Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ k.tzavara@eleftherotypia.net
Με το ξέσπασμα του σκανδάλου των υποκλοπών από την Αμερικανική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) άνοιξε ο ασκός του Αιόλου τόσο για την έκταση καταγραφής και επιλεκτικής αξιοποίησης προσωπικών δεδομένων των πολιτών όσο και για το ρόλο των εταιρειών-γιγάντων του Διαδικτύου
Οπως έγραψε κάποτε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, «εκείνοι που εγκαταλείπουν βασικές ελευθερίες για να εξαγοράσουν μια προσωρινή ασφάλεια δεν αξίζουν ούτε την ελευθερία ούτε την ασφάλεια». Με το ξέσπασμα του σκανδάλου των υποκλοπών από την Αμερικανική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για ερωτήματα που αφορούν την έκταση στην οποία μπορεί να είναι ανεκτή η καταγραφή και επιλεκτική αξιοποίηση δεδομένων μέσω των διαφόρων σύγχρονων δικτύων. Οι γίγαντες του Διαδικτύου έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωνε ότι είναι αδύνατο να έχεις 100% ασφάλεια, 100% σεβασμό του ιδιωτικού απορρήτου και καθόλου προβλήματα.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πολλά άλλαξαν στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Το οικοδόμημα της ασφάλειας της χώρας αναδομήθηκε από την αρχή. Εκ των βασικών στόχων ήταν η σύνδεση σειράς αρμόδιων οργάνων, ώστε να εξασφαλιστεί η ευρεία ροή πληροφοριών μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών ασφαλείας.
Οπου γης...
Τα πιο δύσκολα ήλθαν με την υιοθέτηση της περίφημης Patriot Act, με την οποία διευρύνθηκαν απειλητικά οι δυνατότητες κάθε μορφής «επιτήρησης» και απογειώθηκαν οι ευκαιρίες προληπτικής δράσης. Η ανάπτυξη και εφαρμογή της έχουν πολλές φορές δεχθεί επικρίσεις. Ο Μπαράκ Ομπάμα, νομικός ο ίδιος με ειδίκευση στο Συνταγματικό Δίκαιο, θεωρήθηκε ότι είχε ένα λόγο παραπάνω, αλλά και δυνατότητες να φέρει την αλλαγή μετά τον «πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας» που είχε κηρύξει ο Τζορτζ Μπους. Ομως στη διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα δεν έχουν αρθεί οι περιοριστικές διατάξεις που είχαν εγκριθεί με συνοπτικές διαδικασίες στο όνομα αυτού του άγριου πολέμου. Αναλυτές, λοιπόν, επιμένουν πως, στο βαθμό που επιθυμούμε οι προσπάθειες αντιμετώπισης της τρομοκρατίας να είναι αποτελεσματικές, πρέπει να τηρούνται με ευλάβεια οι ευαίσθητες ισορροπίες μεταξύ ασφάλειας και ελευθερίας των πολιτών.
Στις διαφορετικές χώρες ισχύουν διαφορετικοί νόμοι για την προστασία των δεδομένων, αλλά, πέρα από τις ξεχωριστές προβλέψεις, τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα ρύθμισης του τρόπου με τον οποίο μεγάλα δίκτυα μπορούν να διατηρούν, να διαχειρίζονται και να «διαθέτουν» στοιχεία των χρηστών τους.
Επίσης, μοιάζει να έχει όλο και μικρότερη σημασία σε ποια χώρα διαμένει κανείς, στο βαθμό που τεράστιος όγκος στοιχείων μεταφέρεται αυτόματα στη βάση των διαδικτυακών κολοσσών και ταυτόχρονα ο απέραντος κυβερνοχώρος δεν έχει σύνορα και, όσο συντηρητικά ή προκλητικά αν κινηθείς μέσα σ' αυτόν, δύσκολα θα... πέσεις σε τοίχο.
Ζητήματα προστασίας του ιδιωτικού απορρήτου απασχολούν τη διεθνή κοινότητα σχεδόν από την αρχή δημιουργίας του Ιντερνετ και η αποκάλυψη προγραμμάτων όπως το Prism (που εξασφάλιζε πρόσβαση σε διαμετακομιστές και διαχείριση δεδομένων χρηστών) ίσως να επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους μας.
Το απόρρητο...
Οπως δήλωσε ο Εντουαρντ Σνόουντεν, το «βαθύ λαρύγγι» του σκανδάλου της NSA, έδρασε αγωνιώντας για τη διασφάλιση του ιδιωτικού απορρήτου. «Δεν θέλω να ζω σε μια κοινωνία που ενεργεί με αυτό τον τρόπο... Δεν θέλω να ζω σε έναν κόσμο όπου οτιδήποτε λέω ή κάνω καταγράφεται», ανέφερε μιλώντας στην εφημερίδα «Guardian».
Ομως ακόμη και η διαδικασία της χρήσης ψευδών ταυτοτήτων για μια περιπλάνηση χωρίς ίχνη στο θαυμαστό δικτυωμένο κόσμο δεν αλλάζει την ουσία του προβλήματος. Αλλωστε, το φοβερό με την έλλειψη ορίων είναι ότι όσο δεν υπάρχει «εντός» άλλο τόσο δεν υπάρχει... «εκτός»!
(Πηγές: www.spiegel.de/international-Guardian-Ass. Press)
Οταν κανενός τα μυστικά δεν είναι ασφαλή
Διχασμένη η αμερικανική κοινωνία για το αν ο Σνόουντεν είναι ήρωας ή προδότης, προβληματισμένη και η NSA για την ασφάλεια και «εχεμύθεια» των πρακτόρων της
Τις ημέρες της Σοβιετικής Ενωσης και της δράσης της KGB, όταν οι Μοσχοβίτες ήθελαν να έχουν «μια ιδιωτική συνομιλία», πήγαιναν στο πάρκο Γκόρκι της ρωσικής πρωτεύουσας. «Δεν υπάρχει πάρκο Γκόρκι στη διαδικτυακή πραγματικότητα» υποστηρίζει η Φρίντα Γκίτις, πρώην δημοσιογράφος του CNN και συγγραφέας του βιβλίου «Το τέλος της επανάστασης: ένας κόσμος που αλλάζει στην εποχή της ζωντανής τηλεοπτικής μετάδοσης», συνοψίζοντας σε μία φράση τι πραγματικά σημαίνουν για όλους τους πολίτες του κόσμου οι αποκαλύψεις του πρώην τεχνικού της CIA, Εντουαρντ Σνόουντεν, για το ευρύ πρόγραμμα τηλεφωνικών και διαδικτυακών παρακολουθήσεων Prism της αμερικανικής NSA.
Με την αμερικανική κοινωνία και τη διεθνή κοινότητα να παραμένουν διχασμένες για το εάν ο Σνόουντεν είναι ήρωας ή προδότης, ενώ αποκαλύπτεται ότι και άλλα κράτη (ανάμεσά τους το Βέλγιο και η Ολλανδία) μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα που συλλέγει το Prism και ο επικεφαλής της NSA, Κιθ Αλεξάντερ, να υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα παρακολούθησης απέτρεψε ή βοήθησε στην αποτροπή δεκάδες δυνητικές τρομοκρατικές επιθέσεις, ένα είναι σίγουρο, «κανένα μυστικό δεν παραμένει για πάντα κρυφό - ειδικά στη διαδικτυακή πραγματικότητα».
Η μεγάλη ειρωνεία του σκανδάλου, σχολιάζει ο νομικός Γκλεν Σούλμασι, που συνεργάζεται για θέματα εσωτερικής ασφάλειας με το Κέντρο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, είναι ότι η αμερικανική υπηρεσία δεν μπόρεσε να κρατήσει κρυφές τις παρακολουθήσεις. Και τι μας λέει τελικά αυτό; «Οτι κανενός τα μυστικά δεν είναι ασφαλή. Ούτε των κατασκόπων ούτε των εταιρειών ούτε φυσικά και των πολιτών, όσες παραμέτρους ασφαλείας και να χρησιμοποιούν».
Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι χρήστες του Δικτύου δεν προέρχεται μόνο από τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας και δεν εξαντλείται στα... μυστικά. Ολα «τα βήματα» που κάνουν οι χρήστες ονλάιν, καταγράφονται, αποθηκεύονται και... περιμένουν έναν χάκερ, μία μυστική υπηρεσία, μία εταιρεία για να ανασυρθούν και να αποκαλυφθούν.
Εταιρείες όπως η Google, η Microsoft, η Yahoo, το Facebook, ο AOL, το πρόγραμμα Skype, το YouTube, η Apple και το PalTalk, φυσικά και αρνούνται, ότι οι κυβερνήσεις έχουν πρόσβαση στα δεδομένα των χρηστών τους. Ομως τι πραγματικά υπάρχει στους σέρβερ; Γιατί είτε πιστέψουμε ότι οι κυβερνήσεις έχουν πρόσβαση είτε όχι, πραγματικότητα παραμένει ότι υπάρχουν λεπτομερή στοιχεία για όλους όσοι χρησιμοποιούν το Ιντερνετ. Οι σέρβερ του Google έχουν πολύ περισσότερα από τα ηλεκτρονικά μηνύματα που στέλνουμε μέσω του Gmail. Περιέχουν όλες τις λέξεις που βάζουμε στις μηχανές αναζήτησης, τα ονόματα των συμμαθητών ή όποιων άλλων ψάξαμε, τις ασθένειες για τις οποίες αναζητήσαμε πληροφορίες ονλάιν, όλες τις φωτογραφίες που κοιτάξαμε, τα τηλεφωνήματα που κάναμε μέσω Google Voice και, μην ξεχνάτε, γνωρίζουν και το πού βρίσκεται ο κάθε χρήστης όταν προχωρεί σε διαδικτυακές αναζητήσεις. Εκπρόσωποι του Facebook παραδέχθηκαν ότι ακόμη και εάν σβήσουμε υλικό από το λογαριασμό μας, αυτό δεν διαγράφεται από τον κεντρικό σέρβερ, εκτός και αν διακόψουμε εντελώς τη χρήση του λογαριασμού μας.
«Τα στοιχεία αυτά δεν προστατεύονται, παρά τις διακηρύξεις των ιντερνετικών εταιρειών» σχολιάζει ο Γκλεν Σούλμασι, υπενθυμίζοντας ότι ο επικεφαλής της Google, Ερικ Σμιντ, είχε δηλώσει: «Εάν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν θέλετε να μάθουν οι άλλοι, τότε καλύτερα να μην το κάνετε ονλάιν».
(Πηγές: www.cnn.com, BBC, www.telegraph.co.uk)
ΙΩΑΝΝΑ ΝΙΑΩΤΗ
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
24-6-2013
Με το ξέσπασμα του σκανδάλου των υποκλοπών από την Αμερικανική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) άνοιξε ο ασκός του Αιόλου τόσο για την έκταση καταγραφής και επιλεκτικής αξιοποίησης προσωπικών δεδομένων των πολιτών όσο και για το ρόλο των εταιρειών-γιγάντων του Διαδικτύου
Οπως έγραψε κάποτε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, «εκείνοι που εγκαταλείπουν βασικές ελευθερίες για να εξαγοράσουν μια προσωρινή ασφάλεια δεν αξίζουν ούτε την ελευθερία ούτε την ασφάλεια». Με το ξέσπασμα του σκανδάλου των υποκλοπών από την Αμερικανική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για ερωτήματα που αφορούν την έκταση στην οποία μπορεί να είναι ανεκτή η καταγραφή και επιλεκτική αξιοποίηση δεδομένων μέσω των διαφόρων σύγχρονων δικτύων. Οι γίγαντες του Διαδικτύου έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωνε ότι είναι αδύνατο να έχεις 100% ασφάλεια, 100% σεβασμό του ιδιωτικού απορρήτου και καθόλου προβλήματα.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πολλά άλλαξαν στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Το οικοδόμημα της ασφάλειας της χώρας αναδομήθηκε από την αρχή. Εκ των βασικών στόχων ήταν η σύνδεση σειράς αρμόδιων οργάνων, ώστε να εξασφαλιστεί η ευρεία ροή πληροφοριών μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών ασφαλείας.
Οπου γης...
Τα πιο δύσκολα ήλθαν με την υιοθέτηση της περίφημης Patriot Act, με την οποία διευρύνθηκαν απειλητικά οι δυνατότητες κάθε μορφής «επιτήρησης» και απογειώθηκαν οι ευκαιρίες προληπτικής δράσης. Η ανάπτυξη και εφαρμογή της έχουν πολλές φορές δεχθεί επικρίσεις. Ο Μπαράκ Ομπάμα, νομικός ο ίδιος με ειδίκευση στο Συνταγματικό Δίκαιο, θεωρήθηκε ότι είχε ένα λόγο παραπάνω, αλλά και δυνατότητες να φέρει την αλλαγή μετά τον «πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας» που είχε κηρύξει ο Τζορτζ Μπους. Ομως στη διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα δεν έχουν αρθεί οι περιοριστικές διατάξεις που είχαν εγκριθεί με συνοπτικές διαδικασίες στο όνομα αυτού του άγριου πολέμου. Αναλυτές, λοιπόν, επιμένουν πως, στο βαθμό που επιθυμούμε οι προσπάθειες αντιμετώπισης της τρομοκρατίας να είναι αποτελεσματικές, πρέπει να τηρούνται με ευλάβεια οι ευαίσθητες ισορροπίες μεταξύ ασφάλειας και ελευθερίας των πολιτών.
Στις διαφορετικές χώρες ισχύουν διαφορετικοί νόμοι για την προστασία των δεδομένων, αλλά, πέρα από τις ξεχωριστές προβλέψεις, τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα ρύθμισης του τρόπου με τον οποίο μεγάλα δίκτυα μπορούν να διατηρούν, να διαχειρίζονται και να «διαθέτουν» στοιχεία των χρηστών τους.
Επίσης, μοιάζει να έχει όλο και μικρότερη σημασία σε ποια χώρα διαμένει κανείς, στο βαθμό που τεράστιος όγκος στοιχείων μεταφέρεται αυτόματα στη βάση των διαδικτυακών κολοσσών και ταυτόχρονα ο απέραντος κυβερνοχώρος δεν έχει σύνορα και, όσο συντηρητικά ή προκλητικά αν κινηθείς μέσα σ' αυτόν, δύσκολα θα... πέσεις σε τοίχο.
Ζητήματα προστασίας του ιδιωτικού απορρήτου απασχολούν τη διεθνή κοινότητα σχεδόν από την αρχή δημιουργίας του Ιντερνετ και η αποκάλυψη προγραμμάτων όπως το Prism (που εξασφάλιζε πρόσβαση σε διαμετακομιστές και διαχείριση δεδομένων χρηστών) ίσως να επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους μας.
Το απόρρητο...
Οπως δήλωσε ο Εντουαρντ Σνόουντεν, το «βαθύ λαρύγγι» του σκανδάλου της NSA, έδρασε αγωνιώντας για τη διασφάλιση του ιδιωτικού απορρήτου. «Δεν θέλω να ζω σε μια κοινωνία που ενεργεί με αυτό τον τρόπο... Δεν θέλω να ζω σε έναν κόσμο όπου οτιδήποτε λέω ή κάνω καταγράφεται», ανέφερε μιλώντας στην εφημερίδα «Guardian».
Ομως ακόμη και η διαδικασία της χρήσης ψευδών ταυτοτήτων για μια περιπλάνηση χωρίς ίχνη στο θαυμαστό δικτυωμένο κόσμο δεν αλλάζει την ουσία του προβλήματος. Αλλωστε, το φοβερό με την έλλειψη ορίων είναι ότι όσο δεν υπάρχει «εντός» άλλο τόσο δεν υπάρχει... «εκτός»!
(Πηγές: www.spiegel.de/international-Guardian-Ass. Press)
Οταν κανενός τα μυστικά δεν είναι ασφαλή
Διχασμένη η αμερικανική κοινωνία για το αν ο Σνόουντεν είναι ήρωας ή προδότης, προβληματισμένη και η NSA για την ασφάλεια και «εχεμύθεια» των πρακτόρων της
Τις ημέρες της Σοβιετικής Ενωσης και της δράσης της KGB, όταν οι Μοσχοβίτες ήθελαν να έχουν «μια ιδιωτική συνομιλία», πήγαιναν στο πάρκο Γκόρκι της ρωσικής πρωτεύουσας. «Δεν υπάρχει πάρκο Γκόρκι στη διαδικτυακή πραγματικότητα» υποστηρίζει η Φρίντα Γκίτις, πρώην δημοσιογράφος του CNN και συγγραφέας του βιβλίου «Το τέλος της επανάστασης: ένας κόσμος που αλλάζει στην εποχή της ζωντανής τηλεοπτικής μετάδοσης», συνοψίζοντας σε μία φράση τι πραγματικά σημαίνουν για όλους τους πολίτες του κόσμου οι αποκαλύψεις του πρώην τεχνικού της CIA, Εντουαρντ Σνόουντεν, για το ευρύ πρόγραμμα τηλεφωνικών και διαδικτυακών παρακολουθήσεων Prism της αμερικανικής NSA.
Με την αμερικανική κοινωνία και τη διεθνή κοινότητα να παραμένουν διχασμένες για το εάν ο Σνόουντεν είναι ήρωας ή προδότης, ενώ αποκαλύπτεται ότι και άλλα κράτη (ανάμεσά τους το Βέλγιο και η Ολλανδία) μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα που συλλέγει το Prism και ο επικεφαλής της NSA, Κιθ Αλεξάντερ, να υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα παρακολούθησης απέτρεψε ή βοήθησε στην αποτροπή δεκάδες δυνητικές τρομοκρατικές επιθέσεις, ένα είναι σίγουρο, «κανένα μυστικό δεν παραμένει για πάντα κρυφό - ειδικά στη διαδικτυακή πραγματικότητα».
Η μεγάλη ειρωνεία του σκανδάλου, σχολιάζει ο νομικός Γκλεν Σούλμασι, που συνεργάζεται για θέματα εσωτερικής ασφάλειας με το Κέντρο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, είναι ότι η αμερικανική υπηρεσία δεν μπόρεσε να κρατήσει κρυφές τις παρακολουθήσεις. Και τι μας λέει τελικά αυτό; «Οτι κανενός τα μυστικά δεν είναι ασφαλή. Ούτε των κατασκόπων ούτε των εταιρειών ούτε φυσικά και των πολιτών, όσες παραμέτρους ασφαλείας και να χρησιμοποιούν».
Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι χρήστες του Δικτύου δεν προέρχεται μόνο από τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας και δεν εξαντλείται στα... μυστικά. Ολα «τα βήματα» που κάνουν οι χρήστες ονλάιν, καταγράφονται, αποθηκεύονται και... περιμένουν έναν χάκερ, μία μυστική υπηρεσία, μία εταιρεία για να ανασυρθούν και να αποκαλυφθούν.
Εταιρείες όπως η Google, η Microsoft, η Yahoo, το Facebook, ο AOL, το πρόγραμμα Skype, το YouTube, η Apple και το PalTalk, φυσικά και αρνούνται, ότι οι κυβερνήσεις έχουν πρόσβαση στα δεδομένα των χρηστών τους. Ομως τι πραγματικά υπάρχει στους σέρβερ; Γιατί είτε πιστέψουμε ότι οι κυβερνήσεις έχουν πρόσβαση είτε όχι, πραγματικότητα παραμένει ότι υπάρχουν λεπτομερή στοιχεία για όλους όσοι χρησιμοποιούν το Ιντερνετ. Οι σέρβερ του Google έχουν πολύ περισσότερα από τα ηλεκτρονικά μηνύματα που στέλνουμε μέσω του Gmail. Περιέχουν όλες τις λέξεις που βάζουμε στις μηχανές αναζήτησης, τα ονόματα των συμμαθητών ή όποιων άλλων ψάξαμε, τις ασθένειες για τις οποίες αναζητήσαμε πληροφορίες ονλάιν, όλες τις φωτογραφίες που κοιτάξαμε, τα τηλεφωνήματα που κάναμε μέσω Google Voice και, μην ξεχνάτε, γνωρίζουν και το πού βρίσκεται ο κάθε χρήστης όταν προχωρεί σε διαδικτυακές αναζητήσεις. Εκπρόσωποι του Facebook παραδέχθηκαν ότι ακόμη και εάν σβήσουμε υλικό από το λογαριασμό μας, αυτό δεν διαγράφεται από τον κεντρικό σέρβερ, εκτός και αν διακόψουμε εντελώς τη χρήση του λογαριασμού μας.
«Τα στοιχεία αυτά δεν προστατεύονται, παρά τις διακηρύξεις των ιντερνετικών εταιρειών» σχολιάζει ο Γκλεν Σούλμασι, υπενθυμίζοντας ότι ο επικεφαλής της Google, Ερικ Σμιντ, είχε δηλώσει: «Εάν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν θέλετε να μάθουν οι άλλοι, τότε καλύτερα να μην το κάνετε ονλάιν».
(Πηγές: www.cnn.com, BBC, www.telegraph.co.uk)
ΙΩΑΝΝΑ ΝΙΑΩΤΗ
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
24-6-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου