Ενα όχι και τόσο... αρχαίο κινεζικό ρητό για τις σινο-αμερικανικές σχέσεις λέει ότι Κίνα και ΗΠΑ είναι εξαρτώμενες η μία από την άλλη σε τέτοιον βαθμό που οι σχέσεις τους δεν μπορούν να είναι πολύ κακές, αλλά είναι και τόσο διαφορετικές η μία από την άλλη, που οι σχέσεις τους δεν μπορούν να είναι ούτε και πολύ καλές.
Επιπλέον, παρατηρείται και αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης, καθώς οι Κινέζοι θεωρούν στην πλειονότητά τους ότι οι Αμερικανοί θέλουν να ανακόψουν την ανοδική αναπτυξιακή πορεία της Κίνας, που ήδη την έχει καταστήσει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως. Αντίστοιχα, μεγάλο ποσοστό Αμερικανών -πολιτών και πολιτικών- ανησυχούν γι΄ αυτήν την ανέλιξη και δεν δείχνουν πρόθυμοι να δημιουργήσουν θέση «συμπλανητάρχη».
Αν δε, η ταχύτατη οικονομική ανάπτυξη (με ετήσιο ρυθμό 10,3%) συνδυαστεί και με τις οικονομικές δυσκολίες των ΗΠΑ καθώς και με την ανάπτυξη της στρατιωτικής δύναμης της Κίνας, οι φόβοι των Αμερικανών αυξάνονται: σύμφωνα με δημοσκόπηση της «Wall Street Journal» και του δικτύου NBC, στην ερώτηση ποια χώρα θεωρούν ότι θα είναι η πρώτη δύναμη σε 20 χρόνια, το 38% ονόμασε την Κίνα και το 35% τις ΗΠΑ.
Η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου, Χου Ζιντάο, στις ΗΠΑ, αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο αυτήν ακριβώς τη φύση των σινο-αμερικανικών σχέσεων.
Για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, ο μεν Ομπάμα θέλησε να δείξει απαιτητικός, όπως του το ζητούσαν σχεδόν υστερικά οι εκ των δεξιών του αλλά και μεγάλη μερίδα των δικών του, θέτοντας ζητήματα όπως την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη συναλλαγματική αναπροσαρμογή του τεχνητά υποτιμημένου γιουάν.
Τράβηξε το σχοινί τόσο όσο χρειαζόταν για να εξασφαλίσει την υπόσχεση της Κίνας ότι θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της άρσης εμποδίων στη δραστηριοποίηση αμερικανικών εταιρειών στο έδαφός της και την καταπολέμηση της κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας, αφού πρώτα υπέγραψε συμφωνία εμπορικών συναλλαγών ύψους 45 δισ. δολαρίων.
Ενίσχυση της συνεργασίας
Ο Χου, από την πλευρά του, που θέλησε με το ταξίδι του στις ΗΠΑ να αφήσει... όνομα στην εξωτερική πολιτική, απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά στο γιουάν, παραδέχτηκε πως η «Κίνα πρέπει να κάνει ακόμα αρκετά σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα», ενώ συμφώνησε με τον Ομπάμα στην ενίσχυση της συνεργασίας στον τομέα της πυρηνικής ασφάλειας. Παρότι όλα αυτά ακούγονται εντυπωσιακά, δεν είναι παρά πυροτεχνήματα.
Οι συμφωνίες των 45 δισ. είχαν δρομολογηθεί από καιρό και σε ό,τι πραγματικά «καίει» την Ουάσιγκτον, δηλαδή το υποτιμημένο γιουάν, ο Κινέζος πρόεδρος απέφυγε κάποια ουσιαστική δέσμευση.
Επίσης, δεν διαφάνηκε κάποια σημαντική διαφοροποίηση σε ό,τι αφορά την προσέγγιση των δύο χωρών στο θέμα της Βόρειας Κορέας. Στην Κίνα, έχει τεθεί αυτήν την περίοδο το δίλημμα αν η Κίνα πρέπει να συνεργαστεί στενότερα με τις ΗΠΑ, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία και όχι απλώς να υπερασπίζεται αντανακλαστικά την Πιονγκ Γιανγκ. Δεν έχει υπάρξει απάντηση, αν και ο κινεζικός στρατός μοιάζει να απορρίπτει το πρώτο ενδεχόμενο.
Η επόμενη μέρα
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν θα συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια διατήρησης του καλού κλίματος. Δεδομένου ότι οι δύο ηγέτες θα επικεντρωθούν στα εσωτερικά τους -ο Ομπάμα στην προετοιμασία της επανεκλογής του το 2012 και ο Χου στην παράδοση της ηγεσίας του κόμματος την ίδια χρονιά και στη διαδοχή του στην προεδρία της χώρας το 2013, οι προτεραιότητές τους θα αλλάξουν. Ωστόσο, τα ακανθώδη ζητήματα που απασχολούν τις δύο πλευρές κάθε άλλο παρά λύθηκαν, οπότε είναι σχεδόν σίγουρο πως στο μέλλον θα βρεθούν αφορμές για ένταση.
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ
katsarou@pegasus.gr
ΠΡΕΖΑ TV
23-1-2011
Επιπλέον, παρατηρείται και αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης, καθώς οι Κινέζοι θεωρούν στην πλειονότητά τους ότι οι Αμερικανοί θέλουν να ανακόψουν την ανοδική αναπτυξιακή πορεία της Κίνας, που ήδη την έχει καταστήσει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως. Αντίστοιχα, μεγάλο ποσοστό Αμερικανών -πολιτών και πολιτικών- ανησυχούν γι΄ αυτήν την ανέλιξη και δεν δείχνουν πρόθυμοι να δημιουργήσουν θέση «συμπλανητάρχη».
Αν δε, η ταχύτατη οικονομική ανάπτυξη (με ετήσιο ρυθμό 10,3%) συνδυαστεί και με τις οικονομικές δυσκολίες των ΗΠΑ καθώς και με την ανάπτυξη της στρατιωτικής δύναμης της Κίνας, οι φόβοι των Αμερικανών αυξάνονται: σύμφωνα με δημοσκόπηση της «Wall Street Journal» και του δικτύου NBC, στην ερώτηση ποια χώρα θεωρούν ότι θα είναι η πρώτη δύναμη σε 20 χρόνια, το 38% ονόμασε την Κίνα και το 35% τις ΗΠΑ.
Η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου, Χου Ζιντάο, στις ΗΠΑ, αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο αυτήν ακριβώς τη φύση των σινο-αμερικανικών σχέσεων.
Για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, ο μεν Ομπάμα θέλησε να δείξει απαιτητικός, όπως του το ζητούσαν σχεδόν υστερικά οι εκ των δεξιών του αλλά και μεγάλη μερίδα των δικών του, θέτοντας ζητήματα όπως την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη συναλλαγματική αναπροσαρμογή του τεχνητά υποτιμημένου γιουάν.
Τράβηξε το σχοινί τόσο όσο χρειαζόταν για να εξασφαλίσει την υπόσχεση της Κίνας ότι θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της άρσης εμποδίων στη δραστηριοποίηση αμερικανικών εταιρειών στο έδαφός της και την καταπολέμηση της κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας, αφού πρώτα υπέγραψε συμφωνία εμπορικών συναλλαγών ύψους 45 δισ. δολαρίων.
Ενίσχυση της συνεργασίας
Ο Χου, από την πλευρά του, που θέλησε με το ταξίδι του στις ΗΠΑ να αφήσει... όνομα στην εξωτερική πολιτική, απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά στο γιουάν, παραδέχτηκε πως η «Κίνα πρέπει να κάνει ακόμα αρκετά σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα», ενώ συμφώνησε με τον Ομπάμα στην ενίσχυση της συνεργασίας στον τομέα της πυρηνικής ασφάλειας. Παρότι όλα αυτά ακούγονται εντυπωσιακά, δεν είναι παρά πυροτεχνήματα.
Οι συμφωνίες των 45 δισ. είχαν δρομολογηθεί από καιρό και σε ό,τι πραγματικά «καίει» την Ουάσιγκτον, δηλαδή το υποτιμημένο γιουάν, ο Κινέζος πρόεδρος απέφυγε κάποια ουσιαστική δέσμευση.
Επίσης, δεν διαφάνηκε κάποια σημαντική διαφοροποίηση σε ό,τι αφορά την προσέγγιση των δύο χωρών στο θέμα της Βόρειας Κορέας. Στην Κίνα, έχει τεθεί αυτήν την περίοδο το δίλημμα αν η Κίνα πρέπει να συνεργαστεί στενότερα με τις ΗΠΑ, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία και όχι απλώς να υπερασπίζεται αντανακλαστικά την Πιονγκ Γιανγκ. Δεν έχει υπάρξει απάντηση, αν και ο κινεζικός στρατός μοιάζει να απορρίπτει το πρώτο ενδεχόμενο.
Η επόμενη μέρα
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν θα συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια διατήρησης του καλού κλίματος. Δεδομένου ότι οι δύο ηγέτες θα επικεντρωθούν στα εσωτερικά τους -ο Ομπάμα στην προετοιμασία της επανεκλογής του το 2012 και ο Χου στην παράδοση της ηγεσίας του κόμματος την ίδια χρονιά και στη διαδοχή του στην προεδρία της χώρας το 2013, οι προτεραιότητές τους θα αλλάξουν. Ωστόσο, τα ακανθώδη ζητήματα που απασχολούν τις δύο πλευρές κάθε άλλο παρά λύθηκαν, οπότε είναι σχεδόν σίγουρο πως στο μέλλον θα βρεθούν αφορμές για ένταση.
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ
katsarou@pegasus.gr
ΠΡΕΖΑ TV
23-1-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου