Μια δήλωση του προέδρου της Βουλής ήταν αρκετή για να… στήσει πάραυτα τις κάλπες τον Μάρτιο. Ο Νίκος Βούτσης είπε στην ΕΡΤ ότι η συμφωνία των Πρεσπών θα έρθει στη Βουλή πιθανότατα στα μέσα Φεβρουαρίου, κι αμέσως οι συνήθεις… διακινητές σεναρίων – εκπορευόμενων όχι μόνον από τα γραφεία της αντιπολίτευσης – έκαναν τη «μετάφραση»: Έσπευσαν να διαμηνύσουν ότι επιβεβαιώνεται το σενάριο που θέλει τον Αλέξη Τσίπρα να προχωρά σε εθνικές εκλογές τον Μάρτιο.
Το σκεπτικό όσων ποντάρουν στο συγκεκριμένο σενάριο είναι σχετικά απλό: Η κυβέρνηση μπορεί να έχει μεν τα βουλευτικά «κουκιά» για να περάσει τη συμφωνία , ο Πάνος Καμμένος όμως και όσοι υπουργοί του τον ακολουθήσουν θα αποχωρήσουν. Και είτε συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση, είτε διαμορφωθεί νέα πλειοψηφία προθύμων, θα πρόκειται σε κάθε περίπτωση για μια «πλειοψηφία-κουρελού» και για μια κυβέρνηση υπό διάλυση. Ως πρόσθετο επιχείρημα προβάλουν ότι τον Ιανουάριο θα έχουν ψηφιστεί πλέον και όλα τα θετικά οικονομικά μέτρα, άρα ο κουμπαράς παροχών της κυβέρνησης θα έχει εξαντληθεί και δεν θα υπάρχουν περαιτέρω προσδοκίες στο εκλογικό σώμα. Ως εκ τούτου, θα ισχύσει το «γοργόν και χάριν έχει» και ο Αλέξης Τσίπρας θα πάει άμεσα στις κάλπες για να κεφαλαιοποιήσει, πλην των άλλων, και το νωπό ακόμη αντίκρυσμα των φιλολαϊκών οικονομικών μέτρων.
Πρόκειται για μια λογική προσέγγιση πολιτικής και εκλογικής τακτικής, δεν είναι όμως απαραιτήτως και η σωστή προσέγγιση. Και σίγουρα, δεν είναι εκείνη που έχει στο μυαλό του ο Αλέξης Τσίπρας. Οι συνομιλητές του πρωθυπουργού, και κυρίως εκείνοι που γνωρίζουν το σκεπτικό και τους σχεδιασμούς του, εάν δηλώνουν κάτι με βεβαιότητα είναι πως «δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν εκλογές τον Μάρτιο». Και το πρώτο επιχείρημα που παραθέτουν είναι πως «ο Τσίπρας δεν έχει κανέναν λόγο να… αυτοχειριαστεί, κάνοντας παντιέρα της προεκλογικής περιόδου το Mακεδονικό». Η εξήγηση εδώ είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη καταβάλει υψηλό πολιτικό τίμημα στο μακεδονικό. Κι αυτό το τίμημα μπορεί να μεγιστοποιηθεί εάν περάσει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση «έπεσε» λόγω μακεδονικού – ήτοι, εάν διαλυθεί η Βουλή και πάμε σε εκλογές αμέσως μετά την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών.
Πέραν τούτου, οι ίδιες πηγές υπενθυμίζουν ότι ο εκλογικός σχεδιασμός έχει πολύ πιο σύνθετες παραμέτρους, με βάση τις οποίες εάν τελικά πάμε σε πρόωρες εκλογές ο χρόνος στον οποίον θα πάμε θα είναι ο Μάιος. Στο δε ερώτημα «γιατί τον Μάιο», η απάντηση είναι διπλή: Πρώτον, ο βασικός φόβος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποχή – ένας φόβος που δικαιολογείται και από τα ποιοτικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Στην τελευταία μέτρηση, για παράδειγμα της Palmos Analysis για το Τvxs.gr, προκύπτει ότι το 30% της λεγόμενης «αδιευκρίνιστης ψήφου» είναι ψηφοφόροι προερχόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, με ισχυρά αντιδεξιά αντανακλαστικά, που δεν μετακινούνται σε άλλο κόμμα, αλλά και δεν δείχνουν έτοιμοι – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – να δώσουν μια ακόμη ευκαιρία στην κυβέρνηση. Εν ολίγοις είναι ψηφοφόροι επιρρεπείς στην αποχή, η οποία θα ευνοήσει την Νέα Δημοκρατία. Εάν όμως οι εθνικές εκλογές γίνουν τον Μάιο ταυτόχρονα με τις αυτοδιοικητικές πολλοί εξ αυτών θα πάνε στις κάλπες για να ψηφίσουν δημάρχους και περιφερειάρχες, άρα αυξάνονται οι πιθανότητες να ψηφίσουν ταυτόχρονα και στις βουλευτικές εκλογές. Το όφελος εκεί για τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι πολλαπλό και λόγω των διαρροών της ΝΔ στα «αντάρτικα» γαλάζια ψηφοδέλτια.
Το δεύτερο επιχείρημα είναι συναφές κι έχει να κάνει με τη στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτοδιοικητικών υποψηφίων της κεντροαριστεράς, κυρίως στις εκλογές για τις περιφέρειες. Η στήριξη αυτή θεωρείται ότι μπορεί να προσκαλέσει όσμωση από τη βάση και να έχει αντίκρυσμα και στις εθνικές κάλπες.
Το πιο ενδιαφέρον, ωστόσο, στοιχείο ίσως είναι πως οι συνομιλητές του πρωθυπουργού επιμένουν ότι ο ιδανικός χρόνος εκλογών για τον Αλέξη Τσίπρα είναι το επόμενο φθινόπωρο και το τέλος της συνταγματικής θητείας της κυβέρνησης. «Όταν ο Τσίπρας λέει ότι θέλει να πάει σε εκλογές τον Οκτώβρη, το εννοεί», λένε. Για να αναγνωρίσουν πάντως ότι το επιθυμητό δεν είναι πάντοτε και ρεαλιστικό. Και να προσθέσουν πως οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν μετά τις δημοσκοπήσεις του Φεβρουαρίου – Μαρτίου…
tvxs.gr
Το σκεπτικό όσων ποντάρουν στο συγκεκριμένο σενάριο είναι σχετικά απλό: Η κυβέρνηση μπορεί να έχει μεν τα βουλευτικά «κουκιά» για να περάσει τη συμφωνία , ο Πάνος Καμμένος όμως και όσοι υπουργοί του τον ακολουθήσουν θα αποχωρήσουν. Και είτε συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση, είτε διαμορφωθεί νέα πλειοψηφία προθύμων, θα πρόκειται σε κάθε περίπτωση για μια «πλειοψηφία-κουρελού» και για μια κυβέρνηση υπό διάλυση. Ως πρόσθετο επιχείρημα προβάλουν ότι τον Ιανουάριο θα έχουν ψηφιστεί πλέον και όλα τα θετικά οικονομικά μέτρα, άρα ο κουμπαράς παροχών της κυβέρνησης θα έχει εξαντληθεί και δεν θα υπάρχουν περαιτέρω προσδοκίες στο εκλογικό σώμα. Ως εκ τούτου, θα ισχύσει το «γοργόν και χάριν έχει» και ο Αλέξης Τσίπρας θα πάει άμεσα στις κάλπες για να κεφαλαιοποιήσει, πλην των άλλων, και το νωπό ακόμη αντίκρυσμα των φιλολαϊκών οικονομικών μέτρων.
Πρόκειται για μια λογική προσέγγιση πολιτικής και εκλογικής τακτικής, δεν είναι όμως απαραιτήτως και η σωστή προσέγγιση. Και σίγουρα, δεν είναι εκείνη που έχει στο μυαλό του ο Αλέξης Τσίπρας. Οι συνομιλητές του πρωθυπουργού, και κυρίως εκείνοι που γνωρίζουν το σκεπτικό και τους σχεδιασμούς του, εάν δηλώνουν κάτι με βεβαιότητα είναι πως «δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν εκλογές τον Μάρτιο». Και το πρώτο επιχείρημα που παραθέτουν είναι πως «ο Τσίπρας δεν έχει κανέναν λόγο να… αυτοχειριαστεί, κάνοντας παντιέρα της προεκλογικής περιόδου το Mακεδονικό». Η εξήγηση εδώ είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη καταβάλει υψηλό πολιτικό τίμημα στο μακεδονικό. Κι αυτό το τίμημα μπορεί να μεγιστοποιηθεί εάν περάσει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση «έπεσε» λόγω μακεδονικού – ήτοι, εάν διαλυθεί η Βουλή και πάμε σε εκλογές αμέσως μετά την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών.
Πέραν τούτου, οι ίδιες πηγές υπενθυμίζουν ότι ο εκλογικός σχεδιασμός έχει πολύ πιο σύνθετες παραμέτρους, με βάση τις οποίες εάν τελικά πάμε σε πρόωρες εκλογές ο χρόνος στον οποίον θα πάμε θα είναι ο Μάιος. Στο δε ερώτημα «γιατί τον Μάιο», η απάντηση είναι διπλή: Πρώτον, ο βασικός φόβος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποχή – ένας φόβος που δικαιολογείται και από τα ποιοτικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Στην τελευταία μέτρηση, για παράδειγμα της Palmos Analysis για το Τvxs.gr, προκύπτει ότι το 30% της λεγόμενης «αδιευκρίνιστης ψήφου» είναι ψηφοφόροι προερχόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, με ισχυρά αντιδεξιά αντανακλαστικά, που δεν μετακινούνται σε άλλο κόμμα, αλλά και δεν δείχνουν έτοιμοι – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – να δώσουν μια ακόμη ευκαιρία στην κυβέρνηση. Εν ολίγοις είναι ψηφοφόροι επιρρεπείς στην αποχή, η οποία θα ευνοήσει την Νέα Δημοκρατία. Εάν όμως οι εθνικές εκλογές γίνουν τον Μάιο ταυτόχρονα με τις αυτοδιοικητικές πολλοί εξ αυτών θα πάνε στις κάλπες για να ψηφίσουν δημάρχους και περιφερειάρχες, άρα αυξάνονται οι πιθανότητες να ψηφίσουν ταυτόχρονα και στις βουλευτικές εκλογές. Το όφελος εκεί για τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι πολλαπλό και λόγω των διαρροών της ΝΔ στα «αντάρτικα» γαλάζια ψηφοδέλτια.
Το δεύτερο επιχείρημα είναι συναφές κι έχει να κάνει με τη στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτοδιοικητικών υποψηφίων της κεντροαριστεράς, κυρίως στις εκλογές για τις περιφέρειες. Η στήριξη αυτή θεωρείται ότι μπορεί να προσκαλέσει όσμωση από τη βάση και να έχει αντίκρυσμα και στις εθνικές κάλπες.
Το πιο ενδιαφέρον, ωστόσο, στοιχείο ίσως είναι πως οι συνομιλητές του πρωθυπουργού επιμένουν ότι ο ιδανικός χρόνος εκλογών για τον Αλέξη Τσίπρα είναι το επόμενο φθινόπωρο και το τέλος της συνταγματικής θητείας της κυβέρνησης. «Όταν ο Τσίπρας λέει ότι θέλει να πάει σε εκλογές τον Οκτώβρη, το εννοεί», λένε. Για να αναγνωρίσουν πάντως ότι το επιθυμητό δεν είναι πάντοτε και ρεαλιστικό. Και να προσθέσουν πως οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν μετά τις δημοσκοπήσεις του Φεβρουαρίου – Μαρτίου…
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου