ΧΩΡΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Οι ιατρικού και προνοιακού χαρακτήρα υπηρεσίες που προσφέρει το Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων (ΕΙΑΑ) στο Ιλιον, συγκροτούν και συγκρατούν σε πολύ μεγάλο βαθμό την δημόσια αποκατάσταση στην χώρα μας. Δυστυχώς, όμως, οι μακροχρόνιες φθορές και η πλημμελής έως ανύπαρκτη συντήρηση χώρων και περιουσιακών στοιχείων του ΕΙΑΑ, συγκροτούν μια απαράδεκτη εικόνα εγκατάλειψης που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον στρατηγικό ρόλο/λόγο ύπαρξης του Ιδρύματος.

Η παραπάνω αντίφαση, αν μη τι άλλο προσβάλλει βάναυσα το Ιδρυμα – σημείο αναφοράς των υπηρεσιών αποκατάστασης στην χώρα μας, που διαθέτει και λειτουργεί τις 130 εκ των 180 εγχώριων δημόσιων κλινών αποκατάστασης. Την καταγράψαμε την Παρασκευή 4 Ιουνίου, πραγματοποιώντας με την φωτογράφο Υδρα Πάρντος πολύωρο οδοιπορικό/αυτοψία σε ενδεικτικούς χώρους και σημεία του ΕΙΑΑ.

Πρώτη στάση μας το εφημερείο των γιατρών, βρίσκεται στον πρώτο όροφο του κεντρικού κτιρίου. Οι εξωτερικοί τοίχοι έχουν “ποτίσει” υγρασία, οι φθορές τους δείχνουν ανεξίτηλες, παραπέμπουν σε εγκαταλελλειμένη αποθήκη. Η πόρτα του εφημερείου είναι ορθάνοιχτη. “Εδώ και έναν χρόνο δεν κλειδώνει, έχει χαλάσει” μας πληροφορεί ο ξεναγός μας ειδικευόμενος γιατρός Νάσος Τσιβγούλης. Στα ενδότερα, ένα κρεβάτι εικοσαετίας κατάλληλο για φαντάρους εν καιρώ πολέμου, διατίθεται στους γιατρούς για ξεκούραση κατά την διάρκεια των εφημεριών τους. Ο ανεμιστήρας της οροφής είναι από το περσινό Καλοκαίρι χαλασμένος, με τις μεγάλες ζέστες οι γιατροί φέρνουν δικούς τους. Παραδίπλα ένα δωματιάκι 8-9 τετραγωνικών έχει οριστεί ως ο χώρος φαγητού. Νωπισμένοι τοίχοι από την έλλειψη συντήρησης, στριμωγμένο στην μέση ένα ξύλινο τραπέζι για δύο άτομα, πιο κει ένα παμπάλαιο άδειο ψυγείο. “ Εδώ τρώμε 7-8 φορές το μήνα, όσες οι εφημερίες μας ” μοιράζεται τον καημό του ο νεαρός ειδικευόμενος. “Δεν ζητούμε πολυτέλειες, απλώς ανθρώπινες συνθήκες στους χώρους εργασίας” η δηκτική φράση αποχαιρετισμού του.
Δεύτερη στάση μας ο ξενώνας του Ιδρύματος, ξεναγοί μας δυο “παλιοί” υπάλληλοι του ΕΙΑΑ 20ετίας και βάλε. 19 άνθρωποι με κινητική αναπηρία που δεν έχουν αλλού στέγη διαμένουν μόνιμα εκεί . Η τραπεζαρία υποτίθεται ότι αποτελεί τον χώρο συνάθροισης/κοινωνικοποίησης, περισσότερο μοιάζει με χώρο σπιτιού επί χρόνια ακατοίκητου. Μπρίζες φθαρμένες, ένα τραπέζι 4 ατόμων όλο και όλο και αυτό ημιαναποδογυρισμένο, καρέκλες ούτε για δείγμα. Απείρως χειρότερα είναι τα πράγματα στις τουαλέτες. Πόρτες ξεχαρβαλωμένες, παράθυρα σπασμένα, νιπτήρες σε άθλια κατάσταση, λεκάνες και μπανιέρες βρώμικες και/ή κατεστραμμένες. “Εδώ και μερικές δεκαετίες που κατασκευάστηκε το κτίριο ελάχιστες επιδιορθώσεις έχουν γίνει, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια απολύτως τίποτε” εξηγούν οι δύο “παλιοί” υπάλληλοι – ξεναγοί μας. Οι ένοικοι μας καλούν για ένα αναψυκτικό στα δωμάτιά τους, περνάμε για λίγο απ’ όλους, καταλήγουμε στο δωμάτιο της εξηντάχρονης Μάγδας. Η οικοδέσποινά μας έχει ήδη πέντε χρόνια στον ξενώνα, τον νιώθει σαν οριστική της κατοικία. Το δωμάτιό της διαθέτει και ανεμιστήρα στην οροφή, είναι ο μοναδικός όλου του ξενώνα.“Τον αγόρασα και τον εγκατέστησα με δικά μου χρήματα” απαντά στην απορία μας για την απρόσμενη πολυτέλεια η Μάγδα. Αυτό δα έλειπε να είχαν διαφορετικά τα πράματα...

Τρίτο στάδιο αυτοψίας, οι υπαίθριοι του ΕΙΑΑ χώροι : Παραπλεύρως του ξενώνα φιλοξενίας, τέσσερα εγκαταλελλειμένα αυτοκίνητα, είναι αφημένα στο ίδιο σημείο τέσσερα χρόνια. Αφημένο 150 μέτρα παρακάτω “ξαποσταίνει”και ένα ασθενοφόρο, συνταξιοδοτήθηκε προ διετίας όταν διαπιστώθηκε πρόβλημα στον κλιματισμό! Πλέον λόγω της εγκατάλειψης δεν κινείται, για να επιδιορθωθεί χρειάζεται κάτι παραπάνω από ένα χιλιάρικο, δεν διατίθεται. Στα δυτικά του κεντρικού κτιρίου δεσπόζουν δυο παρατημένα λεωφορεία, 28 καθήμενοι συν 10 καρότσια η χωρητικότητα του ενός – 33 καθήμενοι συν 10 καρότσια του άλλου. Μετέφεραν εργαζόμενους και άτομα με αναπηρία, χάλασαν πριν τρία χρόνια, έκτοτε εγκαταλείφτηκαν και σαπίζουν. Στην πρόσοψη, τέλος, του κεντρικού κτιρίου, το ...πατροπαράδοτο καλλωπιστικό συντριβάνι, προσομοιάζει απολύτως σε γούρνα για λασπομαχίες! Δεν έχει τρέξει σταγόνα νερό τα τελευταία χρόνια. Χάλασε κι’ αυτό και (τι άλλο;) εγκαταλείφτηκε.

Τελευταία στάση μας το κεντρικό κτίριο του ΕΙΑΑ, για να ζητήσουμε τις θέσεις/εξηγήσεις του διοικητή . Στο εύλογο ερώτημά μας “τις πταίει για τις συνθήκες εγκατάλειψης;”, η απάντηση του νεοτοποθετηθέντα Γιώργου Τσιούμπου είναι κάτι παραπάνω από ασαφής : “Θα προσπαθήσουμε να εξανθρωπίσουμε τις συνθήκες το ταχύτερο δυνατόν”. Επιμένουμε να του αποσπάσουμε μια άποψη/θέση καταλογισμού ευθυνών, “ουδέν σχόλιον” μονότονα επαναλαμβάνει. Επανερχόμαστε στην ανάγκη αποκατάστασης των τριτοκοσμικών εικόνων εγκατάλειψης, ζητάμε αποσαφήνιση του “πότε”, δεν την δίδει . Αντ’ αυτού – δίκην αντιπερισπασμού; – προσκομίζει πρόσφατη υπουργική απόφαση έγκρισης κονδυλίου 492.000€ για ανακαίνιση των τμημάτων φυσιοθεραπείας και εργοθεραπείας. Παρατεταμένη η επιμονή μας - “δεν ρωτάμε για τις επιστημονικές και προνοιακές υπηρεσίες του ΕΙΑΑ, αλλά για την αποκατάσταση των τριτοκοσμικών εικόνων” - μια από τα ίδια η απάντηση: Το ταχύτερο δυνατόν...

“Το ταχύτερο δυνατόν παραπέμπει στο αόριστο μέλλον” σχολιάζει σκωπτικά ο πρόεδρος της εθνικής ομοσπονδίας κινητικά αναπήρων Νίκος Σκόνης, εξηγώντας ότι “αντίστοιχες διαβεβαιώσεις δόθηκαν πολλές φορές στο παρελθόν, έχουν πλέον χάσει το νόημά τους ”. Η καταληκτική φράση/αίτημα του προέδρου των ελλήνων κινητικά αναπήρων είναι κάτι παραπάνω από σαφής : “ Οι τριτοκοσμικές εικόνες που προσβάλλουν βάναυσα τους χιλιάδες έλληνες πολίτες με αναπηρία πρέπει να αποκατασταθούν εδώ και τώρα”.

ΠΡΕΖΑ TV
9-6-2010