Σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, το 2011 το 46% των προσφύγων και το 34% των αιτούντων άσυλο σε παγκόσμιο επίπεδο είναι παιδιά κάτω των 18 ετών.Στην Ευρώπη έγιναν πάνω από 13.000 αιτήσεις από ασυνόδευτους ή διαχωρισμένους από τις οικογένειές τους ανηλίκους, αριθμός σημαντικά αυξημένος σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο (11.000). Οσον αφορά τα συνοδευόμενα από τους γονείς τους παιδιά, δεν υπάρχουν επαρκή στατιστικά στοιχεία, καθώς οι αρχές δεν κάνουν τη διαφοροποίηση μεταξύ μεμονωμένων ατόμων που ζητούν άσυλο και οικογενειών. Η χώρα μας καταλαμβάνει την τελευταία θέση στην ευρωπαϊκή κατάταξη σχετικά με την έγκριση αιτήσεων ασύλου, αναγνωρίζοντας μόνο το 2% του συνολικού αριθμού, σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, για το 2011.
«Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Διακαιώματα του Παιδιού, του 1989, που έχει επικυρωθεί από όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, εγγυάται το δικαίωμα του παιδιού να ακούγεται, και αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Στην περίπτωση των οικογενειών που αιτούνται άσυλο, οι απόψεις και τα βιώματα του παιδιού -όταν η ηλικία και η ωριμότητά του το επιτρέπουν- δεν λαμβάνονται πάντα υπόψη, και αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό» τονίζει η Ana Fontal, εκπρόσωπος Τύπου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες και Εξόριστους (ECRE). «Ο επαναπατρισμός μπορεί να συνιστά επίσης παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών, εφ' όσον η πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, τη στέγαση, την υγειονομική περίθαλψη κ.ά. δεν εκπληρώνεται. Τα παιδιά πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι εταίροι και όχι ως εξαρτήματα των γονιών τους, πρέπει να αναζητείται βιώσιμη λύση για την οικογένεια ως ολότητα» λέει η Laetitia Van der Vennet, συντονίστρια της πλατφόρμας Minors in Exile.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι αρνητικές παρατηρήσεις σε σχέση με την εξέταση αιτήσεων ασύλου ανηλίκων είναι πολλαπλές: «Αναφορικά με τις οικογένειες, αλλά και με τα ασυνόδευτα παιδιά στην Ελλάδα, παρατηρούνται ανεπαρκείς εκτιμήσεις της ηλικίας, χρονοβόρες και αναποτελεσματικές διαδικασίες για το διορισμό κηδεμόνα, καθυστερήσεις στην πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου, καθώς επίσης και ένας συνολικότερα αργός προσδιορισμός του νομικού καθεστώτος των ασυνόδευτων παιδιών», λέει η Ana Fontal. Η χώρα μας άλλωστε έχει γίνει επανειλημμένα αντικείμενο αρνητικών αναφορών και καταγγελιών για τις παράνομες συνθήκες κράτησης των αιτούντων άσυλο, περιλαμβανομένων των οικογενειών με παιδιά και των ασυνόδευτων ανηλίκων. Σε πρόσφατη αναφορά της, η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει την κράτηση ανηλίκων επί τρεις μήνες στις εγκαταστάσεις κράτησης στην Πέτρου Ράλλη. Ας σημειωθεί επίσης ότι η ελληνική νομοθεσία δεν απαγορεύει την κράτηση ανηλίκου. Στο μεταξύ, σε ευρωπαϊκό επίπεδο το τεκμήριο κατά της κράτησης ανηλίκων τίθεται σε αμφισβήτηση, όπως προκύπτει από την επικείμενη αναθεώρηση της ευρωπαϊκής οδηγίας για τις συνθήκες υποδοχής ασυνόδευτων ή διαχωρισμένων από την οικογένειά τους ανηλίκων. Η συμφωνία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου που αναμένεται να υιοθετηθεί, προβλέπει ότι ακόμα και τα ασυνόδευτα παιδιά μπορεί να μπαίνουν σε κέντρα κράτησης, όταν συντρέχουν «εξαιρετικές περιστάσεις».
Ολα δείχνουν την τράχυνση της ευρωπαϊκής πολιτικής για τους μετανάστες, που εκφράζεται μέσω της τήρησης όλο και αυστηρότερων κριτηρίων είτε σε σχέση με την απόκτηση της ιδιότητας του πρόσφυγα είτε με την αναγνώριση νομιμοποίησης είτε τέλος με την πρόσβαση στην ιθαγένεια. «Η Ευρώπη πηγαίνει όλο και πιο δεξιά και έτσι οι πολιτικοί εφαρμόζουν μέτρα που δεν συμβαδίζουν με το ευρωπαϊκό κεκτημένο», τονίζει η Hind Riad. Τα παιδιά ίσως να γίνονται οι πομποί ενός σήματος κινδύνου, ενός μηνύματος ότι μαζί με την οικονομική κρίση έχει επέλθει και μια άλλη, αυτή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
4-8-2013
«Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Διακαιώματα του Παιδιού, του 1989, που έχει επικυρωθεί από όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, εγγυάται το δικαίωμα του παιδιού να ακούγεται, και αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Στην περίπτωση των οικογενειών που αιτούνται άσυλο, οι απόψεις και τα βιώματα του παιδιού -όταν η ηλικία και η ωριμότητά του το επιτρέπουν- δεν λαμβάνονται πάντα υπόψη, και αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό» τονίζει η Ana Fontal, εκπρόσωπος Τύπου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες και Εξόριστους (ECRE). «Ο επαναπατρισμός μπορεί να συνιστά επίσης παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών, εφ' όσον η πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, τη στέγαση, την υγειονομική περίθαλψη κ.ά. δεν εκπληρώνεται. Τα παιδιά πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι εταίροι και όχι ως εξαρτήματα των γονιών τους, πρέπει να αναζητείται βιώσιμη λύση για την οικογένεια ως ολότητα» λέει η Laetitia Van der Vennet, συντονίστρια της πλατφόρμας Minors in Exile.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι αρνητικές παρατηρήσεις σε σχέση με την εξέταση αιτήσεων ασύλου ανηλίκων είναι πολλαπλές: «Αναφορικά με τις οικογένειες, αλλά και με τα ασυνόδευτα παιδιά στην Ελλάδα, παρατηρούνται ανεπαρκείς εκτιμήσεις της ηλικίας, χρονοβόρες και αναποτελεσματικές διαδικασίες για το διορισμό κηδεμόνα, καθυστερήσεις στην πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου, καθώς επίσης και ένας συνολικότερα αργός προσδιορισμός του νομικού καθεστώτος των ασυνόδευτων παιδιών», λέει η Ana Fontal. Η χώρα μας άλλωστε έχει γίνει επανειλημμένα αντικείμενο αρνητικών αναφορών και καταγγελιών για τις παράνομες συνθήκες κράτησης των αιτούντων άσυλο, περιλαμβανομένων των οικογενειών με παιδιά και των ασυνόδευτων ανηλίκων. Σε πρόσφατη αναφορά της, η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει την κράτηση ανηλίκων επί τρεις μήνες στις εγκαταστάσεις κράτησης στην Πέτρου Ράλλη. Ας σημειωθεί επίσης ότι η ελληνική νομοθεσία δεν απαγορεύει την κράτηση ανηλίκου. Στο μεταξύ, σε ευρωπαϊκό επίπεδο το τεκμήριο κατά της κράτησης ανηλίκων τίθεται σε αμφισβήτηση, όπως προκύπτει από την επικείμενη αναθεώρηση της ευρωπαϊκής οδηγίας για τις συνθήκες υποδοχής ασυνόδευτων ή διαχωρισμένων από την οικογένειά τους ανηλίκων. Η συμφωνία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου που αναμένεται να υιοθετηθεί, προβλέπει ότι ακόμα και τα ασυνόδευτα παιδιά μπορεί να μπαίνουν σε κέντρα κράτησης, όταν συντρέχουν «εξαιρετικές περιστάσεις».
Ολα δείχνουν την τράχυνση της ευρωπαϊκής πολιτικής για τους μετανάστες, που εκφράζεται μέσω της τήρησης όλο και αυστηρότερων κριτηρίων είτε σε σχέση με την απόκτηση της ιδιότητας του πρόσφυγα είτε με την αναγνώριση νομιμοποίησης είτε τέλος με την πρόσβαση στην ιθαγένεια. «Η Ευρώπη πηγαίνει όλο και πιο δεξιά και έτσι οι πολιτικοί εφαρμόζουν μέτρα που δεν συμβαδίζουν με το ευρωπαϊκό κεκτημένο», τονίζει η Hind Riad. Τα παιδιά ίσως να γίνονται οι πομποί ενός σήματος κινδύνου, ενός μηνύματος ότι μαζί με την οικονομική κρίση έχει επέλθει και μια άλλη, αυτή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
4-8-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου