Ως ένα από τα τρία μεγαλύτερα λάθη του ΔΝΤ χαρακτηρίστηκαν οι προβλέψεις του για την Ελλάδα, με βάση έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολογήσεων στις 18 Μαρτίου. Το Γραφείο Αξιολογήσεων εξέτασε τις προβλέψεις του ΔΝΤ για 103 χώρες την περίοδο 1990 – 2011 και συνολικά διαπίστωσε πως οι εκτιμήσεις του ήταν υπερβολικά αισιόδοξες. Η ελληνική περίπτωση ήταν τόσο κραυγαλέα ώστε μαζί με την Αργεντινή το 2000 και την Ασιατική κρίση, τρία χρόνια νωρίτερα, κατέλαβε μία ξεχωριστή θέση στην λίστα των κορυφαίων …τεχνοκρατικών λαθών. Για να ολοκληρωθεί μάλιστα η υποχρέωση το Γραφείο Αξιολόγησης συστήνει στον οργανισμό να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη συνεργασία με τις εθνικές αρχές. Να ακούνε δηλαδή λίγο παραπάνω τους ιθαγενείς, με τους οποίους υποτίθεται ότι συνεργάζονται σε μια ισότιμη βάση επιδεικνύοντας αμοιβαίο σεβασμό, και να μαθαίνουν από την πείρα τους…
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Η έκθεση του γραφείου αξιολόγησης είναι μια γελοιότητα, που έρχεται τέσσερα χρόνια μετά να κλείσει το καπάκι της κριτικής, αποστομώνοντας όσους λένε ότι το ΔΝΤ δεν μαθαίνει από τα λάθη του κι όσους το κατακρίνουν για αδιαφάνεια. Η έκθεση αξιολόγησης δείχνει, σύμφωνα με του ίδιους, ότι έχουν την δέουσα ωριμότητα να αντικρύσουν την πραγματικότητα και τις δικές τους αστοχίες. Έτσι, τέλος καλό, όλα καλά!
Για να πάρει κάποιος στα σοβαρά την «βιομηχανία της συγγνώμης» του ΔΝΤ πρέπει να είναι πολύ αφελής ή να έχει υλικό όφελος. Γιατί, αρκεί μια προσεκτικότερη ματιά στα υποτιθέμενα λάθη του για να γίνει αντιληπτό ότι δεν επρόκειτο για λάθη, αλλά για συνειδητή διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Στάχτη στα μάτια του κόσμου έριχναν τα στελέχη του με τις πολυσέλιδες εκθέσεις τους! Την άνοιξη του 2010, για να θυμηθούμε λίγο το κλίμα της εποχής, η προσπάθεια της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου ήταν να διασκεδάσει την ανησυχία του κόσμου για τα δεινά που θα έφερνε μαζί του ο μισητός οργανισμός. Η ελληνική κοινωνία ακόμη κι αν δεν γνώριζε επακριβώς τα οικονομικά εγκλήματα του ΔΝΤ στην Αφρική, την Ασία και την Λατινική Αμερική διαισθανόταν το τι θα ακολουθήσει κι ήταν αρκετά καχύποπτη απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης. Τότε τα στελέχη πρώτης γραμμής του Γιωργάκη, οι …αντι-εξουσιαστές της εξουσίας, όπως τους είχε αποκαλέσει, Λοβέρδος, Πεταλωτής, Παπακωνσταντίνου, Διαμαντοπούλου, Ρέππας, Ραγκούσης και πολλοί ακόμη εξαπατούσαν τον κόσμο λέγοντας δημόσια ότι οι διαρθρωτικές προσαρμογές που απαιτούνταν ήταν λίγο πολύ ένα πικρό ποτήρι που όσο πιο γρήγορα το πιούμε τόσο πιο γρήγορα θα κλείσει αυτή η παρένθεση. Όποιος μιλούσε για θεραπεία-σοκ χλευαζόταν ως συνομωσιολόγος. Όποιος επικαλούταν τα εγκλήματα στην Ασία και την Λατινική Αμερική που διέπραξαν οι οικονομικοί δολοφόνοι του ΔΝΤ εγκαλούταν γιατί υποτίθεται πως «το ΔΝΤ είχε αλλάξει». Αυτά δίδασκαν στα σεμινάρια που οργάνωσε στην Αθήνα γνωστή διαφημιστική εταιρεία με την συμμετοχή πολλών και γνωστών δημοσιογράφων, που ό,τι άκουγαν το έγραφαν στις στήλες τους ή το παπαγάλιζαν στα δελτία των 8.
Συνειδητή εξαπάτηση της κοινωνίας
Ας φανταστούμε αν τον Απρίλιο ή τον Μάιο του 2010 το πρώτο πρόγραμμα της Τρόικας ανέφερε πως η ανεργία θα εκτοξευτεί στο 28%, πως η Ελλάδα θα είναι βυθισμένη στην ύφεση μέχρι και το 2014 καταγράφοντας μια πτώση στο ΑΕΠ της τάξης του 21% και πλέον (ανώτερη δηλαδή κι από την πτώση που καταγράφτηκε στην κρίση του ‘30 στην Αμερική) και πως η Ελλάδα ακόμη και σήμερα θα είχε μεγαλύτερο δημόσιο χρέος απ’ ό,τι είχε τότε. Αν δηλαδή έλεγε την αλήθεια. Τότε όλη η επιχείρηση απονέκρωσης των αντιδράσεων και διασκέδασης των αντιρρήσεων θα είχε καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι θα ξεσηκωνόταν αδιαφορώντας για το κόστος και θα τους έπαιρναν με τις πέτρες, όπως δικαίως φοβόταν ο τότε πρωθυπουργός. Τα λάθη επομένως του ΔΝΤ, που ως κοινό παρανομαστή είχαν την υποτίμηση των κινδύνων και την ωραιοποίηση της κατάστασης (αρκεί να αναλογιστούμε γιατί ποτέ δεν παρατηρήθηκε ένα αντίστροφο λάθος) ήταν συνειδητές προσπάθειες εξαπάτησης της κοινωνίας. Ήταν προϊόν δόλου κι όχι τεχνικής αστοχίας. Επίσης εξυπηρετούσαν κι ένα ευρύτερο γεωπολιτικό σχέδιο.
Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει κι από τα «λάθη» του ΔΝΤ στην Ασία και την Αργεντινή. Στην Ινδονησία, την Μαλαισία και την Ταϋλάνδη μια κυκλική κρίση, που είναι συζητήσιμο κατά πόσο απαιτούσε την προσφυγή στον δανειστή έσχατης ανάγκης, το ΔΝΤ, μετατράπηκε σε μια πρωτοφανή και καταστρεπτική ύφεση που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους σε θάνατο από πείνα και αυτοκτονίες όταν ο μισητός οργανισμός απαίτησε ως απαρέγκλιτο όρο για την δανειοδότηση την άνοδο των επιτοκίων και την κάθετη μείωση των δημοσίων δαπανών. Το ίδιο έγινε στην Αργεντινή. Μένοντας όμως μόνο στα οδυνηρά κοινωνικά αποτελέσματα χάνουμε από την οπτική μας το κατ’ εξοχήν ζητούμενο για το ΔΝΤ που είναι η διάσωση των τραπεζών και η επιβολή προγραμμάτων δρακόντειας λιτότητας. Όπως έγινε και στην Ελλάδα. Το πρόβλημα επομένως δεν είναι τόσο πως το πρώτο πρόγραμμα πρόβλεπε την ανεργία για το 2012 στο 14,8%, το 2013 στο 14,3%, το 2014 στο 14,1% και το 2015 στο 13,4% ή την ανάπτυξη του ΑΕΠ το 2012 να είναι 1,1%, το 2013 2,1%, το 2014 στο 2,1% και το 2015 στο 2,7%, ή έξοδος στις αγορές το 2012. Το πρόβλημα είναι πως το ΔΝΤ αποτελεί το πιο «φονικό όπλο» στην προσπάθεια αναίρεσης των κοινωνικών κατακτήσεων του 20ου αιώνα κι επιβολής του σύγχρονου Μεσαίωνα. Σε αυτό το τιτάνιο, ομολογουμένως, έργο λέει και κανένα ψέμα…
Ο ένας δούλευε τον άλλον
Στην περίπτωση της Ελλάδας υπήρχαν επιπλέον λόγοι για να θολώσει τα νερά το ΔΝΤ και να παρουσιάσει μια ψευδή, ειδυλλιακή εικόνα. Όπως φάνηκε πεντακάθαρα από το διαβαθμισμένο έγγραφο του ΔΝΤ με ημερομηνία 10 Μαΐου 2010 που ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα με τα πρακτικά των συζητήσεων στο εσωτερικό του οργανισμού είχε συζητηθεί ο κίνδυνος ξεφορτώματος των ελληνικών ομολόγων από τις γαλλικές, γερμανικές και ολλανδικές τράπεζες που ήταν σημαντικά εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος. Τον είχαν επισημάνει οι αντιπροσωπείες της Αργεντινής, της Βραζιλίας και άλλων χωρών και είχε διαψευστεί. Στην τρίτη σελίδα στην δεύτερη παράγραφο αναφέρεται κατά λέξη: «Οι αντιπροσωπείες της Ολλανδίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας μετέφεραν στο συμβούλιο την δέσμευση των εμπορικών τους τραπεζών να υποστηρίξουν την Ελλάδα και να διατηρήσουν την έκθεσή τους»! Την συνέχεια την ξέρουμε καλά: Οι ευρωπαϊκές τράπεζες την επόμενη διετία ξεφόρτωσαν τα ομόλογα τους στην ΕΚΤ, με την βοήθεια του προγράμματος SMP (SecurityMarketProgram) από τον Μάιο του 2010 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2010, κι επίσης σε ελληνικές τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία εκμεταλλευόμενες στο έπακρο την περίοδο χάριτος που εξασφάλισε το πρώτο δάνειο ύψους 110 δις. ευρώ και μετά άναψαν το πράσινο φως για το κούρεμα των ομολόγων. Επομένως, το πρόβλημα με το ΔΝΤ δεν έγκειται στις προβλέψεις του για την εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών. Το πρόβλημα είναι πως οι μεγάλες βορειοευρωπαϊκές χώρες εξαπάτησαν τις μικρές αξιοποιώντας το δάνειο για να σώσουν τις τράπεζες τους κι όλες μαζί τον ελληνικό λαό που του υπόσχονταν βραχεία νοσηλεία και κοντεύει να πεθάνει ξεχασμένος στην εντατική…
http://leonidasvatikiotis.wordpress.com/
ΠΡΕΖΑ TV
9-4-2014
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Η έκθεση του γραφείου αξιολόγησης είναι μια γελοιότητα, που έρχεται τέσσερα χρόνια μετά να κλείσει το καπάκι της κριτικής, αποστομώνοντας όσους λένε ότι το ΔΝΤ δεν μαθαίνει από τα λάθη του κι όσους το κατακρίνουν για αδιαφάνεια. Η έκθεση αξιολόγησης δείχνει, σύμφωνα με του ίδιους, ότι έχουν την δέουσα ωριμότητα να αντικρύσουν την πραγματικότητα και τις δικές τους αστοχίες. Έτσι, τέλος καλό, όλα καλά!
Για να πάρει κάποιος στα σοβαρά την «βιομηχανία της συγγνώμης» του ΔΝΤ πρέπει να είναι πολύ αφελής ή να έχει υλικό όφελος. Γιατί, αρκεί μια προσεκτικότερη ματιά στα υποτιθέμενα λάθη του για να γίνει αντιληπτό ότι δεν επρόκειτο για λάθη, αλλά για συνειδητή διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Στάχτη στα μάτια του κόσμου έριχναν τα στελέχη του με τις πολυσέλιδες εκθέσεις τους! Την άνοιξη του 2010, για να θυμηθούμε λίγο το κλίμα της εποχής, η προσπάθεια της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου ήταν να διασκεδάσει την ανησυχία του κόσμου για τα δεινά που θα έφερνε μαζί του ο μισητός οργανισμός. Η ελληνική κοινωνία ακόμη κι αν δεν γνώριζε επακριβώς τα οικονομικά εγκλήματα του ΔΝΤ στην Αφρική, την Ασία και την Λατινική Αμερική διαισθανόταν το τι θα ακολουθήσει κι ήταν αρκετά καχύποπτη απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης. Τότε τα στελέχη πρώτης γραμμής του Γιωργάκη, οι …αντι-εξουσιαστές της εξουσίας, όπως τους είχε αποκαλέσει, Λοβέρδος, Πεταλωτής, Παπακωνσταντίνου, Διαμαντοπούλου, Ρέππας, Ραγκούσης και πολλοί ακόμη εξαπατούσαν τον κόσμο λέγοντας δημόσια ότι οι διαρθρωτικές προσαρμογές που απαιτούνταν ήταν λίγο πολύ ένα πικρό ποτήρι που όσο πιο γρήγορα το πιούμε τόσο πιο γρήγορα θα κλείσει αυτή η παρένθεση. Όποιος μιλούσε για θεραπεία-σοκ χλευαζόταν ως συνομωσιολόγος. Όποιος επικαλούταν τα εγκλήματα στην Ασία και την Λατινική Αμερική που διέπραξαν οι οικονομικοί δολοφόνοι του ΔΝΤ εγκαλούταν γιατί υποτίθεται πως «το ΔΝΤ είχε αλλάξει». Αυτά δίδασκαν στα σεμινάρια που οργάνωσε στην Αθήνα γνωστή διαφημιστική εταιρεία με την συμμετοχή πολλών και γνωστών δημοσιογράφων, που ό,τι άκουγαν το έγραφαν στις στήλες τους ή το παπαγάλιζαν στα δελτία των 8.
Συνειδητή εξαπάτηση της κοινωνίας
Ας φανταστούμε αν τον Απρίλιο ή τον Μάιο του 2010 το πρώτο πρόγραμμα της Τρόικας ανέφερε πως η ανεργία θα εκτοξευτεί στο 28%, πως η Ελλάδα θα είναι βυθισμένη στην ύφεση μέχρι και το 2014 καταγράφοντας μια πτώση στο ΑΕΠ της τάξης του 21% και πλέον (ανώτερη δηλαδή κι από την πτώση που καταγράφτηκε στην κρίση του ‘30 στην Αμερική) και πως η Ελλάδα ακόμη και σήμερα θα είχε μεγαλύτερο δημόσιο χρέος απ’ ό,τι είχε τότε. Αν δηλαδή έλεγε την αλήθεια. Τότε όλη η επιχείρηση απονέκρωσης των αντιδράσεων και διασκέδασης των αντιρρήσεων θα είχε καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι θα ξεσηκωνόταν αδιαφορώντας για το κόστος και θα τους έπαιρναν με τις πέτρες, όπως δικαίως φοβόταν ο τότε πρωθυπουργός. Τα λάθη επομένως του ΔΝΤ, που ως κοινό παρανομαστή είχαν την υποτίμηση των κινδύνων και την ωραιοποίηση της κατάστασης (αρκεί να αναλογιστούμε γιατί ποτέ δεν παρατηρήθηκε ένα αντίστροφο λάθος) ήταν συνειδητές προσπάθειες εξαπάτησης της κοινωνίας. Ήταν προϊόν δόλου κι όχι τεχνικής αστοχίας. Επίσης εξυπηρετούσαν κι ένα ευρύτερο γεωπολιτικό σχέδιο.
Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει κι από τα «λάθη» του ΔΝΤ στην Ασία και την Αργεντινή. Στην Ινδονησία, την Μαλαισία και την Ταϋλάνδη μια κυκλική κρίση, που είναι συζητήσιμο κατά πόσο απαιτούσε την προσφυγή στον δανειστή έσχατης ανάγκης, το ΔΝΤ, μετατράπηκε σε μια πρωτοφανή και καταστρεπτική ύφεση που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους σε θάνατο από πείνα και αυτοκτονίες όταν ο μισητός οργανισμός απαίτησε ως απαρέγκλιτο όρο για την δανειοδότηση την άνοδο των επιτοκίων και την κάθετη μείωση των δημοσίων δαπανών. Το ίδιο έγινε στην Αργεντινή. Μένοντας όμως μόνο στα οδυνηρά κοινωνικά αποτελέσματα χάνουμε από την οπτική μας το κατ’ εξοχήν ζητούμενο για το ΔΝΤ που είναι η διάσωση των τραπεζών και η επιβολή προγραμμάτων δρακόντειας λιτότητας. Όπως έγινε και στην Ελλάδα. Το πρόβλημα επομένως δεν είναι τόσο πως το πρώτο πρόγραμμα πρόβλεπε την ανεργία για το 2012 στο 14,8%, το 2013 στο 14,3%, το 2014 στο 14,1% και το 2015 στο 13,4% ή την ανάπτυξη του ΑΕΠ το 2012 να είναι 1,1%, το 2013 2,1%, το 2014 στο 2,1% και το 2015 στο 2,7%, ή έξοδος στις αγορές το 2012. Το πρόβλημα είναι πως το ΔΝΤ αποτελεί το πιο «φονικό όπλο» στην προσπάθεια αναίρεσης των κοινωνικών κατακτήσεων του 20ου αιώνα κι επιβολής του σύγχρονου Μεσαίωνα. Σε αυτό το τιτάνιο, ομολογουμένως, έργο λέει και κανένα ψέμα…
Ο ένας δούλευε τον άλλον
Στην περίπτωση της Ελλάδας υπήρχαν επιπλέον λόγοι για να θολώσει τα νερά το ΔΝΤ και να παρουσιάσει μια ψευδή, ειδυλλιακή εικόνα. Όπως φάνηκε πεντακάθαρα από το διαβαθμισμένο έγγραφο του ΔΝΤ με ημερομηνία 10 Μαΐου 2010 που ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα με τα πρακτικά των συζητήσεων στο εσωτερικό του οργανισμού είχε συζητηθεί ο κίνδυνος ξεφορτώματος των ελληνικών ομολόγων από τις γαλλικές, γερμανικές και ολλανδικές τράπεζες που ήταν σημαντικά εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος. Τον είχαν επισημάνει οι αντιπροσωπείες της Αργεντινής, της Βραζιλίας και άλλων χωρών και είχε διαψευστεί. Στην τρίτη σελίδα στην δεύτερη παράγραφο αναφέρεται κατά λέξη: «Οι αντιπροσωπείες της Ολλανδίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας μετέφεραν στο συμβούλιο την δέσμευση των εμπορικών τους τραπεζών να υποστηρίξουν την Ελλάδα και να διατηρήσουν την έκθεσή τους»! Την συνέχεια την ξέρουμε καλά: Οι ευρωπαϊκές τράπεζες την επόμενη διετία ξεφόρτωσαν τα ομόλογα τους στην ΕΚΤ, με την βοήθεια του προγράμματος SMP (SecurityMarketProgram) από τον Μάιο του 2010 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2010, κι επίσης σε ελληνικές τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία εκμεταλλευόμενες στο έπακρο την περίοδο χάριτος που εξασφάλισε το πρώτο δάνειο ύψους 110 δις. ευρώ και μετά άναψαν το πράσινο φως για το κούρεμα των ομολόγων. Επομένως, το πρόβλημα με το ΔΝΤ δεν έγκειται στις προβλέψεις του για την εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών. Το πρόβλημα είναι πως οι μεγάλες βορειοευρωπαϊκές χώρες εξαπάτησαν τις μικρές αξιοποιώντας το δάνειο για να σώσουν τις τράπεζες τους κι όλες μαζί τον ελληνικό λαό που του υπόσχονταν βραχεία νοσηλεία και κοντεύει να πεθάνει ξεχασμένος στην εντατική…
http://leonidasvatikiotis.wordpress.com/
ΠΡΕΖΑ TV
9-4-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου