Εκτός πραγματικότητας είναι οποιαδήποτε συζήτηση για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο έχει από ετών κλείσει το ζήτημα, αποκλείοντας κατηγορηματικά κάθε τέτοιο ενδεχόμενο ως αντίθετο στο Σύνταγμα.
Παρόλα αυτά η αυθαιρετολογία εξακολουθεί να κρατεί καλά, με αρκετούς πολιτευτές να επικαλούνται αυτή τη φορά την οικονομική κρίση, για να... επιβραβεύσουν όσους παρέβησαν τον νόμο, σε βάρος όσων τον τήρησαν.
Οι ρυθμίσεις Σουφλιά και Μπιρμπίλη για τους ημιυπαίθριους, παρότι από τη φύση τους κινούνται στα όρια της συνταγματικότητας, έδωσαν αφορμή να «ανάψει» και πάλι η... αιώνια συζήτηση για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων.
Την παραφιλολογία ενίσχυσε άθελά του και το υπουργείο Οικονομικών, περιλαμβάνοντας στο Μνημόνιο προβλεπόμενα έσοδα 1,5 δισ. ευρώ από αυθαίρετα μέσα στην επόμενη τριετία.
Από την πρώτη στιγμή το υπουργείο Περιβάλλοντος διαχώρισε κατηγορηματικά τη θέση του, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν υπάρχει καμία «μυστική» πολεοδομική ρύθμιση στα σκαριά. Ο λόγος είναι απλός: μια τέτοια ρύθμιση δεν θα είχε καμία τύχη, καθώς οι προσπάθειες νομιμοποίησης αυθαιρέτων έχουν κατ’ επανάληψη κριθεί αντισυνταγματικές από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Το γεγονός αυτό ήταν γνωστό και στον τέως υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργο Σουφλιά, που απέφυγε διακριτικά το ζήτημα.
Τα τελευταία χρόνια το Συμβούλιο της Επικρατείας ενισχύει το νομικό του οπλοστάσιο απέναντι στα αυθαίρετα. Το ένα πίσω από το άλλο, τα «παραθυράκια» που κατά καιρούς επινοούν οι κυβερνήσεις για την ικανοποίηση των αυθαιρετούχων κρίνονται αντισυνταγματικά από το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας και ακυρώνονται.
Η τελευταία απόφαση της Ολομέλειας πέρυσι (3500/2009) ήρθε να επιβεβαιώσει τον κανόνα. Με αφορμή την... επίπονη προσπάθεια της Πολιτείας να νομιμοποιήσει ένα μικρό ξενοδοχείο στην Εκάλη, η Ολομέλεια του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου έκρινε τριπλά αντισυνταγματική τη δυνατότητα (του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ ή του νομάρχη) να εξαιρεί ένα αυθαίρετο από την κατεδάφιση, άρα εμμέσως να το νομιμοποιεί.
Αυτό που το Συμβούλιο της Επικρατείας επανέλαβε και με αυτήν την απόφαση είναι πως η λύση για τα αυθαίρετα δεν θα πρέπει να αναζητείται σε νομικά «τρικ» για την παράκαμψη της νομοθεσίας, όπως η «τακτοποίηση» ή η «ρύθμιση». Ερμηνεύοντας το Σύνταγμα, το Συμβούλιο της Επικρατείας με σειρά αποφάσεών του έχει απορρίψει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο νομιμοποίησης οποιουδήποτε αυθαιρέτου ανεγέρθηκε μετά το 1983.
Με την τελευταία του απόφαση σκλήρυνε ακόμα περισσότερο τη στάση κάνοντας την απαγόρευση απόλυτη: εκτίμησε ότι η νομιμοποίηση αυθαιρέτων αντίκειται στην αρχή της νομιμότητας και του κράτους δικαίου, δημιουργώντας δύο κατηγορίες πολιτών έναντι του νόμου: αυτών που αυθαιρετούν και αυτών που υφίστανται τις συνέπειες των πράξεων όσων αυθαιρετούν. Η επίκληση της έκτακτης οικονομικής συγκυρίας δεν φαίνεται αρκετή από νομικής άποψης.
Μόνη ρεαλιστική (και ουσιαστική) λύση για τα αυθαίρετα θα μπορούσε να είναι η πολεοδόμηση ήδη πυκνοδομημένων περιοχών αυθαιρέτων, όπου αυτή είναι δυνατή (εκτός δασικών εκτάσεων, ρεμάτων, προστατευόμενων περιοχών κ.λπ.).
Σε κάθε περίπτωση, τα υπουργεία Οικονομικών και Περιβάλλοντος οφείλουν να ξεκαθαρίσουν άμεσα τη θέση τους. Κι αυτό γιατί όπως έχει αποδειχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, κάθε σεναριολογία για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων γεννά την επόμενη γενιά αυθαίρετης δόμησης...
Του Γιωργου Λιαλιου
ΠΡΕΖΑ TV
2-9-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου