Κυριακή, Ιανουαρίου 06, 2013

EΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ- ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΑΝΙΔΕΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ. ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΡΦΙΑ...


Ο Eυγένιος Τριβιζάς σπούδασε νομικά και οικονομικά και είναι καθηγητής Εγκληματολογίας στην Αγγλία. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι εξερευνητής, εφευρέτης και ζογκλέρ μελάτων αβγών, όπως λέει και ο ίδιος. «Ο αγαπημένος μας παραμυθάς» κάνει «ποδαρικό» στη στήλη για το 2013 σε μια συζήτηση που πρέπει να γίνει «μάθημα» για τους... μεγάλους.


Λίγο πριν από την αλλαγή του χρόνου, βρεθήκατε στον πολυχώρο των εκδόσεων Καλέντη για να αφηγηθείτε ανέκδοτο παραμύθι σας και πάνω από 400 παιδιά ήρθαν να σας δουν. Είναι αυτό το καύσιμο της «μηχανής» σας που είναι πάντα παραγωγική;
Η επικοινωνία με τα παιδιά, οι ερωτήσεις, τα σχόλια, οι παρατηρήσεις τους είναι μια πνοή φρεσκάδας, αλλά και μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης.
Ανταποκριθήκατε στην πρόσκληση των Ελληνικών Ταχυδρομείων παραχωρώντας τους τον γάτο Ερμιμίκο Πις-Φις από το πρώτο σας βιβλίο «Οι Πειρατές της Καμινάδας» για να μεταφέρει τα γράμματα των παιδιών στον Αϊ-Βασίλη. Τι έγραφαν και τι σας εντυπωσίασε;
Τα γράμματα των παιδιών στον Αϊ- Βασίλη εκφράζουν τους φόβους, τις ανησυχίες, αλλά κυρίως τις ελπίδες τους. Και όσο υπάρχει ελπίδα, τίποτα δεν είναι εντελώς χαμένο. Η μικρή Ελένη, για παράδειγμα, ζήτησε για δώρο μια «εκπληξιέρα», ένα κουτί, δηλαδή, που κάθε φορά που το ανοίγεις, σε περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη. Μακάρι να έφερνε σε όλα τα παιδιά του κόσμου ο Αϊ-Βασίλης από μια εκπληξιέρα.
Ο Πολιτισμός μας για τα παιδιά σε τι επίπεδο βρίσκεται;
Με καταθλιπτικά λίγες εξαιρέσεις, η πολιτιστική δίαιτα των παιδιών κυμαίνεται από το βαρετό στο τοξικό, από το ανούσιο στο ψυχοφθόρο, ένα βραδείας δράσεως κοινωνικό δηλητήριο, όπως είχε πει ο Philip Pullman. Οταν υποτιμάμε την πολιτιστική μας παραγωγή για τα παιδιά, αναπόφευκτα προκύπτουν πάσης φύσεως κοινωνικά προβλήματα. Μιλώντας ως εγκληματολόγος, είμαι πεπεισμένος ότι πληρώνουμε και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε το τίμημα του εγωισμού και της αδιαφορίας μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαιτείται μια δραστική πολιτιστική μετάγγιση δυνάμεων, κονδυλίων και ταλέντων από τον χώρο των ενηλίκων στον χώρο των παιδιών.
Τι σας έχουν «διδάξει» τα παιδιά;
Οτι δεν μπορείς να προσποιείσαι ότι τα αγαπάς και ότι τα νοιάζεσαι. Το ψεύτικο, το επίπλαστο, το προσποιητό, το διαισθάνονται αμέσως και αντιδρούν ανάλογα.
Τόσα χρόνια, τόσα βιβλία, τόσα μηνύματα που πολλές φορές οι παραλήπτες τους δεν τα έλαβαν. Υπήρξε στιγμή που να απογοητευτήκατε;
Οταν γράφεις, ποτέ δεν ξέρεις ποιοι και πόσοι παραλήπτες δέχονται τα μηνύματά σου. Και ένα όμως μικρό ποσοστό να επηρεάζεται θετικά, αυτό είναι ένα πολύτιμο κέρδος.
Συνεχίζετε να τρέφετε την ίδια εκτίμηση και να έχετε την ίδια εμπιστοσύνη στους δημοσιογράφους, όπως όταν δημιουργούσατε τον Πίκο Απίκο;
Ο Πίκος Απίκος είναι ένα πρότυπο που όσοι το προδίδουν και συμμαχούν με μανάβηδες και εταιρείες που επιδιώκουν να κάνουν τα φρούτα κομπόστες και χυμούς πρέπει να ντρέπονται για τον εαυτό τους.
Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα στην κρίση;
Οτι πρέπει να προσέχουμε τις σανίδες σωτηρίας. Οι περισσότερες έχουν καρφιά και αν πιαστούμε από αυτές για να σωθούμε, μπορεί να αποφύγουμε τον θάνατο από πνιγμό, αλλά να αποβιώσουμε από ακατάσχετη αιμορραγία.
Αν έστελνε ο Αϊ-Βασίλης γράμμα σε αυτούς που μας κυβερνάνε, τι θα τους έγραφε και τι ύφος θα είχε;
Θα είχε ύφος αυστηρό και θα τους έγραφε ότι αν δεν είναι φρόνιμα παιδιά, αντί να τους φέρνει δώρα, θα τους αφαιρεί τα χρηματοκιβώτιά τους.
Υπήρξαν προειδοποιητικά καμπανάκια από την Τέχνη για τα όσα δεινά έρχονται ή πιάστηκαν εξ απήνης οι δημιουργοί;
Υπήρξαν αρκετά καμπανάκια, αλλά στο πανδαιμόνιο του καταναλωτισμού δυσκολευόταν πολύ κανείς να τα ακούσει.
Η τελευταία μαύρη γάτα ήταν προφητική και είναι επίκαιρη σε μια χώρα που βυθίζεται στον φανατισμό, το μίσος και τον ρατσισμό...
Ηταν κι αυτή ένα από τα καμπανάκια. Οπως γράφει η μαύρη γάτα στην εισαγωγή, «σας τα λέω όλα αυτά, γιατί εδώ στο νησί μας όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε, και η τρέλα δεν θέλει πολύ να φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απ' την αρχή».
Τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν δεν είχαμε χάσει την παιδικότητά μας;
Οταν η παιδικότητα πεθαίνει, το πτώμα της το αποκαλούμε «ενηλικίωση» είχε κάποιος σχολιάσει. Το τραγικό είναι ότι χάσαμε την παιδικότητά μας χωρίς να αποκτήσουμε ωριμότητα.
Πότε θα επιστρέψει η ευτυχία στους ανθρώπους; Το ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...
Κάποτε θα επιστρέψει -δεν είμαι σίγουρος σε πόσα ακριβώς τέρμινα - αλλά στο μεταξύ, το τέλος του παραμυθιού της χώρας μας θα είναι «Ζήσαμε εμείς φτωχά και μη χειρότερα».
Οι ήρωές σας πάντα επιχειρούν το ακατόρθωτο. Εχουμε σταματήσει πια να το προσπαθούμε;
Ελπίζω όχι, γιατί τότε θα είχε χαθεί πια κάθε ελπίδα.
Τι βιβλίο θα μπορούσε να εμπνευστεί κανείς από την τρόικα των δανειστών της χώρας μας;
Ενα κλασικό αριστούργημα με ήρωες τρεις διαβόητους γιατρούς, τον Δρ. Φάουστ που πουλάει ψυχές στις αγορές, τον Δρ. Τζέκιλ που εναλλάσσεται από πονόψυχο σε αιμοβόρο και τον Δρ. Φρανκενστάιν που κατασκευάζει πρωτοποριακά τέρατα από κοινωνικά κουφάρια.
Στην Ελλάδα της κρίσης και των αυτοκτονιών, του ωμού ρεαλισμού, πως μπορούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε;
Οσο πιο δίσεχτες οι συνθήκες, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο. Οπως είπε ο Θάνος το κολοκυθάκι «όσο πιο πολλοί μανάβηδες μας δυναστεύουν, τόσο πιο πεισματικές πρέπει να είναι οι προσπάθειες να χτίσουμε με κέφι και αισιοδοξία μια καινούργια Φρουτοπία».
Τι σας κάνει να χάνετε την αισιοδοξία σας;
Πολλά με κάνουν να τη χάνω, αλλά ακόμα περισσότερα να την ξαναβρίσκω, κι αυτό επειδή η αισιοδοξία είναι το σωσίβιο της απελπισίας.
-Η φαντασία στην εξουσία...
Η πάσης φύσεως εξουσία έχει τη ροπή να θεωρεί αμετάβλητα όσα είναι ρευστά, να μην ανέχεται διαφορετική από την κρατούσα πραγματικότητα, να ανάγει σε υπέρτατες αξίες τη σταθερότητα και την προβλεψιμότητα. Η εξουσία αισθάνεται ασφαλής τότε μόνο όταν τα πάντα είναι αυστηρά καθορισμένα και οροθετημένα. Οι ασκούντες εξουσία λατρεύουν τη στασιμότητα και φοβούνται καθετί το ρευστό, το αντιφατικό, το μεταβατικό, το υπερβατικό, το μεταβλητό. Εκλαμβάνουν συνεπώς ως απειλή την αντιφατική ματιά, την απείθαρχη εστίαση, το «εν δυνάμει» της φαντασίας και έχουν κάθε συμφέρον να τη θέτουν υπό διωγμόν.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΙΝΤΕΛΑΣ
bintelas@pegasus.gr


ΕΘΝΟΣ

ΠΡΕΖΑ TV
6-1-2013

Δεν υπάρχουν σχόλια: