Τουλάχιστον εύλογο -αν όχι χαμηλό- χαρακτηρίζει το τίμημα των 40,6 εκατ. ευρώ που κατέβαλε ο ΟΤΕ για τις υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης (ΥΤΥ) σε Siemens και Intracom της περιόδου 2003-04 μελέτη της Delloite. H μελέτη που παραδόθηκε στη διοίκηση του ΟΤΕ τον περασμένο Νοέμβριο, παραγγέλθηκε από την Deutsche Telekom, μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε από το αίτημα του κ. Σ. Βαλυράκη, για ποινική δίωξη του προέδρου του ΟΤΕ κ. Π. Βουρλούμη. Οι Γερμανοί, προκειμένου ν’ αποκομίσουν ιδίαν άποψη για το θέμα, ανέθεσαν το περασμένο καλοκαίρι τη διεξαγωγή μελέτης στην Delloite, προκειμένου να αποφασίσουν, αν θα στηρίξουν ή όχι τις αποφάσεις των προγενέστερων διοικήσεων του ΟΤΕ.
Δικαιώνει
Η μελέτη της Delloite, δικαιώνει τις επιλογές των κ. Π. Βουρλούμη και Γ. Ιωαννίδη, που την επίμαχη περίοδο ήταν γενικός διευθυντής Τεχνικών Θεμάτων του ΟΤΕ. Στη μελέτη αναφέρεται ότι ο ΟΤΕ κατέβαλε στους προμηθευτές του για ΥΤΥ την περίοδο 2004-03 το ποσό των 40,6 εκατ. ευρώ που αντιστοιχεί στο 1% της αξίας κτήσης του δικτύου του και το 1,7% για την τριετία 2005-2007. Η Deutsche Telekom, σύμφωνα με τη μελέτη, κατά την περίοδο 2007 έως α΄ εξάμηνο του 2010, είχε καταβάλει για ΥΤΥ ποσά που κυμαίνονται από 3,2%-4,7% της αξίας κτήσης των δικτύων. Τα στοιχεία αυτά αφορούν σε 16 θυγατρικές εταιρείες της γερμανικής εταιρείας στην Ευρώπη.
Η μελέτη αναδεικνύει όμως και την αναποτελεσματικότητα των υπηρεσιών του ΟΤΕ. Είναι γνωστό ότι οι προμηθευτές του ΟΤΕ (Siemens, Intracom, ANKO), παρείχαν για δύο χρόνια ΥΤΥ χωρίς να έχει υπογραφεί καμία σύμβαση κι επιπλέον, η αρμόδια διεύθυνση που ήταν επιφορτισμένη με τη Διαχείριση του Δικτύου και τη Συντήρησή του (ΔΔΔ&Σ), δεν κατέγραφε τις όποιες παρεχόμενες υπηρεσίες από τους κατασκευαστές του δικτύου. Το αποτέλεσμα ήταν μια διελκυστίνδα μεταξύ προμηθευτών και ΟΤΕ σχετικά με το τίμημα, το οποίο ξεκινούσε από 143 εκατ. ευρώ για τους προμηθευτές και έφτανε στα 26,5 εκατ. ευρώ για την ΔΔΔ&Σ. Η τελευταία έχοντας επιτελέσει πλημμελώς τα καθήκοντά της για δύο χρόνια, εμφανίσθηκε ιδιαιτέρως «πατριωτική» στα συμφέροντα του ΟΤΕ.
Ωστόσο, στις εκκλήσεις της διοίκησης του ΟΤΕ για την κοστολόγηση των ΥΤΥ, τον Οκτώβριο του 2003 αναφέρθηκε σε 29,3 εκατ. ευρώ, τον Νοέμβριο του 2004 αναφέρθηκε σε 26,5 εκατ. ευρώ, ενώ σε εσωτερικό της έγγραφο χαρακτήριζε τα 40,6 εκατ. ευρώ που τελικά κατέβαλε ο ΟΤΕ, ως ποσό που μπορεί να προσεγγίζει τη λύση, αλλά το οποίο δεν μπορεί να δικαιολογήσει με βάση τα στοιχεία που διαθέτει.
Μετά τη διάσταση απόψεων στο εσωτερικό της επιχείρησης, ο κ. Βουρλούμης ανέθεσε στον εσωτερικό έλεγχο της επιχείρησης να βρει άκρη. Ο εσωτερικός έλεγχος έδειξε ότι με βάση τις χρεώσεις του τελευταίου τριμήνου 2002, οι ΥΤΥ για την περίοδο 2003-04 θα μπορούσαν να τιμολογηθούν με 50,1 εκατ. ευρώ. Και αυτό θα ήταν το χαμηλότερο ποσό, δεδομένου ότι στη διάρκεια της περιόδου σημαντικός όγκος συστημάτων του τηλεπικοινωνιακού δικτύου, έβγαινε εκτός εγγύησης.
Δεν διέθετε
Σύμφωνα με την έκθεση ο κ. Βουρλούμης έπρεπε να πάρει μια απόφαση, που θα έλυνε τον γόρδιο δεσμό. Η προοπτική δε να οδηγηθεί η υπόθεση στα δικαστήρια ήταν ανοιχτή, με ό,τι σήμαινε αυτό για τον ΟΤΕ ο οποίος δεν διέθετε καταγραφικά στοιχεία ΥΤΥ. Αντίθετα, οι προμηθευτές του, ανέφεραν ότι διέθεταν καταγραφικά στοιχεία για υπηρεσίες αξίας 143 εκατ. ευρώ. Μόνον η Intracom, στις αρχές του 2004, είχε αποστείλει στον ΟΤΕ τιμολόγια ύψους 35 εκατ. ευρώ, για ΥΤΥ που παρείχε μόνον σε ένα έτος (2003). Εν γένει η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ποσό των 40,6 εκατ. ευρώ για τη διετία 2003-04 και των 90 εκατ. ευρώ για την τριετία 2005-2007, «ήταν η καλύτερη τιμή που θα μπορούσε να πετύχει ο Οργανισμός» και ότι «ήταν σημαντικά χαμηλότερο απ’ όλες τις τιμές που προκύπτουν από τις μελέτες συγκριτικής αξιολόγησης (bench marking)».
Του Βαγγελη Mανδραβελη
ΠΡΕΖΑ TV
6-2-2011
Δικαιώνει
Η μελέτη της Delloite, δικαιώνει τις επιλογές των κ. Π. Βουρλούμη και Γ. Ιωαννίδη, που την επίμαχη περίοδο ήταν γενικός διευθυντής Τεχνικών Θεμάτων του ΟΤΕ. Στη μελέτη αναφέρεται ότι ο ΟΤΕ κατέβαλε στους προμηθευτές του για ΥΤΥ την περίοδο 2004-03 το ποσό των 40,6 εκατ. ευρώ που αντιστοιχεί στο 1% της αξίας κτήσης του δικτύου του και το 1,7% για την τριετία 2005-2007. Η Deutsche Telekom, σύμφωνα με τη μελέτη, κατά την περίοδο 2007 έως α΄ εξάμηνο του 2010, είχε καταβάλει για ΥΤΥ ποσά που κυμαίνονται από 3,2%-4,7% της αξίας κτήσης των δικτύων. Τα στοιχεία αυτά αφορούν σε 16 θυγατρικές εταιρείες της γερμανικής εταιρείας στην Ευρώπη.
Η μελέτη αναδεικνύει όμως και την αναποτελεσματικότητα των υπηρεσιών του ΟΤΕ. Είναι γνωστό ότι οι προμηθευτές του ΟΤΕ (Siemens, Intracom, ANKO), παρείχαν για δύο χρόνια ΥΤΥ χωρίς να έχει υπογραφεί καμία σύμβαση κι επιπλέον, η αρμόδια διεύθυνση που ήταν επιφορτισμένη με τη Διαχείριση του Δικτύου και τη Συντήρησή του (ΔΔΔ&Σ), δεν κατέγραφε τις όποιες παρεχόμενες υπηρεσίες από τους κατασκευαστές του δικτύου. Το αποτέλεσμα ήταν μια διελκυστίνδα μεταξύ προμηθευτών και ΟΤΕ σχετικά με το τίμημα, το οποίο ξεκινούσε από 143 εκατ. ευρώ για τους προμηθευτές και έφτανε στα 26,5 εκατ. ευρώ για την ΔΔΔ&Σ. Η τελευταία έχοντας επιτελέσει πλημμελώς τα καθήκοντά της για δύο χρόνια, εμφανίσθηκε ιδιαιτέρως «πατριωτική» στα συμφέροντα του ΟΤΕ.
Ωστόσο, στις εκκλήσεις της διοίκησης του ΟΤΕ για την κοστολόγηση των ΥΤΥ, τον Οκτώβριο του 2003 αναφέρθηκε σε 29,3 εκατ. ευρώ, τον Νοέμβριο του 2004 αναφέρθηκε σε 26,5 εκατ. ευρώ, ενώ σε εσωτερικό της έγγραφο χαρακτήριζε τα 40,6 εκατ. ευρώ που τελικά κατέβαλε ο ΟΤΕ, ως ποσό που μπορεί να προσεγγίζει τη λύση, αλλά το οποίο δεν μπορεί να δικαιολογήσει με βάση τα στοιχεία που διαθέτει.
Μετά τη διάσταση απόψεων στο εσωτερικό της επιχείρησης, ο κ. Βουρλούμης ανέθεσε στον εσωτερικό έλεγχο της επιχείρησης να βρει άκρη. Ο εσωτερικός έλεγχος έδειξε ότι με βάση τις χρεώσεις του τελευταίου τριμήνου 2002, οι ΥΤΥ για την περίοδο 2003-04 θα μπορούσαν να τιμολογηθούν με 50,1 εκατ. ευρώ. Και αυτό θα ήταν το χαμηλότερο ποσό, δεδομένου ότι στη διάρκεια της περιόδου σημαντικός όγκος συστημάτων του τηλεπικοινωνιακού δικτύου, έβγαινε εκτός εγγύησης.
Δεν διέθετε
Σύμφωνα με την έκθεση ο κ. Βουρλούμης έπρεπε να πάρει μια απόφαση, που θα έλυνε τον γόρδιο δεσμό. Η προοπτική δε να οδηγηθεί η υπόθεση στα δικαστήρια ήταν ανοιχτή, με ό,τι σήμαινε αυτό για τον ΟΤΕ ο οποίος δεν διέθετε καταγραφικά στοιχεία ΥΤΥ. Αντίθετα, οι προμηθευτές του, ανέφεραν ότι διέθεταν καταγραφικά στοιχεία για υπηρεσίες αξίας 143 εκατ. ευρώ. Μόνον η Intracom, στις αρχές του 2004, είχε αποστείλει στον ΟΤΕ τιμολόγια ύψους 35 εκατ. ευρώ, για ΥΤΥ που παρείχε μόνον σε ένα έτος (2003). Εν γένει η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ποσό των 40,6 εκατ. ευρώ για τη διετία 2003-04 και των 90 εκατ. ευρώ για την τριετία 2005-2007, «ήταν η καλύτερη τιμή που θα μπορούσε να πετύχει ο Οργανισμός» και ότι «ήταν σημαντικά χαμηλότερο απ’ όλες τις τιμές που προκύπτουν από τις μελέτες συγκριτικής αξιολόγησης (bench marking)».
Του Βαγγελη Mανδραβελη
ΠΡΕΖΑ TV
6-2-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου