ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ

απο την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Δεκατέσσερις οργανώσεις σε αναλυτική έκθεση καταγγέλλουν τις απαράδεκτες συνθήκες πρόσβασης στο σύστημα ασύλου. Ο Χεταμί Νάσερ από το Αφγανιστάν είναι ένα από τα πολλά θύματα
Του Δημήτρη Αγγελίδη
«Είναι άθλια εδώ μέσα. Δεν σε σέβονται. Το φαγητό είναι χάλια. Δεν έχω ρούχα, ούτε λεφτά για τσιγάρα. Σκέφτομαι συνέχεια τους δικούς μου. Εχω πάθει κατάθλιψη. Θέλω να βγω τώρα, να μη μείνω ούτε πέντε λεπτά ακόμα».
Κανονικά, ο Χεματί Νάσερ θα κυκλοφορούσε σήμερα ελεύθερος, με τη ροζ κάρτα του πρόσφυγα στο πορτοφόλι. Βρίσκεται στα κρατητήρια Αλλοδαπών της Αμυγδαλέζας, όπου τον συναντήσαμε, αδυνατισμένος 12 κιλά από το κακό φαγητό και την αγωνία, θύμα της άθλιας διαδικασίας πρόσβασης στο άσυλο, των επιχειρήσεων-σκούπα και των κέντρων κράτησης μεταναστών του κ. Δένδια. Η περίπτωσή του αποτελεί κατά γράμμα εφαρμογή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν όσοι θέλουν να ζητήσουν άσυλο στην Ελλάδα.


Για «απαράδεκτη κατάσταση της άρνησης πρόσβασης στο σύστημα ασύλου στην Ελλάδα» κάνουν λόγο δεκατέσσερις οργανώσεις και συλλογικότητες σε πρόσφατη αναλυτική έκθεσή τους, προϊόν δίμηνης εξαντλητικής έρευνας (http://asylum-campaign.blogspot.com).

Τα πράγματα για τον Χεματί ήρθαν δύσκολα εξαρχής. Ξέφυγε από το Αφγανιστάν και ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα, τον Ιανουάριο του 2012. Η γυναίκα του και τα δύο παιδιά του τα κατάφεραν να φύγουν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Ο ίδιος έμεινε, περνώντας τον χρόνο του στοιβαγμένος σ” ένα σπίτι με δεκαπέντε ανθρώπους. Τον Νοέμβριο του 2012, πήγε στην οργάνωση Αίτημα ζητώντας υποστήριξη για να υποβάλει αίτημα ασύλου και οικογενειακής επανένωσης, όπως δικαιούται από τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ. Ηταν ο μόνος τρόπος ν” αποκτήσει πρόσβαση στη διαδικασία, παρακάμπτοντας την παρωδία που υποχρεώνει δεκάδες πρόσφυγες να περιμένουν μερόνυχτα έξω από το τμήμα Ασύλου της Πέτρου Ράλλη για την πιθανότητα να βρεθούν ανάμεσα στους είκοσι που δέχεται το τμήμα κάθε Σάββατο πρωί.

Η οργάνωση ενημέρωσε εγγράφως το τμήμα Ασύλου. Το τμήμα εφαρμόζει την πρακτική να δίνει ραντεβού σε οργανώσεις που εκπροσωπούν όσους ζητούν άσυλο, και όχι τους ίδιους τους ανθρώπους που το ζητούν. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, ο Χεματί θα υπέβαλλε το αίτημά του τις 29 Νοεμβρίου. Αν γινόταν η συνάντηση, θα είχε σήμερα τη ροζ κάρτα και την ελευθερία του. Αλλά η τύχη και ο Ξένιος Δίας τα θέλησαν αλλιώς. «Τρεις μέρες πριν, στις 26, επτά η ώρα το πρωί, κοιμόμασταν. Ξαφνικά ακούμε φασαρία. Ξυπνάμε, βλέπουμε αστυνομία. Ο,τι μας έλεγαν δεν το καταλαβαίναμε καθόλου. Κοιτάξανε τα χαρτιά, τους εξήγησα με έναν που μίλαγε αγγλικά ότι σε τρεις μέρες έχω ραντεβού στο Αλλοδαπών για οικογενειακή επανένωση. Μου είπαν ότι θα με αφήσουν από κει ελεύθερο. Στο Αλλοδαπών, μας έφεραν διερμηνέα, τους εξήγησα. Δεν άκουσαν καθόλου. Μας έφεραν εδώ».

Ακολούθησαν νομικές κινήσεις της οργάνωσης να ακυρωθεί η κράτηση. Οχι μόνο είναι παράλογο να κρατείται για απέλαση κάποιος για τον οποίο έχουν ενημερωθεί οι αρχές ότι επιθυμεί να ζητήσει άσυλο, αλλά και η ίδια η κράτηση είναι προσχηματική: η απέλαση στο Αφγανιστάν απαγορεύεται. Οι απαντήσεις των αστυνομικών και δικαστικών υπηρεσιών προς τις οποίες προσέφυγε η οργάνωση υπήρξαν στερεότυπες, χωρίς να εξετάζουν την ουσία.

«Γιατί δεν έλαβαν υπόψη τους την έγγραφη ενημέρωση που τους κάναμε; Γιατί, όταν τον συνέλαβαν και με δεδομένο ότι είναι Αφγανός, δεν ρώτησαν αν είναι πρόσφυγας, αν έχει συγγενείς εδώ ή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, παρά μόνο ακολούθησαν απρόσωπα και τυπικά τη διαδικασία διοικητικής απέλασης; Γιατί τον κρατούν ενώ η απέλασή του είναι ανέφικτη;» αναρωτιέται ο Σπύρος Ριζάκος από το Αίτημα.

Από την Αμυγδαλέζα, ο Χαμετί έκανε αίτημα ασύλου στις 24 Δεκεμβρίου και οικογενειακής επανένωσης στις 24 Ιανουαρίου. Σύμφωνα με το Δουβλίνο ΙΙ, όταν υπάρχει αίτημα οικογενειακής επανένωσης και γίνει δεκτό, το αίτημα ασύλου θα κριθεί από τη χώρα όπου βρίσκεται η οικογένεια του πρόσφυγα. Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα πρέπει να προωθήσει το αίτημα του Χεματί στην άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Ακόμη να το κάνει. Κι έτσι, λόγω της καθυστέρησης της Ελλάδας να παραλάβει το αίτημα ασύλου του, ένας άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι ελεύθερος μένει στη φυλακή, με κίνδυνο να παραμείνει εκεί άλλους οκτώ μήνες.
ΠΡΕΖΑ TV
19-2-2013