Η απουσία ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων και διεμφυλικών χαρακτήρων είναι ιδιαίτερα αισθητή στις ταινίες της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα.
Η οργάνωση GLAAD, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, των λεσβιών, των αμφιφυλόφιλων και των διεμφυλικών στις Η.Π.Α., διαπίστωσε ότι το 2013 εμφανίστηκαν τέτοιοι χαρακτήρες μόνο στις 17 από τις 102 ταινίες μεγάλων στούντιο.
Μάλιστα, στις 17 αυτές ταινίες η απεικόνιση των χαρακτήρων ήταν προσβλητική και συκοφαντική.
«Η απουσία ομοφυλόφιλων χαρακτήρων με σημαντικούς ρόλους σε εμπορικές ταινίες, σε συνδυασμό με το παρωχημένο χιούμορ και τα στερεότυπα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα μεγάλα στούντιο του Χόλιγουντ ενδέχεται να επηρεάζουν περισσότερο αρνητικά, παρά θετικά την παγκόσμια κοινή γνώμη όσον αφορά την κατανόηση των ζητημάτων που αφορούν αυτά τα άτομα», δήλωσε η πρόεδρος της οργάνωσης GLAAD.
Μάλιστα, η ίδια τόνισε ότι: «Εφόσον τα στούντιο αυτά συγκεντρώνουν τα βλέμματα εκατομμυρίων μελών του κοινού, θα έπρεπε να αντικατοπτρίζουν τον πραγματικό ιστό της κοινωνίας μας και όχι να τροφοδοτούν το μίσος και τις προκαταλήψεις ενάντια στα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό».
Η μοναδική από τις μεγάλες εταιρίες παραγωγής της αμερικανικής βιομηχανίας, που συγκέντρωσε μία «καλή» αξιολόγηση σχετικά με τη θετική απεικόνιση των ομοφυλόφιλων χαρακτήρων, ήταν η «Sony Pictures».
Η εταιρία ξεχώρισε κυρίως για δύο ταινίες που κυκλοφόρησαν το 2013. Πρόκειται για το «Battle of the Year», το σενάριο της οποίας ήταν εμπνευσμένο από το παγκόσμιο πρωτάθλημα break dancing της Γαλλίας, αλλά και για την ταινία φαντασίας με τον μεγάλο προϋπολογισμό, «Θανάσιμα Εργαλεία: Η πόλη των οστών».
Ξεχώρισαν δύο ακόμη ταινίες άλλων εταιριών, το «Kick Ass 2» της Universal και το «Delivery Man» της Γουόλτ Ντίσνεϊ.
Ωστόσο, οι κινηματογραφικοί κολοσσοί «Paramount Pictures» και «Warner Brothers» συγκέντρωσαν πολύ χαμηλή βαθμολογία επειδή οι ταινίες τους δεν περιελάμβαναν καμία θετική απεικόνιση ομοφυλόφιλων χαρακτήρων.
Οι ταινίες «Pain and Gain: Οι φουσκωτοί του Μαϊάμι» της Paramount και «Οικογένεια Μίλερ» της Warner Brothers, κατηγορήθηκαν ότι προκαλούν «γκέι πανικό», ενώ η ταινία «Ο λύκος της Wall Street» του Μάρτιν Σορσέζε δέχθηκε έντονες επικρίσεις για τον χαρακτήρα του ομοφυλόφιλου μπάτλερ.
Σχετικά με τη συμμετοχή αυτού του χαρακτήρα σε τολμηρή σκηνή σεξουαλικού περιεχομένου στην ταινία, τα μέλη της οργάνωσης αναφέρουν: «Όσο ήσσονος σημασίας κι αν είναι η συνεισφορά αυτού του χαρακτήρα στην πλοκή της ιστορίας, αυτή επισκιάζεται εντελώς καθώς δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα ακόμη παράδειγμα της σκανδαλώδους συμπεριφοράς του πρωταγωνιστή, την οποία το κοινό καλείται να παρακολουθήσει με ευχαρίστηση».
Οπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα «Guardian», είναι το γεγονός ότι: «καμία από αυτές τις ταινίες, ούτε κι αυτές που επαινέθηκαν από την οργάνωση, δεν είχαν ομοφυλόφιλους χαρακτήρες σε πρωταγωνιστικούς ρόλους».
Αντλώντας έμπνευση από το «Bechdel test», που αξιολογεί τις ταινίες με βάση το αν οι γυναικείοι κινηματογραφικοί διάλογοι αφορούν ένα διαφορετικό θέμα πέραν των ανδρών, η οργάνωση GLAAD δημιούργησε το «Vito Russo Test».
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα τεστ αξιολόγησης που αποτελεί παγκόσμια πρωτοπορία. Μια ταινία για να «περάσει» τη διαδικασία αξιολόγησης, πρέπει να έχει στο σενάριο τουλάχιστον έναν ομοφυλόφιλο χαρακτήρα «που δε θα προσδιορίζεται αποκλειστικά, ή κατά ένα μεγάλο μέρος, από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή τη σεξουαλική του ταυτότητα».
Απαραίτητο επίσης κριτήριο θα αποτελεί η σημασία του χαρακτήρα για το έργο που θα αξιολογείται με βάση το πόσο θα επηρέαζε την πλοκή μία ενδεχόμενη απουσία του.
Ιδιαίτερη έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι μόνο ετπά από τις 17 ταινίες με ομοφυλόφιλους χαρακτήρες πληρούσαν τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα για τους διεμφυλικούς χαρακτήρες που το 2013 περιλαμβάνονταν μόνο σε δύο ταινίες σε πολύ μικρούς ρόλους, δοσμένους με αρνητικό τρόπο.
ΤΑ ΝΕΑ
ΠΡΕΖΑ TV
24-7-2014
Η οργάνωση GLAAD, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, των λεσβιών, των αμφιφυλόφιλων και των διεμφυλικών στις Η.Π.Α., διαπίστωσε ότι το 2013 εμφανίστηκαν τέτοιοι χαρακτήρες μόνο στις 17 από τις 102 ταινίες μεγάλων στούντιο.
Μάλιστα, στις 17 αυτές ταινίες η απεικόνιση των χαρακτήρων ήταν προσβλητική και συκοφαντική.
«Η απουσία ομοφυλόφιλων χαρακτήρων με σημαντικούς ρόλους σε εμπορικές ταινίες, σε συνδυασμό με το παρωχημένο χιούμορ και τα στερεότυπα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα μεγάλα στούντιο του Χόλιγουντ ενδέχεται να επηρεάζουν περισσότερο αρνητικά, παρά θετικά την παγκόσμια κοινή γνώμη όσον αφορά την κατανόηση των ζητημάτων που αφορούν αυτά τα άτομα», δήλωσε η πρόεδρος της οργάνωσης GLAAD.
Μάλιστα, η ίδια τόνισε ότι: «Εφόσον τα στούντιο αυτά συγκεντρώνουν τα βλέμματα εκατομμυρίων μελών του κοινού, θα έπρεπε να αντικατοπτρίζουν τον πραγματικό ιστό της κοινωνίας μας και όχι να τροφοδοτούν το μίσος και τις προκαταλήψεις ενάντια στα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό».
Η μοναδική από τις μεγάλες εταιρίες παραγωγής της αμερικανικής βιομηχανίας, που συγκέντρωσε μία «καλή» αξιολόγηση σχετικά με τη θετική απεικόνιση των ομοφυλόφιλων χαρακτήρων, ήταν η «Sony Pictures».
Η εταιρία ξεχώρισε κυρίως για δύο ταινίες που κυκλοφόρησαν το 2013. Πρόκειται για το «Battle of the Year», το σενάριο της οποίας ήταν εμπνευσμένο από το παγκόσμιο πρωτάθλημα break dancing της Γαλλίας, αλλά και για την ταινία φαντασίας με τον μεγάλο προϋπολογισμό, «Θανάσιμα Εργαλεία: Η πόλη των οστών».
Ξεχώρισαν δύο ακόμη ταινίες άλλων εταιριών, το «Kick Ass 2» της Universal και το «Delivery Man» της Γουόλτ Ντίσνεϊ.
Ωστόσο, οι κινηματογραφικοί κολοσσοί «Paramount Pictures» και «Warner Brothers» συγκέντρωσαν πολύ χαμηλή βαθμολογία επειδή οι ταινίες τους δεν περιελάμβαναν καμία θετική απεικόνιση ομοφυλόφιλων χαρακτήρων.
Οι ταινίες «Pain and Gain: Οι φουσκωτοί του Μαϊάμι» της Paramount και «Οικογένεια Μίλερ» της Warner Brothers, κατηγορήθηκαν ότι προκαλούν «γκέι πανικό», ενώ η ταινία «Ο λύκος της Wall Street» του Μάρτιν Σορσέζε δέχθηκε έντονες επικρίσεις για τον χαρακτήρα του ομοφυλόφιλου μπάτλερ.
Σχετικά με τη συμμετοχή αυτού του χαρακτήρα σε τολμηρή σκηνή σεξουαλικού περιεχομένου στην ταινία, τα μέλη της οργάνωσης αναφέρουν: «Όσο ήσσονος σημασίας κι αν είναι η συνεισφορά αυτού του χαρακτήρα στην πλοκή της ιστορίας, αυτή επισκιάζεται εντελώς καθώς δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα ακόμη παράδειγμα της σκανδαλώδους συμπεριφοράς του πρωταγωνιστή, την οποία το κοινό καλείται να παρακολουθήσει με ευχαρίστηση».
Οπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα «Guardian», είναι το γεγονός ότι: «καμία από αυτές τις ταινίες, ούτε κι αυτές που επαινέθηκαν από την οργάνωση, δεν είχαν ομοφυλόφιλους χαρακτήρες σε πρωταγωνιστικούς ρόλους».
Αντλώντας έμπνευση από το «Bechdel test», που αξιολογεί τις ταινίες με βάση το αν οι γυναικείοι κινηματογραφικοί διάλογοι αφορούν ένα διαφορετικό θέμα πέραν των ανδρών, η οργάνωση GLAAD δημιούργησε το «Vito Russo Test».
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα τεστ αξιολόγησης που αποτελεί παγκόσμια πρωτοπορία. Μια ταινία για να «περάσει» τη διαδικασία αξιολόγησης, πρέπει να έχει στο σενάριο τουλάχιστον έναν ομοφυλόφιλο χαρακτήρα «που δε θα προσδιορίζεται αποκλειστικά, ή κατά ένα μεγάλο μέρος, από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή τη σεξουαλική του ταυτότητα».
Απαραίτητο επίσης κριτήριο θα αποτελεί η σημασία του χαρακτήρα για το έργο που θα αξιολογείται με βάση το πόσο θα επηρέαζε την πλοκή μία ενδεχόμενη απουσία του.
Ιδιαίτερη έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι μόνο ετπά από τις 17 ταινίες με ομοφυλόφιλους χαρακτήρες πληρούσαν τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα για τους διεμφυλικούς χαρακτήρες που το 2013 περιλαμβάνονταν μόνο σε δύο ταινίες σε πολύ μικρούς ρόλους, δοσμένους με αρνητικό τρόπο.
ΤΑ ΝΕΑ
ΠΡΕΖΑ TV
24-7-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου