H άνοδος της ακροδεξιάς του «Εθνικού Μετώπου» της Μαρίν Λε Πεν, κόρης του γνωστού φασίστα Λε Πεν, δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Το 17,9% είναι το μεγαλύτερο ως τώρα αποτέλεσμα (το 2002 ο πατέρας της πέτυχε 16,8% και βρέθηκε αντιμέτωπος με τον «δεξιό» Ζακ Σιράκ, που τελικά βγήκε Πρόεδρος ψηφιζόμενος και από την «αριστερά», σοσιαλιστές ως Γαλλικό ΚΚ). Η ακροδεξιά δεν ήρθε βέβαια από το πουθενά. Ευδοκίμησε στο φυτώριο της αντιλαϊκής πολιτικής και τράφηκε από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και τους πολιτικούς εκπροσώπους διαχειριστές του. Πρώτα και κύρια από τους σοσιαλδημοκράτες που την προώθησαν (κάτι που συνέβη και στη χώρα μας με το ΛΑ.Ο.Σ.). Ηταν ο «σοσιαλιστής» Φρανσουά Μιτεράν, που από τη θέση του Προέδρου το 1982 παρενέβαινε στα ΜΜΕ για «να δώσουν χρόνο στην οθόνη στον Ζαν Μαρί Λε Πεν». Απώτερος στόχος, να εδραιωθεί ένα ακροδεξιό λαϊκίστικο κόμμα, που θα εγκλωβίζει ανώριμες εργατικές συνειδήσεις και παράλληλα θα λειτουργεί και ως φόβητρο.
Το «Εθνικό Μέτωπο», όπως και όλες οι ακροδεξιές δυνάμεις σε οποιαδήποτε χώρα, στοχοποιεί γενικώς τους «πλούσιους», τους «προνομιούχους», χωρίς, όμως, να θίγει σε καμία περίπτωση τον καπιταλισμό, το κεφάλαιο ή τα μονοπώλια. Χρησιμοποιεί έντονα λαϊκίστικο λόγο μιλώντας για «εργαζόμενους που καλούνται να κάνουν θυσίες» επιρρίπτοντας την ευθύνη στο μεγάλο αριθμό των μεταναστών, στους διεφθαρμένους πολιτικούς εκπροσώπους των αστικών κομμάτων, στην «κυριαρχία των αριστερών ιδεών», που συνεισέφερε στο «να γίνει η Γαλλία ξέφραγο αμπέλι».
Το «Εθνικό Μέτωπο», από τη δεκαετία του '90, επέκρινε την ΕΕ όχι φυσικά επειδή τη θεωρεί ιμπεριαλιστικό οργανισμό, αλλά στο πλαίσιο του λόγου του «κατά της παγκοσμιοποίησης ως απειλής για την εθνική ταυτότητα, για το γαλλικό πολιτισμό, για τη χριστιανική πίστη, για τις αξίες της γαλλικής οικογένειας». Αυτό έκανε η Μαρίν Λε Πεν και σε αυτές τις εκλογές. Κατήγγειλε την ΕΕ ως υπεύθυνη για «την εργασιακή ανασφάλεια, τη φτώχεια, την ανεργία», συνδέοντας όλα αυτά με την «αύξηση των μεταναστών», την «έλλειψη αξιοκρατίας και διαφάνειας», γενικόλογα «με άδικες πολιτικές επιλογές» και με την «υποτακτικότητα του Σαρκοζί στα κελεύσματα της Μέρκελ». Πρότεινε έξοδο από το ευρώ. «Ακουσε» πολύ καλά τις δημοσκοπικές έρευνες που έδειχναν ότι πρώτη ανησυχία για τους Γάλλους ψηφοφόρους είναι η μείωση της αγοραστικής δύναμης (42%), η ανεργία (30%), η ανάπτυξη (23%), το δημόσιο χρέος (20%), η φτώχεια και η εργασιακή ανασφάλεια (18%) και η φορολογία (14%).
Πατώντας πάνω σε υπαρκτά προβλήματα και αξιοποιώντας την έλλειψη ενός πραγματικά ριζοσπαστικού αγωνιστικού ταξικού κινήματος, αποτέλεσμα της σταδιακής σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης του Γαλλικού ΚΚ, το «Εθνικό Μέτωπο» απορροφά τη λαϊκή δυσαρέσκεια, διαβρώνει τη συνείδηση της εργατικής τάξης και την «δηλητηριάζει» με τον εθνικισμό και την ξενοφοβία, για να μη βλέπει τα πραγματικά ταξικά της συμφέροντα, να μην οργανώνει τον αγώνα της ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων.
Ε. Μ. - Δ. Κ.
http://www.rizospastis.gr
ΠΡΕΖΑ TV
25-4-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου