Αυτό που με προβληματίζει το τελευταίο διάστημα πέρα από τα προφανή, είναι αυτή η ευκολία.
Του να σηκώνουμε το μαχαίρι και σκοτώνουμε χωρίς κανέναν δισταγμό. Βγάζουμε φωτογραφία κάποιον που πεθαίνει αντί να τον βοηθήσουμε και τον πουλάμε για αισχρά εξώφυλλα. Αγοράζουμε αυτό το deal από τα περίπτερα γιατί «σιγά μωρέ τις υπερβολές σας». Γιατί ό,τι και λέμε γι’ αυτούς, εμείς είμαστε οι χειρότεροι κανίβαλοι. Κάποιοι googlάρουμε επαναστατικά τσιτάτα αντί να δημιουργήσουμε δικά μας και τα ποστάρουμε για να πούμε κάτι, για το φαίνεσθαι. Like, share και λίγο επανάσταση.
Να χάνουμε την ουσία και δεν κάνουμε ούτε τα μισά από όλα αυτά που λέμε στάση ζωής. Τα λέμε στο δρόμο μια μέρα και μετά γινόμαστε χρυσόψαρα. Ώσπου να ξαναβγει κάποιος ανεγκέφαλος φασίστας που έχει την εντύπωση πως υπηρετεί μία ιδεολογία μπροστά μας. Βάζουμε ταμπέλες και βγάζουμε συμπεράσματα σε δευτερόλεπτα.
Να πέφτουμε ξαφνικά από τα σύννεφα για ό,τι ξέραμε εδώ και χρόνια και δε μιλούσαμε. Αφήνουμε πανεπιστήμια να κλείνουν και παρατάμε φοιτητές στη μέση του πουθενά. Ρίχνουμε τις ευθύνες ο ένας στον άλλον σαν ένα γελοίο ντόμινο. Οι κουστουμάτοι κύριοι και κυρίες δεν παραδεχόμαστε ότι κάτι έχουμε κάνει κάτι λάθος ακόμα κι αν υπάρχουν χιλιάδες στοιχεία. Όλες οι απόψεις είναι απόλυτες και δεν υπάρχει χώρος για συζήτηση. Δεν μας ενδιαφέρει κανένα Σύνταγμα και κανένας νόμος. Παραβιάζουμε άσυλα και καταπατούμε δικαιώματα. Ακόμα και το Εθνικό θέατρο έγινε ανέμπνευστο και μικρογραφία της πολιτικής κοινωνίας με όλα τα απαραίτητα συντηρητικά συστατικά και τη ρουσφετολογία. Καταστέφουμε μια ολόκληρη γενιά. Κι άλλη βία. Καμία παιδεία ως απάντηση.
Έτσι χωρίς τύψεις κι ενοχές. Εύκολα.
ΠΡΕΖΑ TV
26-9-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου