Ξαναδιαβάζοντας ομιλίες του Ρούσβελτ ο Ραλφ Νέιντερ μιλά για τη δημοκρατία και τον αμερικανικό «φασισμό» στα χρόνια των εταιρειών.
To ημερολόγιο έγραφε 29 Απριλίου του 1938 όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Φράνκλιν Ρούσβελτ ανέβηκε στο βήμα του αμερικανικού κογκρέσου για δώσει το δικό του ορισμό στην έννοια του φασισμού: «Η ελευθερία της δημοκρατίας» είπε «δεν είναι ασφαλής εάν οι άνθρωποι ανέχονται την ανάπτυξη της ιδιωτικής δύναμης σε βαθμό που αυτή να γίνεται ισχυρότερη από το ίδιο το δημοκρατικό κράτος. Αυτή είναι η ουσία του φασισμού, ο έλεγχος της κυβέρνησης από έναν ιδιώτη, μια ομάδα η από οποιαδήποτε ιδιωτική δύναμη μπορεί να ασκήσει τέτοιο έλεγχο».
Έκτοτε η επίσημη Αμερική των γιγαντιαίων επιχειρήσεων προσπαθούσε να ξεχάσει αυτό τον οικονομικό ορισμό του φασισμού προτιμώντας να τονίζει τα πολιτικά χαρακτηριστικά των απολυταρχικών καθεστώτων που απειλούσαν την παγκόσμια κυριαρχία της.
Μέχρι που πριν από μερικές εβδομάδες ο πρώην υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ Ραλφ Νέιντερ χρησιμοποιήσει και πάλι τα λόγια του Ρούσβελτ για να περιγράψει την Αμερική του Μπαράκ Ομπάμα ως ένα φασιστικό κράτος. «Οι εγκληματίες των πολυεθνικών έχουν καταλάβει ολοκληρωτικά την κυβέρνηση» έλεγε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός πολιτικός μιλώντας στο ανεξάρτητο δίκτυο Democracy Now και έφερε ως ένα από τα δεκάδες παραδείγματα τη νομοθεσία που προώθησαν ο Τζορτζ Μπους και ο Μπαράκ Ομπάμα προσφέροντας νομική αμνηστία για οποιοδήποτε επιχειρηματικό σκάνδαλο.
Η λεγόμενη συμφωνία αναβολής δίωξης (deferred prosecution) ουσιαστικά προβλέπει ότι κάθε εταιρεία μπορεί να αποφύγει τη δικαστική δίωξη μέσω διακανονισμού με τον οποίο πληρώνει ένα ελάχιστο κλάσμα των χρημάτων που αποκόμισε από την παράνομη ή παράτυπη δράση της. «Οι εταιρείες στις ΗΠΑ βρίσκονται πλέον υπεράνω του νόμου» εξηγούσε ο Ραλφ Νέιντερ χρησιμοποιώντας σειρά παραδειγμάτων από το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο Told You So (Εγώ σου το είχα πει).
Ο κυνηγός των πολυεθνικών
Αν και έχει κατηγορηθεί ως μετριοπαθής, από τμήματα της Αμερικανικής Αριστεράς ο Νέιντερ έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι είναι πάντα έτοιμος να συγκρουστεί με τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά συμφέροντα της χώρας του. Ήδη από το 1965 κήρυξε τον πόλεμο στην αυτοκινητοβιομηχανία Genaral Motors αποδεικνύοντας με επιστημονικές μελέτες ότι συγκεκριμένα μοντέλα παρουσίαζαν σχεδιαστικά προβλήματα λόγω των οποίων ο οδηγός μπορούσε να χάσει τον έλεγχο του οχήματος. Οι αποκαλύψεις του ανάγκασαν το αμερικανικό κράτος να αλλάξει όλο το πλαίσο ασφαλείας στην αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία. Το ίδιο συνέβη και το 1974 όταν οι αποκαλύψεις του για την ασφάλεια του πόσιμου νερού στην Αμερική οδήγησε στη δημιουργία ειδικών κρατικών υπηρεσιών για τον έλεγχο της υγείας των πολιτών.
Ενώ όμως στο παρελθόν στρεφόταν εναντίον συγκεκριμένων εταιρειών παρουσιάζοντας συγκεκριμένα ατοπήματά τους, ο Νέιντερ αποφάσισε να χτυπήσει στην καρδιά της διαπλοκής των οικονομικών ελίτ με την κρατική εξουσία. Παρά τις σφοδρές αντιδράσεις που προκάλεσαν τα σχόλια του περί φασισμού, ελάχιστοι μπορούν να αντικρούσουν το επιχείρημά του πως όταν ο Ρούσβελτ περιέγραφε τις οικονομικές βάσεις του φασισμού ο έλεγχος που ασκούσαν οι μεγάλες εταιρείες στην πολιτική εξουσία ήταν ασήμαντος σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση.
Στο βιβλίο του και στα άρθρα του ο Νέιντερ μετρά την ισχύ των εταιρειών και από τη δυνατότητα που έχουν να εκμηδενίζουν τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων ενώ παράλληλα αυξάνουν τα κέρδη τους και γιγαντώνουν τα μπόνους των υψηλόβαθμων στελεχών τους. «Τριάντα εκατομμύρια εργαζόμενοι στις ΗΠΑ» αναφέρει χαρακτηριστικά «κερδίζουν σήμερα λιγότερα από όσα έβγαζαν το 1968, αν αναπροσαρμόσουμε τις τιμές με βάση τον πληθωρισμό, παρά το γεγονός ότι η αποδοτικότητα της εργασίας έχει διπλασιαστεί στο ίδιο διάστημα». Στα παραδείγματά του αναφέρεται σε ανασφάλιστους εργαζόμενους όπως τα McDonald’s, τα Burger Kings και η αλυσίδα σούπερ μάρκετ Wal-Mart οι οποίοι λαμβάνουν μισθού της δεκαετίας του 60 τη στιγμή που τα διευθυντικά στελέχη των ίδιων εταιρειών κερδίζουν από 10 έως 20 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο.
Για τον Νέιντερ η άρνηση του Ομπάμα να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά, αποτελεί ένα ακόμη δείγμα του ολοκληρωτικού ελέγχου που ασκούν πλέον οι μεγάλες εταιρείες στην εκτελεστική εξουσία. Μια μορφή φασισμού, όμως αποτελεί για τον πρώην υποψήφιο των προεδρικών εκλογών, και η εγκατάλειψη του συστήματος υγείας σε ιδιωτικά συμφέροντα. «Κάθε εβδομάδα πεθαίνουν 800 Αμερικανοί επειδή δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας για διάγνωση και θεραπεία ιάσιμων ασθενειών» αναφέρει ο Νέιντερ συμπληρώνοντας ότι η χώρα του έχει το υψηλότερο ποσοστό παιδικής φτώχειας στον αναπτυγμένο κόσμο.
Το τελευταίο βιβλίο του Νέιντερ όμως έχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή που αφορά όχι μόνο τις ΗΠΑ αλλά ολόκληρο τον κόσμο και πολύ συγκεκριμένα την Ελλάδα. Μέσα από δεκάδες παραδείγματα, που ξεκινούν από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και φτάνουν μέχρι την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, ο Νέιντερ αποδεικνύει ότι ένας τεράστιος μηχανισμός προπαγάνδας αναλαμβάνει κάθε φορά να περιθωριοποιεί και να διαβάλλει τους ακαδημαϊκούς τους συγγραφείς και τους δημοσιογράφους που είχαν προβλέψει την κρίση. «Υπάρχει κάτι βαθιά σάπιο σε μια κοινωνία που απομονώνει όσους την προειδοποιούν για τους κινδύνους και χειροκροτά ξανά και ξανά όσους την οδηγούν στην καταστροφή» συνηθίζει να λέει ο πρώην υποψήφιος των αμερικανικών προεδρικών εκλογών. Και το προσωπικό του παράδειγμα κι η απομόνωσή του από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, επιβεβαιώνει ότι υπάρχει κάτι πραγματικά σάπιο στις κοινωνίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Άρης Χατζηστεφάνου
Επίκαιρα Ιούνιος 2013
ΠΡΕΖΑ TV
22-6-2013
To ημερολόγιο έγραφε 29 Απριλίου του 1938 όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Φράνκλιν Ρούσβελτ ανέβηκε στο βήμα του αμερικανικού κογκρέσου για δώσει το δικό του ορισμό στην έννοια του φασισμού: «Η ελευθερία της δημοκρατίας» είπε «δεν είναι ασφαλής εάν οι άνθρωποι ανέχονται την ανάπτυξη της ιδιωτικής δύναμης σε βαθμό που αυτή να γίνεται ισχυρότερη από το ίδιο το δημοκρατικό κράτος. Αυτή είναι η ουσία του φασισμού, ο έλεγχος της κυβέρνησης από έναν ιδιώτη, μια ομάδα η από οποιαδήποτε ιδιωτική δύναμη μπορεί να ασκήσει τέτοιο έλεγχο».
Έκτοτε η επίσημη Αμερική των γιγαντιαίων επιχειρήσεων προσπαθούσε να ξεχάσει αυτό τον οικονομικό ορισμό του φασισμού προτιμώντας να τονίζει τα πολιτικά χαρακτηριστικά των απολυταρχικών καθεστώτων που απειλούσαν την παγκόσμια κυριαρχία της.
Μέχρι που πριν από μερικές εβδομάδες ο πρώην υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ Ραλφ Νέιντερ χρησιμοποιήσει και πάλι τα λόγια του Ρούσβελτ για να περιγράψει την Αμερική του Μπαράκ Ομπάμα ως ένα φασιστικό κράτος. «Οι εγκληματίες των πολυεθνικών έχουν καταλάβει ολοκληρωτικά την κυβέρνηση» έλεγε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός πολιτικός μιλώντας στο ανεξάρτητο δίκτυο Democracy Now και έφερε ως ένα από τα δεκάδες παραδείγματα τη νομοθεσία που προώθησαν ο Τζορτζ Μπους και ο Μπαράκ Ομπάμα προσφέροντας νομική αμνηστία για οποιοδήποτε επιχειρηματικό σκάνδαλο.
Η λεγόμενη συμφωνία αναβολής δίωξης (deferred prosecution) ουσιαστικά προβλέπει ότι κάθε εταιρεία μπορεί να αποφύγει τη δικαστική δίωξη μέσω διακανονισμού με τον οποίο πληρώνει ένα ελάχιστο κλάσμα των χρημάτων που αποκόμισε από την παράνομη ή παράτυπη δράση της. «Οι εταιρείες στις ΗΠΑ βρίσκονται πλέον υπεράνω του νόμου» εξηγούσε ο Ραλφ Νέιντερ χρησιμοποιώντας σειρά παραδειγμάτων από το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο Told You So (Εγώ σου το είχα πει).
Ο κυνηγός των πολυεθνικών
Αν και έχει κατηγορηθεί ως μετριοπαθής, από τμήματα της Αμερικανικής Αριστεράς ο Νέιντερ έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι είναι πάντα έτοιμος να συγκρουστεί με τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά συμφέροντα της χώρας του. Ήδη από το 1965 κήρυξε τον πόλεμο στην αυτοκινητοβιομηχανία Genaral Motors αποδεικνύοντας με επιστημονικές μελέτες ότι συγκεκριμένα μοντέλα παρουσίαζαν σχεδιαστικά προβλήματα λόγω των οποίων ο οδηγός μπορούσε να χάσει τον έλεγχο του οχήματος. Οι αποκαλύψεις του ανάγκασαν το αμερικανικό κράτος να αλλάξει όλο το πλαίσο ασφαλείας στην αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία. Το ίδιο συνέβη και το 1974 όταν οι αποκαλύψεις του για την ασφάλεια του πόσιμου νερού στην Αμερική οδήγησε στη δημιουργία ειδικών κρατικών υπηρεσιών για τον έλεγχο της υγείας των πολιτών.
Ενώ όμως στο παρελθόν στρεφόταν εναντίον συγκεκριμένων εταιρειών παρουσιάζοντας συγκεκριμένα ατοπήματά τους, ο Νέιντερ αποφάσισε να χτυπήσει στην καρδιά της διαπλοκής των οικονομικών ελίτ με την κρατική εξουσία. Παρά τις σφοδρές αντιδράσεις που προκάλεσαν τα σχόλια του περί φασισμού, ελάχιστοι μπορούν να αντικρούσουν το επιχείρημά του πως όταν ο Ρούσβελτ περιέγραφε τις οικονομικές βάσεις του φασισμού ο έλεγχος που ασκούσαν οι μεγάλες εταιρείες στην πολιτική εξουσία ήταν ασήμαντος σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση.
Στο βιβλίο του και στα άρθρα του ο Νέιντερ μετρά την ισχύ των εταιρειών και από τη δυνατότητα που έχουν να εκμηδενίζουν τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων ενώ παράλληλα αυξάνουν τα κέρδη τους και γιγαντώνουν τα μπόνους των υψηλόβαθμων στελεχών τους. «Τριάντα εκατομμύρια εργαζόμενοι στις ΗΠΑ» αναφέρει χαρακτηριστικά «κερδίζουν σήμερα λιγότερα από όσα έβγαζαν το 1968, αν αναπροσαρμόσουμε τις τιμές με βάση τον πληθωρισμό, παρά το γεγονός ότι η αποδοτικότητα της εργασίας έχει διπλασιαστεί στο ίδιο διάστημα». Στα παραδείγματά του αναφέρεται σε ανασφάλιστους εργαζόμενους όπως τα McDonald’s, τα Burger Kings και η αλυσίδα σούπερ μάρκετ Wal-Mart οι οποίοι λαμβάνουν μισθού της δεκαετίας του 60 τη στιγμή που τα διευθυντικά στελέχη των ίδιων εταιρειών κερδίζουν από 10 έως 20 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο.
Για τον Νέιντερ η άρνηση του Ομπάμα να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά, αποτελεί ένα ακόμη δείγμα του ολοκληρωτικού ελέγχου που ασκούν πλέον οι μεγάλες εταιρείες στην εκτελεστική εξουσία. Μια μορφή φασισμού, όμως αποτελεί για τον πρώην υποψήφιο των προεδρικών εκλογών, και η εγκατάλειψη του συστήματος υγείας σε ιδιωτικά συμφέροντα. «Κάθε εβδομάδα πεθαίνουν 800 Αμερικανοί επειδή δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας για διάγνωση και θεραπεία ιάσιμων ασθενειών» αναφέρει ο Νέιντερ συμπληρώνοντας ότι η χώρα του έχει το υψηλότερο ποσοστό παιδικής φτώχειας στον αναπτυγμένο κόσμο.
Το τελευταίο βιβλίο του Νέιντερ όμως έχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή που αφορά όχι μόνο τις ΗΠΑ αλλά ολόκληρο τον κόσμο και πολύ συγκεκριμένα την Ελλάδα. Μέσα από δεκάδες παραδείγματα, που ξεκινούν από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και φτάνουν μέχρι την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, ο Νέιντερ αποδεικνύει ότι ένας τεράστιος μηχανισμός προπαγάνδας αναλαμβάνει κάθε φορά να περιθωριοποιεί και να διαβάλλει τους ακαδημαϊκούς τους συγγραφείς και τους δημοσιογράφους που είχαν προβλέψει την κρίση. «Υπάρχει κάτι βαθιά σάπιο σε μια κοινωνία που απομονώνει όσους την προειδοποιούν για τους κινδύνους και χειροκροτά ξανά και ξανά όσους την οδηγούν στην καταστροφή» συνηθίζει να λέει ο πρώην υποψήφιος των αμερικανικών προεδρικών εκλογών. Και το προσωπικό του παράδειγμα κι η απομόνωσή του από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, επιβεβαιώνει ότι υπάρχει κάτι πραγματικά σάπιο στις κοινωνίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Άρης Χατζηστεφάνου
Επίκαιρα Ιούνιος 2013
ΠΡΕΖΑ TV
22-6-2013
1 σχόλιο:
This prophecy, by Benjamin Franklin, was made in a "CHIT CHAT AROUND THE TABLE DURING INTERMISSION," at the Philadelphia Constitutional Convention of 1787. This statement was recorded in the dairy of Charles Cotesworth Pinckney, a delegate from South Carolina. "I fully agree with General Washington, that we must protect this young nation from an insidious influence and impenetration. The menace, gentlemen, is the Jews. In whatever country Jews have settled in any great number, they have lowered its moral tone; depreciated its commercial integrity; have segregated themselves and have not been assimilated; have sneered at and tried to undermine the Christian religion upon which that nation is founded, by objecting to its restrictions; have built up a state within the state; and when opposed have tried to strangle that country to death financially, as in the case of Spain and Portugal. For over 1,700 years, the Jews have been bewailing their sad fate in that they have been exiled from their homeland, as they call Palestine. But gentlemen, did the world give it to them in fee simple, they would at once find some reason for not returning. Why? Because they are vampires, and vampires do not live on vampires. They cannot live only among themselves. They must subsist on Christians and other people not of their race. If you do not exclude them from these United States, in their Constitution, in less than 200 years they will have swarmed here in such great numbers that they will dominate and devour the land and change our form of government, for which we Americans have shed our blood, given our lives our substance and jeopardized our liberty. If you do not exclude them, in less than 200 years our descendants will be working in the fields to furnish them substance, while they will be in the counting houses rubbing their hands. I warn you, gentlemen, if you do not exclude Jews for all time, your children will curse you in your graves. Jews, gentlemen, are Asiatics, let them be born where they will nor how many generations they are away from Asia, they will never be otherwise. Their ideas do not conform to an American's, and will not even thou they live among us ten generations. A leopard cannot change its spots. Jews are Asiatics, are a menace to this country if permitted entrance, and should be excluded by this Constitutional Convention.
Ακομα ρε ζώα ψάχνετε για εταιρίες ,και αγορές και φασιστες ,έχουν όνομα ρεεεεεεεεε
Red rabbit hunter
Δημοσίευση σχολίου