Σήμερα ο τίτλος ''Ο Γαλάζιος Άγγελος'' χρησιμοποιείται σε νάιτ-κλαμπ, μοίρες της αεροπορίας και νέες εκδόσεις κινηματογραφικών έργων. Πριν από την ταινία μου, ο τίτλος αυτός δεν υπήρχε». Τάδε έφη Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ, σκηνοθέτης της μνημειώδους πλέον ταινίας «Ο γαλάζιος άγγελος», μια από τις αρκετές κλασικές ταινίες που έχουν ποτέ γυριστεί. Καλύτερες και για το κοινό, αλλά και για το σκηνοθέτη και για την πρωταγωνίστρια. Τότε, το 1929, είχε ψιθυρίσει κάποιος στο αυτί του συμπρωταγωνιστή της Ντίντριχ, ηθοποιό Εμίλ Γιάνινγκς: «Κύριε Γιάνινγκς, η επιτυχία αυτής της ταινίας βρίσκεται στους γυμνούς γοφούς της κυρίας Ντίτριχ.»… Τα υπόλοιπα αποτελούν ιστορία: Η Ντίντριχ έγινε Μαρλέν και έγινε σύμβολο της αέναης ανδρόγυνης ομορφιάς, πυγμής, ταλέντου, φιλαρέσκειας και λεβεντοσύνης (η αντιναζιστική της στάση ήταν γνωστή σε όλους).
… Έχουν γραφεί κι αν έχουν γραφεί, αλλά όχι αρκετά ακόμη. Έχουν ειπωθεί κι αν έχουν ειπωθεί, αλλά όχι αρκετά ακόμη. Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά τα είχε και η ίδια και δέκα χρόνια τώρα, ακόμα λέμε Μαρλέν… όπως Μαλβίνα.
"Ο Έλληνας στο εξωτερικό παραμένει πάντα emigre, ένα ξένο στοιχείο που δεν αφομοιώνεται με κανέναν τρόπο". Αθάνατη Μαλβίνα! Αυτά ήταν τα λόγια της όταν έκανε τη δεκαετία του ’70 ένα ρεπορτάζ για τους Έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό. Και σε μία φράση τα είπε όλα.
Αλλά αυτό έκανε πάντα. Σε λίγες φράσεις, έλεγε όσα εμείς οι γραφιάδες θέλουμε σελίδες για να αναλύσουμε.
«Πάντα πίστευα ότι ο κόσμος δεν μπορεί ν ανήκει σε πέντε οικογένειες προνομιούχων και ως εκ τούτου δε θα ψηφίσω ποτέ δεξιό κόμμα, άρα ούτε και ΠΑΣΟΚ που είναι δεξιότερο όλων των κομμάτων. Αλλά, όποιος κι αν κυβερνά, εγώ θα αντιλέγω την εξουσία…». Αυτό είχε απαντήσει σε πολιτική ερώτηση… για το τότε. Η «αργόσυρτη διάρκεια» που λέει και Ζουράρις. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να εξηγήσεις ένα «χρόνο» που ξεπηδάει ανάμεσα από τα γυμνά γοφιά της Ντίτριχ, περνάει από τη ροκ πλευρά του Τσάπλιν και συναντιέται στο πνεύμα της Μαλβίνας. Στο πνεύμα και το γέλιο και τα χέρια και τα κινήσεις και τις σκέψεις και όλα.
Μαρλέν, όπως Μαλβίνα… Μαλβίνα, όπως για πάντα.
*Στις 7 Ιουνίου 2012 συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τότε που πέθανε η Μαλβίνα Κάραλη. Και λέμε «πέθανε» και όχι «έφυγε», γιατί δεν έφυγε καθόλου, από κανέναν μας. «Σε όποιον αρέσουμε», όπως έλεγε και η ίδια
ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ
ΠΡΕΖΑ TV
10-6-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου