ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΔΥΟ ΑΚΟΜΗ ΝΕΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΟΝ ΑΚΗΡΥΚΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

(δεν τιμούμε την μνήμη των αδικοχαμένων και ούτε σβήνουμε το πένθος των συγγενών και φίλων τους με υποκριτική και ανέξοδη επέκταση των ημερών πένθους των Ενόπλων Δυνάμεων: αλλά μόνο φέρνοντας την Ειρήνη στο Αιγαίο, κάνοντας παρελθόν τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό!)

ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

Σε όλο τον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο διεξάγεται διάλογος σχετικά με το μέλλον των Ενόπλων Δυνάμεων και τον ρόλο που καλούνται να υλοποιήσουν. Μια συζήτηση που επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την πίεση της νεολαίας που αρνείται την οποιαδήποτε εμπλοκή με τον πόλεμο και το μιλιταρισμό. Οι αστικές κυβερνήσεις επιλέγουν το Μισθοφορικό στρατό που υπάκουα, αποτελεσματικά θα ικανοποιήσει τις βλέψεις της κάθε άρχουσας τάξης και επιχειρούν μια διπλή ενσωμάτωση: απευθύνονται στα εργατικά-αγροτικά στρώματα που πλήττονται βίαια από την ανεργία «προσφέροντάς» τους τη «Μισθοφορική Στρατιωτική Διέξοδο» και «απαλλάσσουν» μικροαστικά-μεσαία στρώματα και γόνους της άρχουσας τάξης από την υποχρεωτική στράτευση. Ο στρατός αναδεικνύεται στο μηχανισμό ταξικής κυριαρχίας που επιδιώκει συστηματικά το βάθεμα των ταξικών του χαρακτηριστικών.

Με αυτό τον τρόπο ο αστικός κόσμος προσπαθεί να κλείσει γρήγορα έναν επικίνδυνο για το κατεστημένο διάλογο που διαχέεται στην κοινωνία, η οποία διαπιστώνει το αδιέξοδο των πανάκριβων, άχρηστων εξοπλιστικών προγραμμάτων και την «απαξίωση» του στρατιωτικού θεσμού, που σε κάθε περίπτωση αδυνατεί να κατοχυρώσει την Ειρήνη και να νομιμοποιήσει στη μέση συνείδηση την ύπαρξη του αφού οι διακρατικές συγκρούσεις εκλείπουν και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις οδηγούνται σε τέλμα (βλέπε αδιέξοδα ΝΑΤΟ σε Αφγανιστάν). Διαπιστώνεται ότι απαιτούνται πολιτικές λύσεις, ευρύτερες ανατροπές και όχι νέοι πόλεμοι. Όμως, οι Στρατιωτικοί σχηματισμοί, σε εθνικό και Διεθνικό επίπεδο (ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ-ΟΑΣΕ), αναλαμβάνουν κατασταλτικά καθήκοντα (πρόσφατη εμπειρία Ταϋλάνδης, σχεδιασμοί Ε.Ε. και ιμπεριαλιστική επέμβαση του Ευρωστρατού στην Αφρική κλπ) στο όνομα της νεφελώδους Ασφάλειας, ρόλο Παγκόσμιου Χωροφύλακα της Νέας Καπιταλιστικής Τάξης Πραγμάτων και υπηρετούν ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς (κατοχή Ιράκ-Αφγανιστάν, δημιουργία προτεκτοράτων ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-Ρωσίας διαμέσου αποσχιστικών κινήσεων σε Βαλκάνια-Καύκασο).

Η πολεμική προετοιμασία δεν εξασφαλίζει την Ειρήνη, αλλά φουντώνει την απειλή του πολέμου. Το αδιέξοδο διπλό καθώς συντηρείται ένας μηχανισμός ταξικής κυριαρχίας και ικανοποίησης των αστικών βλέψεων εντός και εκτός συνόρων, πραγματικό βάρος για τους φορολογούμενους που υπόκεινται σε κλιμακούμενη φορολογική επιβάρυνση προκειμένου να συντηρηθεί ένας κοινωνικά άχρηστος θεσμός, ενώ το κύκλωμα των εξοπλισμών τρέφει την παρασιτική πολεμική βιομηχανία και το σύστημα της διαπλοκής, εις βάρος πάντα των κοινωνικών αναγκών.

Παρά την προπαγάνδα που διαδίδει ότι το δίλημμα «κανόνια ή βούτυρο» είναι ψευτοδίλημμα, γιατί «ο ισχυρός στρατός και οι συνακόλουθες πολεμικές δαπάνες εξασφαλίζουν την ειρήνη και τους όρους ευημερίας», συμβαίνει το τελείως αντίθετο. Αδιάψευστος μάρτυρας η σύγχρονη ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, καθώς, αφενός μια στρατιωτική σύγκρουση των δύο κρατών θα σήμαινε την απόλυτη καταστροφή, αφετέρου 65 χρόνια ραγδαίων εξοπλισμών, δογμάτων Αποτροπής και πολεμικής προετοιμασίας όχι μόνο δεν απέτρεψαν την στρατιωτική σύγκρουση (γεγονότα Κύπρου 74', Ακήρυκτος Πόλεμος στο Αιγαίο με εκατοντάδες νεκρούς πιλότους κλπ), αλλά σε κάθε περίπτωση οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ακόμη και όταν έφτασαν στο αμήν μιας μοιραίας σύγκρουσης βρήκαν διέξοδο διαμέσου της πολιτικής: γεγονότα 1987, ένταση στα Ίμια 1996.

Βεβαίως, η προβολή του κινδύνου για «την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική ανεξαρτησία» συμβάλλει στην εμπέδωση κλίματος εθνικής ενότητας, ενώ ταυτόχρονα τα εργατικά δικαιώματα ακρωτηριάζονται. Συστηματικά, όλοι οι επίσημοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης παρουσιάζουν ως αιτίες της διαμάχης στο Αιγαίο τις διεκδικήσεις ή την επιθετικότητα-προκλητικότητα της μιας ή της άλλης πλευράς προκειμένου να φουντώσουν τον εθνικισμό και να ενσωματώσουν τις λαϊκές μάζες στα σχέδια κερδοφορίας του αστικού κόσμου, απαιτώντας ακόμα «μεγαλύτερες θυσίες»! Η απεμπόληση κοινωνικών ελευθεριών γίνεται στο όνομα της «Ασφάλειας», η τρομουστερία χρησιμοποιεί ως αφορμή την μετανάστευση (στοχοποιώντας μουσουλμάνους) ή τους κινδύνους κοινωνικής εξέγερσης και η πολεμική εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις παρουσιάζεται ως μονόδρομος για την εξυπηρέτηση των «εθνικών αναγκών».

ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ; ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ!...

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΠΡΕΖΑ TV
1-9-2010