Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ
Ούτε οι βασικοί κανόνες ασφαλείας τηρούνται στα δημόσια νοσοκομεία, λόγω έλλειψης κατάλληλων υποδομών και πόρων, κατά τη διάλυση των εξαιρετικά τοξικών φαρμάκων. Τα σοβαρά προβλήματα υγείας που προκαλούνται στο προσωπικό απλώς δεν καταγράφονται...Ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να σκάσει ανά πάσα στιγμή στα χέρια των εργαζομένων των δημόσιων νοσοκομείων είναι -όπως φαίνεται- τα φάρμακα της χημειοθεραπείας. Στα περισσότερα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα δεν τηρούνται καν οι βασικοί κανόνες ασφαλείας κατά τη διάλυση των εξαιρετικά τοξικών αυτών φαρμάκων, με συνέπεια να καταγράφονται σοβαρά προβλήματα υγείας στο προσωπικό που απασχολείται στα ογκολογικά τμήματα.
Με βάση τις εκτιμήσεις των μελών της Ενωσης Νοσηλευτών Ελλάδος (ΕΝΕ), 9 στα 10 δημόσια νοσοκομεία δεν τηρούν τους κανόνες ασφαλείας που προβλέπουν ειδικές συνθήκες και χώρους για τη διάλυση των χημειοθεραπευτικών σχημάτων.
Μια σταγόνα αρκεί
«Αν ξεφύγει έστω μία σταγόνα του φαρμάκου στο περιβάλλον, διαχέεται σε τουλάχιστον 100 κυβικά μέτρα αέρα», περιγράφει ο πρόεδρος της ΕΝΕ Δημήτρης Σκουτέλης. Είναι ενδεικτικό ότι χρειάστηκε να κάνει «ακτιβιστικές» παρεμβάσεις η Ενωση, για να αλλάξει έστω και λίγο η κατάσταση σε ορισμένα νοσοκομεία. «Φθάσαμε να κάνουμε κατάληψη στο "Ιπποκράτειο" για να αλλάξουν λίγο τα πράγματα. Οι καρκινοπαθείς κάθονταν σε καρέκλες ο ένας δίπλα στον άλλον και έκαναν χημειοθεραπείες», περιγράφει ο κ. Σκουτέλης.
«Οι συνέπειες στην υγεία των εργαζομένων είναι αμέτρητες, αλλά επισήμως δεν καταγράφονται. Μπορούμε να μιλάμε μόνο με ενδείξεις, γιατί δεν υπάρχουν και γιατροί εργασίας στους χώρους, για να καταγράφουν επίσημα τις επιπτώσεις. Αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι οι εργαζόμενοι εμφανίζουν από ξηροδερμία και τριχόπτωση μέχρι ξηροφθαλμία και δερματικά εγκαύματα. Υπάρχουν βέβαια και νοσηλεύτριες που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν, γεγονός που το αποδίδουμε στις συνέπειες των χημειοθεραπευτικών φάρμακων. Υπάρχει καταγγελία για μεγάλο νοσοκομείο της Αττικής ότι νοσηλεύτρια γέννησε βρέφος με φωκομέλεια (σ.σ. απουσία των άκρων κατά τη γέννηση)», σημειώνει ο γ.γ. της ΕΝΕ, Αρης Δάγλας.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι φοβούνται να κάνουν χημειοθεραπείες για να μην έχουν επιπτώσεις, ειδικά στα μικρά νοσοκομεία της περιφέρειας, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μεταφέρονται στα μεγάλα νοσηλευτικά ιδρύματα της Αθήνας.
Αλλωστε, ξέρουν καλά τι μπορεί να συμβεί. «Αν το φάρμακο πέσει σε μάρμαρο, αφήνει ανεξίτηλο χρώμα», εξηγεί ο κ. Δάγλας και συνεχίζει: «Φανταστείτε ότι υπάρχουν νοσοκομεία όπου η διάλυση των σκευασμάτων γίνεται μέσα σε απλούς νεροχύτες ή κάτω από τα ερκοντίσιον, μήπως και απορροφηθεί καμία σταγόνα ή οι αναθυμιάσεις. Ακόμη και στα νοσοκομεία Παίδων, η διάλυση των φαρμάκων γίνεται σε παράνομους χώρους».
Και όμως, ένα ειδικό μηχάνημα το οποίο είναι αεροστεγώς κλεισμένο με κενό αέρα, για να γίνεται η διάλυση, δεν κοστίζει πάνω από 3.000 ευρώ, σύμφωνα με τα μέλη της ΕΝΕ. «Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, γίνεται και κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, καθώς τα φάρμακα της χημειοθεραπείας πετιούνται, αφού δεν χρησιμοποιούνται ολόκληρες οι συσκευασίες. Ενα μπουκαλάκι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλον ασθενή πετιέται, επειδή δεν υπάρχει ομαδοποίηση των αρρώστων».
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
15-9-2013
Ούτε οι βασικοί κανόνες ασφαλείας τηρούνται στα δημόσια νοσοκομεία, λόγω έλλειψης κατάλληλων υποδομών και πόρων, κατά τη διάλυση των εξαιρετικά τοξικών φαρμάκων. Τα σοβαρά προβλήματα υγείας που προκαλούνται στο προσωπικό απλώς δεν καταγράφονται...Ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να σκάσει ανά πάσα στιγμή στα χέρια των εργαζομένων των δημόσιων νοσοκομείων είναι -όπως φαίνεται- τα φάρμακα της χημειοθεραπείας. Στα περισσότερα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα δεν τηρούνται καν οι βασικοί κανόνες ασφαλείας κατά τη διάλυση των εξαιρετικά τοξικών αυτών φαρμάκων, με συνέπεια να καταγράφονται σοβαρά προβλήματα υγείας στο προσωπικό που απασχολείται στα ογκολογικά τμήματα.
Με βάση τις εκτιμήσεις των μελών της Ενωσης Νοσηλευτών Ελλάδος (ΕΝΕ), 9 στα 10 δημόσια νοσοκομεία δεν τηρούν τους κανόνες ασφαλείας που προβλέπουν ειδικές συνθήκες και χώρους για τη διάλυση των χημειοθεραπευτικών σχημάτων.
Μια σταγόνα αρκεί
«Αν ξεφύγει έστω μία σταγόνα του φαρμάκου στο περιβάλλον, διαχέεται σε τουλάχιστον 100 κυβικά μέτρα αέρα», περιγράφει ο πρόεδρος της ΕΝΕ Δημήτρης Σκουτέλης. Είναι ενδεικτικό ότι χρειάστηκε να κάνει «ακτιβιστικές» παρεμβάσεις η Ενωση, για να αλλάξει έστω και λίγο η κατάσταση σε ορισμένα νοσοκομεία. «Φθάσαμε να κάνουμε κατάληψη στο "Ιπποκράτειο" για να αλλάξουν λίγο τα πράγματα. Οι καρκινοπαθείς κάθονταν σε καρέκλες ο ένας δίπλα στον άλλον και έκαναν χημειοθεραπείες», περιγράφει ο κ. Σκουτέλης.
«Οι συνέπειες στην υγεία των εργαζομένων είναι αμέτρητες, αλλά επισήμως δεν καταγράφονται. Μπορούμε να μιλάμε μόνο με ενδείξεις, γιατί δεν υπάρχουν και γιατροί εργασίας στους χώρους, για να καταγράφουν επίσημα τις επιπτώσεις. Αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι οι εργαζόμενοι εμφανίζουν από ξηροδερμία και τριχόπτωση μέχρι ξηροφθαλμία και δερματικά εγκαύματα. Υπάρχουν βέβαια και νοσηλεύτριες που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν, γεγονός που το αποδίδουμε στις συνέπειες των χημειοθεραπευτικών φάρμακων. Υπάρχει καταγγελία για μεγάλο νοσοκομείο της Αττικής ότι νοσηλεύτρια γέννησε βρέφος με φωκομέλεια (σ.σ. απουσία των άκρων κατά τη γέννηση)», σημειώνει ο γ.γ. της ΕΝΕ, Αρης Δάγλας.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι φοβούνται να κάνουν χημειοθεραπείες για να μην έχουν επιπτώσεις, ειδικά στα μικρά νοσοκομεία της περιφέρειας, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μεταφέρονται στα μεγάλα νοσηλευτικά ιδρύματα της Αθήνας.
Αλλωστε, ξέρουν καλά τι μπορεί να συμβεί. «Αν το φάρμακο πέσει σε μάρμαρο, αφήνει ανεξίτηλο χρώμα», εξηγεί ο κ. Δάγλας και συνεχίζει: «Φανταστείτε ότι υπάρχουν νοσοκομεία όπου η διάλυση των σκευασμάτων γίνεται μέσα σε απλούς νεροχύτες ή κάτω από τα ερκοντίσιον, μήπως και απορροφηθεί καμία σταγόνα ή οι αναθυμιάσεις. Ακόμη και στα νοσοκομεία Παίδων, η διάλυση των φαρμάκων γίνεται σε παράνομους χώρους».
Και όμως, ένα ειδικό μηχάνημα το οποίο είναι αεροστεγώς κλεισμένο με κενό αέρα, για να γίνεται η διάλυση, δεν κοστίζει πάνω από 3.000 ευρώ, σύμφωνα με τα μέλη της ΕΝΕ. «Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, γίνεται και κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, καθώς τα φάρμακα της χημειοθεραπείας πετιούνται, αφού δεν χρησιμοποιούνται ολόκληρες οι συσκευασίες. Ενα μπουκαλάκι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλον ασθενή πετιέται, επειδή δεν υπάρχει ομαδοποίηση των αρρώστων».
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
15-9-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου