Μοιάζει με σεισμό, τόσο δυνατό σαν να μετακινήθηκαν όλες οι πλάκες της Γης. Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση υπογράφει Μνημόνιο μία μόλις εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα και το «όχι» του λαού, όταν η χώρα βρισκόταν αντιμέτωπη με το δίλημμα υποταγή ή χάος.
Μετά από ατελείωτα μερόνυχτα αγρύπνιας, μετά την αγωνία, μετά τους πολλαπλούς εκ-βιασμούς, μετά την αναμέτρηση του καθενός με τον εαυτό του, ο επίλογος που γράφτηκε στις Βρυξέλλες πυροδοτεί ένα νέο δράμα.
Μια ολόκληρη εποχή τελειώνει με κρότο και μέσα σε πολλούς λυγμούς: η Ευρώπη όπως την ξέραμε, η Αριστερά όπως την ξέραμε, η Ελλάδα όπως την ξέραμε τελείωσαν.
Τι απέγινε η οργή εκείνων που ψήφισαν «όχι»;
Τι απέγινε ο τρόμος εκείνων που ψήφισαν «ναι»;
Το μόνο σίγουρο είναι πως πια όλοι με όλους πρέπει να συστηθούμε ξανά.
«Ψήφισα “ναι” στο δημοψήφισμα, παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να επιχαίρω σήμερα, ούτε να κουνάω το δάχτυλο λέγοντας “σας τα έλεγα εγώ”» λέει η Νίκη. «Η Ευρώπη όπως την ξέραμε, το κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι, τελείωσε χθες. Υπέβαλαν την Ελλάδα σε μια άκρως ταπεινωτική διαδικασία και την έχουν αλυσοδέσει χωρίς καμία προοπτική. Είμαι συγκλονισμένη».
«Ψήφισα “όχι” κι αναρωτιέμαι γιατί ψήφισα. Αυτό είναι πραξικόπημα κι έχει την υπογραφή της αριστερής κυβέρνησης», λέει ο Γιώργος. «Είναι μια ήττα βαρύτερη από της Βάρκιζας. Δεν το αντέχω, ντρέπομαι».
«Ντροπή και να αναφέρετε τη Βάρκιζα!» λέει η Μαρία. «Επί ένα 6μηνο απομονώνονται συστηματικά στο κόμμα όσοι μιλάνε για σχεδιασμό εξόδου, κι οι πιο πολλοί το κάνετε τουμπεκί. Τι κλαίτε σήμερα και μας έχετε μπουκώσει στο έντεχνο και την ποίηση; Σηκωθείτε τώρα απ’ το χαρτομάντιλο και δώστε καμιά μάχη να μην πεταχτούν οι σύντροφοι που θα ψηφίσουν “όχι”. Απαιτήστε σχέδιο εξόδου. Δεν είναι ώρα για μνημόσυνα. Δεν περισσεύει κανείς, πρέπει όλοι να μπούμε στη μάχη που θα δώσει η Αριστερά (θα δούμε ποια) για τη ρήξη και την ανατροπή».
«Αυτό δεν είναι Βάρκιζα», υπερθεματίζει η Πηνελόπη. «Τι σχέση έχει ο πόνος των μαχητών του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν την Ελλάδα και μετά προδόθηκαν; Δεν ήσασταν ποτέ επαναστάτες κι ούτε κάνατε καμία ρήξη – ούτε τις Σκουριές δεν κλείσατε! Γιατί κλαψουρίζετε σήμερα; Απλώς σας τέλειωσαν οι ψευδαισθήσεις! Εκείνος ο μαυροσκούφης του Αρη που φωτογραφιζόταν με τον Τσίπρα τι να λέει άραγε σήμερα; Εκείνοι οι 200 της Καισαριανής; Θα τρίζουν τα κόκαλά τους».
«Σε πολύ λίγο θα ξαναμπούν κάγκελα στη Βουλή και θα τρώμε πάλι ξύλο. Αραγε τα ΜΑΤ της Αριστεράς θα μας χτυπάνε πιο γλυκά;» αναρωτιέται ο Στέφανος. «Ψυχραιμία, δεν θα είναι το ίδιο», αντιτείνει η Χρύσα. «Η κυβέρνηση οδηγήθηκε σ’ αυτή τη συμφωνία γιατί δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική. Πιστεύετε ότι την υπέγραψαν ελαφρά τη καρδία; Ας τους δώσουμε χρόνο, είμαι σίγουρη ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα για τους ασθενέστερους».
«Μάχη από μέσα»
«Επειδή είμαστε αριστεροί μπορούμε να κάνουμε και θυσίες», συμπληρώνει ο Κώστας. «Δεν θα πέφταμε στην παγίδα της Γερμανίας για να πεταχτεί η χώρα έξω και να καταστραφεί. Θα δώσουμε τη μάχη από μέσα και θα την κερδίσουμε».
«Θυμώνω όταν βλέπω εμάς τους ίδιους να υιοθετούμε τη βασική αρχή του δόγματος του σοκ “δεν υπήρχε άλλη επιλογή (σ.σ.: αναφέρεται ως πολιτική ΤΙΝΑ, There is No Alternative)”, λέει ο Θωμάς. «Πότε αλήθεια το κατάλαβε αυτό η κυβέρνηση; Πριν ή μετά τις εκλογές του Γενάρη; Πριν ή μετά τις 20/2; Πριν ή μετά το δημοψήφισμα; Κι ακόμα περισσότερο θυμώνω όταν μου λένε κατάμουτρα ότι η άλλη μου επιλογή ήταν το γκρέξιτ. Τότε γιατί κάνατε το δημοψήφισμα; Για να μας φέρετε μια συμφωνία χειρότερη από κάθε προηγούμενη»;
Στον αντίποδα είναι η συλλογιστική της Δώρας: «Θεωρώ χρήσιμο το δημοψήφισμα, ήταν ένα όπλο στα χέρια του πρωθυπουργού ο οποίος αποκάλυψε τις πραγματικές προθέσεις της Γερμανίας, έχτισε συμμαχία με τη Γαλλία, προκάλεσε κύμα διεθνούς αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό. Αυτή η συμφωνία θα αποδειχθεί πύρρειος νίκη της Γερμανίας· έχει αρχίσει να ξηλώνεται η ηγεμονία της. Αλλάζει η Ευρώπη και θα ήταν κρίμα να είμαστε εκτός της επόμενης μέρας».
«Κι ο λαός; Εκατομμύρια ΟΧΙ δυνάμωσαν τη φωνή τους. Ουρλιάζουν πλέον», λέει η Ανθή. «Κάποιοι μένουμε στο νοίκι, τι θα κάνουμε όταν δεν θα μας περισσεύει πια όχι για ένα, αλλά για δύο και τρία και περισσότερα νοίκια; Τι θα κάνουμε όταν θα κάνουν έξωση στους γείτονες, βγάζοντας στο σφυρί το σπίτι τους; Τι θα κάνουμε με τον “εκσυγχρονισμό των απολύσεων”, όταν οικογενειακώς θα είμαστε πλέον στην ανεργία κι όταν κάποιοι που ακόμα δουλεύουν θα ζουν τους δικούς τους με 250 ευρώ τον μήνα; Τι θα κάνουμε όταν τα μαυροφορεμένα με τις σβάστικες, που κυκλοφορούσαν χθες με έπαρση, αμολήσουν τα τάγματα εφόδου; Θα πανηγυρίζουμε για το… “agreekment”; ΟΧΙ. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο».
«Εκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε», λέει η Δέσποινα. «Θα βρει τρόπο να προστατέψει τις κατώτερες τάξεις και θα δώσει μάχη κατά της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής. Εχω εμπιστοσύνη στον πρωθυπουργό που πάλεψε ανηλεώς. Δεν θα μπορούσε να πάρει την ευθύνη να χρεοκοπήσει τη χώρα, δεν είχε αυτήν την εντολή».
«Δεν έχω πια καμία εμπιστοσύνη σ’ αυτόν τον λαοπλάνο που πήρε το “όχι” μας και το έκανε κουρελόχαρτο», λέει η Γεωργία. «Δεν του δώσαμε εντολή να παραδώσει τη χώρα και τα παιδιά μας στους δανειστές».
Η Νίκη είναι ενθουσιασμένη με τον πρωθυπουργό. Πριν από λίγες μέρες διαδήλωνε υπέρ του «Ναι»: «Φοβόμουν πως ο πρωθυπουργός θα διάλεγε το κόμμα του από την πατρίδα μας. Ευτυχώς δεν το έκανε και ξέρω πόσο μεγάλη θυσία είναι αυτό, να αποκόπτεσαι από την ίδια τη μήτρα που σε γέννησε. Τον εκτιμώ βαθύτατα τώρα πια. Και θλίβομαι πάρα πολύ για την εικόνα αυτής της Ευρώπης. Μαζί θα την αλλάξουμε».
Το σχόλιο του Βασίλη είναι σαν να απαντάει στα λόγια της Νίκης: «Τώρα, Αλέξη, δεν έχεις ανάγκη τη δική μας στήριξη, μπορείς να στηριχτείς στα παιδιά από το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. Εμείς θα είμαστε τα βαρίδια στη νέα σου λαμπρή πορεία στην… ωριμότητα!».
«Αργός θάνατος»
«Δεν θέλω να πω βαριές κουβέντες. Η Αριστερά σε ώρες κρίσης με μεγάλη ευκολία αλληλοκατηγορείται για προδοσία», λέει ο 70χρονος Στέλιος. «Ωστόσο, θα μείνει για πάντα πάνω μας η ρετσινιά πως εμείς υπογράψαμε το αγριότερο μνημόνιο κι ότι ενταφιάσαμε την εθνική κυριαρχία. Είμαι σε κατάσταση σοκ».
«Οι επιλογές ήταν δύο κι οι δυο ήταν τραγικές», λέει ο 65χρονος Αντώνης. «Ή ακαριαίος θάνατος ή αργός θάνατος. Ηταν απολύτως βέβαιο πως οι ευρωπαϊκές ελίτ θα πολεμούσαν μέχρι τέλους μια αριστερή κυβέρνηση. Τελικά την εξόντωσαν μεταλλάσσοντάς την. Η ευθύνη για το αποτέλεσμα μας βαραίνει όλους. Δεν είχαμε εναλλακτικό σχέδιο, δεν είχαμε ετοιμαστεί για πόλεμο, δεν είχαμε ετοιμάσει τον κόσμο για σκληρές μάχες.
»Ντρέπομαι και λυπάμαι. Γι’ αυτούς τους λόγους δεν μπορώ τώρα να κουνήσω το δάχτυλο στον πρωθυπουργό. Δεν φταίει εκείνος που μπήκε στο Κολοσσαίο και τον ξέσκισαν τα θηρία. Φταίει κι εκείνος κι όλοι μας που τόσους μήνες δεν βλέπαμε ότι οι Βρυξέλλες είναι αρένα και προσπαθούσαμε να πείσουμε τα θηρία με επιχειρήματα».
Αναλόγως πολωμένο είναι το κλίμα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σταχυολογούμε:
•«Είμαστε κάθε λέξη από τον Επιτάφιο αυτής της χώρας».
•«Δεν είναι “πραξικόπημα”, είναι ολοκληρωτική και άνευ όρων παράδοση».
•«Είναι από τις πιο συντριπτικές ήττες της Αριστεράς στη μεταπολεμική Ευρώπη».
Κι από την άλλη πλευρά:
•«Ξεκινήσαμε όλοι μαζί, συνεχίζουμε όσοι θέλουν. Στηρίζουμε την κυβέρνησή μας, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα».
•«Αν ο Τσίπρας βρει το θάρρος να προχωρήσει στη μεταμόρφωση της χώρας προς μια δυτική αστική δημοκρατία, τόσο περισσότερους υποστηρικτές θα βρίσκει μεταξύ ημών που στεκόμαστε ώς τώρα αποκλειστικά επικριτικά απέναντί του».
«Ζούμε μια νέα αρχή, το πολιτικό σύστημα ωρίμασε, οι πολιτικοί έγιναν πιο υπεύθυνοι», υποστηρίζει ο Ορέστης. «Χρειάστηκε να πληρώσουμε βαρύ τίμημα, αλλά θα τα καταφέρουμε».
«Εχει έρθει ο κόσμος ανάποδα και θα μας πάρει καιρό να το συνειδητοποιήσουμε», αντιλέγει η Μαλβίνα. «Ζούμε αλλεπάλληλους θανάτους. Μέσα σε ένα εξάμηνο η ελπίδα ήρθε, είδε και απήλθε. Τώρα πρέπει να προσπαθήσουμε να σταθούμε στα πόδια μας μετά από αυτή τη ματαίωση. Ο αγώνας δεν τελείωσε, θα συνεχίσουμε μέχρι να πάρουμε πίσω τη χώρα και τις ζωές μας».
Πηγή: Ντίνα Δασκαλοπούλου – «Εφημερίδα των Συντακτών»
ΠΡΕΖΑ TV
18-7-2015
Μετά από ατελείωτα μερόνυχτα αγρύπνιας, μετά την αγωνία, μετά τους πολλαπλούς εκ-βιασμούς, μετά την αναμέτρηση του καθενός με τον εαυτό του, ο επίλογος που γράφτηκε στις Βρυξέλλες πυροδοτεί ένα νέο δράμα.
Μια ολόκληρη εποχή τελειώνει με κρότο και μέσα σε πολλούς λυγμούς: η Ευρώπη όπως την ξέραμε, η Αριστερά όπως την ξέραμε, η Ελλάδα όπως την ξέραμε τελείωσαν.
Τι απέγινε η οργή εκείνων που ψήφισαν «όχι»;
Τι απέγινε ο τρόμος εκείνων που ψήφισαν «ναι»;
Το μόνο σίγουρο είναι πως πια όλοι με όλους πρέπει να συστηθούμε ξανά.
«Ψήφισα “ναι” στο δημοψήφισμα, παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να επιχαίρω σήμερα, ούτε να κουνάω το δάχτυλο λέγοντας “σας τα έλεγα εγώ”» λέει η Νίκη. «Η Ευρώπη όπως την ξέραμε, το κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι, τελείωσε χθες. Υπέβαλαν την Ελλάδα σε μια άκρως ταπεινωτική διαδικασία και την έχουν αλυσοδέσει χωρίς καμία προοπτική. Είμαι συγκλονισμένη».
«Ψήφισα “όχι” κι αναρωτιέμαι γιατί ψήφισα. Αυτό είναι πραξικόπημα κι έχει την υπογραφή της αριστερής κυβέρνησης», λέει ο Γιώργος. «Είναι μια ήττα βαρύτερη από της Βάρκιζας. Δεν το αντέχω, ντρέπομαι».
«Ντροπή και να αναφέρετε τη Βάρκιζα!» λέει η Μαρία. «Επί ένα 6μηνο απομονώνονται συστηματικά στο κόμμα όσοι μιλάνε για σχεδιασμό εξόδου, κι οι πιο πολλοί το κάνετε τουμπεκί. Τι κλαίτε σήμερα και μας έχετε μπουκώσει στο έντεχνο και την ποίηση; Σηκωθείτε τώρα απ’ το χαρτομάντιλο και δώστε καμιά μάχη να μην πεταχτούν οι σύντροφοι που θα ψηφίσουν “όχι”. Απαιτήστε σχέδιο εξόδου. Δεν είναι ώρα για μνημόσυνα. Δεν περισσεύει κανείς, πρέπει όλοι να μπούμε στη μάχη που θα δώσει η Αριστερά (θα δούμε ποια) για τη ρήξη και την ανατροπή».
«Αυτό δεν είναι Βάρκιζα», υπερθεματίζει η Πηνελόπη. «Τι σχέση έχει ο πόνος των μαχητών του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν την Ελλάδα και μετά προδόθηκαν; Δεν ήσασταν ποτέ επαναστάτες κι ούτε κάνατε καμία ρήξη – ούτε τις Σκουριές δεν κλείσατε! Γιατί κλαψουρίζετε σήμερα; Απλώς σας τέλειωσαν οι ψευδαισθήσεις! Εκείνος ο μαυροσκούφης του Αρη που φωτογραφιζόταν με τον Τσίπρα τι να λέει άραγε σήμερα; Εκείνοι οι 200 της Καισαριανής; Θα τρίζουν τα κόκαλά τους».
«Σε πολύ λίγο θα ξαναμπούν κάγκελα στη Βουλή και θα τρώμε πάλι ξύλο. Αραγε τα ΜΑΤ της Αριστεράς θα μας χτυπάνε πιο γλυκά;» αναρωτιέται ο Στέφανος. «Ψυχραιμία, δεν θα είναι το ίδιο», αντιτείνει η Χρύσα. «Η κυβέρνηση οδηγήθηκε σ’ αυτή τη συμφωνία γιατί δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική. Πιστεύετε ότι την υπέγραψαν ελαφρά τη καρδία; Ας τους δώσουμε χρόνο, είμαι σίγουρη ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα για τους ασθενέστερους».
«Μάχη από μέσα»
«Επειδή είμαστε αριστεροί μπορούμε να κάνουμε και θυσίες», συμπληρώνει ο Κώστας. «Δεν θα πέφταμε στην παγίδα της Γερμανίας για να πεταχτεί η χώρα έξω και να καταστραφεί. Θα δώσουμε τη μάχη από μέσα και θα την κερδίσουμε».
«Θυμώνω όταν βλέπω εμάς τους ίδιους να υιοθετούμε τη βασική αρχή του δόγματος του σοκ “δεν υπήρχε άλλη επιλογή (σ.σ.: αναφέρεται ως πολιτική ΤΙΝΑ, There is No Alternative)”, λέει ο Θωμάς. «Πότε αλήθεια το κατάλαβε αυτό η κυβέρνηση; Πριν ή μετά τις εκλογές του Γενάρη; Πριν ή μετά τις 20/2; Πριν ή μετά το δημοψήφισμα; Κι ακόμα περισσότερο θυμώνω όταν μου λένε κατάμουτρα ότι η άλλη μου επιλογή ήταν το γκρέξιτ. Τότε γιατί κάνατε το δημοψήφισμα; Για να μας φέρετε μια συμφωνία χειρότερη από κάθε προηγούμενη»;
Στον αντίποδα είναι η συλλογιστική της Δώρας: «Θεωρώ χρήσιμο το δημοψήφισμα, ήταν ένα όπλο στα χέρια του πρωθυπουργού ο οποίος αποκάλυψε τις πραγματικές προθέσεις της Γερμανίας, έχτισε συμμαχία με τη Γαλλία, προκάλεσε κύμα διεθνούς αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό. Αυτή η συμφωνία θα αποδειχθεί πύρρειος νίκη της Γερμανίας· έχει αρχίσει να ξηλώνεται η ηγεμονία της. Αλλάζει η Ευρώπη και θα ήταν κρίμα να είμαστε εκτός της επόμενης μέρας».
«Κι ο λαός; Εκατομμύρια ΟΧΙ δυνάμωσαν τη φωνή τους. Ουρλιάζουν πλέον», λέει η Ανθή. «Κάποιοι μένουμε στο νοίκι, τι θα κάνουμε όταν δεν θα μας περισσεύει πια όχι για ένα, αλλά για δύο και τρία και περισσότερα νοίκια; Τι θα κάνουμε όταν θα κάνουν έξωση στους γείτονες, βγάζοντας στο σφυρί το σπίτι τους; Τι θα κάνουμε με τον “εκσυγχρονισμό των απολύσεων”, όταν οικογενειακώς θα είμαστε πλέον στην ανεργία κι όταν κάποιοι που ακόμα δουλεύουν θα ζουν τους δικούς τους με 250 ευρώ τον μήνα; Τι θα κάνουμε όταν τα μαυροφορεμένα με τις σβάστικες, που κυκλοφορούσαν χθες με έπαρση, αμολήσουν τα τάγματα εφόδου; Θα πανηγυρίζουμε για το… “agreekment”; ΟΧΙ. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο».
«Εκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε», λέει η Δέσποινα. «Θα βρει τρόπο να προστατέψει τις κατώτερες τάξεις και θα δώσει μάχη κατά της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής. Εχω εμπιστοσύνη στον πρωθυπουργό που πάλεψε ανηλεώς. Δεν θα μπορούσε να πάρει την ευθύνη να χρεοκοπήσει τη χώρα, δεν είχε αυτήν την εντολή».
«Δεν έχω πια καμία εμπιστοσύνη σ’ αυτόν τον λαοπλάνο που πήρε το “όχι” μας και το έκανε κουρελόχαρτο», λέει η Γεωργία. «Δεν του δώσαμε εντολή να παραδώσει τη χώρα και τα παιδιά μας στους δανειστές».
Η Νίκη είναι ενθουσιασμένη με τον πρωθυπουργό. Πριν από λίγες μέρες διαδήλωνε υπέρ του «Ναι»: «Φοβόμουν πως ο πρωθυπουργός θα διάλεγε το κόμμα του από την πατρίδα μας. Ευτυχώς δεν το έκανε και ξέρω πόσο μεγάλη θυσία είναι αυτό, να αποκόπτεσαι από την ίδια τη μήτρα που σε γέννησε. Τον εκτιμώ βαθύτατα τώρα πια. Και θλίβομαι πάρα πολύ για την εικόνα αυτής της Ευρώπης. Μαζί θα την αλλάξουμε».
Το σχόλιο του Βασίλη είναι σαν να απαντάει στα λόγια της Νίκης: «Τώρα, Αλέξη, δεν έχεις ανάγκη τη δική μας στήριξη, μπορείς να στηριχτείς στα παιδιά από το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. Εμείς θα είμαστε τα βαρίδια στη νέα σου λαμπρή πορεία στην… ωριμότητα!».
«Αργός θάνατος»
«Δεν θέλω να πω βαριές κουβέντες. Η Αριστερά σε ώρες κρίσης με μεγάλη ευκολία αλληλοκατηγορείται για προδοσία», λέει ο 70χρονος Στέλιος. «Ωστόσο, θα μείνει για πάντα πάνω μας η ρετσινιά πως εμείς υπογράψαμε το αγριότερο μνημόνιο κι ότι ενταφιάσαμε την εθνική κυριαρχία. Είμαι σε κατάσταση σοκ».
«Οι επιλογές ήταν δύο κι οι δυο ήταν τραγικές», λέει ο 65χρονος Αντώνης. «Ή ακαριαίος θάνατος ή αργός θάνατος. Ηταν απολύτως βέβαιο πως οι ευρωπαϊκές ελίτ θα πολεμούσαν μέχρι τέλους μια αριστερή κυβέρνηση. Τελικά την εξόντωσαν μεταλλάσσοντάς την. Η ευθύνη για το αποτέλεσμα μας βαραίνει όλους. Δεν είχαμε εναλλακτικό σχέδιο, δεν είχαμε ετοιμαστεί για πόλεμο, δεν είχαμε ετοιμάσει τον κόσμο για σκληρές μάχες.
»Ντρέπομαι και λυπάμαι. Γι’ αυτούς τους λόγους δεν μπορώ τώρα να κουνήσω το δάχτυλο στον πρωθυπουργό. Δεν φταίει εκείνος που μπήκε στο Κολοσσαίο και τον ξέσκισαν τα θηρία. Φταίει κι εκείνος κι όλοι μας που τόσους μήνες δεν βλέπαμε ότι οι Βρυξέλλες είναι αρένα και προσπαθούσαμε να πείσουμε τα θηρία με επιχειρήματα».
Αναλόγως πολωμένο είναι το κλίμα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σταχυολογούμε:
•«Είμαστε κάθε λέξη από τον Επιτάφιο αυτής της χώρας».
•«Δεν είναι “πραξικόπημα”, είναι ολοκληρωτική και άνευ όρων παράδοση».
•«Είναι από τις πιο συντριπτικές ήττες της Αριστεράς στη μεταπολεμική Ευρώπη».
Κι από την άλλη πλευρά:
•«Ξεκινήσαμε όλοι μαζί, συνεχίζουμε όσοι θέλουν. Στηρίζουμε την κυβέρνησή μας, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα».
•«Αν ο Τσίπρας βρει το θάρρος να προχωρήσει στη μεταμόρφωση της χώρας προς μια δυτική αστική δημοκρατία, τόσο περισσότερους υποστηρικτές θα βρίσκει μεταξύ ημών που στεκόμαστε ώς τώρα αποκλειστικά επικριτικά απέναντί του».
«Ζούμε μια νέα αρχή, το πολιτικό σύστημα ωρίμασε, οι πολιτικοί έγιναν πιο υπεύθυνοι», υποστηρίζει ο Ορέστης. «Χρειάστηκε να πληρώσουμε βαρύ τίμημα, αλλά θα τα καταφέρουμε».
«Εχει έρθει ο κόσμος ανάποδα και θα μας πάρει καιρό να το συνειδητοποιήσουμε», αντιλέγει η Μαλβίνα. «Ζούμε αλλεπάλληλους θανάτους. Μέσα σε ένα εξάμηνο η ελπίδα ήρθε, είδε και απήλθε. Τώρα πρέπει να προσπαθήσουμε να σταθούμε στα πόδια μας μετά από αυτή τη ματαίωση. Ο αγώνας δεν τελείωσε, θα συνεχίσουμε μέχρι να πάρουμε πίσω τη χώρα και τις ζωές μας».
Πηγή: Ντίνα Δασκαλοπούλου – «Εφημερίδα των Συντακτών»
ΠΡΕΖΑ TV
18-7-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου