλακή από τον αναρχικό Piero Gori, το 1894)
Από τη ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ
ΠΡΕΖΑ TV
20-4-2012
Βέβαια, όλα αυτά τότε… Τότε… Τότε που λέτε (που αν και ήταν «τότε», είχε πολλές ομοιότητες με το «τώρα») δεν υπήρχε πολιτική σταθερότητα (ομοιότητα Νο1). Μια ο βασιλιάς, μια ο εμφύλιος, μια οι Άγγλοι, μια οι Γερμανοί (ως τσολιάδες πλέον, όχι ως κατακτητές), παρέδωσαν τα όπλα οι αντάρτες και μας πήρανε φαλάγγι (άλλο πάλι και τούτο το κουφό: Το χεις ξανακούσει εσύ ποτέ να πολεμάς για την απελευθέρωση της χώρας σου, να νικάς και να παραδίδεις τα όπλα σε καινούργιο κατακτητή, με εντολή μάλιστα της ηγεσίας σου;;; Ήμαρτον και πάλι ήμαρτον!). Πάντως, έτσι είχαν τα πράγματα και από το ’61 και μετά με πρωτοβουλία του «εθνάρχη» (ψωνίσαμε από σβέρκο, τι να σας πω!) Καραμανλή δημιουργήθηκε μηχανισμός ελέγχου του Τύπου και της πληροφόρησης, με σκοπό τη στήριξη ενός ουσιαστικά αυταρχικού καθεστώτος. Ο μηχανισμός αυτός αποτελούνταν από στρατιωτικούς και Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους (ομοιότητα Νο2), οι μισθοί των οποίων καλύπτονταν από μυστικά κονδύλια της Γενικής Διεύθυνσης Τύπου και Πληροφοριών (ΓΔΤΠ) και της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ) (ομοιότητα Νο3). Οι δε αξιωματικοί που αποτελούσαν το μηχανισμό αυτό αξιοποίησαν αργότερα την εμπειρία τους, επιβάλλοντας… (και εδώ αρχίζουν οι αναμνήσεις να πονάνε ρημαδιασμένα)… τη δικτατορία. Και μετά βασανισμοί, ΕΑΤ ΕΣΑ, «ΕΣΑ, ΕΣ-ΕΣ, ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ», ξερονήσια, δολοφονίες, εγκλωβισμοί – σώμα, πνεύμα... πώς να τους μετρήσει κανείς, πώς να τους κατατάξει… μεταπολίτευση και τα λοιπά… … 45 χρόνια μετά, τόσες μνήμες που ολόκληρη η Ελλάδα δε φτάνει να χωρέσει. Γι’ αυτό, θα πάρουμε βοήθεια από μια άλλη κοιτίδα του ελληνισμού, τη «Μεγάλη Ελλάδα» - τη Νότια Ιταλία: «Ανώνυμοι σύντροφοι, του κόσμου τις αλήθειες οι δυνατοί τις λένε! Και οι ιδέες μας ας μιλούνε γι’ αγάπη μονάχα… Και οι ιδέες μας ας μιλούνε γι’ αγάπη μονάχα» (Ιταλικό τραγούδι, γραμμένο στη φυλακή από τον αναρχικό Piero Gori, το 1894)
Από τη ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ
ΠΡΕΖΑ TV
20-4-2012
1 σχόλιο:
Συγνωμη αναμνησεις κυρια Ραλλη απο που ; Γιατι εσεις γεννηθηκατε το 1981 η κάνω λαθος! Και κατι αλλο νορα πιστευεις οτι μπορειτε ακομα να κοροιδευετε τον κοσμο, εσυ μιλας λες και ησουν οντος εκει (δοσιλογοι παντου , που να τα πεις κλπ) δηλαδη τι να πω , εχετε πλασει μια εικονικη πραγματικοτητα και ζειτε και σεις μεσα σε αυτη δεν εξηγειτε αλλιως εκτος και αν νομιζετε πως ολοι οι ελληνες ειναι τοσο μα τοσο ηλιθιοι.... και θα σας απαντησω εγω , ναι ειναι και καλα τους κανετε ! Αλλα οσοι δεν ειναι θα σας τα χωνουν χοντρα αντε κανα μας την χαρη κυρα μου και μην πουλας φουμαρα στοκο ε στοκο, η αληθεια ειναι καπου στην μεση (για να μην πω και λιγο δεξιοτερα ) αλλα φροντησε η γενια του Πολυτεχνειου που επαξια απο οτι φαινεται συνεχίζεις να την διαστρεβλώσουν στα μετρα τους (οπως και την Ελλαδα) , τοσο πολυ που ακομα και στην 17 Νοεμβρη ολοι μας με πρωτο τον προεδρο της Δημοκρατιας αποθετουμε λουλουδια στην Πλακα στην εισοδο με τα ονοματα των νεκρων φοιτητών , ξερεις κατι ομως ... αυτη η πλακα λεει κατω δεξια με μισοβησμενα γραμματα (αν φαινεται πλεον, υπαρχουν και καλοθελητες βλεπεις) "πέθαναν την περίοδο 41-44" γιατι νεκροι εντος πολυτεχνειου δεν υπηρξαν ποτέ, τοσο ηλιθιοι ειμαστε!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου