Αντιμέτωποι με ασφυκτικές πιέσεις για ουσιαστικές απαντήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης βρίσκονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες εν όψει της Συνόδου Κορυφής. Παρά τις αλλεπάλληλες επαφές μεταξύ των «4» (Μέρκελ, Ολάντ, Μόντι, Ραχόι) και το τετ-α-τετ της Τετάρτης Ολάντ-Μερκελ, δεν διαφαίνεται κοινή στάση.
Απεναντίας, η Γερμανίδα καγκελάριος ανέβασε τους τόνους δηλώνοντας ότι όσο ζει, ευρωομόλογο δεν θα υπάρξει· την Τετάρτη επανήλθε στρεφόμενη κατά της «αναποτελεσματικής ιδέας των ευρωομολόγων» για να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία στη Ρώμη. Αυτό οδήγησε τον Μάριο Μόντι να δηλώνει έτοιμος να συνεχίσει και μετά το πέρας των εργασιών της Συνόδου Κορυφής την προσπάθεια να μην καταστραφεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Η Άνγκελα Μέρκελ παρουσίασε σε μία σχεδόν προεκλογική ομιλία (παρότι η αναμέτρηση είναι το 2013) τις θέσεις της το μεσημέρι της Τετάρτης στο γερμανικό Κοινοβούλιο. Το απόγευμα συναντήθηκε με τον Γάλλο πρόεδρο στο Παρίσι σε προετοιμασία της Συνόδου Κορυφής. Στις δηλώσεις τους οι δύο ηγέτες επέμειναν στην ανάγκη να ληφθούν αποφάσεις για την ανάπτυξη αλλά απέφυγαν να θίξουν τα σημεία-αγκάθια όπως, μεταξύ άλλων, το ευρωομόλογο.
Ο Φρανσουά Ολάντ μοιάζει άλλωστε κρατά για την ώρα τα χαρτιά του κλειστά εν όψει της Συνόδου. Ενδεικτικό είναι ότι δεν έγιναν δηλώσεις μετά τη συνάντηση του Γάλλου προέδρου με τον επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι.
Από την πλευρά του, ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μάριο Μόντι, που βρίσκεται σε κλοιό πιέσεων εντός και εκτός χώρας, δήλωσε έτοιμος «να συνεχίσει έως το βράδυ της Κυριακής, εάν είναι αναγκαίο, για την επεξεργασία ενός συνόλου πειστικών λύσεων πριν από το άνοιγμα των αγορών». Σε δραματικούς τόνους τόνισε: «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να καταστραφεί αυτό το εξαιρετικό έργο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, στο οποίο ανέκαθεν η Ιταλία συνέβαλε».
Προσερχόμενος στις Βρυξέλλες επανήλθε και προειδοποίησε ότι η κυβέρνησή του «δεν πρόκειται να στηρίξει τον προτεινόμενο φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, αν η ευρωζώνη δεν στηρίξει την Ιταλία, να μειώσει το υπερβολικό κόστος εξωτερικού δανεισμού της».
Η τεράστια απόκλιση ανάμεσα στο κόστος δανεισμού της Γερμανίας (περίπου 1,5% για το 10ετές) και το 6,17% της Ιταλίας «είναι ανυπόφορη» είπε ο Ιταλός πρωθυπουργός.
«Αν μια χώρα, που νοικοκυρεύει τα του οίκου της, ζητήσει από τους μηχανισμούς στην ευρωζώνη μια βελτίωση, ώστε η χώρα αυτή να μη δανείζεται με τόσο υπερβολικό κόστος, είναι τούτο το αίτημα κάτι το αφύσικο;» διερωτήθηκε και υπενθύμισε ότι μεταπολεμικά «η Ιταλία ποτέ δεν είχε έναν τόσο φιλογερμανό πολιτικό ηγέτη». Η Ρώμη ζητά ο ESM να παρεμβαίνει στη δευτερογενή αγορά των ομολόγων και να αγοράζει κρατικά ομόλογα ώστε να μειωθούν τα σπρεντ.
Τον τόνο των πιέσεων έδωσε με δηλώσεις του και ο επικεφαλής του IIF Τσαρλς Νταλάρα, χαρακτηρίζοντας αυτή τη Σύνοδο Κορυφής «πιθανότατα τη σημαντικότερη της ιστορίας της. Όχι μόνο διακυβεύεται το μέλλον του ευρώ, αλλά και το μέλλον της Ευρώπης».
Ακόμη και δημοσιεύματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού -όπως σημερινό άρθρο της Washington Post- αναρωτιούνται αν αξίζει τον κόπο να σώσει κανείς το ευρώ...
H ευρωπαϊκή απάντηση έρχεται αφενός από την Suddeutsche Zeitung: «Η προσπάθεια να γίνει πρώτα το τελευταίο βήμα στο πλαίσιο της εμβάθυνσης πριν γίνουν τα άλλα απειλεί να θέσει σε κίνδυνο την νομισματική ένωση», αλλά και από την Liberation: «Αν η Αγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ γεφυρώσουν τις διαφορές τους, η Ευρώπη θα βρεθεί χωρίς αμφιβολία σε καμπή· γιατί η σωτηρία θα βασισθεί όχι μόνο στην υιοθέτηση μέτρων για μια κοινή οικονομική ανάκαμψη, αλλά και σε έναν οδικό χάρτη που θα οδηγεί στην εμβάθυνση της οικονομικής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών και στην πολιτική και δημοσιονομικής τους ένωση».
Οι άξονες της κρισιμότερης Συνόδου
Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των «27» θα συναντηθούν στην Πέμπτη στις 17:00 (ώρα Ελλάδας) και η Σύνοδος είναι προγραμματισμένο να διαρκέσει μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής.
Πρόκειται για την 19η Σύνοδο από το Δεκέμβριο του 2009, όταν η κρίση άρχισε να δείχνει τα δόντια της και έρχεται σε μια στιγμή που η μετάδοσή της γίνεται με ρυθμούς ντόμινο, με την Ισπανία και την Κύπρο να υποβάλουν αίτημα για προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης την ίδια ημέρα, στην έναρξη αυτής της εβδομάδας.
Το αντικείμενο αυτή τη φορά, όπως όλα δείχνουν, δεν είναι όμως το «χτένισμα» ενός ακόμη σχεδίου διάσωσης, αλλά η θέσπιση του πλαισίου μιας πραγματικής οικονομικής ένωσης.
Ι. Τραπεζική Ένωση
Το ένα υπό επεξεργασία σχέδιο αφορά την θέσπιση μίας τραπεζικής ένωσης, η οποία θα περιλαμβάνει ενισχυμένη εποπτεία, εγγύηση των καταθέσεων και ένα κοινό μηχανισμό επίλυσης των κρίσεων.
Το ΔΝΤ και η G20 ζητούν μετ' επιτάσεως από τους Ευρωπαίους να πάρουν πολύ σύντομα τις αποφάσεις για την εφαρμογή του σχεδίου της τραπεζικής ένωσης, το οποίο μπορεί να ανασχέσει την κρίση που πλήττει τον τραπεζικό τομέα και απειλεί τη δημοσιονομική κατάσταση των ευρωπαϊκών κρατών.
Ωστόσο, δεν βρίσκονται όλα τα κράτη στην ίδια γραμμή ως προς την τραπεζική ένωση. Η Γερμανία ρίχνει το βάρος στον τομέα της εποπτείας. Άλλες χώρες δίνουν έμφαση στην ενίσχυση της αλληλεγγύης μέσω, για παράδειγμα, της εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
ΙΙ. Μέτρα υπέρ της ανάπτυξης
Ένα άλλο υπό επεξεργασία σχέδιο αφορά τα μέτρα για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, τη στιγμή που η Ευρωζώνη μπορεί να παραμείνει σε ύφεση για περισσότερο χρόνο από τον προβλεπόμενο.
Οι ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας συμφώνησαν την περασμένη Παρασκευή κατά τη διάρκεια της μίνι συνόδου κορυφής στη Ρώμη για την αποδέσμευση 120 - 130 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, υπέρ της ανάπτυξης. Η απόφαση αυτή πρέπει να γίνει δεκτή από τους υπόλοιπους ευρωπαίους εταίρους.
Το ποσόν αυτό θα προέλθει από την ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, από την εισαγωγή των project bonds (είναι τα λεγόμενα ευρωομόλογα έργων) και από την χρησιμοποίηση αδιάθετων ευρωπαϊκών πόρων.
Αυτό το σύνολο των μέτρων, που κυκλοφορούν εδώ και καιρό στις Βρυξέλλες, κινδυνεύουν όμως τελικά να μην είναι αρκετά για τον κατευνασμό των αγορών, οι οποίες περιμένουν περισσότερο αποφασιστικά και οριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης, όπως η εισαγωγή ευρωομολόγων.
ΙΙΙ. Αμοιβαιοποίηση χρέους
Η αμοιβαιοποίηση του χρέους, υπό τη μία ή την άλλη μορφή, είναι το βασικό σημείο που χωρίζει στους Ευρωπαίους, με τη Γερμανία να κρατά κατηγορηματικά αρνητική στάση.
«Όταν σκέφτομαι τη Σύνοδο Κορυφής, αυτό που με ανησυχεί είναι ότι θα διατυπωθούν κάθε είδους ιδέες αμοιβαιοποίησης των εγγυήσεων και υπερβολικά λίγες ιδέες για την ενίσχυση του ελέγχου» των δημοσιονομικών των χωρών, δήλωσε η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι έχει καταρτίσει (με τη συνεργασία της ΕΚΤ, της Κομισιόν, του Eurogroup, και του Ευρωκοινοβουλίου) έναν οδικό χάρτη στον οποίο προτείνει την ενίσχυση του ελέγχου των εθνικών προϋπολογισμών, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την αμοιβαιοποίηση του χρέους. Το σχέδιο, το οποίο έχει διαβιβασθεί στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, θα χρησιμεύσει ως βάση εργασίας κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής.
Newsroom ΔΟΛ
ΠΡΕΖΑ TV
28-6-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου