Καθώς η κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας φέρνει τους Κυπρίους μπροστά σε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, η εφημερίδα Wall Steet Journal εξετάζει τη σταδιακή απομάκρυνση των κατοίκων του νησιού από τη γη, την πάλαι ποτέ κυρίαρχη πλουτοπαραγωγική πηγή και μεταφέρει την ανησυχία των κατοίκων για το μέλλον των νεότερων γενεών, οι οποίοι είναι πλέον εντελώς αποκομένοι από την καλλιέργειά της.
Με ένα οδηπορικό στο Κοιλάνι, ένα από τα παραδοσιακά κρασοχώρια στην περιοχή της Λεμεσού, η εφημερίδα αναζητά το κλίμα την επόμενη μέρα της οικονομικής κρίσης στο νησί και μιλά με τους εναπομείναντες ηλικιωμένους κατοίκους που βλέπουν τους αμπελώνες τους να μαραζώνουν.
Παίρνοντας ως παράδειγμα την ιστορία της 80χρονης χήρας, Έλλης Πολυκάρπου, η οποία επί δεκαετίες καλλιεργούσε τους αμπελώνες της προκειμένου να καταφέρει να σπουδάσει τα τρία παιδιά της. Σήμερα οι γιοι της κυρίας Πολυκάρπου έχουν αφήσει το μικρό χωριό και ζουν στην μεγάλη πόλη.
Τώρα που ο τραπεζικός τομέας κατέρρευσε, οι μεγαλύτεροι ανησυχούν για το τι θα απογίνουν οι νεότερες γενιές. «Τι θα κάνουν τώρα. Θα γυρίσουν να δουλέψουν στα χωράφια;», αναρωτιέται η κυρία Πολυκάρπου. Την ίδια ανησυχία έχουν και οι περίπου 200 μόνιμοι κάτοικοι του χωριού, στην πλειοψηφία τους συνταξιούχοι.
«Η αγροκαλλιέργεια, που κάποτε ήταν η οικονομική κορωνίδα της Κύπρου, τώρα έχει μαραθεί», επισημαίνει η εφημερίδα. «Ποτέ πριν το κράτος δεν στηριζόταν τόσο πολύ στον τουρισμό της και στις υπεράκτιες τραπεζικές επιχειρήσεις».
Το σχολείο του χωριού είναι εδώ και χρόνια κλειστό. Το ίδιο και τα μαγαζιά. Οι αμπελώνες έχουν πια εγκαταλειφθεί και οι ντόπιοι δηλώσουν ότι το κόστος της καλλιέργειάς τους είναι πολύ μεγαλύτερο από το κέρδος τους.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωζώνη το 2008. Από τότε, το ποσοστό ανεργίας στη χώρα αυξάνει σταθερά από το 4% στο 15% σχεδόν με τη νέα γενιά να έχει αφήσει οριστικά πίσω της την επαγγελματική διέξοδο της καλλιέργειας της γης: Σύμφωνα με την Στατιστική Υπηρεσία της Κύπρου, μόνο το 3% του πληθυσμού ασχολείται με την γεωργία τη στιγμή που το 77% εργάζεται στην παροχή υπηρεσιών.
Οι ηλικιωμένοι κάτοικοι του χωριού είναι εξαιρετικά ανήσυχοι για το μέλλον των παιδιών τους, αφού κανείς δεν περιμένει από αυτά να επιστρέψουν στο χωριό και να ασχοληθούν με την πατρική κληρονομιά. «Όταν πεθάνω», λέει η κα Πολυκάρπου, «οι γιοι μου δεν θα έρθουν εδώ να καλλιεργήσουν. Όσο για τα εγγόνια μου, αυτά δεν γνωρίζουν καν πού είναι τα χωράφια».
εθνος
ΠΡΕΖΑ TV
1-4-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου