Η επιδρομή στο κρησφύγετο του Οσάμα Μπιν Λάντεν στην Αμποταμπάντ έγινε εφικτή χάρη στην «Εξουσιοδότηση για Χρήση Στρατιωτικής Δύναμης» (AUMF) του 2001, η οποία από τότε έδινε την εξουσία στον αμερικανό πρόεδρο να προσαχθούν στη Δικαιοσύνη οι υπαίτιοι για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Δέκα χρόνια αργότερα όμως, αυτή η εξουσία έχει χρησιμοποιηθεί από τις κυβερνήσεις Ομπάμα και Μπους προκειμένου να δικαιολογήσει επιθέσεις κατά υπόπτων στόχων στο εξωτερικό και όχι μόνο κατά των άμεσα εμπλεκόμενων με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Την ώρα που οι οργανώσεις υπεράσπισης των πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ αμφισβητούν το κατά πόσο η AUMF παρέχει σαφώς αυτήν την εξουσία, δύο εβδομάδες μετά την εξόντωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν, το Κογκρέσο έχει αποφασίσει να επεκτείνει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και αυτό πυροδοτεί νέο κύκλο αμφισβητήσεων γύρω από νομιμοποίηση σχεδιασμένων επιχειρήσεων από τις μυστικές υπηρεσίες. Στα σκαριά -και στο πλαίσιο του Νόμου Εξουσιοδότησης για την Εθνική Αμυνα- βρίσκεται υπό διαμόρφωση μια νέα εντολή για χρήση στρατιωτικών μέσων που θα παρέχει στον Λευκό Οίκο τη δύναμη να «στοχεύει στη συνεχή και εξελισσόμενη απειλή» που θέτουν οι τρομοκρατικές ομάδες. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ο εκάστοτε αμερικανός πρόεδρος μπορεί να χρησιμοποιεί εσαεί τη στρατιωτική μηχανή της χώρας κατά οποιουδήποτε ύποπτου τρομοκράτη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Για τους επικριτές, το νομοσχέδιο θα καθιερώσει, αθόρυβα, έναν «παντοτινό πόλεμο», ο οποίος δεν έχει ξεκάθαρο στόχο και θα στοχεύει σε άτομα άσχετα με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται ότι ο θάνατος του Μπιν Λάντεν δεν εξαφάνισε την απειλή από τα παρακλάδια της Αλ Κάιντα στην Αραβική χερσόνησο και τις συγγενείς τρομοκρατικές ομάδες στη Βόρεια Αφρική, και ότι η πρόταση θα δώσει στην κυβέρνηση σταθερότερο νομικό πλαίσιο.
Ο Κρις Αντερς, δικηγόρος, εκπρόσωπος της μεγαλύτερης ένωσης δικηγορικών συλλογών υπεράσπισης πολιτικών δικαιωμάτων (ACLU), υποστηρίζει ότι η νομοθεσία και ο τρόπος με τον οποίο εισάγεται δεν έχει προηγούμενο. «Το Κογκρέσο κηρύττει πόλεμο πρώτη φορά μέσα σε 70 χρόνια και αυτό "κρύβεται" στην παράγραφο 1034 του νομοσχεδίου», λέει ο Αντερς. «Δεν έχει υπάρξει ποτέ κάποια AUMF ή κήρυξη πολέμου που να έχει καταχωνιαστεί σε ένα άλλο νομοσχέδιο. Αυτές οι αποφάσεις που παίρνει η χώρα είναι μνημειώδεις».
Η AUMF του 2001 χρησιμοποιήθηκε ως η νομική βάση για ευρείες εξουσίες που δεν είχε ποτέ σκοπό να αναλάβει το Κογκρέσο. Ενώ τα δικαστήρια τελικά αποφάνθηκαν ότι η AUMF συμπεριελάμβανε την εξουσία να κρατούνται ύποπτοι τρομοκράτες υπό τους νόμους του πολέμου, το καινούριο νομοσχέδιο αποσύρει με σαφήνεια αυτές τις εξουσίες. Οσο καλή πρόθεση και εάν υπάρχει, οι επικριτές λένε, το νομοσχέδιο θα καταλήξει να δικαιολογεί ευρείες επεκτάσεις της κυβερνητικής εξουσίας που δεν μπορούμε να προβλέψουμε σήμερα, θα κωδικοποιήσει σε νομικούς όρους το όραμα για ένα παγκόσμιο πεδίο μάχης, το οποίο υιοθέτησαν δύο αμερικανοί πρόεδροι και θα απομακρύνει κάθε ελπίδα αποχώρησης από το πλαίσιο του πολέμου που χαρακτηρίζει τον τρόπο προσέγγισης της τρομοκρατίας τα τελευταία χρόνια.
Ο νέος νόμος ήταν το προϊόν «εκτενών συζητήσεων» μεταξύ του Λευκού Οίκου και του Πενταγώνου. Ενώ οι προηγούμενες ρεπουμπλικανικές προτάσεις έδιναν εντολή οι ύποπτοι τρομοκράτες -πολίτες ή μη- των οποίων η σύλληψη γινόταν στις ΗΠΑ να υπόκεινται σε στρατιωτική κράτηση, το νέο νομοσχέδιο δεν εμπεριέχει κάτι αντίστοιχο. Η νομοθεσία πράγματι απαγορεύει τη μεταφορά κρατουμένων του Γκουαντάναμο -αλλά και όσων ύποπτων για τρομοκρατική δράση έχουν συλληφθεί οπουδήποτε στο εξωτερικό- σε αμερικανικό έδαφος για δίκη. Ωστόσο, ενώ η κυβέρνηση Ομπάμα δεν υπαναχωρεί στην επιθυμία της να κλείσει -κάποια στιγμή- το Γκουαντάναμο, με τη νέα AUMF καθίσταται πιο πιθανό το ενδεχόμενο ένας μελλοντικός πρόεδρος να νομιμοποιείται να ανοίξει ξανά το κολαστήριο στην Κούβα.
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ
ΠΡΕΖΑ TV
15-5-2011
Την ώρα που οι οργανώσεις υπεράσπισης των πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ αμφισβητούν το κατά πόσο η AUMF παρέχει σαφώς αυτήν την εξουσία, δύο εβδομάδες μετά την εξόντωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν, το Κογκρέσο έχει αποφασίσει να επεκτείνει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και αυτό πυροδοτεί νέο κύκλο αμφισβητήσεων γύρω από νομιμοποίηση σχεδιασμένων επιχειρήσεων από τις μυστικές υπηρεσίες. Στα σκαριά -και στο πλαίσιο του Νόμου Εξουσιοδότησης για την Εθνική Αμυνα- βρίσκεται υπό διαμόρφωση μια νέα εντολή για χρήση στρατιωτικών μέσων που θα παρέχει στον Λευκό Οίκο τη δύναμη να «στοχεύει στη συνεχή και εξελισσόμενη απειλή» που θέτουν οι τρομοκρατικές ομάδες. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ο εκάστοτε αμερικανός πρόεδρος μπορεί να χρησιμοποιεί εσαεί τη στρατιωτική μηχανή της χώρας κατά οποιουδήποτε ύποπτου τρομοκράτη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Για τους επικριτές, το νομοσχέδιο θα καθιερώσει, αθόρυβα, έναν «παντοτινό πόλεμο», ο οποίος δεν έχει ξεκάθαρο στόχο και θα στοχεύει σε άτομα άσχετα με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται ότι ο θάνατος του Μπιν Λάντεν δεν εξαφάνισε την απειλή από τα παρακλάδια της Αλ Κάιντα στην Αραβική χερσόνησο και τις συγγενείς τρομοκρατικές ομάδες στη Βόρεια Αφρική, και ότι η πρόταση θα δώσει στην κυβέρνηση σταθερότερο νομικό πλαίσιο.
Ο Κρις Αντερς, δικηγόρος, εκπρόσωπος της μεγαλύτερης ένωσης δικηγορικών συλλογών υπεράσπισης πολιτικών δικαιωμάτων (ACLU), υποστηρίζει ότι η νομοθεσία και ο τρόπος με τον οποίο εισάγεται δεν έχει προηγούμενο. «Το Κογκρέσο κηρύττει πόλεμο πρώτη φορά μέσα σε 70 χρόνια και αυτό "κρύβεται" στην παράγραφο 1034 του νομοσχεδίου», λέει ο Αντερς. «Δεν έχει υπάρξει ποτέ κάποια AUMF ή κήρυξη πολέμου που να έχει καταχωνιαστεί σε ένα άλλο νομοσχέδιο. Αυτές οι αποφάσεις που παίρνει η χώρα είναι μνημειώδεις».
Η AUMF του 2001 χρησιμοποιήθηκε ως η νομική βάση για ευρείες εξουσίες που δεν είχε ποτέ σκοπό να αναλάβει το Κογκρέσο. Ενώ τα δικαστήρια τελικά αποφάνθηκαν ότι η AUMF συμπεριελάμβανε την εξουσία να κρατούνται ύποπτοι τρομοκράτες υπό τους νόμους του πολέμου, το καινούριο νομοσχέδιο αποσύρει με σαφήνεια αυτές τις εξουσίες. Οσο καλή πρόθεση και εάν υπάρχει, οι επικριτές λένε, το νομοσχέδιο θα καταλήξει να δικαιολογεί ευρείες επεκτάσεις της κυβερνητικής εξουσίας που δεν μπορούμε να προβλέψουμε σήμερα, θα κωδικοποιήσει σε νομικούς όρους το όραμα για ένα παγκόσμιο πεδίο μάχης, το οποίο υιοθέτησαν δύο αμερικανοί πρόεδροι και θα απομακρύνει κάθε ελπίδα αποχώρησης από το πλαίσιο του πολέμου που χαρακτηρίζει τον τρόπο προσέγγισης της τρομοκρατίας τα τελευταία χρόνια.
Ο νέος νόμος ήταν το προϊόν «εκτενών συζητήσεων» μεταξύ του Λευκού Οίκου και του Πενταγώνου. Ενώ οι προηγούμενες ρεπουμπλικανικές προτάσεις έδιναν εντολή οι ύποπτοι τρομοκράτες -πολίτες ή μη- των οποίων η σύλληψη γινόταν στις ΗΠΑ να υπόκεινται σε στρατιωτική κράτηση, το νέο νομοσχέδιο δεν εμπεριέχει κάτι αντίστοιχο. Η νομοθεσία πράγματι απαγορεύει τη μεταφορά κρατουμένων του Γκουαντάναμο -αλλά και όσων ύποπτων για τρομοκρατική δράση έχουν συλληφθεί οπουδήποτε στο εξωτερικό- σε αμερικανικό έδαφος για δίκη. Ωστόσο, ενώ η κυβέρνηση Ομπάμα δεν υπαναχωρεί στην επιθυμία της να κλείσει -κάποια στιγμή- το Γκουαντάναμο, με τη νέα AUMF καθίσταται πιο πιθανό το ενδεχόμενο ένας μελλοντικός πρόεδρος να νομιμοποιείται να ανοίξει ξανά το κολαστήριο στην Κούβα.
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ
ΠΡΕΖΑ TV
15-5-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου