Συγκεντρωμένα τα εκλογικά αποτελέσματα στην Γερμανία από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου μέχρι την σήμερα.. Χωρίζονται σε δύο περιόδους :
α) Από τις πρώτες εκλογές του 1949 στη Δυτική Γερμανία ως το 1987 (καρτέλα1) και
β) από τις εκλογές του 1990 στην ενιαία πλέον Γερμανία έως σήμερα (καρτέλα2).
Από το 1949 έως σήμερα έχουν συμψηφιστεί τα ποσοστά των δύο πρώτων κομμάτων σε μια επόμενη στήλη με κόκκινο χρώμα (από το ’49 έως το 2017 δύο μόλις κόμματα εναλλάσσονται στις δύο πρώτες θέσεις, οι συντηρητικοί –προτεσταντίζοντες– Χριστιανοδημοκράτες μαζί με τους συντηρητικούς καθολικούς Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας και από την άλλη το Σοσιαλοδημοκρατικό κόμμα που όσο περνάνε τα χρόνια μετατοπίζεται στον φιλελεύθερο χώρο) .
Βλέπουμε ότι στις χθεσινές εκλογές το άθροισμα των δύο πρώτων κομμάτων φτάνει στο Ναδίρ του σε αυτή την σχεδόν 70χρονη πορεία της γερμανικής δημοκρατίας με ποσοστό 53,6 %.. Δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό δικομματισμού θα βρούμε το 2009, στις επόμενες εκλογές από την αποχώρηση του Gerhard Schröder, του Γερμανού καγκελάριου που επιβεβαίωσε με την πολιτική του, την στροφή της ευρωπαϊκής σοσιαλοδημοκρατίας (βλέπε επίσης Tony Blair, Romano Prodi, Zapatero κτλ.. το γελοίο φαινόμενο Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ ‘90s δεν το αναφέρω καν..) προς το κέντρο και τις επιταγές του ακραίου φιλελευθερισμού.
Τρίτο χαμηλότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μακρινό 1949 με ποσοστό 60,2 %, όταν ακόμα η «Δημοκρατία» στην οποία πέταξαν τους Δυτικογερμανούς οι Δυτικοί «φίλοι» αλλά πρωτίστως και νικητές του Πολέμου, ήταν ακόμα περίπου κουτσή αν όχι στο γύψο..
Στα αξιοσημείωτα είναι ότι οι Σοσιαλοδημοκράτες του ανεκδιήγητου Martin Schulz (δεν κάνατε πολλές μεταρρυθμίσεις κύριε Schulz και δεν υλοποιήσατε το πρόγραμμα γι'αυτό αποτύγχατε) κατάφεραν να σημειώσουν το χαμηλότερο ποσοστό του κόμματος σε όλη την ιστορία του. Όχι φυσικά ότι η Merkel τα πήγε πολύ καλύτερα, αφού σημείωσε την δεύτερη χειρότερη επίδοση της συντηρητικής παράταξης μετά το αποτέλεσμα του Konrad Adenauer το 1949.. Για τον Adenauer βέβαια ήταν οι πρώτες εκλογές που κέρδισε και έφτασε μάλιστα το 1957 στο ιστορικό 50,2% (όσο πήραν σχεδόν μαζί σήμερα και τα δύο κόμματα) ενώ για τη Merkel ήταν η τέταρτη και το πιο πιθανό τελευταία της θητεία..
Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι έχουμε μπει σε μια ιστορική φάση σε ολόκληρο τον πλανήτη όπου το υπάρχον status quo (με το ευρωπαϊκό πρώτα απ’ όλα) αλλάζει, μάλλον είναι σε βαθύ λήθαργο..
Θα βγουν οι οικονομολογίζοντες κάθε λογής και απόχρωσης να κουνάνε τους δείκτες ευρωστίας στην Ευρώπη για να μας πείσουν ότι όλα καλώς καμώνονται.. Όποιος νομίζει ότι η μετατόπιση του κέντρου βάρους προς τη μεγάλη υπερεθνική δομή, θα αφήσει ανεπηρέαστα τα ίδια τα κράτη εντός Ευρώπης είναι γελασμένος.. Σήμερα παρατηρούμε ότι ακόμα και η ίδια η Γερμανία που μπορεί και ξεδιπλώνει όλη την εθνική πολιτική της μέσω της Ε.Ε., αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά πολιτικά προβλήματα..
Όχι AfD αλλά τέρατα θα γεννηθούν και θα λένε ότι φταίει ο Erdogan, τα social media και ο λαϊκισμός, η κακή μας μοίρα κι το μαύρο ριζικό μας..
Άγγελος Τσίρμπας
α) Από τις πρώτες εκλογές του 1949 στη Δυτική Γερμανία ως το 1987 (καρτέλα1) και
β) από τις εκλογές του 1990 στην ενιαία πλέον Γερμανία έως σήμερα (καρτέλα2).
Από το 1949 έως σήμερα έχουν συμψηφιστεί τα ποσοστά των δύο πρώτων κομμάτων σε μια επόμενη στήλη με κόκκινο χρώμα (από το ’49 έως το 2017 δύο μόλις κόμματα εναλλάσσονται στις δύο πρώτες θέσεις, οι συντηρητικοί –προτεσταντίζοντες– Χριστιανοδημοκράτες μαζί με τους συντηρητικούς καθολικούς Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας και από την άλλη το Σοσιαλοδημοκρατικό κόμμα που όσο περνάνε τα χρόνια μετατοπίζεται στον φιλελεύθερο χώρο) .
Βλέπουμε ότι στις χθεσινές εκλογές το άθροισμα των δύο πρώτων κομμάτων φτάνει στο Ναδίρ του σε αυτή την σχεδόν 70χρονη πορεία της γερμανικής δημοκρατίας με ποσοστό 53,6 %.. Δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό δικομματισμού θα βρούμε το 2009, στις επόμενες εκλογές από την αποχώρηση του Gerhard Schröder, του Γερμανού καγκελάριου που επιβεβαίωσε με την πολιτική του, την στροφή της ευρωπαϊκής σοσιαλοδημοκρατίας (βλέπε επίσης Tony Blair, Romano Prodi, Zapatero κτλ.. το γελοίο φαινόμενο Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ ‘90s δεν το αναφέρω καν..) προς το κέντρο και τις επιταγές του ακραίου φιλελευθερισμού.
Τρίτο χαμηλότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μακρινό 1949 με ποσοστό 60,2 %, όταν ακόμα η «Δημοκρατία» στην οποία πέταξαν τους Δυτικογερμανούς οι Δυτικοί «φίλοι» αλλά πρωτίστως και νικητές του Πολέμου, ήταν ακόμα περίπου κουτσή αν όχι στο γύψο..
Στα αξιοσημείωτα είναι ότι οι Σοσιαλοδημοκράτες του ανεκδιήγητου Martin Schulz (δεν κάνατε πολλές μεταρρυθμίσεις κύριε Schulz και δεν υλοποιήσατε το πρόγραμμα γι'αυτό αποτύγχατε) κατάφεραν να σημειώσουν το χαμηλότερο ποσοστό του κόμματος σε όλη την ιστορία του. Όχι φυσικά ότι η Merkel τα πήγε πολύ καλύτερα, αφού σημείωσε την δεύτερη χειρότερη επίδοση της συντηρητικής παράταξης μετά το αποτέλεσμα του Konrad Adenauer το 1949.. Για τον Adenauer βέβαια ήταν οι πρώτες εκλογές που κέρδισε και έφτασε μάλιστα το 1957 στο ιστορικό 50,2% (όσο πήραν σχεδόν μαζί σήμερα και τα δύο κόμματα) ενώ για τη Merkel ήταν η τέταρτη και το πιο πιθανό τελευταία της θητεία..
Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι έχουμε μπει σε μια ιστορική φάση σε ολόκληρο τον πλανήτη όπου το υπάρχον status quo (με το ευρωπαϊκό πρώτα απ’ όλα) αλλάζει, μάλλον είναι σε βαθύ λήθαργο..
Θα βγουν οι οικονομολογίζοντες κάθε λογής και απόχρωσης να κουνάνε τους δείκτες ευρωστίας στην Ευρώπη για να μας πείσουν ότι όλα καλώς καμώνονται.. Όποιος νομίζει ότι η μετατόπιση του κέντρου βάρους προς τη μεγάλη υπερεθνική δομή, θα αφήσει ανεπηρέαστα τα ίδια τα κράτη εντός Ευρώπης είναι γελασμένος.. Σήμερα παρατηρούμε ότι ακόμα και η ίδια η Γερμανία που μπορεί και ξεδιπλώνει όλη την εθνική πολιτική της μέσω της Ε.Ε., αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά πολιτικά προβλήματα..
Όχι AfD αλλά τέρατα θα γεννηθούν και θα λένε ότι φταίει ο Erdogan, τα social media και ο λαϊκισμός, η κακή μας μοίρα κι το μαύρο ριζικό μας..
Άγγελος Τσίρμπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου