Της Χριστίνας Πάντζου
To Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία (343 υπέρ έναντι 139 κατά και 105 αποχές) υιοθέτησε απόφαση, η οποία επισημαίνοντας την εγγενή βία των μηχανισμών της πορνείας τονίζει πως παραβιάζει τα δικαιώματα των γυναικών και έρχεται σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.
«Αυτή η απόφαση συμπίπτει με τη θέση μας ότι το σύστημα της πορνείας εκμεταλλεύεται τις πιο τρωτές γυναίκες, διαιωνίζει την ανδρική κυριαρχία και τροφοδοτεί την εμπορία γυναικών», δήλωσε η Βίβιαν Τεϊτελμπάουμ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λόμπι Γυναικών (ELW), το οποίο μαζί με τις 200 ΜΚΟ από όλη την Ευρώπη έχει συνυπογράψει την έκκληση των Βρυξελλών «Μαζί για μια Ευρώπη απαλλαγμένη από την πορνεία».
Απορρίπτοντας την εναλλακτική πρόταση που είχε κατατεθεί και στηριζόταν στην αρχή της εθελούσιας ή εξ επιλογής πορνείας, τα κράτη-μέλη αναγνώρισαν ότι τα φαινόμενα της πορνείας και του trafficking είναι πλέον αδιαχώριστα και το ένα τροφοδοτεί το άλλο.
Η απόφαση προσανατολίζεται στο σκανδιναβικό μοντέλο που συμβάλλει στην αποτροπή της εμπορίας ανθρώπων και στη στήριξη των γυναικών που βρίσκονται στα κυκλώματα της πορνείας. «Το μοντέλο της Σουηδίας, Νορβηγίας και Ισλανδίας βασίζεται στην αρχή της ισότητας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης. Αντί της άνευ προϋποθέσεων νομιμοποίησης -που υπήρξε καταστροφική σε Ολλανδία και Γερμανία- χρειαζόμαστε μια πιο ευέλικτη προσέγγιση, η οποία να τιμωρεί όσους μεταχειρίζονται τα σώματα των γυναικών σαν εμπόρευμα, χωρίς να ποινικοποιεί όσες οδηγούνται στη βιομηχανία του σεξ», δήλωσε η ευρωβουλευτής του βρετανικού Εργατικού Κόμματος και ειδική εισηγήτρια Μέρι Χόνεϊμπαλ.
Στη συζήτηση που προηγήθηκε αναλύθηκαν πολλά από τα επιχειρήματα που επικαλέστηκαν οι οπαδοί της ελεύθερης πορνείας και τα οποία κατά την πλειοψηφία της Ευρωβουλής αποτελούν απλώς μύθους. Ενδεικτική είναι η αντιπαράθεση:
«Είναι μια δουλειά σαν όλες τις άλλες; Κάθε άλλο αφού οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν ποσοστά θνησιμότητας από 10 έως 40 φορές μεγαλύτερα από τον μέσο όρο και το 60-80% υφίσταται σωματική και σεξουαλική κακοποίηση.»
Ασφάλεια και εργασία
«Προσφέρει οικονομική ανεξαρτησία ειδικά στις μετανάστριες; Το πραγματικό πρόβλημα των μεταναστριών είναι η πρόσβαση στην αγορά εργασίας και στην κοινωνική ασφάλιση και η επανένωση οικογενειών. Η οικονομική ανεξαρτησία δεν πρέπει να έχει ως κόστος την κακοποίηση». «Είναι δικαίωμα κάποιων να ασκούν την πορνεία; Είναι. Οπως κάποιοι αποδέχονται να δουλεύουν με λιγότερα από τον βασικό ή να πουλήσουν ένα όργανο. Αλλά, όπως ο νόμος τιμωρεί τον παραβάτη εργοδότη ή τον αγοραστή οργάνων, έτσι πρέπει να τιμωρεί όποιον αγοράζει πορνεία κι όχι όποιον την ασκεί. Μια δημοκρατική κοινωνία δεν δομείται πάνω σε ατομικούς ισχυρισμούς που δεν ανακλούν την κατάσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας. Πρέπει να μας απασχολεί περισσότερο το δικαίωμα της συντριπτικής πλειονότητας των γυναικών (και των αντρών) να μην οδηγούνται ή παγιδεύονται στην πορνεία».
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Συμπληρωματική σύνταξη λόγω οικογένειας
Αναγνωρίστηκε χρόνος αναγκαστικής αποχής από αμειβόμενη εργασία στην Ισπανία
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας υποχρέωσε έναν άνδρα να πληρώσει συμπληρωματική σύνταξη 400 ευρώ στην πρώην σύζυγό του για τον χρόνο που εκείνη αναγκάστηκε να απέχει από την αμειβόμενη εργασία φροντίζοντας οικογένεια και νοικοκυριό. Η γυναίκα, μετά τον γάμο της και επί 21 χρόνια αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην ανατροφή των τριών παιδιών του ζεύγους κι όταν έπειτα βγήκε στην αγορά εργασίας βρήκε μόνο εποχικές δουλειές μερικής απασχόλησης σε γραφεία καθαρισμού και σε γηροκομεία, που δεν της επέτρεψαν να στοιχειοθετήσει δικαίωμα αξιοπρεπούς σύνταξης. Οταν ύστερα από 38 χρόνια γάμου χώρισε από τον σύζυγό της κλήθηκε να επιβιώσει με σύνταξη 519 ευρώ τον μήνα, ενώ εκείνος απολάμβανε μια πλήρη σύνταξη 1.640 ευρώ. Το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε πως το πολύχρονο διάστημα που η γυναίκα αφιέρωσε στην οικογένειά της είναι αυτό που καθόρισε την σημερινή επισφαλή ο οικονομική της θέση καθώς τα χρόνια και οι συνταξιοδοτικές της εισφορές ήταν ελάχιστα. «Είναι η ενασχόλησή της με την φροντίδα της οικογένειας -κι όχι η έλλειψη προσόντων- που προκάλεσε μια ανισορροπία ανάμεσα στην οικονομική κατάσταση των δύο συζύγων. Η συμπληρωματική σύνταξη έρχεται να αποκαταστήσει εν μέρει την αδικία από το γεγονός ότι τα βάρη των οικογενειακών υποχρεώσεων πέφτουν δυσανάλογα στις πλάτες του ενός εκ των συζύγων». Η απόφαση εκδίδεται σε μια κρίσιμη συγκυρία κατά την οποία οργανώσεις όπως η AGE, ένα ευρωπαϊκό δίκτυο 165 φορέων που ασχολούνται με τα προβλήματα των πολιτών άνω των 50 ετών, πιέζουν ώστε να υπάρξει μέριμνα τόσο από τις εθνικές νομοθεσίες όσο και από την Κομισιόν ώστε με κάποιον τρόπο να συνυπολογίζονται στα συντάξιμα χρόνια κι εκείνα που αναγκάζονται να αφιερώνουν οι γυναίκες στην φροντίδα της οικογένειας απέχοντας ή διακόπτοντας την εργασία τους. Σε αυτήν την πραγματικότητα οφείλεται το γεγονός ότι ενώ το χάσμα αμοιβών στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι κατά μέσον όρο 16%, η διαφορά του ύψους των συντάξεων ανάμεσα στα δύο φύλα έχει εκτοξευτεί στο 39%.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Νομιμοποιώντας γάμους εννιάχρονων κοριτσιών
«Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, οι γυναίκες του Ιράκ πενθούμε». Με αυτό το σύνθημα κάπου 30 γυναίκες τόλμησαν να διαδηλώσουν το περασμένο Σάββατο στη Βαγδάτη, διαμαρτυρόμενες για σχέδιο νόμου που εγκρίθηκε από το υπουργικό συμβούλιο και ανάμεσα στα άλλα νομιμοποιεί τους γάμους ακόμη και εννιάχρονων κοριτσιών, δίνει αυτόματα και αποκλειστικά την κηδεμονία των παιδιών με τη συμπλήρωση των δύο ετών στους πατέρες και επικυρώνει το δικαίωμα των ανδρών να έχουν σεξουαλική επαφή με τις συζύγους τους όποτε το επιθυμούν και -εννοείται- χωρίς τη συναίνεσή τους. «Πρόκειται για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Στερεί από μικρά κορίτσια μια φυσιολογική παιδική ηλικία» δήλωσε η Χανάα Εντουάρ, εξέχουσα ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο πολύπαθο Ιράκ. Στον ίδιο καταδικαστικό τόνο ήταν και η δήλωση του εκπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών στο Ιράκ, που προειδοποίησε πως απειλεί συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των γυναικών, αλλά και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση έναντι της διεθνούς κοινότητας. Το νομοσχέδιο, που κατατέθηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χασάν Αλ Σιμάρι, μέλος του σιιτικού ισλαμικού κόμματος Φαντίλα, στην πράξη καταργεί την υφιστάμενη νομοθεσία που αναγνωρίζει σημαντικά δικαιώματα των γυναικών στον γάμο, το διαζύγιο, την κληρονομιά και την κηδεμονία των παιδιών. Σύμφωνα με τους εμπνευστές του, όλα αυτά είναι σαθρά δικαιώματα που «παραβιάζουν τη σαρία» και ως τέτοιο δεν μπορεί να έχουν ισχύ. Οι σιίτες επιχείρησαν να περάσουν παρόμοιο νομοσχέδιο το 2003, μετά την αμερικανική εισβολή και κατοχή, προκαλώντας μαζικές διαδηλώσεις των πολιτών. Η «μάχη για το νομοσχέδιο», όπως πλέον αποκαλείται από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανακλά τον πόλεμο που διεξάγεται στο Ιράκ μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν ανάμεσα τους σιίτες ισλαμιστές που ηγούνται της κυβέρνησης και τα κοσμικά κινήματα που αρνούνται στην επιβολή θρησκευτικών ιδεοληψιών στην κοινωνία.
http://www.efsyn.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
11-3-2014
To Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία (343 υπέρ έναντι 139 κατά και 105 αποχές) υιοθέτησε απόφαση, η οποία επισημαίνοντας την εγγενή βία των μηχανισμών της πορνείας τονίζει πως παραβιάζει τα δικαιώματα των γυναικών και έρχεται σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.
«Αυτή η απόφαση συμπίπτει με τη θέση μας ότι το σύστημα της πορνείας εκμεταλλεύεται τις πιο τρωτές γυναίκες, διαιωνίζει την ανδρική κυριαρχία και τροφοδοτεί την εμπορία γυναικών», δήλωσε η Βίβιαν Τεϊτελμπάουμ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λόμπι Γυναικών (ELW), το οποίο μαζί με τις 200 ΜΚΟ από όλη την Ευρώπη έχει συνυπογράψει την έκκληση των Βρυξελλών «Μαζί για μια Ευρώπη απαλλαγμένη από την πορνεία».
Απορρίπτοντας την εναλλακτική πρόταση που είχε κατατεθεί και στηριζόταν στην αρχή της εθελούσιας ή εξ επιλογής πορνείας, τα κράτη-μέλη αναγνώρισαν ότι τα φαινόμενα της πορνείας και του trafficking είναι πλέον αδιαχώριστα και το ένα τροφοδοτεί το άλλο.
Η απόφαση προσανατολίζεται στο σκανδιναβικό μοντέλο που συμβάλλει στην αποτροπή της εμπορίας ανθρώπων και στη στήριξη των γυναικών που βρίσκονται στα κυκλώματα της πορνείας. «Το μοντέλο της Σουηδίας, Νορβηγίας και Ισλανδίας βασίζεται στην αρχή της ισότητας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης. Αντί της άνευ προϋποθέσεων νομιμοποίησης -που υπήρξε καταστροφική σε Ολλανδία και Γερμανία- χρειαζόμαστε μια πιο ευέλικτη προσέγγιση, η οποία να τιμωρεί όσους μεταχειρίζονται τα σώματα των γυναικών σαν εμπόρευμα, χωρίς να ποινικοποιεί όσες οδηγούνται στη βιομηχανία του σεξ», δήλωσε η ευρωβουλευτής του βρετανικού Εργατικού Κόμματος και ειδική εισηγήτρια Μέρι Χόνεϊμπαλ.
Στη συζήτηση που προηγήθηκε αναλύθηκαν πολλά από τα επιχειρήματα που επικαλέστηκαν οι οπαδοί της ελεύθερης πορνείας και τα οποία κατά την πλειοψηφία της Ευρωβουλής αποτελούν απλώς μύθους. Ενδεικτική είναι η αντιπαράθεση:
«Είναι μια δουλειά σαν όλες τις άλλες; Κάθε άλλο αφού οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν ποσοστά θνησιμότητας από 10 έως 40 φορές μεγαλύτερα από τον μέσο όρο και το 60-80% υφίσταται σωματική και σεξουαλική κακοποίηση.»
Ασφάλεια και εργασία
«Προσφέρει οικονομική ανεξαρτησία ειδικά στις μετανάστριες; Το πραγματικό πρόβλημα των μεταναστριών είναι η πρόσβαση στην αγορά εργασίας και στην κοινωνική ασφάλιση και η επανένωση οικογενειών. Η οικονομική ανεξαρτησία δεν πρέπει να έχει ως κόστος την κακοποίηση». «Είναι δικαίωμα κάποιων να ασκούν την πορνεία; Είναι. Οπως κάποιοι αποδέχονται να δουλεύουν με λιγότερα από τον βασικό ή να πουλήσουν ένα όργανο. Αλλά, όπως ο νόμος τιμωρεί τον παραβάτη εργοδότη ή τον αγοραστή οργάνων, έτσι πρέπει να τιμωρεί όποιον αγοράζει πορνεία κι όχι όποιον την ασκεί. Μια δημοκρατική κοινωνία δεν δομείται πάνω σε ατομικούς ισχυρισμούς που δεν ανακλούν την κατάσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας. Πρέπει να μας απασχολεί περισσότερο το δικαίωμα της συντριπτικής πλειονότητας των γυναικών (και των αντρών) να μην οδηγούνται ή παγιδεύονται στην πορνεία».
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Συμπληρωματική σύνταξη λόγω οικογένειας
Αναγνωρίστηκε χρόνος αναγκαστικής αποχής από αμειβόμενη εργασία στην Ισπανία
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας υποχρέωσε έναν άνδρα να πληρώσει συμπληρωματική σύνταξη 400 ευρώ στην πρώην σύζυγό του για τον χρόνο που εκείνη αναγκάστηκε να απέχει από την αμειβόμενη εργασία φροντίζοντας οικογένεια και νοικοκυριό. Η γυναίκα, μετά τον γάμο της και επί 21 χρόνια αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην ανατροφή των τριών παιδιών του ζεύγους κι όταν έπειτα βγήκε στην αγορά εργασίας βρήκε μόνο εποχικές δουλειές μερικής απασχόλησης σε γραφεία καθαρισμού και σε γηροκομεία, που δεν της επέτρεψαν να στοιχειοθετήσει δικαίωμα αξιοπρεπούς σύνταξης. Οταν ύστερα από 38 χρόνια γάμου χώρισε από τον σύζυγό της κλήθηκε να επιβιώσει με σύνταξη 519 ευρώ τον μήνα, ενώ εκείνος απολάμβανε μια πλήρη σύνταξη 1.640 ευρώ. Το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε πως το πολύχρονο διάστημα που η γυναίκα αφιέρωσε στην οικογένειά της είναι αυτό που καθόρισε την σημερινή επισφαλή ο οικονομική της θέση καθώς τα χρόνια και οι συνταξιοδοτικές της εισφορές ήταν ελάχιστα. «Είναι η ενασχόλησή της με την φροντίδα της οικογένειας -κι όχι η έλλειψη προσόντων- που προκάλεσε μια ανισορροπία ανάμεσα στην οικονομική κατάσταση των δύο συζύγων. Η συμπληρωματική σύνταξη έρχεται να αποκαταστήσει εν μέρει την αδικία από το γεγονός ότι τα βάρη των οικογενειακών υποχρεώσεων πέφτουν δυσανάλογα στις πλάτες του ενός εκ των συζύγων». Η απόφαση εκδίδεται σε μια κρίσιμη συγκυρία κατά την οποία οργανώσεις όπως η AGE, ένα ευρωπαϊκό δίκτυο 165 φορέων που ασχολούνται με τα προβλήματα των πολιτών άνω των 50 ετών, πιέζουν ώστε να υπάρξει μέριμνα τόσο από τις εθνικές νομοθεσίες όσο και από την Κομισιόν ώστε με κάποιον τρόπο να συνυπολογίζονται στα συντάξιμα χρόνια κι εκείνα που αναγκάζονται να αφιερώνουν οι γυναίκες στην φροντίδα της οικογένειας απέχοντας ή διακόπτοντας την εργασία τους. Σε αυτήν την πραγματικότητα οφείλεται το γεγονός ότι ενώ το χάσμα αμοιβών στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι κατά μέσον όρο 16%, η διαφορά του ύψους των συντάξεων ανάμεσα στα δύο φύλα έχει εκτοξευτεί στο 39%.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Νομιμοποιώντας γάμους εννιάχρονων κοριτσιών
«Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, οι γυναίκες του Ιράκ πενθούμε». Με αυτό το σύνθημα κάπου 30 γυναίκες τόλμησαν να διαδηλώσουν το περασμένο Σάββατο στη Βαγδάτη, διαμαρτυρόμενες για σχέδιο νόμου που εγκρίθηκε από το υπουργικό συμβούλιο και ανάμεσα στα άλλα νομιμοποιεί τους γάμους ακόμη και εννιάχρονων κοριτσιών, δίνει αυτόματα και αποκλειστικά την κηδεμονία των παιδιών με τη συμπλήρωση των δύο ετών στους πατέρες και επικυρώνει το δικαίωμα των ανδρών να έχουν σεξουαλική επαφή με τις συζύγους τους όποτε το επιθυμούν και -εννοείται- χωρίς τη συναίνεσή τους. «Πρόκειται για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Στερεί από μικρά κορίτσια μια φυσιολογική παιδική ηλικία» δήλωσε η Χανάα Εντουάρ, εξέχουσα ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο πολύπαθο Ιράκ. Στον ίδιο καταδικαστικό τόνο ήταν και η δήλωση του εκπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών στο Ιράκ, που προειδοποίησε πως απειλεί συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των γυναικών, αλλά και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση έναντι της διεθνούς κοινότητας. Το νομοσχέδιο, που κατατέθηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χασάν Αλ Σιμάρι, μέλος του σιιτικού ισλαμικού κόμματος Φαντίλα, στην πράξη καταργεί την υφιστάμενη νομοθεσία που αναγνωρίζει σημαντικά δικαιώματα των γυναικών στον γάμο, το διαζύγιο, την κληρονομιά και την κηδεμονία των παιδιών. Σύμφωνα με τους εμπνευστές του, όλα αυτά είναι σαθρά δικαιώματα που «παραβιάζουν τη σαρία» και ως τέτοιο δεν μπορεί να έχουν ισχύ. Οι σιίτες επιχείρησαν να περάσουν παρόμοιο νομοσχέδιο το 2003, μετά την αμερικανική εισβολή και κατοχή, προκαλώντας μαζικές διαδηλώσεις των πολιτών. Η «μάχη για το νομοσχέδιο», όπως πλέον αποκαλείται από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανακλά τον πόλεμο που διεξάγεται στο Ιράκ μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν ανάμεσα τους σιίτες ισλαμιστές που ηγούνται της κυβέρνησης και τα κοσμικά κινήματα που αρνούνται στην επιβολή θρησκευτικών ιδεοληψιών στην κοινωνία.
http://www.efsyn.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
11-3-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου