Τρίτη, Φεβρουαρίου 23, 2010

ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ...ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΗΛΩΣΕ ΣΤΟΥΣ TIMES...

Τη δέσμευση του για ενίσχυση των συνόρων επαναλαμβάνει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, με δήλωσή του στο περιοδικό «Time», προαναγγέλλοντας παράλληλα ένταση των απελάσεων.
Ο υπουργός Προστασίας του πολίτη χαρακτηρίζει τεράστιο το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, καθώς -όπως σημειώνει- καλείται να διαχειριστεί χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές, με απόλυτο πάντα σεβασμό στην αξιοπρέπεια, στα δικαιώματα και στις ελευθερίες τους.
Πρόσθεσε δε, ότι η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα και δεν έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει τους χιλιάδες ανθρώπους που εισρέουν σ’ αυτήν.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΚΑΤΟΨΥΧΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ...

ΠΡΕΖΑ TV
23-2-2010

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχει δίκιο και ναι η Ελλάδα δυστυχώς δεν μπορεί να φιλοξενήσει τόσους πολλούς λαθρομετανάστες και μετανάστες. Εδώ εμάς τους Έλληνες δεν μπορεί να φροντίσει, θα φροντίσει τους 1 εκατομμύριο και μετανάστες;
Τώρα αν αυτό σημαίνει ότι είμαι ρατσιστής (που δεν είμαι) και έχω ξενοφοβία (που δεν έχω), τότε τί άλλο να πώ...;
Και ας πει κάποιος που ξέρει καλύτερα, αν είναι σωστό και πρέπει να φιλοξενήσει η Ελλάδα τόσους πολλούς λαθρομετανάστες και μετανάστες και στην τελική πώς να το κάνει
.

Darkness

Ανώνυμος είπε...

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=757856

Ανώνυμος είπε...

«Υπάρχουν ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι που ενδιαφέρονται να αγοράσουν ένα εξοχικό στην Ελλάδα» ήταν ένα από τα κύρια επιχειρήματα των κυβερνητικών αξιωματούχων, ο οποίος χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον τουρισμό ως βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα [xiv]! Thus, the Ministries of Civil Works and Tourism put up a plan of tourist “development”, under the name of New Zoning Framework for Tourism, which blatantly offered land and water to the tourist cartels. Έτσι, τα υπουργεία των Πολιτικών Έργων και Τουρισμού συσκευασμένα ένα σχέδιο τουριστικής «ανάπτυξης», υπό την επωνυμία της Νέας Zoning πλαισίου για τον τουρισμό, τα οποία προσφέρονται κατάφωρα γη και ύδωρ για τα καρτέλ τουριστικά.



According to the abovementioned framework, an “investor” can buy land everywhere, and simply by naming their investment as a “tourist” one, get a big subsidization and build four times more than a privateer, as long as they sell the 70% of the houses to privateers and run the rest 30% as a hotel. Σύμφωνα με το προαναφερόμενο πλαίσιο, ένα «επενδυτής» μπορεί να αγοράσει γη παντού, και απλά με την ονοματοδοσία των επενδύσεων τους, ως "τουριστική" ένα, πάρτε μια μεγάλη επιδότηση και κατασκευάσει τέσσερις φορές περισσότερο από ένα ιδιωτικό καταδρομικό, στο βαθμό που πωλούν το 70% των τα σπίτια με privateers και να εκτελέσετε το υπόλοιπο 30% ως ξενοδοχείο. They have also the right to build in environmentally protected areas or skerries provided they name them “tourist”! Έχουν επίσης το δικαίωμα να οικοδομήσουν σε περιβαλλοντικά προστατευόμενες περιοχές ή βραχονησίδες, εφόσον τους το όνομα "τουριστική"! This situation is aggravated by the inexistence of a National Cadastral Register, which would at least classify some forestlands or biotopes as such and might prevent them from being built [xv] . Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από το έλλειψης της Εθνικής κτηματολόγιο, η οποία τουλάχιστον θα ταξινομούν κάποια forestlands ή βιοτόπων και ως τέτοιο θα μπορούσε να εμποδίσει την κατασκευή [xv].



However, for this plan to be successful an overall reconsideration of zoning in the country needed to take place, that is to say, permissions for appropriating forestland should be awarded. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό να είναι επιτυχής μια συνολική επανεξέταση της ζωνών στη χώρα που απαιτούνται για να γίνει, δηλαδή, τα δικαιώματα για οικειοποίηση δασικών εκτάσεων θα πρέπει να χορηγηθεί. Therefore, in early 2007, the government tabled a constitutional amendment according to which, article 24, stating that construction in forestland is strictly forbidden, would be practically abolished. Ως εκ τούτου, στις αρχές του 2007, η κυβέρνηση κατέθεσε μια συνταγματική τροπολογία σύμφωνα με την οποία, το άρθρο 24, αναφέροντας ότι κατασκευής σε δασικές εκτάσεις απαγορεύεται αυστηρά, θα καταργηθεί στην πράξη. The official opposition, PASOK strongly condemned the amendment and blocked the ratification of it by withdrawing from the voting - the funny thing is that, in 2003, when PASOK was in power, it tried to pass an identical amendment, but Nea Dimokratia, then the official opposition, refused to support it. Η επίσημη αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ καταδίκασε έντονα την τροπολογία και να μπλοκάρει την επικύρωση αυτής με την απόσυρση από την ψηφοφορία - το αστείο είναι ότι, το 2003, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία, προσπάθησε να περάσει την ίδια τροπολογία, αλλά Νέας Δημοκρατίας, τότε το επίσημη αντιπολίτευση, αρνήθηκε να την υποστηρίξει. Although, finally, article 24 was not abolished, the prospective arsonists were encouraged to hasten their plans, and consequently, in the summer of 2007, Greece suffered the greatest number of wildfires in her modern history. Αν και, τέλος, το άρθρο 24 δεν καταργήθηκε, ο μελλοντικός εμπρηστές ενθαρρύνθηκαν να επιταχύνει τα σχέδιά τους, και, κατά συνέπεια, το καλοκαίρι του 2007, η Ελλάδα υπέστη το μεγαλύτερο αριθμό των πυρκαγιών στη σύγχρονη ιστορία της.

Ανώνυμος είπε...

Θυμάστε τις Συγκρούσεις στην Αθήνα για το Κοράνι;.
Δέκα μήνες μετά ο άνθρωπος για τον οποίο "κάηκε" η Αθήνα όταν κατήγγειλε ότι αστυνομικός έσκισε το ιερό βιβλίο του συνελήφθη ως μέλος συμμορίας διαρρηκτών και καταδικάστηκε ως κλεπταποδόχος.
Πρόκειται, όπως γράφει το Πρώτο Θέμα, για τον 27χρονο Σύρο Χασάν Χαμζί που καταδικάστηκε πριν από λίγες ημέρες σε ποινή φυλάκισης δέκα μηνών επειδή πουλούσε κλοπιμαία

TΩΡΑ ΠΡΕΖΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥ ΣΤΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΠΕΑΣ ΜΑΣ ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ

Ανώνυμος είπε...

Παροτι θεωρω τον Χρυσαυγιδη μεγαλο μαλακα και αρχιφασιστα,δυστυχως στο συγκεκριμενο θεμα εχει δικιο.Εχουνε μπει ενα εκατομυριο εξαθλιωμενοι και παμφτωχοι μεταναστες και δουλειες δεν υπαρχουν,ουτε για τους ελληνες,ποσο μαλον γι'αυτους.Δυστυχως παροτι προκειται για εξαθλιωμενους ανθρωπους που ελπιζουν σε μια καλυτερη μοιρα,δεν υπαρχει δυνατοτητα παραμονης τοσων πολλων στο ελαδισταν.
Εδω η κατασταση ειναι ηδη κακη για τους ντοπιους,δεν γινεται να βαλουμε και 1 εκατομυριο επιπλεον κοσμο μεσα,δεν υπαρχουν ουτε δουλειες ουτε οι συνθηκες διαμονης για ολους αυτους.

Ανώνυμος είπε...

ρε μπινε πρεζα, εισαι μαλακας???

αις στον διαολο χαμενε, βαλτους σπιτι σου

Ανώνυμος είπε...

Πρεζα επειδή ξέρω ότι δεν μένεις Αθήνα,άμα τύχει και έρθεις πήγαινε στην Ευριπίδου,Σοφοκλέους,πλατεία Βικτωρίας και μετά θα δεις άμα πρέπει να μείνουν η όχι.

Ανώνυμος είπε...

Είμαι ο ίδιος. Όταν πετάω στους αιθέρες του Αιγαίου, όταν βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά του, όταν τρέμει το χώμα των συνόρων από το άρμα μου, όταν πάνω σε μια μηχανή ή σε ένα περιπολικό τριγυρίζω άγρυπνος τη νύχτα, όταν μπαίνω στη φωτιά, όταν παλεύω με το λιοπύρι και το αγιάζι στα λιμάνια. Πιλότος, Ναύτης, Στρατιώτης, Αστυνόμος, Πυροσβέστης, Λιμενικός.



Μπήκα στις Ένοπλες Δυνάμεις σχεδόν 17 χρονών. Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα γιατί διάβαζα σαν σκυλί για να περάσω τις Πανελλήνιες, ήμουν αθλητικός και πέρασα τα αθλητικά τεστ εύκολα, κι ήμουν συνειδητοποιημένος κι έξυπνος αρκετά για να περάσω τα ψυχολογικά τεστ στα οποία υποβλήθηκα. Μα ένα πράγμα με δυσκόλεψε τότε. Πώς να καταφέρω να πείσω τον πατέρα μου να υπογράψει για να μπω στη Σχολή ? Πώς να καταφέρω να του κρύψω ότι από τους 80 που τελικά θα μπαίναμε στη Σχολή, στατιστικά οι 11 δεν θα ζούσαν μετά από μια 15ετία !



Σήμερα είμαι σχεδόν 40.

Δεν ξέρω αν θα γυρίσω στην οικογένειά μου το μεσημέρι. Ποτέ δε ρωτάω αν θα γυρίσω πίσω απ' όπου με στέλνεις.

Με παλιά μηχανήματα, με κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με ό,τι κι αν μου δώσεις. Με την μέση θρύψαλα από τα G, με τα χέρια γδαρμένα από τους ιμάντες του αλεξίπτωτου, με τη ματιά στη θάλασσα και το δάκρυ στη φωτογραφία της οικογένειας δίπλα απ' την εικόνα του Αη Νικόλα κάπου στ' ανοιχτά της Σομαλίας, με τις πληγές μου ανοιχτές έξω από το Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, με τις παλάμες σάπιες απ' την αρμύρα να βγάζω απ' τα νερά τα παιδιά εκείνων που ξεβράζουν οι διακινητές στ' ακρονήσια.



Αχ αυτά τα μάτια όταν σώζονται πως σε κοιτάζουν. Σ' απογοητεύω πολλές φορές. Το ξέρω. Αλλά κι εσύ δεν ήρθες στην κηδεία μου. Δεν μου άναψες ένα κερί. Δεν έκανες μια γιορτή για μένα στα σχολειά. Δεν κράτησες ένα δάκρυ για μένα όταν έπεφτα απ' τα ουράνια, ούτε όταν μ' ένα ελικόπτερο πάλευα εκείνη τη Νύχτα μες' στο σκοτάδι και στην αντάρα των Ιμίων, ούτε με έκρυψες για να μη με δει ο Τούρκος από τις τηλεοράσεις σου. Δεν ήρθες στο νοσοκομείο μου δίπλα στο κρεβάτι να μου κρατήσεις λίγη συντροφιά όταν με καίγανε οι σφαίρες και οι μολότωφ που σφηνώθηκαν πάνω μου. Τώρα ούτε σε παρέλαση δε θες να με βλέπεις. Και η σημαία μου έχει σταυρό πάνω και μπορεί να σε ενοχλεί.



Και για τα παιδιά μου; Την οικογένειά μου; Δε νοιάστηκες όταν γκρεμιζόμουν, όταν πνιγόμουν, όταν με έλιωναν οι ερπύστριες, όταν καιγόμουν στη φωτιά. Ποτέ δε με ρώτησες τον καιρό της αφθονίας αν χρειάζομαι κάτι. Έδινες στους άλλους κι εγώ σε περίμενα.



Μη μιλάς μου λες. Μη ζητάς. Είσαι Στρατιώτης. Αλλά κι εγώ ήμουν πολύ μακρυά για να μ' αφουγκραστείς. Στα σύνορα, στον ουρανό, στη θάλασσα. Μέσα στη φωτιά να παλεύω με τις μάνικες και τα Καναντέρ. Καμιά φορά από κει μακρυά άκουγα να με φωνάζεις "καραβανά" και "μπάτσο" και "ταβλαδόρο".

Γελούσα και χαιρόμουν, γιατί κι εγώ αυτήν την ελευθερία υπερασπίζομαι. Να μου λες ό,τι θες κι εγώ να είμαι εκεί. Ακοίμητος και Άγνωστος.



Τώρα με βγάζεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. Μου λες βάλε πλάτη, βόηθα κι εσύ να περάσουμε τη φουρτούνα. Δώσε κι εσύ να καβατζάρουμε τη χρονιά. Μου λες ότι μ' έχεις γεμίσει επιδόματα και σπίτια και νοσοκομεία και λέσχες, όλα δικά μου. Δε λες την αλήθεια, αλλά δεν με πειράζει.

Όταν σου έχω δώσει τη ζωή μου λες να με πειράξουν τα λίγα χρήματα; Όταν έχω σκοπό να μείνω με την Ελλάδα στην αιωνιότητα λες να με απασχολεί η 25ετία;



Αλλά ξέρεις κάτι;

Μου 'χεις δώσει το μεγαλύτερο προνόμιο απ' όλα, όταν μου είπες ότι με χρειάζεσαι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα της ζωής μου: Όταν σκοτώνομαι είναι για την Πατρίδα. Όταν τραυματίζομαι είναι για την Πατρίδα.

Δεν βγαίνω στη σύνταξη. Μπαίνω στην Εφεδρεία. Δεν πεθαίνω. Πάω να γίνω ένα με τον Ηλιάκη και το Σιαλμά. Τον Γιαλοψό, τον Καραθανάση και τον Βλαχάκο.



Γιατί εγώ το ξέρω καλά. Ούτε γεννιέσαι ούτε γίνεσαι Έλληνας. Μόνο πεθαίνεις ως Έλληνας.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ δυστηχία ρε μεγάλε η ζωή σου...τι να ζηλέψουμε απ'αυτα που είπες?εγω είμαι μουσικός και ζω με αγάπη και ένα μεγάλο χαμόγελο κάθε πρωί...έχω φτιάξει ένα σπιτάκι ξυλινο έχω και μακριά απ΄την πόλη με πολύ λίγα λεφτα και δεν μου φταίει κανένας..ούτε γείτονας ούτε ξένος.δεν έχω μαλώσει με κάποιον απο τότε που είμουν πιτσιρίκος.έχω τα δικά μου λαχανικά και φρούτα και έτσι είμαι ανεξάρτητος.ζω για να γράφω μουσική και να την μοιράζομαι με τους ανθρώπους.
τι να ζηλέψω απ΄την ζωή σου...δυστηχώς είσαι ακόμη ένας που καταράκωσε την ζωή και την δημιουργικότητα του σε στρατιωτικές δυνάμεις.καλύτερα τοίχους να έβαφες ποιο όμορφο είναι...αλλα βέβαια ξέχασα εδώ έχουμε να κάνουμε με σοβαρότερες αξίες...

έ ζησε μάυτες τοτε αποκλησμένος απ'την πραγματική απολαυση της ζωής και της ελευθερίας... ;)