Όποιος αμφιβάλλει ότι στον καπιταλισμό ο ανταγωνισμός είναι κάτι σαν την ξύλινη βροχή, δηλαδή αντίφαση επί τοις όροις, αρκεί να ρίξει μια ματιά στο βαθμό συγκέντρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος όπου το 95% του ενεργητικού το ελέγχουν 5 μόλις τράπεζες ή στην εξαφάνιση δεκάδων χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στα χρόνια των μνημονίων, προς όφελος φυσικά των μεγάλων και δη των πολυεθνικών. Κι αν συνεχίσει να αμφιβάλλει ακόμη και τότε, μια ματιά στα έργα και τις ημέρες της Επιτροπής Ανταγωνισμού θα τον πείσει…
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού με βάση το νόμο ίδρυσής της (3959, αρ. ΦΕΚ 93/20 Απριλίου 2011) λειτουργεί ως ανεξάρτητη αρχή που εποπτεύεται από τον υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Με απόφαση μάλιστα του ίδιου του υπουργού καταρτίζεται κώδικας δεοντολογίας που ρυθμίζει τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων των μελών της Επιτροπής και του προσωπικού της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού. Αυτό ωστόσο δεν έχει συμβεί. Γραφειοκρατική λεπτομέρεια; Καθόλου! Η απουσία σχετικού κώδικα δεοντολογίας αφήνει ελεύθερο το πεδίο για περιπτώσεις κραυγαλέας σύγκρουσης συμφέροντος των μελών της Επιτροπής με ελεγχόμενες επιχειρήσεις και εξωτερικούς συνεργάτες, που θα είχε ενδιαφέρον αν επιχειρούσε κάποιος να τις αποτυπώσει σε χαρτί! Μάλιστα, η ευθύνη δεν βαραίνει το υπουργείο, ούτε τις μέχρι σήμερα πολιτικές του ηγεσίες, καθώς ο νόμος αναφέρει πως ο Κώδικας καταρτίζεται «ύστερα από γνώμη της Επιτροπής Ανταγωνισμού». Η αδιαφορία της να γνωμοδοτήσει σχετικά μέχρι σήμερα μόνο τυχαία δεν είναι…
Η ίδια σκοπιμότητα, της αδυναμίας καταλογισμού ευθυνών, κρύβεται πίσω από την ανυπαρξία Πειθαρχικού Συμβουλίου, παρότι έπρεπε να έχει συγκροτηθεί, όπως προβλέπει ο νόμος, 60 μέρες μετά τη δημοσίευσή του, και προεδρικού διατάγματος, το οποίο οφείλει να καθορίζει «τα πειθαρχικά παραπτώματα των μελών της Επιτροπής Ανταγωνισμού, την πειθαρχική διαδικασία, και το είδος των επιβαλλόμενων κυρώσεων». Πλήθος είναι ακόμη οι προβλέψεις του νόμου που παραμένουν κενό γράμμα, επιτρέποντας στην Επιτροπή Ανταγωνισμού να έχει μετατραπεί σε εστία ανοχής και συγκάλυψης αλλεπάλληλων φαινομένων νόθευσης του ανταγωνισμού, κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης, κ.ο.κ. Ή, τουλάχιστον, να αφήνεται ανοιχτό το έδαφος για τέτοιες υποψίες όταν κατ’ επανάληψη δεν τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες (για τη δημοσίευση των αποφάσεων στην ιστοσελίδα της Επιτροπής ή στο ΦΕΚ) ή παραβιάζονται συστηματικά, με προκλητικό μάλιστα τρόπο, οι χρονικές προθεσμίες που ορίζει ο νόμος (κατάθεση εισήγησης σε 6 μήνες και λήψη απόφασης σε 14 μήνες). Αναγκαίο να ειπωθεί ότι ο σεβασμός στις παραπάνω ημερομηνίες δεν είναι θέμα τυπολατρίας, αλλά σχετίζεται με τη δυνατότητα όποιου προσέφυγε να προσβάλει μια απόφαση. Για παράδειγμα, όταν μια αθωωτική απόφαση για συγχώνευση εκδίδεται 10 χρόνια μετά, το πιθανότερο είναι τα συμφέροντα που είχαν κινηθεί αρχικά ζητώντας την ακύρωσή της να μην υφίστανται πλέον, ώστε να την αμφισβητήσουν!
Και το παράδειγμα δεν είναι καθόλου υποθετικό… Αρκεί να αναφερθούν ορισμένες μόνο περιπτώσεις που φαίνεται πεντακάθαρα ότι, για την Επιτροπή Ανταγωνισμού, το παιχνίδι παίζεται πάντα στις καθυστερήσεις, στερώντας από το Δημόσιο σημαντικά έσοδα και γλιτώνοντας τις μεγάλες επιχειρήσεις από σοβαρά έξοδα…
Περίπτωση πρώτη: Η Επιτροπή Ανταγωνισμού στις 3 Αυ-γούστου 2009 αποφασίζει να επιβάλει πρόστιμο στις εταιρείες Εθνική Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Γενικών Ασφαλίσεων (13.563.494 ευρώ), στην Αγροτική Ασφαλιστική (5.281.238 ευρώ), στην Interamerican (8.554.851 ευρώ) και στην Groupama-Φσίνιξ (5.119.562 ευρώ). Η απόφαση ακυρώνεται στο Εφετείο, μετά την προσφυγή των ασφαλιστικών εταιρειών και αναπέμπεται στην Επιτροπή Ανταγωνισμού «προκειμένου να εξεταστεί η κρινόμενη υπόθεση εκ νέου». Παρότι η υπόθεση, κατόπιν κλήρωσης, ανατέθηκε σε εισηγήτρια στις 25 Ιουνίου 2014, εισήγηση δεν υπάρχει, με το όριο των 6 μηνών να έχει προ πολλού παρέλθει. Αυτή η καθυστέρηση περιττό να αναφερθεί ότι έχει χαμένους (το Δημόσιο, που περιμένει να εισπράξει 32.519.145 ευρώ) και κερδισμένους (τις ασφαλιστικές εταιρείες…).
Περίπτωση δεύτερη: Στις 12 Φεβρουάριου 2009 εκδίδεται απόφαση της ολομέλειας της Επιτροπής Ανταγωνισμού με βάση την οποία απορρίπτεται, ως μη νόμιμη, αίτηση της Ένωσης Θυμάτων Καρτέλ και Μονοπωλίων, με την επωνυμία Stopcartel, κατά της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών και των μελών της. Η απόφαση αυτή ωστόσο ακυρώνεται από το Εφετείο, με απόφαση που δημοσιεύεται στις 25 Οκτωβρίου 2011. Με την ίδια μάλιστα απόφαση η υπόθεση αναπέμπεται στην Επιτροπή Ανταγωνισμού «προκειμένου να επιληφθεί του θέματος ως καταγγελία». Η Επιτροπή Ανταγωνισμού επομένως όφειλε να είχε αναθέσει την υπόθεση. Τριάμισι χρόνια μετά, δεν έχει κάνει τίποτε, προς μεγάλη χαρά των τραπεζιτών, όπως εύκολα μπορούμε να υποθέσουμε…
Περίπτωση τρίτη: Η γνωμοδότηση για την αγορά τσιμέντου, χωρίς να περιλαμβάνει κάποια καταδικαστική απόφαση παρά μόνο συστάσεις («να καταργηθεί η υποχρέωση χρησιμοποίησης κέντρου διανομής… να απλοποιηθεί η διαδικασία αδειοδότησης», κ.ά.) εκδόθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2013. Στο ΦΕΚ ωστόσο δημοσιεύεται σχεδόν 1,5 χρόνο μετά, στις 2 Μαρτίου 2015. Προς τι αυτή η καθυστέρηση;
Περίπτωση τέταρτη: Στην έκθεση πεπραγμένων του 2013, που παραδόθηκε στην πρόεδρο της Βουλής το 2015 (ναι, με ένα χρόνο καθυστέρηση) μαθαίνουμε πόσο… χρονοβόρα είναι η καθαρογραφή των αποφάσεων όταν πρόκειται για μεγαθήρια της οικονομίας. Διαβάζουμε για παράδειγμα ότι «η Procter £? Gamble έχει εφαρμόσει κατά την υπό εξέταση περίοδο 2003-2011 καταχρηστικές πρακτικές που αποσκοπούσαν στη διατήρηση ή/και ενίσχυση της δεσπόζουσας θέσης της στην αγορά για πάνες μωρών και απέκλεισε έτσι τους ανταγωνιστές της και περιόρισε τις δυνατότητες ανάπτυξής τους». Η δε Αθηναϊκή Ζυθοποιία ΑΕ, θυγατρική της Heineken, έχει εφαρμόσει μια ενιαία, πολύπλευρη και μακρόχρονη πολιτική που στόχευε να αποκλείσει τους ανταγωνιστές της από Horeca αλυσίδες και μικρά σημεία λιανικής πώλησης, καθώς και να περιορίσει τις δυνατότητες ανάπτυξής τους». Ποιο είναι το πρόστιμο που τους επιβλήθηκε για τις παραπάνω βαρύτατες κατηγορίες; Παραμένει άγνωστο, διότι, και στις δύο περιπτώσεις, «εκκρεμεί η καθαρογραφή της απόφασης». Αντίστοιχες περιπτώσεις, όπου η καθαρογραφή της απόφασης καθυστερεί αδικαιολόγητα, υπάρχουν πολλές.
Περίπτωση πέμπτη: Αποφάσεις θετικές, που δημοσιεύονται όμως στο ΦΕΚ ακόμη και 10 χρόνια μετά. Π.χ., η απόφαση για την απόκτηση του επιχειρηματικού τμήματος Συστημάτων Έγχυσης του ομίλου της εταιρείας Distronic από τη Roche εκδίδεται στις 9 Φεβρουάριου 2004 και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 15 Απριλίου 2014. Η απόφαση για την απόκτηση του 100% του μετοχικού κεφαλαίου της Aventis Behring LLC και των θυγατρικών της από την GSL Limited εκδίδεται στις 19 Μαρτίου 2004 και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 15 Απριλίου 2014. Η απόφαση για την απόκτηση από τη Marlin Investment Group της Vivartia εκδίδεται 27 Σεπτεμβρίου 2007 και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 14 Απριλίου 2014. Η απόφαση για την συμφωνία των εταιρειών Antenna TV και Gruner+Jahr για την απόκτηση από την τελευταία του 50% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας Antenna Publications Limited εκδίδεται την 11η Νοεμβρίου 2005, αλλά δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 13 Ιουλίου 2012.
Περίπτωση έκτη (και τελευταία, μεταξύ δεκάδων): Με βάση απόφαση που λαμβάνεται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού στις 12 Νοεμβρίου 2012 και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 20 Ιανουάριου 2014, η ΔΕΠΑ αναλαμβάνει 7 συγκεκριμένες δεσμεύσεις, κατόπιν καταγγελίας της Αλουμινίον ΑΕ. Έκτοτε, το μόνο νεώτερο είναι ένα δελτίο Τύπου, με ημερομηνία 21 Ιουλίου 2014, βάσει του οποίου η ΔΕΠΑ συμμορφώνεται με μία από αυτές τι δεσμεύσεις. Πέραν τούτου, ουδέν νεώτερο, μέχρι στιγμής…
Αλλά είπαμε: Στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, ο χρόνος είναι χρήμα…
Πηγή: Του Λεωνίδα Βατικιώτη – “Unfollow”
ΠΡΕΖΑ TV
23-5-2015
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού με βάση το νόμο ίδρυσής της (3959, αρ. ΦΕΚ 93/20 Απριλίου 2011) λειτουργεί ως ανεξάρτητη αρχή που εποπτεύεται από τον υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Με απόφαση μάλιστα του ίδιου του υπουργού καταρτίζεται κώδικας δεοντολογίας που ρυθμίζει τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων των μελών της Επιτροπής και του προσωπικού της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού. Αυτό ωστόσο δεν έχει συμβεί. Γραφειοκρατική λεπτομέρεια; Καθόλου! Η απουσία σχετικού κώδικα δεοντολογίας αφήνει ελεύθερο το πεδίο για περιπτώσεις κραυγαλέας σύγκρουσης συμφέροντος των μελών της Επιτροπής με ελεγχόμενες επιχειρήσεις και εξωτερικούς συνεργάτες, που θα είχε ενδιαφέρον αν επιχειρούσε κάποιος να τις αποτυπώσει σε χαρτί! Μάλιστα, η ευθύνη δεν βαραίνει το υπουργείο, ούτε τις μέχρι σήμερα πολιτικές του ηγεσίες, καθώς ο νόμος αναφέρει πως ο Κώδικας καταρτίζεται «ύστερα από γνώμη της Επιτροπής Ανταγωνισμού». Η αδιαφορία της να γνωμοδοτήσει σχετικά μέχρι σήμερα μόνο τυχαία δεν είναι…
Η ίδια σκοπιμότητα, της αδυναμίας καταλογισμού ευθυνών, κρύβεται πίσω από την ανυπαρξία Πειθαρχικού Συμβουλίου, παρότι έπρεπε να έχει συγκροτηθεί, όπως προβλέπει ο νόμος, 60 μέρες μετά τη δημοσίευσή του, και προεδρικού διατάγματος, το οποίο οφείλει να καθορίζει «τα πειθαρχικά παραπτώματα των μελών της Επιτροπής Ανταγωνισμού, την πειθαρχική διαδικασία, και το είδος των επιβαλλόμενων κυρώσεων». Πλήθος είναι ακόμη οι προβλέψεις του νόμου που παραμένουν κενό γράμμα, επιτρέποντας στην Επιτροπή Ανταγωνισμού να έχει μετατραπεί σε εστία ανοχής και συγκάλυψης αλλεπάλληλων φαινομένων νόθευσης του ανταγωνισμού, κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης, κ.ο.κ. Ή, τουλάχιστον, να αφήνεται ανοιχτό το έδαφος για τέτοιες υποψίες όταν κατ’ επανάληψη δεν τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες (για τη δημοσίευση των αποφάσεων στην ιστοσελίδα της Επιτροπής ή στο ΦΕΚ) ή παραβιάζονται συστηματικά, με προκλητικό μάλιστα τρόπο, οι χρονικές προθεσμίες που ορίζει ο νόμος (κατάθεση εισήγησης σε 6 μήνες και λήψη απόφασης σε 14 μήνες). Αναγκαίο να ειπωθεί ότι ο σεβασμός στις παραπάνω ημερομηνίες δεν είναι θέμα τυπολατρίας, αλλά σχετίζεται με τη δυνατότητα όποιου προσέφυγε να προσβάλει μια απόφαση. Για παράδειγμα, όταν μια αθωωτική απόφαση για συγχώνευση εκδίδεται 10 χρόνια μετά, το πιθανότερο είναι τα συμφέροντα που είχαν κινηθεί αρχικά ζητώντας την ακύρωσή της να μην υφίστανται πλέον, ώστε να την αμφισβητήσουν!
Και το παράδειγμα δεν είναι καθόλου υποθετικό… Αρκεί να αναφερθούν ορισμένες μόνο περιπτώσεις που φαίνεται πεντακάθαρα ότι, για την Επιτροπή Ανταγωνισμού, το παιχνίδι παίζεται πάντα στις καθυστερήσεις, στερώντας από το Δημόσιο σημαντικά έσοδα και γλιτώνοντας τις μεγάλες επιχειρήσεις από σοβαρά έξοδα…
Περίπτωση πρώτη: Η Επιτροπή Ανταγωνισμού στις 3 Αυ-γούστου 2009 αποφασίζει να επιβάλει πρόστιμο στις εταιρείες Εθνική Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Γενικών Ασφαλίσεων (13.563.494 ευρώ), στην Αγροτική Ασφαλιστική (5.281.238 ευρώ), στην Interamerican (8.554.851 ευρώ) και στην Groupama-Φσίνιξ (5.119.562 ευρώ). Η απόφαση ακυρώνεται στο Εφετείο, μετά την προσφυγή των ασφαλιστικών εταιρειών και αναπέμπεται στην Επιτροπή Ανταγωνισμού «προκειμένου να εξεταστεί η κρινόμενη υπόθεση εκ νέου». Παρότι η υπόθεση, κατόπιν κλήρωσης, ανατέθηκε σε εισηγήτρια στις 25 Ιουνίου 2014, εισήγηση δεν υπάρχει, με το όριο των 6 μηνών να έχει προ πολλού παρέλθει. Αυτή η καθυστέρηση περιττό να αναφερθεί ότι έχει χαμένους (το Δημόσιο, που περιμένει να εισπράξει 32.519.145 ευρώ) και κερδισμένους (τις ασφαλιστικές εταιρείες…).
Περίπτωση δεύτερη: Στις 12 Φεβρουάριου 2009 εκδίδεται απόφαση της ολομέλειας της Επιτροπής Ανταγωνισμού με βάση την οποία απορρίπτεται, ως μη νόμιμη, αίτηση της Ένωσης Θυμάτων Καρτέλ και Μονοπωλίων, με την επωνυμία Stopcartel, κατά της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών και των μελών της. Η απόφαση αυτή ωστόσο ακυρώνεται από το Εφετείο, με απόφαση που δημοσιεύεται στις 25 Οκτωβρίου 2011. Με την ίδια μάλιστα απόφαση η υπόθεση αναπέμπεται στην Επιτροπή Ανταγωνισμού «προκειμένου να επιληφθεί του θέματος ως καταγγελία». Η Επιτροπή Ανταγωνισμού επομένως όφειλε να είχε αναθέσει την υπόθεση. Τριάμισι χρόνια μετά, δεν έχει κάνει τίποτε, προς μεγάλη χαρά των τραπεζιτών, όπως εύκολα μπορούμε να υποθέσουμε…
Περίπτωση τρίτη: Η γνωμοδότηση για την αγορά τσιμέντου, χωρίς να περιλαμβάνει κάποια καταδικαστική απόφαση παρά μόνο συστάσεις («να καταργηθεί η υποχρέωση χρησιμοποίησης κέντρου διανομής… να απλοποιηθεί η διαδικασία αδειοδότησης», κ.ά.) εκδόθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2013. Στο ΦΕΚ ωστόσο δημοσιεύεται σχεδόν 1,5 χρόνο μετά, στις 2 Μαρτίου 2015. Προς τι αυτή η καθυστέρηση;
Περίπτωση τέταρτη: Στην έκθεση πεπραγμένων του 2013, που παραδόθηκε στην πρόεδρο της Βουλής το 2015 (ναι, με ένα χρόνο καθυστέρηση) μαθαίνουμε πόσο… χρονοβόρα είναι η καθαρογραφή των αποφάσεων όταν πρόκειται για μεγαθήρια της οικονομίας. Διαβάζουμε για παράδειγμα ότι «η Procter £? Gamble έχει εφαρμόσει κατά την υπό εξέταση περίοδο 2003-2011 καταχρηστικές πρακτικές που αποσκοπούσαν στη διατήρηση ή/και ενίσχυση της δεσπόζουσας θέσης της στην αγορά για πάνες μωρών και απέκλεισε έτσι τους ανταγωνιστές της και περιόρισε τις δυνατότητες ανάπτυξής τους». Η δε Αθηναϊκή Ζυθοποιία ΑΕ, θυγατρική της Heineken, έχει εφαρμόσει μια ενιαία, πολύπλευρη και μακρόχρονη πολιτική που στόχευε να αποκλείσει τους ανταγωνιστές της από Horeca αλυσίδες και μικρά σημεία λιανικής πώλησης, καθώς και να περιορίσει τις δυνατότητες ανάπτυξής τους». Ποιο είναι το πρόστιμο που τους επιβλήθηκε για τις παραπάνω βαρύτατες κατηγορίες; Παραμένει άγνωστο, διότι, και στις δύο περιπτώσεις, «εκκρεμεί η καθαρογραφή της απόφασης». Αντίστοιχες περιπτώσεις, όπου η καθαρογραφή της απόφασης καθυστερεί αδικαιολόγητα, υπάρχουν πολλές.
Περίπτωση πέμπτη: Αποφάσεις θετικές, που δημοσιεύονται όμως στο ΦΕΚ ακόμη και 10 χρόνια μετά. Π.χ., η απόφαση για την απόκτηση του επιχειρηματικού τμήματος Συστημάτων Έγχυσης του ομίλου της εταιρείας Distronic από τη Roche εκδίδεται στις 9 Φεβρουάριου 2004 και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 15 Απριλίου 2014. Η απόφαση για την απόκτηση του 100% του μετοχικού κεφαλαίου της Aventis Behring LLC και των θυγατρικών της από την GSL Limited εκδίδεται στις 19 Μαρτίου 2004 και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 15 Απριλίου 2014. Η απόφαση για την απόκτηση από τη Marlin Investment Group της Vivartia εκδίδεται 27 Σεπτεμβρίου 2007 και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 14 Απριλίου 2014. Η απόφαση για την συμφωνία των εταιρειών Antenna TV και Gruner+Jahr για την απόκτηση από την τελευταία του 50% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας Antenna Publications Limited εκδίδεται την 11η Νοεμβρίου 2005, αλλά δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 13 Ιουλίου 2012.
Περίπτωση έκτη (και τελευταία, μεταξύ δεκάδων): Με βάση απόφαση που λαμβάνεται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού στις 12 Νοεμβρίου 2012 και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ στις 20 Ιανουάριου 2014, η ΔΕΠΑ αναλαμβάνει 7 συγκεκριμένες δεσμεύσεις, κατόπιν καταγγελίας της Αλουμινίον ΑΕ. Έκτοτε, το μόνο νεώτερο είναι ένα δελτίο Τύπου, με ημερομηνία 21 Ιουλίου 2014, βάσει του οποίου η ΔΕΠΑ συμμορφώνεται με μία από αυτές τι δεσμεύσεις. Πέραν τούτου, ουδέν νεώτερο, μέχρι στιγμής…
Αλλά είπαμε: Στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, ο χρόνος είναι χρήμα…
Πηγή: Του Λεωνίδα Βατικιώτη – “Unfollow”
ΠΡΕΖΑ TV
23-5-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου