Κενό γράμμα αποδεικνύονται τα πολυδιαφημισμένα μέτρα για τον Ασωπό. Επτά χρόνια αφότου διατυπώθηκαν οι πρώτες ανησυχίες για την κατάσταση του υδροφόρου ορίζοντα και παρά τις εξαγγελίες, τα δεκάδες ρεπορτάζ και την αποκτηθείσα γνώση από όλες τις πλευρές, ο Ασωπός παραμένει ρυπασμένος, υδροδοτώντας ακόμα ολόκληρες περιοχές. Χαρακτηριστικό του αδιεξόδου είναι ότι οι ίδιες οι βιομηχανίες επαναφέρουν σήμερα το αίτημα για δημιουργία κεντρικής μονάδας επεξεργασίας αποβλήτων, με στόχο τον καλύτερο έλεγχο της ποιότητας των υδάτων.
Πριν από ένα χρόνο, η περίφημη ΚΥΑ για τον Ασωπό που μείωσε δραστικά τα επιτρεπόμενα όρια των ρύπων στα βιομηχανικά απόβλητα, δίνοντας διορία στις βιομηχανίες να πειθαρχήσουν ώς το τέλος του 2011, χαιρετίστηκε από τους κατοίκους και τους φορείς ως η πλέον «φιλική» προς τα αιτήματά τους. Σήμερα αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η θεωρία απέχει από την πράξη. Από τη μία πλευρά, η πολιτεία αδυνατεί να αστυνομεύσει τις 380 και πλέον επιχειρήσεις της ευρύτερης περιοχής (100 «μπούκες» βρίσκονται διάσπαρτες στις όχθες του Ασωπού) και από την άλλη, πολλές από τις βιομηχανίες που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στις επιταγές του νόμου συνεχίζουν την πρακτική της απόρριψης αποβλήτων στον Ασωπό κατά τα ειωθότα. (Ο Ασωπός ποτέ δεν αποχαρακτηρίστηκε επισήμως από αποδέκτης βιομηχανικών λυμάτων.)
Δυστυχώς, όπως παραδέχονται στην «Κ» εκπρόσωποι του βιομηχανικού κόσμου, εάν οι μεγαλύτερες από τις βιομηχανίες έχουν σε μεγάλο βαθμό συμμορφωθεί με τις επιταγές του νέου νόμου και εξοπλίζονται με τις τεχνολογίες και τα μέσα απορρύπανσης των αποβλήτων τους, μια σειρά μικρότερων επιχειρήσεων, πολλές από τις οποίες λόγω δραστηριότητας φέρουν τα μεγαλύτερα φορτία ρύπων στα λύματά τους, έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. (Από τις 380 βιομηχανίες της περιοχής, εκείνες με πάνω από 200 εργαζομένους είναι περίπου 30.) «Οι περισσότερες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν, οπότε ή θα συνεχίσουν να ρυπαίνουν ή θα φύγουν στο εξωτερικό», λένε χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι μια επιχείρηση με τζίρο 2 εκατ. ευρώ δεν μπορεί να επενδύσει σε τεχνολογίες κόστους 500.000 ευρώ (βαφεία και φινιριστήρια, για παράδειγμα, αντιμετωπίζουν σήμερα έντονο πρόβλημα βιωσιμότητας).
Ενα επιπρόσθετο πρόβλημα γι’ αυτές είναι ότι χρειάζεται να εξοπλιστούν με τεχνολογίες απορρύπανσης ακόμα και από ρύπους που δεν παράγουν. Ως γνωστόν, 98% των βιομηχανιών των Οινοφύτων χρησιμοποιούν για τη δραστηριότητά τους νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα, νερό το οποίο είναι χειρότερης ποιότητας ακόμα και αυτής των αποβλήτων τους. «Είναι βέβαιο: θα ξεκινήσει νέος κλεφτοπόλεμος με τους επιθεωρητές περιβάλλοντος. Θα πηγαίνουν για έλεγχο και δεν θα τους ανοίγουν την πόρτα», αναφέρουν οι ίδιες πηγές.
Ούτως ή άλλως, όμως, οι αρμόδιες υπηρεσίες τόσο της κεντρικής εξουσίας, δηλαδή της υπηρεσίας επιθεωρητών περιβάλλοντος, όσο και τις περιφερειακής διοίκησης παραμένουν υποστελεχωμένες, καθιστώντας αδύνατο το έργο του ελέγχου των εκατοντάδων επιχειρήσεων της περιοχής. Οι βιομηχανίες χρηματοδότησαν και παρουσίασαν στο υπουργείο Περιβάλλοντος μελέτη για τη δημιουργία κεντρικής μονάδας, η οποία μελετάται από το υπουργείο Περιβάλλοντος. Την ίδια ώρα, οι βρύσες σε περιοχές όπως η Μεσσαπία συνεχίζουν να στάζουν νερό μολυσμένο με εξασθενές χρώμιο.
ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
ΠΡΕΖΑ TV
24-4-2011
Πριν από ένα χρόνο, η περίφημη ΚΥΑ για τον Ασωπό που μείωσε δραστικά τα επιτρεπόμενα όρια των ρύπων στα βιομηχανικά απόβλητα, δίνοντας διορία στις βιομηχανίες να πειθαρχήσουν ώς το τέλος του 2011, χαιρετίστηκε από τους κατοίκους και τους φορείς ως η πλέον «φιλική» προς τα αιτήματά τους. Σήμερα αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η θεωρία απέχει από την πράξη. Από τη μία πλευρά, η πολιτεία αδυνατεί να αστυνομεύσει τις 380 και πλέον επιχειρήσεις της ευρύτερης περιοχής (100 «μπούκες» βρίσκονται διάσπαρτες στις όχθες του Ασωπού) και από την άλλη, πολλές από τις βιομηχανίες που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στις επιταγές του νόμου συνεχίζουν την πρακτική της απόρριψης αποβλήτων στον Ασωπό κατά τα ειωθότα. (Ο Ασωπός ποτέ δεν αποχαρακτηρίστηκε επισήμως από αποδέκτης βιομηχανικών λυμάτων.)
Δυστυχώς, όπως παραδέχονται στην «Κ» εκπρόσωποι του βιομηχανικού κόσμου, εάν οι μεγαλύτερες από τις βιομηχανίες έχουν σε μεγάλο βαθμό συμμορφωθεί με τις επιταγές του νέου νόμου και εξοπλίζονται με τις τεχνολογίες και τα μέσα απορρύπανσης των αποβλήτων τους, μια σειρά μικρότερων επιχειρήσεων, πολλές από τις οποίες λόγω δραστηριότητας φέρουν τα μεγαλύτερα φορτία ρύπων στα λύματά τους, έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. (Από τις 380 βιομηχανίες της περιοχής, εκείνες με πάνω από 200 εργαζομένους είναι περίπου 30.) «Οι περισσότερες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν, οπότε ή θα συνεχίσουν να ρυπαίνουν ή θα φύγουν στο εξωτερικό», λένε χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι μια επιχείρηση με τζίρο 2 εκατ. ευρώ δεν μπορεί να επενδύσει σε τεχνολογίες κόστους 500.000 ευρώ (βαφεία και φινιριστήρια, για παράδειγμα, αντιμετωπίζουν σήμερα έντονο πρόβλημα βιωσιμότητας).
Ενα επιπρόσθετο πρόβλημα γι’ αυτές είναι ότι χρειάζεται να εξοπλιστούν με τεχνολογίες απορρύπανσης ακόμα και από ρύπους που δεν παράγουν. Ως γνωστόν, 98% των βιομηχανιών των Οινοφύτων χρησιμοποιούν για τη δραστηριότητά τους νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα, νερό το οποίο είναι χειρότερης ποιότητας ακόμα και αυτής των αποβλήτων τους. «Είναι βέβαιο: θα ξεκινήσει νέος κλεφτοπόλεμος με τους επιθεωρητές περιβάλλοντος. Θα πηγαίνουν για έλεγχο και δεν θα τους ανοίγουν την πόρτα», αναφέρουν οι ίδιες πηγές.
Ούτως ή άλλως, όμως, οι αρμόδιες υπηρεσίες τόσο της κεντρικής εξουσίας, δηλαδή της υπηρεσίας επιθεωρητών περιβάλλοντος, όσο και τις περιφερειακής διοίκησης παραμένουν υποστελεχωμένες, καθιστώντας αδύνατο το έργο του ελέγχου των εκατοντάδων επιχειρήσεων της περιοχής. Οι βιομηχανίες χρηματοδότησαν και παρουσίασαν στο υπουργείο Περιβάλλοντος μελέτη για τη δημιουργία κεντρικής μονάδας, η οποία μελετάται από το υπουργείο Περιβάλλοντος. Την ίδια ώρα, οι βρύσες σε περιοχές όπως η Μεσσαπία συνεχίζουν να στάζουν νερό μολυσμένο με εξασθενές χρώμιο.
ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
ΠΡΕΖΑ TV
24-4-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου