Δεκαέξι μήνες μετά την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ και αφού μεσολάβησε ένα ιδιότυπο στρατιωτικό καθεστώς, αρκετές αιματηρές διαδηλώσεις που ζητούσαν την άμεση απομάκρυνσή του και έντονες πολιτικές και κοινωνικές ζυμώσεις, οι Αιγύπτιοι προσέρχονται στις κάλπες για την εκλογή προέδρου στη πρώτη ελεύθερη αναμέτρηση μετά από δεκαετίες.
Οι εκλογές έχουν επενδυθεί με προσδοκίες για μία νέα ουσιαστική αρχή και από τους μεταρρυθμιστές (κατά κύριο λόγο νεότερους ανθρώπους που σήκωσαν το ιδεολογικό βάρος της εξέγερσης κατά του Μουμπάρακ) αλλά και από την σχετικά μετριοπαθή πτέρυγα των Αδελφών Μουσουλμάνων που βγήκε στο φως μετά από ημιπαρανομία δεκαετιών και κάνει το άλμα της προς την εξουσία, όπως γράφει ο Monde.
Ωστόσο, παρά το ότι κατέχουν σχεδόν τις μισές έδρες του Κοινοβουλίου και παρά την κινητοποίηση των οπαδών τους, ο υποψήφιος Μοχάμεντ Μουρσί (δεύτερη επιλογή λόγω εσωτερικών διαφωνιών και προβλημάτων) φέρεται να συγκεντρώνει μόλις το 10% και κινδυνεύει να μείνει έξω από το δεύτερο γύρο.
Η πτώση του Μουμπάρακ θα ήταν η χρυσή ευκαιρία για το κίνημα να διεκδικήσει μερίδιο από την εξουσία. Πράγματι, αρχικά, γράφει ο Monde, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι «πετούσαν από επιτυχία σε επιτυχία» σε όλη τη Μέση Ανατολή μέσα στη δυναμική που δημιουργήσει η νέα εποχή χωρίς καν να χρειαστεί να υποκινήσουν κάποιο κίνημα.
Όπως αναφέρει ένα παλιό στέλεχος, στην Αίγυπτο, το λίκνο του κινήματος, οι Αδελφοί έκαναν το λάθος να πιστεύουν ότι ήρθε η δική τους ώρα αλλά το βαθύ κράτος είχε άλλη γνώμη.
Δεν έλειψαν και τα λάθη από την πλευρά των Αδελφών που τους στέρησαν τη δυνατότητα να διεκδικήσει (έστω να φτάσει κοντά) στην εξουσία. Το βασικότερο, επισημαίνει η εφημερίδα, ήταν η ταλάντευση τους ανάμεσα στους μεταρρυθμιστές και στο στρατό για να χάσουν τελικά την εμπιστοσύνη και των δύο.
Οι μεταρρυθμιστές είδαν ότι οι Αδελφοί ήθελαν λίγο-πολύ να καπελώσουν την εξέγερση που έριξε το Μουμπάρακ και να σταθεροποιηθούν στην εξουσία. Ο στρατός δεν είδε με καλό μάτι την απαίτηση να απομακρυνθεί η κυβέρνηση που ήταν διορισμένη από το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο.
Βέβαια ακόμα και αν το αποτέλεσμα δεν θα είναι θετικό για τους Αδελφούς, η ευκαιρία είναι ίσως πρόσφορη για μερικές αλλαγές.
Μετά από σχεδόν 85 χρόνια παρουσίας, το κίνημα έχει πλατιά επιρροή στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας υποκαθιστώντας σε κάποιες περιπτώσεις, γράφει ο Monde, το κοινωνικό κράτος. Χρειάζεται ίσως μια κάποια αλλαγή δομών στο εσωτερικό όπου οι ιεραρχίες και οι κλίκες κυριαρχούν ενώ καραδοκούν και οι πιο σκληροί σαλαφιστές, η ανερχόμενη πολιτική δύναμη.
Σε κάθε περίπτωση το κλίμα για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι ευνοϊκό: η Αραβική Άνοιξη έφερε στη πρώτη γραμμή ισλαμικά κινήματα στην Λιβύη, τη Τυνησία και την Υεμένη, υπάρχει φυσικά πάντα και η Τουρκία που ζητά ένα μεγαλύτερο πολιτικό (και θρησκευτικό) ρόλο στη Μέση Ανατολή.
Newsroom ΔΟΛ
ΠΡΕΖΑ TV
22-5-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου