Οδοιπορικό στα σύνορα με την ΠΓΔΜ
Τα παιδιά θύματα, τα παιδιά της Συρίας, του Αφγανιστάν, «τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» σφαγιάζονται για δεύτερη φορά. Αυτή τη φορά μπροστά στα μάτια μας, στην καρδιά της Ευρώπης. Ενα ποτάμι εξαθλιωμένων ψυχών, η οδύσσεια των προσφύγων. Η μεγάλη φυγή προς την Ευρώπη, που η τιμωρητική στάση της οδηγεί στον εξευτελισμό, στην ωμή βία, στη ληστεία, στην ομηρία απροστάτευτων ψυχών δίχως έλεος, στα νύχια της μαφίας.
Τους τελευταίους 10 μήνες, το ποσό των χρημάτων που πέφτει στα χέρια της μαφίας από την εκμετάλλευση των προσφύγων μόνο από το πέρασμα μετά την Ειδομένη μπορεί να ανέρχεται ώς και τα 500.000 ευρώ καθημερινά. Η ελληνική κυβέρνηση πλέον απαγορεύει τη μετακίνηση των προσφύγων με οποιοδήποτε μέσο μαζικής μεταφοράς, οδηγώντας σε απάνθρωπες οδοιπορίες δεκάδες εκατοντάδες πρόσφυγες.
Σχεδόν καθημερινά εικόνες ντροπής μάς θυμίζουν άλλες εποχές, με τις πορείες θανάτου που έχουμε βιώσει τόσο οι Ελληνες κατά την ανταλλαγή πληθυσμών όσο και οι Γερμανοί μετά το τέλος του πολέμου, όταν εγκατέλειπαν τις εστίες τους από την Τρανσιλβανία και την Πολωνία ως πρόσφυγες.
Λιπόθυμοι παντού!
Οι πρόσφυγες οδοιπορούν 75 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στην Ειδομένη. Από το τόσο περπάτημα καίνε τους μυς τους, είναι επικίνδυνο να πάθουν ραβδομυόλυση, πάθηση επικίνδυνη για τη ζωή τους, αφού προκαλεί ανακοπή και νεφρική ανεπάρκεια. Αυτό είναι φρικτό, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες. Καθημερινά μαζεύουμε λιπόθυμο κόσμο από αφυδάτωση στους επαρχιακούς δρόμους και στα χωράφια.
Ολο και πιο πολύ συγκεντρώνεται στην περιοχή μας η μαφία, έχοντας ασυλία από την αδράνεια της Ευρώπης. Κάθε απαγόρευση των αρχών στέλνει τους πρόσφυγες όλο και πιο πολύ στην αγκαλιά των δουλεμπόρων. Αν οι Σύροι δεν πληρώσουν χρήματα στους διακινητές, τότε τον λόγο έχουν οι εγκληματικές συμμορίες, που θα φροντίσουν να πάρουν τα χρήματα με κάθε ειδεχθή τρόπο, ακόμα και με χρήση ωμής βίας, που παρά πολλές φορές οδηγεί ακόμη και σε μαζικές ομηρίες προσφύγων.
Οι πρόσφυγες που πέρασαν και περνούν καθημερινά από την Ειδομένη, με προορισμό την Ευρώπη, βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο, τα καθημερινά περιστατικά βίας που εκτυλίσσονται στη μεθοριακή γραμμή έχουν οδηγήσει τους Σύρους πρόσφυγες σε αυτοάμυνα. Τα γκρουπ που περνούν πλέον γίνονται μικροί στρατοί, που φτάνουν πολλές φορές και τα 300 άτομα, ώστε να προστατεύσουν τις οικογένειές τους και τους εαυτούς τους από τις συμμορίες που δρουν στο έδαφος της ΠΓΔΜ. Μαζεύουν ραβδιά και πέτρες, οπλίζονται με θάρρος...
Εδώ και καιρό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά οι πρόσφυγες αφηγούνται τα περιστατικά βίας που υφίστανται. Ακολουθεί μια τέτοια περίπτωση, στην οποία ήμουν αυτόπτης μάρτυς...
Ο Αμπουραχμάντ είναι ένας νέος 23 ετών που έμεινε ανάπηρος από σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή. Το μεσημέρι κάποιοι Σύροι πρόσφυγες μπήκαν στο χωριό μου στο Πολύκαστρο και ζητούσαν βοήθεια, κόντευαν να πάθουν αφυδάτωση από την εξαντλητική πορεία των 75 χιλιομέτρων από Θεσσαλονίκη προς Ειδομένη. Οι φίλοι του τον μετέφεραν στα χέρια μέσα από τα χωράφια. Η ομάδα τους ήταν 34 άτομα.
Μετά τις τρεις τη νύχτα, τηλεφώνησαν και ούρλιαζαν για ιατρική βοήθεια και προστασία από επίθεση της μαφίας. Ειδοποίησα αμέσως την ελληνική αστυνομία για να γίνει επέμβαση στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, μαζί μου ήταν και δημοσιογράφοι από τη Le Monde. Φτάσαμε στα σύνορα στις 4 το πρωί. Μπήκαμε στο δάσος με φακούς, αυτό που έβλεπα με τρόμαζε και με έθλιβε ως άνθρωπο, εκείνοι που βοηθήσαμε κάποιες ώρες πριν, έβγαιναν από το δάσος μες στα αίματα, χτυπημένοι πολύ άσχημα, υποβασταζόμενοι και τρομαγμένοι.
Δεν υπήρξε έλεος ούτε για τον ανάπηρο Αμπουραχμάντ. Μεταφέραμε εσπευσμένα 11 άτομα στο Κέντρο Υγείας του Πολυκάστρου και 4 σοβαρά τραυματισμένους στο Γενικό Νοσοκομείο του Κιλκίς, μαζί και τον Αμπουραχμάντ. Κινδύνευαν οι νεφροί του. Οταν συνήλθαμε όλοι από το σοκ, μας περιέγραψαν τι έγινε:
«Αφού περπατήσαμε κάποια χιλιόμετρα στην ΠΓΔΜ, μας σταμάτησε η αστυνομία ανάβοντας τους προβολείς των περιπολικών. Ηταν στα 10-15 μετρά μακριά μας, μείναμε ακίνητοι και από πίσω μας δίχως να τους δούμε μας επετίθεντο 120-150 άτομα. Mας χτυπούσαν και μας λήστευαν μπροστά στην αστυνομία της ΠΓΔΜ. Εκλιπαρούσαμε, παλεύαμε. Καμιά αντίδραση των αρχών».
Στις κοινές περιπολίες αστυνομικών από τη Γερμανία, που ήταν εκεί για κάποιο διάστημα, από την πλευρά της ΠΓΔΜ στην ουδέτερη ζώνη κατά τον μήνα Μάρτιο -όπως μαρτυρούν οι Αφγανοί πρόσφυγες- οι Γερμανοί αστυνομικοί δεν είδαν κανένα από τα δεκάδες περιστατικά βίας;
Ο δρόμος για την Ευρώπη «πνίγει» την ελπίδα, από την αδρανοποίηση πολλών χωρών για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Καθημερινά εδώ και δέκα μήνες πέφτουν θύματα ανελέητης βίας και ματώνει το πέρασμά τους μετά τη συνοριογραμμή, από την Ελλάδα προς την ΠΓΔΜ και μετά στην Ουγγαρία.
♦ Αναλυτικά το οδοιπορικό στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα.
Συντάκτης:
Βασίλης Τσαρτσάνης
Επιμέλεια: Γιάννης Νικολαΐδης / Μετάφραση: Δωροθέα Βακάλη / Φωτογραφία-επεξεργασία: Βασίλης Τσαρτσάνης, Γιώργος Γεωργαλίδης
ΠΡΕΖΑ TV
23-6-2015
Τα παιδιά θύματα, τα παιδιά της Συρίας, του Αφγανιστάν, «τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» σφαγιάζονται για δεύτερη φορά. Αυτή τη φορά μπροστά στα μάτια μας, στην καρδιά της Ευρώπης. Ενα ποτάμι εξαθλιωμένων ψυχών, η οδύσσεια των προσφύγων. Η μεγάλη φυγή προς την Ευρώπη, που η τιμωρητική στάση της οδηγεί στον εξευτελισμό, στην ωμή βία, στη ληστεία, στην ομηρία απροστάτευτων ψυχών δίχως έλεος, στα νύχια της μαφίας.
Τους τελευταίους 10 μήνες, το ποσό των χρημάτων που πέφτει στα χέρια της μαφίας από την εκμετάλλευση των προσφύγων μόνο από το πέρασμα μετά την Ειδομένη μπορεί να ανέρχεται ώς και τα 500.000 ευρώ καθημερινά. Η ελληνική κυβέρνηση πλέον απαγορεύει τη μετακίνηση των προσφύγων με οποιοδήποτε μέσο μαζικής μεταφοράς, οδηγώντας σε απάνθρωπες οδοιπορίες δεκάδες εκατοντάδες πρόσφυγες.
Σχεδόν καθημερινά εικόνες ντροπής μάς θυμίζουν άλλες εποχές, με τις πορείες θανάτου που έχουμε βιώσει τόσο οι Ελληνες κατά την ανταλλαγή πληθυσμών όσο και οι Γερμανοί μετά το τέλος του πολέμου, όταν εγκατέλειπαν τις εστίες τους από την Τρανσιλβανία και την Πολωνία ως πρόσφυγες.
Λιπόθυμοι παντού!
Οι πρόσφυγες οδοιπορούν 75 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στην Ειδομένη. Από το τόσο περπάτημα καίνε τους μυς τους, είναι επικίνδυνο να πάθουν ραβδομυόλυση, πάθηση επικίνδυνη για τη ζωή τους, αφού προκαλεί ανακοπή και νεφρική ανεπάρκεια. Αυτό είναι φρικτό, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες. Καθημερινά μαζεύουμε λιπόθυμο κόσμο από αφυδάτωση στους επαρχιακούς δρόμους και στα χωράφια.
Ολο και πιο πολύ συγκεντρώνεται στην περιοχή μας η μαφία, έχοντας ασυλία από την αδράνεια της Ευρώπης. Κάθε απαγόρευση των αρχών στέλνει τους πρόσφυγες όλο και πιο πολύ στην αγκαλιά των δουλεμπόρων. Αν οι Σύροι δεν πληρώσουν χρήματα στους διακινητές, τότε τον λόγο έχουν οι εγκληματικές συμμορίες, που θα φροντίσουν να πάρουν τα χρήματα με κάθε ειδεχθή τρόπο, ακόμα και με χρήση ωμής βίας, που παρά πολλές φορές οδηγεί ακόμη και σε μαζικές ομηρίες προσφύγων.
Οι πρόσφυγες που πέρασαν και περνούν καθημερινά από την Ειδομένη, με προορισμό την Ευρώπη, βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο, τα καθημερινά περιστατικά βίας που εκτυλίσσονται στη μεθοριακή γραμμή έχουν οδηγήσει τους Σύρους πρόσφυγες σε αυτοάμυνα. Τα γκρουπ που περνούν πλέον γίνονται μικροί στρατοί, που φτάνουν πολλές φορές και τα 300 άτομα, ώστε να προστατεύσουν τις οικογένειές τους και τους εαυτούς τους από τις συμμορίες που δρουν στο έδαφος της ΠΓΔΜ. Μαζεύουν ραβδιά και πέτρες, οπλίζονται με θάρρος...
Εδώ και καιρό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά οι πρόσφυγες αφηγούνται τα περιστατικά βίας που υφίστανται. Ακολουθεί μια τέτοια περίπτωση, στην οποία ήμουν αυτόπτης μάρτυς...
Ο Αμπουραχμάντ είναι ένας νέος 23 ετών που έμεινε ανάπηρος από σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή. Το μεσημέρι κάποιοι Σύροι πρόσφυγες μπήκαν στο χωριό μου στο Πολύκαστρο και ζητούσαν βοήθεια, κόντευαν να πάθουν αφυδάτωση από την εξαντλητική πορεία των 75 χιλιομέτρων από Θεσσαλονίκη προς Ειδομένη. Οι φίλοι του τον μετέφεραν στα χέρια μέσα από τα χωράφια. Η ομάδα τους ήταν 34 άτομα.
Μετά τις τρεις τη νύχτα, τηλεφώνησαν και ούρλιαζαν για ιατρική βοήθεια και προστασία από επίθεση της μαφίας. Ειδοποίησα αμέσως την ελληνική αστυνομία για να γίνει επέμβαση στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, μαζί μου ήταν και δημοσιογράφοι από τη Le Monde. Φτάσαμε στα σύνορα στις 4 το πρωί. Μπήκαμε στο δάσος με φακούς, αυτό που έβλεπα με τρόμαζε και με έθλιβε ως άνθρωπο, εκείνοι που βοηθήσαμε κάποιες ώρες πριν, έβγαιναν από το δάσος μες στα αίματα, χτυπημένοι πολύ άσχημα, υποβασταζόμενοι και τρομαγμένοι.
Δεν υπήρξε έλεος ούτε για τον ανάπηρο Αμπουραχμάντ. Μεταφέραμε εσπευσμένα 11 άτομα στο Κέντρο Υγείας του Πολυκάστρου και 4 σοβαρά τραυματισμένους στο Γενικό Νοσοκομείο του Κιλκίς, μαζί και τον Αμπουραχμάντ. Κινδύνευαν οι νεφροί του. Οταν συνήλθαμε όλοι από το σοκ, μας περιέγραψαν τι έγινε:
«Αφού περπατήσαμε κάποια χιλιόμετρα στην ΠΓΔΜ, μας σταμάτησε η αστυνομία ανάβοντας τους προβολείς των περιπολικών. Ηταν στα 10-15 μετρά μακριά μας, μείναμε ακίνητοι και από πίσω μας δίχως να τους δούμε μας επετίθεντο 120-150 άτομα. Mας χτυπούσαν και μας λήστευαν μπροστά στην αστυνομία της ΠΓΔΜ. Εκλιπαρούσαμε, παλεύαμε. Καμιά αντίδραση των αρχών».
Στις κοινές περιπολίες αστυνομικών από τη Γερμανία, που ήταν εκεί για κάποιο διάστημα, από την πλευρά της ΠΓΔΜ στην ουδέτερη ζώνη κατά τον μήνα Μάρτιο -όπως μαρτυρούν οι Αφγανοί πρόσφυγες- οι Γερμανοί αστυνομικοί δεν είδαν κανένα από τα δεκάδες περιστατικά βίας;
Ο δρόμος για την Ευρώπη «πνίγει» την ελπίδα, από την αδρανοποίηση πολλών χωρών για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Καθημερινά εδώ και δέκα μήνες πέφτουν θύματα ανελέητης βίας και ματώνει το πέρασμά τους μετά τη συνοριογραμμή, από την Ελλάδα προς την ΠΓΔΜ και μετά στην Ουγγαρία.
♦ Αναλυτικά το οδοιπορικό στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα.
Συντάκτης:
Βασίλης Τσαρτσάνης
Επιμέλεια: Γιάννης Νικολαΐδης / Μετάφραση: Δωροθέα Βακάλη / Φωτογραφία-επεξεργασία: Βασίλης Τσαρτσάνης, Γιώργος Γεωργαλίδης
23-6-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου