Πριν από λίγες μέρες, σε ένα ημιυπόγειο εργαστήριο φωτογραφίας στο Κολωνάκι, τέθηκε το ερώτημα: Ζει η αναλογική φωτογραφία και το φιλμ; Εντελώς τυχαία, στο εργαστήριο εκείνη την ημέρα βρέθηκαν αρκετοί αναλογικοί «δεινόσαυροι» διαφόρων ηλικιών. Οι φωνές τους σίγουρα ακούστηκαν μέχρι και τον έκτο όροφο. Η μηχανή του καφέ και τα τασάκια μαρτύρησαν. Επειτα από αρκετές ώρες, το συμπέρασμα ήταν ότι οι περισσότεροι τρέχουν ψηφιακά και με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Δίπλα, όμως, στους παράδρομους, με τους δικούς της χρόνους, βρίσκεται ακόμα η αναλογική φωτογραφία και σίγουρα έχει περισσότερο χρόνο να απολαύσει το τοπίο.
800 μέλη
Παρόλο που αρκετές εταιρείες έχουν σταματήσει να βγάζουν αναλογικές μηχανές, ένα διεθνές φωτογραφικό κίνημα όλων των ηλικιών «αντιδρά στον ψηφιακό κόσμο», όπως λέει η Διονυσία Σκιαδοπούλου, φωτογράφος και συνιδιοκτήτρια σε κατάστημα με είδη φωτογραφίας. Πρόκειται για τη λομογραφία (Lomography) που τόσο υπενθυμίζει όσο και γνωρίζει σε χιλιάδες ανθρώπους παγκοσμίως το φιλμ. «Οι πλαστικές αναλογικές μηχανές Lomography είναι απλές στη χρήση και απευθύνονται σε όλους ανεξαρτήτως εάν έχουν γνώσεις γύρω από τη φωτογραφία. Πολλοί διάσημοι φωτογράφοι, Ελληνες και ξένοι, έχουν δημοσιεύσει δουλειές τους από Lomography μηχανές». Παράλληλα, η Ελληνική Κοινότητα ΛΟΜΟγράφων, που αριθμεί κάπου στα 800 μέλη, διοργανώνει διαρκώς εκθέσεις και διαγωνισμούς. Το μερίδιο που έχουν οι πιο «βαριές» και παραδοσιακές αναλογικές μηχανές στην ελληνική αγορά είναι ένα 10%, όπως εκτιμά η κ. Σκιαδοπούλου. «Θα αντέξουν. Το φιλμ πάντα είχε τη δική του γοητεία! Πέρα από την υψηλή ποιότητα που προσφέρει, είναι και η μαγεία της δημιουργίας. Ολη η διαδικασία της σύνθεσης, η στιγμή του κλικ, αλλά και η αναμονή για το αποτέλεσμα την κάνει να διαφοροποιείται από το άμεσο αποτέλεσμα που προσφέρει η ψηφιακή τεχνολογία».
Αρκετοί θεωρούν πως μόνο όσοι μεγάλωσαν με αναλογικές φωτογραφικές μηχανές συνεχίζουν να τις χρησιμοποιούν. Ομως «δεν είναι ακριβώς έτσι» λέει ο Ηλίας Κοσίντας, επαγγελματίας φωτογράφος και ιδιοκτήτης εργαστηρίου φωτογραφίας με σκοτεινό θάλαμο. «Πολλοί πιτσιρικάδες βρίσκουν τις φωτογραφικές των γονιών τους και θέλουν να τραβήξουν με αυτές» λέει. «Σε αντίθεση με τους γονείς τους που έχουν γίνει γκατζετάκηδες και θέλουν ό,τι πιο νέο».
Αξία σταθερή
Σίγουρα «σε ποσότητα η ψηφιακή φωτογραφία έχει κερδίσει. Οι πελάτες μου πάλι ζητάνε μόνο ψηφιακό αρχείο. Η τεχνολογία όμως καταπίνει πάρα πολλά πράγματα και πάρα πολύ γρήγορα. Για να ακολουθήσεις την εξέλιξη πρέπει να ξοδεύεις πάρα πολλά χρήματα. Υπάρχουν ψηφιακές που έκαναν πέντε και έξι χιλιάδες ευρώ και τώρα τις βρίσκεις με 700 ευρώ. Η αξία όμως μια καλής αναλογικής μηχανής θα παραμείνει σταθερή».
Χωρίς να εναντιώνεται στις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, άλλωστε τις χρησιμοποιεί, λέει πως μπορεί να «χάσεις τον έλεγχο. Τραβάς περισσότερες φωτογραφίες από όσες μπορείς να καταναλώσεις. Είναι ψηφιακή φλυαρία. Η υπερβολή του μέσου». Η συζήτηση μεταφέρεται στο σκοτεινό του θάλαμο. «Εδώ είναι το αναλογικό Photoshop» λέει. «Εδώ είναι το παιχνίδι και η δημιουργία». Στο παρελθόν τον έχουν αποκαλέσει και «πιανίστα» γιατί, όπως λέει, «το κάθε αρνητικό είναι μια παρτιτούρα με νότες. Ο κάθε μουσικός θα παίξει αυτές τις νότες διαφορετικά. "Διαφορετικά" δεν πάει να πει καλύτερα ή χειρότερα». Καταλήγοντας λέει πως τα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια θα είναι καθοριστικά για το μέλλον της αναλογικής φωτογραφίας. «Σίγουρα όμως μπορεί να συνυπάρξει με την ψηφιακή».
Κάποιος που τραβάει με ψηφιακή μηχανή περνάει περισσότερη ώρα μπροστά στον υπολογιστή παρά πίσω από το σκόπευτρο της μηχανής του. Επίσης ελάχιστες από αυτές τις φωτογραφίες θα εκτυπωθούν. Αρκετοί συνεχίζουν ή ξεκινάνε αναλογικά από χόμπι. Ο Δημήτρης Καστανιώτης είναι ερασιτέχνης φωτογράφος, χρησιμοποιεί τόσο αναλογική όσο και ψηφιακή μηχανή, ενώ με ένα φίλο του έχουν στήσει σκοτεινό θάλαμο και εμφανίζουν εκεί τις φωτογραφίες τους.
Για χόμπι
Στο πλαίσιο του χόμπι του, έχει στήσει και ένα blog (www. simple-photography.net) με συμβουλές και απόψεις σχετικά με τη φωτογραφία. Για τις αναλογικές μηχανές λέει πως «απλώς είναι ένα διαφορετικό μέσο». Στο σκοτεινό θάλαμο ωστόσο «σου δίνεται η αίσθηση πως δουλεύεις όπως οι παλιοί. Το κάνεις για το ταξίδι, να δοκιμάσεις τα διάφορα φιλμ, τι κόκκο βγάζουν στο χαρτί κ.λπ. Γνωρίζω πολλούς που τραβάνε με φιλμ. Υπάρχει ακόμα ενδιαφέρον. Αρκετοί όμως που ξεκινάνε αναλογικά αποθαρρύνονται γιατί δεν έχουν υπομονή». Κλείνοντας, «ο κόσμος δεν θα έπρεπε να κολλάει και τόσο στο μέσο. Οσο καλή ή κακή και να είναι μια φωτογραφική, όσο καινούργια ή παλιά, στην τελική είναι η ματιά του φωτογράφου που μετράει. Τη φωτογραφία τη βγάζει ο φωτογράφος και όχι η μηχανή».
Του ΑΛ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΕΖΑ TV
13-11-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου