ΤΖΟΖΕΦ ΣΤΙΓΚΛΙΤΣ: ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ

απο το http://www.efsyn.gr/?p=6605
«Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην ιστορία όπου φαίνεται πως οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ξεσηκώνονται, για να πουν ότι κάτι δεν πάει καλά, για να ζητήσουν αλλαγές». Με τη φράση αυτή ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς ξεκινάει το νέο του βιβλίο «Το τίμημα της ανισότητας» (εκδόσεις Παπαδόπουλος).


Τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες το παιχνίδι έχει χαθεί. «Πριν από τριάντα περίπου χρόνια, το 1% με τα μεγαλύτερα εισοδήματα εισέπραττε μόνο το 12% του εθνικού εισοδήματος. Το 1% με τα υψηλότερα εισοδήματα εισπράττει σε μία βδομάδα 40% περισσότερα από όσα εισπράττει το 1/5 με τα χαμηλότερα εισοδήματα σε έναν χρόνο.

Το 0,1% με τα υψηλότερα εισοδήματα εισέπραξε σε μιάμιση μέρα περίπου όσα το 90% με τα χαμηλότερα εισοδήματα σε έναν χρόνο και το πλουσιότερο 20% κέρδισε περισσότερα απ” όσα κέρδισαν όλοι μαζί όσοι ανήκουν στο 80% με τα χαμηλότερα εισοδήματα».

Η αύξηση των εισοδημάτων στην κορυφή της οικονομικής πυραμίδας και η μείωση τους στη βάση της είναι αναμφισβήτητο γεγονός. «Εδώ και τρεις δεκαετίες τα άτομα με χαμηλά ημερομίσθια (στο φτωχότερο 90%) είδαν τα ημερομίσθιά τους να αυξάνονται μόλις 15% περίπου, οι δε αμοιβές που ανήκουν στο πλουσιότερο 1% απήλαυσαν μια αύξηση σχεδόν 150%, οι δε αμοιβές των ατόμων που ανήκουν στο πλουσιότερο 0,1% αυξήθηκαν πάνω από 300%».

Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, επικρίνοντας τους πολιτικούς για τις επιλογές τους σε αυτή τη σύγχρονη «προσοδοθηρική», όπως την αποκαλεί, οικονομία–κοινωνία, τονίζει πως το μεγαλύτερο κόστος ίσως να είναι «η διάβρωση του αισθήματος της ταυτότητάς μας».

Η ανισότητα, η παγκοσμιοποίηση θέτουν «σε κίνδυνο τη δημοκρατία» επισημαίνει ο Στίγκλιτς και καταλήγει πως πρέπει «να την μετριάσουμε αν θέλουμε να διαφυλάξουμε τη δημοκρατία, να αποτρέψουμε την επιδείνωση της ασυγκράτητης ανισότητας».

Η αναφορά στην Ευρώπη δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το βιβλίο του Στίγκλιτς και δη στην Ελλάδα. Αλλωστε ήταν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου όταν δρομολογούσε την ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο – και για τις οποίες συμβουλές του έχει επικριθεί κατά καιρούς (Στιβ Χάνκε, Καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς).

«Η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη στην Ευρώπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αντίδρασή της στην κρίση χρέους που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2010 από την Ελλάδα. Πρώτα η Ελλάδα, έπειτα η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, και αργότερα η Ισπανία και η Ιταλία, βρέθηκαν αντιμέτωπες με μη βιώσιμα επιτόκια επί του χρέους τους.

Το φάσμα μιας στάσης πληρωμών από πλευράς Ελλάδας μετατράπηκε από αμυδρά πιθανό τον Ιανουάριο του 2010 σε αναπόφευκτο τον Ιούλιο του 2011, αν και χρησιμοποιήθηκαν πιο ήπιες εκφράσεις, του τύπου «αναδιάρθρωση χρέους».

«Ο ρόλος της ΕΚΤ ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, αμφιλεγόμενος. Στην περίπτωση της Ελλάδας επέμεινε ότι κάθε αναδιάρθρωση χρέους έπρεπε να είναι εθελοντική… Με αυτά τα λόγια, η ΕΚΤ φάνηκε πως έθετε τα συμφέροντα των τραπεζών πολύ πάνω από τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα χρειαζόταν μια βαθιά αναδιάρθρωση, που να φτάνει πολύ πιο πέρα απ” ό,τι μπορεί να προέκυπτε από μια εθελοντική αναδιάρθρωση».

Ακόμα κι η απόφασή της να μην ενεργοποιηθούν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια CDS αποδείκνυε όχι μόνο ότι είχε αποτύχει στον εποπτικό της ρόλο, καθώς κάποιες τράπεζες αντί να αγοράζουν ασφάλιση επιδίδονταν στον τζόγο, αλλά και ότι έβαλε τα συμφέροντα των «τζογαδόρων» τραπεζών πάνω και από τα συμφέροντα των «συνετών» τραπεζών που είχαν αγοράσει ασφαλιστική κάλυψη.

Κατά τον Στίγκλιτς, η οικονομική μεταρρύθμιση είναι το προαπαιτούμενο και ο μεγάλος στόχος είναι «ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επίθεσης», με 7 κινήσεις ματ: περιορισμό προσοδοθηρίας, φορολογική μεταρρύθμιση, φρένο στην παγκοσμιοποίηση, αποκατάσταση και διατήρηση πλήρους απασχόλησης, νέο κοινωνικό συμβόλαιο, αποκατάσταση δίκαιης οικονομικής μεγέθυνσης, με προεξάρχουσα τις «μεγάλες πολιτικές μεταρρυθμίσεις».

Για την αντιγραφή: Ελένη Κωσταρέλου
08/12/2012
ΠΡΕΖΑ TV
9-12-2012