Λίγο μετά την εκλογή Ομπάμα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ πάτησε το «κουμπί επαναπροσδιορισμού» («reset button») των αμερικανικών σχέσεων με τη Ρωσία, προκαλώντας ευρείας εκτάσεως αντιδράσεις στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα και ιδιαίτερα στις χώρες της πρώην σοβιετικής επιρροής. Τώρα για άλλη μια φορά, σκόπιμα ή συμπτωματικά είναι αδιάφορο επί του παρόντος, «κάποιος» πάτησε ένα άλλο «κουμπί» με διαφορετική ατζέντα και πολύ ευρύτερες συνέπειες στον επαναπροσδιορισμό και επανασχεδιασμό του παγκόσμιου συστήματος.
Γιατί, ανεξαρτήτως της καθαυτό και επιμέρους αξίας και αξιολόγησής τους, συλλήβδην οι χιλιάδες διαρροές που ρέουν καθημερινά από τον ιστότοπο WikiLeaks απαξιώνουν παραδοσιακούς συσχετισμούς και συμμαχίες.
Αν είναι έτσι, πρώτος στόχος των Αμερικανών είναι η Ευρώπη. Για την ακρίβεια, η Ενωμένη Ευρώπη.
Εκ πρώτης όψεως εκείνο που εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι η αμερικανική διπλωματία έχει πέσει σε πολύ χαμηλό επίπεδο, όπως προκύπτει από την πληθώρα των εν είδει κουτσομπολιού επικρίσεων των διπλωματικών της αποστολών για Ευρωπαίους ηγέτες. Αλλά αυτό εν μέρει εξηγείται -χωρίς να δικαιολογείται- από το γεγονός ότι σε σημαντικές πρεσβείες οι επικεφαλής τους, ως πρώην διευθυντές εταιρειών εσωρούχων, επί παραδείγματι, δεν είχαν τη δέουσα διπλωματική παιδεία και απλώς υπέγραφαν ό,τι ερχόταν στο γραφείο τους, απολαμβάνοντας οι ίδιοι τα «θέλγητρα» των ευρωπαϊκών πρωτευουσών.
Ετσι διακωμωδούνται ηγέτες όπως ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί, η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μπερλουσκόνι και σίγουρα έπονται άλλοι, μερικών «δικών» μας συμπεριλαμβανομένων, όταν και εφόσον χρειαστεί να φτάσει η «ώρα» τους.
Αγνοια
Μέσω αυτών των επικρίσεων και των χλευαστικών σχολίων αλλά και μέσα από τη συνολική εικόνα των διαρροών, ξεπροβάλλει παντελής άγνοια και βαθιά εχθρότητα των Αμερικανών διπλωματών προς την πολιτική κουλτούρα των ευρωπαϊκών χωρών.
Εύλογα αναρωτιούνται στην Ευρώπη κατά πόσον είναι δυνατόν να μιλά κανείς για σύναψη και χτίσιμο στρατηγικών σχέσεων, τη στιγμή που χλευάζονται κατά κόρον τα πολιτικά συστήματα που αυτές οι χώρες αντιπροσωπεύουν, και ιδιαίτερα όταν οι επικρίσεις αυτές απευθύνονται σε πολιτιστικά ομόρροπους χώρους.
Εντύπωση προξενεί και η αήθεια με την οποία οι Αμερικανοί έβλεπαν τους στενότερους εκ των συμμάχων τους, τους Βρετανούς, οι οποίοι τους έχουν συμπαρασταθεί στο Αφγανιστάν όσο κανείς άλλος και επιπλέον έχουν θρηνήσει θύματα, και αυτό γιατί εκείνοι δεν κατάφεραν να φέρουν σε πέρας τις μάχες στη Χέρμαντ. Αν λοιπόν οι Αμερικανοί διακωμωδούν κατ' αυτόν τον τρόπο τους στενότερους συμμάχους τους, αντιλαμβάνεται κανείς τι θα λένε για τους υπόλοιπους!..
Θα 'ναι ενδιαφέρον, επί παραδείγματι, να διαβάσει κανείς τα «ωμά» τηλεγραφήματα του πρώην Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Τομ Μίλερ και τις απόψεις του για πολλούς από τους σημερινούς παράγοντες της ελληνικής πολιτικής σκηνής που επιδίωκαν να συγχρωτίζονται μαζί του. Ιδιαίτερα της περιόδου που προηγήθηκε των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στο σύνολό τους, όπως αποτυπώνονται και κυρίως δημοσιοποιούνται οι σχετικές απόψεις για τους Ευρωπαίους, επιβεβαιώνουν εν πολλοίς την αντίληψη έγκυρων αναλυτών πως οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βάλει μπροστά μια επιχείρηση πλήρους ελέγχου των Ευρωπαίων, που ξεκίνησε με τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ του '91 στη Ρώμη και ολοκληρώθηκε πρόσφατα στη σύνοδο κορυφής της Λιβασόνας.
Εκεί, παρά τις διακηρύξεις περί κοινού αμυντικού δόγματος και νέας αμυντικής ασπίδας, κερδισμένοι ήταν οι Αμερικανοί, οι οποίοι κατάφεραν να διασπάσουν τους Ευρωπαίους στο ΝΑΤΟ, αλλά, κατ' επέκταση και κατ' ουσίαν, τη συνοχή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ρωσία
Εκθέτοντας έξυπνα τον γαλλο-γερμανικό άξονα, έφεραν τύποις και εν «γνώσει» της τη Ρωσία «μέσα» στην αμυντική ασπίδα, γεγονός που θορύβησε τους Κεντροευρωπαίους -Πολωνούς, Τσέχους κ.ά.- οι οποίοι περίμεναν κατ' ελάχιστον πως η Λισαβόνα θα επικροτούσε τους φόβους τους για τη Μόσχα. Αυτό δεν συνέβη, αλλά τουναντίον αναγνωρίστηκε εμμέσως η γεωπολιτική επιρροή της Ρωσίας στο χώρο της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, με αποτέλεσμα οι Κεντροευρωπαίοι να τρέξουν στην αγκαλιά της Ουάσιγκτον για σύναψη διμερών αμυντικών συμφωνιών.
Οι Αμερικανοί «κατάφεραν» επιπλέον να αναβαθμίσουν τη γεωπολιτική παρουσία της Τουρκίας μέσα από την ενεργό συμμετοχή της τελευταίας στην ασπίδα και να τη φέρουν στο τραπέζι με τους «μεγάλους», πικάροντας τους Γαλλο-γερμανούς που αρνούνται να τη δεχτούν στους κόλπους της Ενωσης. Ενώ παράλληλα εργάζονται πυρετωδώς για την αποκατάσταση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων, έτσι ώστε να εξομαλυνθεί πλήρως και η συνεργασία Ουάσιγκτον - Αγκυρας για την προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων.
Είναι άγνωστο και θα φανεί στην πορεία κατά πόσο και σε ποια έκταση οι διαρροές αυτές θα επηρεάσουν τη δυναμική του όλου αμερικανικού γεωπολιτικού σχεδιασμού, όπως ισχυρίστηκε προς εβδομάδος ο ιδρυτής του WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ. Αλλά εκείνο που σίγουρα διαπιστώνεται μέσα από όλες αυτές τις διαρροές και ανεξαρτήτως της διασύνδεσής τους με την εγκυρότητα ισχυρισμών περί εξυπηρετούμενων σκοπιμοτήτων με τη δημοσιοποίηση κάποιων εγγράφων, είναι η χρονική συγκυρία του επιδιωκόμενου από τους Αμερικανούς επανασχεδιασμού του παγκοσμίου συστήματος, με αρωγούς και πολλούς από την Ευρώπη που έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι παγκόσμιοι παίκτες.
Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και ο «δικός» μας Γ. Α. Παπανδρέου, κοντά στον Σουηδό ΥΠΕΞ Καρλ Μπιλτ, ο οποίος τώρα προωθεί σε συνεργασία με τους Αμερικανούς το «μπάσιμο» της χώρας του στην πρώην Αν. Ευρώπη για να «ερεθίσει» τους Ρώσους.
Του Δ.Π. ΔΗΜΑ
dpdimas@hotmail.com
ΠΡΕΖΑ TV
14-12-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου